Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Ανοιχτό κάλεσμα του Μετώπου προς την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της με στόχο την προστασία από τη φτώχεια


Κάλεσμα προς την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της με τον αγώνα τους να προστατεύσουν τη ζωή των οικογενειών τους από τη φτώχεια απευθύνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, προβάλλοντας άμεσους στόχους διεκδίκησης στην κατεύθυνση συγκέντρωσης δυνάμεων για να μπουν εμπόδια στην εξαθλίωση του λαού αλλά και - ταυτόχρονα - για να προετοιμάζεται ο σκληρός αγώνας που θα ανατρέψει τη βάρβαρη αντεργατική πολιτική.
Στην ανακοίνωσή της η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σημειώνει:
«Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι, νέοι και νέες
Τo ΠΑΜΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη και την καλεί σε ανυποχώρητο αγώνα για να προστατεύσουμε τη ζωή των οικογενειών μας από τη φτώχεια και την εξαθλίωση που μας περικυκλώνει για να σωθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Ο δρόμος του αγώνα, της οργάνωσης στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και τις γειτονιές είναι ζήτημα άμεσης προτεραιότητας για όλους τους εργαζόμενους.
Το κεφάλαιο και η ΕΕ το επόμενο διάστημα θα επιτεθούν με ακόμη μεγαλύτερη αγριότητα στο ήδη λεηλατημένο εισόδημα της εργατικής τάξης για να διασωθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας από την καπιταλιστική κρίση. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά αφού σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έκθεση του ΣΕΠΕ οι μισθοί το πρώτο πεντάμηνο του 2012 έχουν μειωθεί σε πανελλαδικό επίπεδο περίπου 22% και σε ορισμένες περιοχές έχουν ξεπεράσει το 30%.
Οι διαβεβαιώσεις της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ ότι δεν θα υπάρξουν περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις είναι πέρα για πέρα ψευδείς. Καμιά πίστωση χρόνου στη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα της εργατικής τάξης, αντίθετα θα επιδεινώσει την ήδη επιβαρυμένη κατάστασή της.
Καμιά εμπιστοσύνη στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ υπογράφουν συμβάσεις με μειώσεις μισθών, γιατί η στρατηγική τους είναι να παζαρεύουν τι και πόσα θα χάσει η εργατική τάξη.
Δεν επιτρέπεται καμιά αναμονή. Είναι αδήριτη ανάγκη να ριχτούμε τώρα στη μάχη γνωρίζοντας και τις δυσκολίες και τη σκληρότητα του αγώνα, όμως ταυτόχρονα γνωρίζουμε ότι είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη, γιατί η άρχουσα τάξη μαζί με το πολιτικό της προσωπικό ετοιμάζονται να ρημάξουν ακόμα περισσότερο τη ζωή της. Να δυναμώσει η ενότητα των εργαζομένων για να τους εμποδίσουμε και να προετοιμάσουμε τις δυνάμεις μας για την ανατροπή της βάρβαρης αντεργατικής πολιτικής. Αυτός είναι ο ρεαλιστικός αγώνας για το σήμερα και περνά μόνο μέσα από την αναμέτρηση με τα μονοπώλια και την ΕΕ. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει ελπίδα και ανακούφιση του λαού.
Ο "νέος" αέρας που φυσάει στην ΕΕ αποδείχτηκε αέρας στα πανιά της πλουτοκρατίας αφού ήδη στους κόλπους της ΕΕ προετοιμάζουν νέο τσουνάμι αντεργατικών μέτρων με νέες μειώσεις των πραγματικών μισθών, μειώσεις συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, συρρίκνωση κοινωνικών δαπανών για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση το ΠΑΜΕ καλεί τα σωματεία, τις Ομοσπονδίες σε συντονισμένο αγώνα για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων που αφαιρούν βασικά δικαιώματα και θωρακίζουν την εργοδοτική επιθετικότητα.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
1. Επαναφορά της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στα 751 ευρώ μεικτά για όλους ανεξάρτητα από την ηλικία ως βάση για την υπογραφή νέας ΕΓΣΣΕ με κατάργηση των μειώσεων που προβλέπει για το κατώτερο μεροκάματο ο εφαρμοστικός νόμος 4046.
2. Επαναφορά της υποχρεωτικότητας της εφαρμογής των ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους των κλάδων με παράλληλη κατάργηση του άρθρου 37 του 4024 του 2011.
3. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς το σημερινό χρονικό περιορισμό των 3 μηνών.
4. Πλήρη δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων σε ΟΜΕΔ με παράλληλη κατάργηση όλων των περιοριστικών όρων στη λειτουργία του που τέθηκαν από το νόμο 3899 του 2010.
5. Κατάργηση της δυνατότητας που καθιερώθηκε με το νόμο 3899 του 2010 υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων με μισθούς χαμηλότερους από τις κλαδικές συμβάσεις.
6. Κατάργηση των προεδρικών διαταγμάτων του 2010 που προβλέπουν την αύξηση του ορίου απολύσεων καθώς και τη μείωση των αποζημιώσεων.
7. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο τομέα.
8. Ανάκληση όλων των μειώσεων που επιβλήθηκαν στο δημόσιο τομέα από το 2010 με προτεραιότητα στους χαμηλόμισθους.
9. Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας.
10. Καμιά απόλυση στο δημόσιο τομέα.
Ιούνης 2012».

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΟΥΑΗ


Διευρύνονται οι λαϊκές αντιδράσεις

Οι διαδηλώσεις ενάντια στο πραξικόπημα εξαπλώνονται σε όλη την Παραγουάη
ΑΣΟΥΝΣΙΟΝ.--Συγκεντρώσεις, πολύμορφες κινητοποιήσεις, αποκλεισμοί δρόμων και το μέτωπο της αντίστασης ενάντια στο πραξικόπημα διευρύνεται, με στόχο να φτάσει σε κάθε γωνιά της χώρας, έξι μέρες μετά την εκδήλωση του «κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος», όπου με συνοπτικές διαδικασίες έγινε η αποπομπή του Πρόεδρου Φερνάντο Λούγο. Μία αποπομπή που έχει χαρακτηριστεί από τον ίδιο παράνομη και αντισυνταγματική, όπως και από όλους τους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής, που έχουν επιβάλει προς το παρόν διπλωματική απομόνωση, ενώ οι γειτονικές χώρες από την πρώτη ώρα έχουν κλείσει τα σύνορά τους.
Οι περαιτέρω ενέργειες αναμένονται από την έκτακτη Σύνοδο των Χωρών της Νοτίου Αμερικής - UNASUR που ήταν να πραγματοποιηθεί στο Περού και η οποία θα γίνει από κοινού με τη Σύνοδο της Ενωσης της Αγοράς του Νότου - Mercosur κατά τη δεύτερη ημέρα των εργασιών της την Παρασκευή, στη Μεντόσα της Αργεντινής. Η έκπληξη, ωστόσο, είναι η χτεσινή ανακοίνωση του «έκπτωτου προέδρου» Λούγο ότι τελικά δεν πρόκειται να παραστεί στην κοινή Σύνοδο παρότι είχε προσκληθεί και ενώ έχει ανασταλεί η ιδιότητα μέλους για την Παραγουάη, όπερ και απαγορεύεται η συμμετοχή της κυβέρνησης που σχημάτισε ο αντιπρόεδρος Φεντερίκο Φράνκο. «Δεν θέλω να επηρεάσω τις αποφάσεις της κοινής Συνόδου», τόνισε ο Λούγο σε συνέντευξη προς το πρακτορείο Telam.
Ενδεχομένως, όμως, είναι ένας έμμεσος και διπλωματικός τρόπος για να αποφύγει την έξοδό του από την Παραγουάη. Να αποφύγει το «πάθημα» του πρώην Προέδρου της Ονδούρας, Μανουέλ Σελάγια, που δεν έφυγε φυσικά με τη θέλησή του, αλλά απήχθη και εκδιώχθηκε και δεν κατόρθωσε ποτέ να επιστρέψει ως πρόεδρος... Εξάλλου, όπως ακριβώς και στην περίπτωση του Σελάγια, η «κοινοβουλευτική αποπομπή» του συνοδεύεται από ποινικές διώξεις, καθώς αναμένεται να «δικαστεί» ως υπεύθυνος για τα αιματηρά επεισόδια στις 16 Ιουνίου, όταν οι αστυνομικές αρχές προχώρησαν σε επιχείρηση «εφαρμογής» εντολής δικαστηρίου για την εκδίωξη μελών του Κινήματος των Ακτημόνων Αγροτών - Liga Nacional de Carperos που είχαν καταλάβει έκταση που ανήκε στο πρώην στέλεχος του κόμματος Κολοράδο, Μπλας Ρικέλμε.
Τέλος, ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών αποφάσισε την Τετάρτη, κατά τη διάρκεια της έκτακτης συνεδρίασής του, να στείλει αποστολή στην Παραγουάη, ώστε να εξετάσει την κατάσταση και στη συνέχεια να αποφασίσει για το αν πρέπει να ληφθούν μέτρα και κυρώσεις κατά της «νέας κυβέρνησης Φράνκο». «Ανησυχία» για την κατάσταση εξέφρασε και η ΕΕ που ζήτησε από όλες τις πλευρές να γίνει «σεβαστή» η δημοκρατική βούληση στην Παραγουάη.

Πηγή: Ριζοσπάστης

ΔΗΜ.ΑΡ. «Ανάπτυξη» και για το λαό ... ξερό ψωμί


Κραδασμοί και ανταγωνισμοί στο εσωτερικό του κόμματος

    Βαφτίζοντας το κρέας - ψάρι, ο Φ. Κουβέλης, μετά τη συνάντησή του χτες με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, αναγόρευσε σε «σημαντική διεκδίκηση» τη χρονική επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής και τη διεκδίκηση μέτρων υπέρ της «ανάπτυξης», δηλαδή της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

  Ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. μάλιστα, αξίωσε ο στόχος της «ανάπτυξης» να ενταχθεί στην «οικονομική διακυβέρνηση» της ΕΕ, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι έτσι μπορούν «να εξασφαλιστούν εκείνες οι ρυθμίσεις που είναι δυνατόν να ανακουφίζουν την ελληνική κοινωνία». Ο ίδιος είπε ότι «τα μέτρα τα οποία έχουν επιβληθεί, στη βάση του μνημονίου, δεν είναι μόνο αδυσώπητα, αλλά είναι και αναποτελεσματικά», κρύβοντας ότι αυτά τα μέτρα δεσμεύεται να προωθήσει με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ότι το μνημόνιο δεν είναι παρά εξειδίκευση της αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ, στο όνομα της οποίας πίνει νερό.

  Στο μεταξύ, οι «κραδασμοί» συνεχίζονται στο εσωτερικό της ΔΗΜ.ΑΡ. Ο Δ. Χατζησωκράτης υπέβαλλε την παραίτησή του απ' τη θέση του υπεύθυνου οικονομικής πολιτικής του κόμματος, εκφράζοντας δυσαρέσκεια για τον αποκλεισμό του απ' τη Βουλή, μετά την απόφαση του Φ. Κουβέλη να κρατήσει την έδρα της Β' Αθήνας και όχι της Αιτωλοακαρνανίας. Ο Δ. Χατζησωκράτης θεωρεί ότι η μη συμμετοχή του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος θα υποβαθμίσει την παρουσία της σε θέματα του τομέα ενασχόλησής του.

  Αλλα στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ. διαρρέουν τον προβληματισμό τους για τις διαφωνίες στο εσωτερικό του κόμματος και για το ενδεχόμενο να λάβουν αυτές πιο συγκροτημένο χαρακτήρα, ακόμα κι αν εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες.

Φάρμακο για την ξετσιπωσιά δεν υπάρχει...

«Δεν θα έχετε φάρμακα»!
«Αν δεν εφαρμοστεί η πολιτική μας δεν θα έχετε φάρμακα»!
Το ακούσαμε από την πρώτη στιγμή της συγκρότησης της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Το ακούσαμε από τον Παπανδρέου.
Το ακούσαμε από τον Σαμαρά.
Το έλεγαν την ώρα που συνέτασσαν και ψήφιζαν το δεύτερο μνημόνιο.
Εβαζαν τους «παπαγάλους» τους να αναμηρυκάζουν πρωί, μεσημέρι, βράδυ την τρομοκρατία και να εκβιάζουν τον κόσμο από τα δελτία των 8.
Το έλεγαν και το ξαναέλεγαν κατά την προεκλογική περίοδο:
«Προσέξτε τι θα ψηφίσετε γιατί δεν θα έχετε φάρμακα»!
Ε, λοιπόν, οι εκλογές έγιναν. Και φτιάχτηκε κυβέρνηση. Φτιάχτηκε μια κυβέρνηση από εκείνους που υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζαν στο λαό τα φάρμακά του. Φτιάχτηκε μια κυβέρνηση από εκείνους που έλεγαν ότι για να έχει ο λαός φάρμακα «πρέπει» να έχει ΕΕ, ευρώ, μνημόνια και δανειακές τους συμβάσεις.
Και τώρα τι γίνεται; Τι θα γίνει τώρα που - επειδή ακριβώς ο λαός έχει και ΕΕ, και ευρώ, και μνημόνια, και δανειακές συμβάσεις - συντελείται απ' άκρη σ' άκρη στην Ελλάδα μια ανθρωπιστική κρίση;
Τι γίνεται με τους εκατοντάδες χιλιάδες γέροντες, τους άρρωστους, που συνεχίζουν να τους στερούν τα φάρμακα;
Τι γίνεται κύριοι της τρι(α)φασικής κυβέρνησης;
Βέβαια, από μια άποψη, έχετε κι εσείς τα δίκια σας:
Φάρμακο, που να σε κάνει καλά από την έλλειψη τσίπας και από την ξεδιαντροπιά, δεν έχει βγει ακόμα...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
 
Πηγή: Ριζοσπάστης

Ο «αντιμνημονιακός» ΣΕΒ



Γρηγοριάδης Κώστας
«Το μνημόνιο έχει φάει τα ψωμιά του, ας φτιάξουμε ένα νέο μνημόνιο, με άλλο περιτύλιγμα». Αυτό ουσιαστικά είναι το μήνυμα που έστειλε ο πρόεδρος του ΣΕΒ μετά τις επαφές που είχε προχτές στις Βρυξέλλες με αξιωματούχους της Κομισιόν και της Ευρωζώνης. Ο Δ. Δασκαλόπουλος δεν έχει κανένα πρόβλημα να εμφανιστεί «αντιμνημονιακός» προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα συνεχιστεί με άλλα «μέσα» και «εργαλεία» η στρατηγική της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της για εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή για δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και μέτρα άγριας λιτότητας. Στις δηλώσεις του ο πρόεδρος του ΣΕΒ δε δίστασε να προσχωρήσει με το λεγόμενο αντιμνημονιακό μέτωπο, ανακαλύπτοντας «αμφιλεγόμενες πολιτικές» στο μνημόνιο, αναφέροντας μάλιστα ως κορυφαίο παράδειγμα το κούρεμα του χρέους (PSI), που, όπως είπε, «απέφερε στην Ελλάδα καθαρή μείωση του χρέους της τάξης μόλις των 30 δισ. ενώ παράλληλα της απέδωσε το μόνιμο χαρακτηρισμό της αφερέγγυας χώρας». Επίσης καταλόγισε στο PSI ότι «κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία και οδήγησε το τραπεζικό σύστημα σε μαρασμό και την ιδιωτική οικονομία σε ασφυξία», επιχειρώντας βέβαια να βγάλει λάδι τον καπιταλισμό και τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν στην κρίση. Η διέξοδος που προτείνει λοιπόν είναι να δείξει η νέα συγκυβέρνηση μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στην υλοποίηση των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών, που εξαθλιώνουν το λαό και ενισχύουν το κεφάλαιο (π.χ. δραστική μείωση του μέσου μισθού, ιδιωτικοποιήσεις κλπ.), ώστε να προκαλέσει τη θετική αντίδραση των εταίρων και δανειστών. «Η Ελλάδα εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από τους εταίρους της, αλλά αν επιδείξει αποφασιστικότητα στην άμεση υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών στις οποίες έχει δεσμευτεί, η Ευρώπη θα ανταποκριθεί θετικά, αναγνωρίζοντας τα προβλήματα που δημιουργεί στη χώρα η βαθιά ύφεση και η υψηλή ανεργία»,δήλωσε με νόημα. Αν τώρα αυτή η αντιδραστική πολιτική δεν ονομάζεται μνημόνιο, ακόμα καλύτερα...
 
Πηγή: Ριζοσπάστης

Τα ΣτουρναροΝΕΑ της ημέρας...

Τι είναι ο κ. Στουρνάρας;
Σύμφωνα με το λιβανωτό που δημοσιεύτηκε χτες στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και καταλαμβάνει έκταση δυο ολόκληρων σελίδων (!),
χωρίς σε αυτές να υπολογίζονται οι φωτογραφίες και οι αναφορές στην πρώτη, τη δεύτερη και τις υπόλοιπες εσωτερικές σελίδες,
ο κ. Στουρνάρας, ο νέος υπουργός Οικονομικών, είναι:
*
«Γεννημένος διαπραγματευτής»,
είναι «πολιτικό μυαλό»,
είναι «ικανός μακροοικονομολόγος»,
«η οικονομική κατάρτισή του είναι πολύ μεγάλη»,
τον διακρίνει «αποτελεσματικότητα»,
είναι «λιτοδίαιτος»,
είναι «δεινός κολυμβητής»,
του «αρέσουν τα ανέκδοτα και η γυμναστική»,
«έχει αντοχές μεγάλες» αφού στην παραλία ακριβώς κάτω από το εξοχικό του «κάνει τρία χιλιόμετρα πήγαινε κι άλλα τρία χιλιόμετρα έλα»,
όμως, ανάμεσα στα (πολλά) άλλα, «το μεγαλύτερο προτέρημα του νέου υπουργού Οικονομικών είναι ότι στο παρελθόν έχει υπερασπισθεί με επιτυχία τα συμφέροντα της Ελλάδας στην Ευρώπη καιέχει αποτρέψει την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας» (!)...
Παρεμπιπτόντως, είναι και «απείθαρχος» απέναντι στη Γερμανία...
***
Κατά τα «ΝΕΑ», για όλα τα προηγούμενα, που αφορούν βασικά στο μεγαλείο του διαπραγματευτή μας, υπάρχουν τρανές αποδείξεις.
Ειδικά, πάντως, στο θέμα της «υπεράσπισης» των ελληνικών συμφερόντων από τον κ. Στουρνάρα, καθώς και της «απειθαρχίας» του νέου υπουργού με τις συνταγές της «γερμανικής λιτότητας» και της λιτότητας, γενικώς, οι αποδείξεις
(σσ: το ενδιαφέρον είναι ότι τις προσκομίζουν τα ίδια τα «ΝΕΑ») είναι συντριπτικές.
Ιδού:
*
α)«Συμμετείχε στην Επιτροπή Σπράου».
(σσ: θυμίζουμε ότι η Επιτροπή Σπράου ήταν ο πρόδρομος της πολιτικής κατεδάφισης του Ασφαλιστικού, καθότι, όπως έλεγε ο καθηγητής Σπράος και η Επιτροπή του, οι Ελληνες τη δεκαετία του '90 ζούσαν περισσότερα χρόνια από όσα άντεχε η οικονομία)...
*
β) Ηταν ο «φρουρός της ένταξης στην ΟΝΕ».
(σσ: θυμίζουμε ότι η ένταξη στην ΟΝΕ, όσο και η παραμονή στην ΟΝΕ συνοδευόταν επί χρόνια με το ΠΑΣΟΚικό κυβερνητικό σλόγκαν «θυσίες και λιτότητα για να μπούμε στην ΟΝΕ - θυσίες και λιτότητα για να παραμείνουμε στην ΟΝΕ»)...
*
γ)«Είχε δείξει μεγάλη προσήλωση στην ικανοποίηση των κριτηρίων που προέβλεπε η Συνθήκη του Μάαστριχτ».
(σσ: είναι πασίγνωστο ότι πρόκειται για τη Συνθήκη που ισοδυναμεί τρόπον τινά με το συνταγματικό χάρτη της πανευρωπαϊκής λιτότητας)...
*
δ)«Ηταν μάλιστα εκείνος που συνήψε τη στρατηγική συμμαχία με τη γαλλική Credit Agricole που οδήγησε αργότερα στην απόκτηση της Εμπορικής από το γαλλικό τραπεζικό κολοσσό».
(σσ: πάλι καλά, δηλαδή, που εκτός από υπέρμαχο «κατά της λιτότητας» δεν μας τον βγάλανε και εχθρό του ξεπουλήματος)...
*
ε)«Μάλιστα την περίοδο 2009 - 2011 ήταν άτυπος οικονομικός σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού».
(σσ: λόγω σεμνότητας, προφανώς, τα «ΝΕΑ» δεν υπενθυμίζουν ότι πρωθυπουργός εκείνη την περίοδο ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου και ότι ο...«απείθαρχος» με τη λιτότητα Στουρνάρας υπήρξε οικονομικός του σύμβουλος ακριβώς την περίοδο της αποθέωσης της λιτότητας, των μνημονίων, της κατακρεούργησης μισθών και συντάξεων, των φοροεπιδρομών και των χαρατσιών)...
***
Μετά από αυτό το καταπληκτικό δείγμα άσκησης δημοσιογραφικής ουδετερότητας, αντικειμενικότητας, φιλαλήθειας,
άμα τε και... κριτικής στάσης των ταγών της ενημέρωσης απέναντι στην εξουσία, την οποία - ειρήσθω εν παρόδω - τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα τύπου ΔΟΛ έχουν ως αποστολή να γλύφουν (συγγνώμη: «να ελέγχουν» θέλαμε να πούμε...),
δύο παρατηρήσεις:
*
Πρώτον: Τύφλα να έχει εκείνη η παλιά ιεροεξεταστική πρακτική που βάφτιζε το «κρέας - ψάρι».
Δεύτερον: Προτείνουμε στα «ΝΕΑ» να ξαναγράψουν όλα τα εγχειρίδια περί της μεθόδου υπερχείλισης όλου εκείνου το απύθμενου θράσους που αιώνες τώρα παρουσιάζει - μπροστά στα μάτια μας - το «μαύρο - άσπρο».

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
 
Πηγή: Ριζοσπάστης

Ο ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποιεί το χαράτσι της ΔΕΗ


Σε συνάντηση χτες με τη διοίκηση της Επιχείρησης, ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε να εξαιρεθούν από τις διακοπές ρεύματος μόνο τα πλέον εξαθλιωμένα τμήματα του λαού

Την ώρα που χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά αδυνατούν ή δε θέλουν να πληρώσουν το χαράτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει από τη ΔΕΗ να κόβει το ρεύμα σ' αυτούς που θεωρεί ότι μπορούν να πληρώσουν το βάρβαρο τέλος!
Motion Team
Ενα μεγάλο «ναι» στο χαράτσι είπε χτες ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας, κατά την επίσκεψή του στη ΔΕΗ, όπου ζήτησε να παγώσουν οι διακοπές ρεύματος μόνο για τα πλέον εξαθλιωμένα τμήματα του λαού!
Συγκεκριμένα, ζήτησε να υπάρξει μέριμνα για «τα κομμάτια του πληθυσμού» που αδυνατούν να αποπληρώσουν χαράτσια και λογαριασμούς ρεύματος. Επικαλέστηκε μάλιστα τον «υψηλό δείκτη κοινωνικής ευθύνης που η ΔΕΗ έχει αποδείξει ότι διαθέτει» (!) για να ζητήσει από τον πρόεδρό της να παγώσουν οι διαδικασίες διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος, μέχρις ότου αποφανθεί η Βουλή για το θέμα.
Ο Αλ. Τσίπρας δεν ζήτησε κατάργηση του χαρατσιού, απεναντίας παρέπεμψε στη Βουλή την αποσύνδεσή του από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, κάτι που σε μεγάλο βαθμό ήδη έχει γίνει, καθώς το χαράτσι έχει περάσει στις εφορίες. Για να εξωραΐσει μάλιστα την ΕΕ, ισχυρίστηκε ότι το χαράτσι μέσω των λογαριασμών ρεύματος είναι «έξω από το ευρωπαϊκό πλαίσιο του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού»!
Ξεπερνώντας κάθε όριο πρόκλησης απέναντι στο λαό που στενάζει από τα απανωτά χαράτσια και συνειδητά αποφασίζει να μην πληρώσει το συγκεκριμένο τέλος, παλεύοντας να καταργηθεί, ο Αλ. Τσίπρας είπε μεταξύ άλλων:
«Το πρόβλημα που υπάρχει και στη διοίκηση είναι ότι δεν μπορούν να επιλέξουν, δεν έχουν, αν θέλετε, τα κατάλληλα στοιχεία για να επιλέξουν αντικειμενικά ποια νοικοκυριά βρίσκονται πράγματι κάτω από τα όρια της φτώχειας και ποια άλλα έχουν τη δυνατότητα. Εμείς, λοιπόν, θέλουμε να συμβάλλουμε, και αυτό θα κάνουμε, ώστε να υπάρξει μια αντικειμενική δυνατότητα διαχωρισμού των νοικοκυριών που βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης, κάτω από τα όρια της φτώχειας»!
Στο μεταξύ, νέα ερμηνεία στη λαϊκή ψήφο που ως χτες «μετέφραζε» σαν εντολή για ακύρωση του μνημονίου, έδωσε χτες ο Αλ. Τσίπρας, δηλώνοντας πως «ο λαός έθεσε πάρα πολύ ψηλά τον πήχη (...) μέσα από την ετυμηγορία του στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις, τον πήχη των διεκδικήσεων απέναντι στην τρόικα και την ΕΕ».
Η παραδοχή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει οριστικά εγκαταλείψει ακόμα και στο επίπεδο της προπαγάνδας την ακύρωση του μνημονίου, μιλώντας ανοιχτά πλέον για «αναδιαπραγμάτευση», συμπληρώθηκε από την άσκηση κριτικής στα κόμματα της συγκυβέρνησης, επειδή «σ' αυτές τις υψηλές απαιτήσεις διεκδίκησης και επαναδιαπραγμάτευσης, (...) δεν έχουν κανένα σχέδιο και καμιά οργάνωση». Επί της ουσίας, μην μπορώντας να διαφοροποιηθεί σε οτιδήποτε άλλο, ο Αλ. Τσίπρας κατηγορεί την κυβέρνηση για διαχειριστική ανεπάρκεια, πλασάροντας το κόμμα του σαν ικανότερο να διαχειριστεί μια διαπραγμάτευση του μνημονίου.
Ο ίδιος μάλιστα εξέφρασε τη λύπη του επειδή «τέτοιες ευκαιρίες δεν θα έχουμε πολλές από δω και στο εξής, όσο περνάει ο καιρός, οι ευκαιρίες θα συρρικνώνονται δραματικά», προϊδεάζοντας από τώρα για τα όρια της διαχείρισης που και ο ίδιος θα ασκήσει, αν αναβαθμιστεί ο ρόλος του.
Την «καραμέλα» περί αδράνειας της κυβέρνησης αναμασά και η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τις δηλώσεις της Α. Μέρκελ, όπου αναφέρεται ότι «η νέα κυβέρνηση μένοντας αμέτοχη στις διαμορφούμενες εξελίξεις, όντας προσκολλημένη στο μνημόνιο, ανήκει ουσιαστικά στις δυνάμεις που με την πολιτική τους οξύνουν την κρίση». Πρόκειται για εκτίμηση που συσκοτίζει το χαρακτήρα της κρίσης και προβάλλει τα αποτελέσματα σαν αιτίες της.

Οι φτωχοί δεν κάνουν τουρισμό


   Οι μεγαλοξενοδόχοι θέλουν να μειώσουν τα μεροκάματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων - που απήργησαν χτες - με τη νέα σύμβαση εργασίας, όταν «πίσω από την κουρτίνα» της χαρωπής επαγγελματικής φιλοξενίας, βρίσκονται: Ανασφάλιστοι. Εξευτελιστικά χαμηλά αμειβόμενοι «μαθητές», Ελληνες και ξένοι... αδελφωμένοι. Επιδοτούμενες θέσεις εργασίας, ενίσχυση με δημόσιο χρήμα. Εντατικοποίηση της εργασίας που ρημάζει χέρια, πόδια, μέση και μυαλά στο τέλος της μέρας. Και ενώ συμβαίνουν ολ' αυτά η εργοδοσία θεωρεί τα όσα ορίζονται στην όποια σύμβαση ως σημεία που οφείλει να παραβιάσει προς το χειρότερο και απαιτεί δραστικές μειώσεις μισθών. Οι εκπρόσωποι των ξενοδόχων μιλούν για τις προσπάθειες... «βιωσιμότητας των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων», όπως οι κυβερνήσεις μιλούν για σωτηρία της Ελλάδας, με χαμένους, και στις δύο περιπτώσεις τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Μιλούν για «εργασιακή ειρήνη» απαιτώντας από τους εργαζόμενους να πάνε «άκλαυτοι», αλλά και για την αμφίβολη διατήρηση των θέσεων εργασίας, όμως με μισθούς - «επιδόματα ανεργίας».
 
  Τα ίδια έκαναν και παλιότερα, όταν τα κέρδη περίσσευαν. Τώρα επικαλούνται και την κρίση, παραβλέπουν ότι η περσινή χρονιά θεωρήθηκε εξαιρετικά καλή και προβάλλουν τη λογική επερχόμενης καταστροφής για να εξαναγκάσουν τους εργαζόμενους να υποταχτούν στις ορέξεις τους. Η τακτική τους είναι πέρα για πέρα προκλητική. Αναγνωρίζουν -και σωστά- ότι το υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό μπορεί να αναβαθμίσει το προϊόν τους, άρα και τα κέρδη τους, αλλά απαιτούν το δυναμικό αυτό να είναι ακόμα πιο φτηνό. Την ίδια ώρα η αξίωσή τους για μείωση αποδοχών κατά 18% έχει πολλαπλασιαστικά αρνητικό αποτέλεσμα, σε μια χώρα με ληστρική φορολόγηση του μισθωτού, υπέρογκες τιμές στα ράφια των μαγαζιών, καθολική υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας, με αντίστοιχη αύξηση της δαπάνης των εργαζομένων.
 
  Ακόμη χειρότερα, οι μεγαλοξενοδόχοι και όσοι από τους «μικρότερους» του κλάδου παρασύρονται από την τακτική τους, πασχίζουν τσακίζοντας τους μισθούς των εργαζομένων στον τουρισμό να αντισταθμίσουν την όποια μείωση κερδών έχουν από την οικονομική καπιταλιστική κρίση. Γιατί ο Τουρισμός στην Ελλάδα στηρίζεται βασικά, όπως και οι ίδιοι λένε, στον εσωτερικό τουρισμό, δηλαδή στους Ελληνες εργαζόμενους. Ταυτόχρονα όπως λένε και οι ίδιοι, από την κατάργηση του κοινωνικού τουρισμού έχασαν 500.000 Ελληνες τουρίστες - πελάτες, ενώ με τη συνολικότερη πολιτική μείωσης μισθών και λιτότητας, κατέρρευσε η εσωτερική αγορά. Χάσανε τον Ελληνα, στον οποίο υπερχρέωναν το δωμάτιο και ήταν αυτός που στήριζε ουσιαστικά τον επισιτιστικό κλάδο, αφού οι ξένοι έπαιρναν «μια σαλάτα στα τέσσερα» ακόμη και στις εποχές της δραχμής. Μεγάλος χαμένος είναι οι μικροί ξενοδόχοι και εστιάτορες στις περιοχές της Ελλάδας που υποδέχονταν ντόπιους, που δεν έχουν απευθείας πτήσεις «τσάρτερ», που δεν τις προτιμούν οι «τουρ οπερέιτορς».
 
  Η χειροτέρευση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων αποτελεί «θηλιά θανάτου» για τον κλάδο του τουρισμού συνολικά. Δεν είναι μόνη της η Ελλάδα. Τη συντροφεύουν, η μία μετά την άλλη χώρες όπως οι Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρος, Ιταλία, ακόμη και για τη Γαλλία μιλούν... Πόσοι τουρίστες θα έρθουν το 2013 ή το 2014, εάν συνεχιστεί η λιτότητα πανευρωπαϊκά; Οι ΕΒΕ, κυρίως, του τουρισμού - επισιτισμού πρέπει να καταλάβουν: ο τουρισμός είναι λαϊκό δικαίωμα και μόνο ως τέτοιο μπορεί να κάνει τον κλάδο ωφέλιμο για το λαό. Αλλά αυτό απαιτεί άλλη, αντιμονοπωλιακή πολιτική.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ
 
Πηγή: Ριζοσπάστης

Οργάνωση της αντεπίθεσης


Ακούς τον Βενιζέλο του ΠΑΣΟΚ, διαβάζεις τον Δασκαλόπουλο του ΣΕΒ και το μυαλό σου πάει στον ...Τσίπρα. Τέτοια ταύτιση θέσεων. Με καρμπόν δουλεύουν;
Η απάντηση βρίσκεται σ' ένα παράλληλο «σύμπαν», αυτό του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Οπου το πραγματικό δεδομένο είναι ότι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ ελέγχουν τις κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις, αυτές στις οποίες ο ΣΕΒ βρίσκει διαχρονικά έναν καλό συνομιλητή. Δεν είναι θέμα καρμπόν, λοιπόν, οι κοινές τους θέσεις. Είναι κοινό το ταξικό συμφέρον που υπηρετούν κι αυτό είναι το συμφέρον της αστικής τάξης.
Η επισήμανση του ΚΚΕ ότι το επίπεδο της πολιτικής συνείδησης είναι άμεσα συναρτώμενο με το επίπεδο της ταξικής πάλης και κατά συνέπεια όλα κρίνονται από την αλλαγή των συσχετισμών, έτσι που η εργατική τάξη να έχει πράγματι τον πρώτο λόγο στα του οίκου της, επιβεβαιώνεται στην πράξη.
Το χτεσινό κάλεσμα του ΠΑΜΕ, να πυκνώσουν οι εργάτες τις γραμμές των σωματείων, να απομονώσουν εργοδοτικούς και κυβερνητικούς, να επιβάλουν το δίκιο τους στο δρόμο του αγώνα, αποκτά επείγοντα χαρακτήρα.
***
Καλά τα επικοινωνιακά τεχνάσματα (να υπερασπίζεις την ΕΕ και τις πολιτικές της για τα καπιταλιστικά κέρδη στον τομέα της ενέργειας και παράλληλα να παριστάνεις τον υπερασπιστή των αδυνάτων που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα, αυτό έκανε χτες ο Τσίπρας), αλλά καλύτερη η οργάνωση των ανθρώπων έτσι που να τα βγάλουν πέρα. Καθημερινό το δελτίο με ειδήσεις από τη δράση των λαϊκών επιτροπών που επανασυνδέουν το ρεύμα σε σπίτια ή εμποδίζουν το κόψιμό του, αλλά λέξη για τέτοιες ειδήσεις στον αστικό Τύπο.
Αφήνοντας στην άκρη τα παραμύθια για το «νέο αέρα» που πνέει στην Ευρώπη, διαβάζουμε το σχέδιο για τις συντάξεις και διαπιστώνουμε ότι είναι μέρος αυτού του «νέου αέρα» που πνέει στην Ευρώπη. Οπως «νέος αέρας» είναι οι 15.000 Ελληνες που μετανάστευσαν στη Γερμανία (στοιχεία Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης - ΟΟΣΑ). «Νέος αέρας» και το γεγονός ότι έχει μειωθεί αισθητά η μετανάστευση προς την Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιρλανδία, στις οποίες, επιπλέον, η ανεργία μεταξύ των μεταναστών έχει αυξηθεί κατά περίπου 10%.
«Νέος αέρας» και το γεγονός ότι η Κομισιόν διαπιστώνει πως πλέον το 68% του πληθυσμού στην Ελλάδα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (σ.σ. δηλαδή με εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος) και διαθέτει πάνω από το 40% του εισοδήματός του για το ενοίκιο ή την αποπληρωμή στεγαστικού δανείου. «Νέος αέρας» τελικά είναι το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης και το ξεγύμνωμα κάθε πολιτικής που ασκείται ή εξαγγέλλεται έχοντας σαν ένα το κρατούμενο την υπεράσπιση των καπιταλιστικών κερδών.
***
Εδώ είμαστε λοιπόν.
Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ δίνουν μάχη στη Βουλή για το πώς θα εξαφανίσουν το ΚΚΕ και χωροταξικά από τα έδρανα, στην πραγματική ζωή, εκεί όπου η ταξική αντιπαράθεση είναι αμείλικτη, οι κομμουνιστές βρίσκονται ήδη στην πρώτη γραμμή της πάλης. Αυτός είναι ο δρόμος, σ' αυτόν συνεχίζουμε. Αφήνουμε τις γραβάτες και τα σύγχρονα «ζιβάγκο» στη χωροταξία τους.
Ασχετη λεπτομέρεια: Ο εισαγγελέας στη Ρόδο κάλεσε τους απεργούς του επισιτισμού να πάρουν υπόψη ότι τα συμβόλαια των ξενοδόχων περιέχουν ρήτρα ακύρωσης αν υπάρχει «πολιτική αστάθεια». Ως «πολιτική αστάθεια» ο εισαγγελέας αντιμετωπίζει την απεργία και αποδεικνύει με ένα ακόμα παράδειγμα ποιανού είναι το κράτος, ποιανού είναι οι νόμοι, και γιατί - τελικά - μια απεργία δεν είναι αστεία υπόθεση, είναι αντιπαράθεση εφ' όλης της ύλης, είναι πάλη τάξης με τάξη. Και ως τέτοια απαιτεί στο τιμόνι να βρίσκονται εκείνοι που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να πάνε τον αγώνα στα πραγματικά του όρια, εκεί όπου η εργατική τάξη θα αντιπαλεύει στα ίσα την αστική μέχρι να γκρεμίσει την ίδια και την εξουσία της.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
 
Πηγή: Ριζοσπάστης

Πρώτη τοποθέτηση για το εκλογικό αποτέλεσμα της 17 του Ιούνη 2012

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ



Πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση της ΚΕ στις 18 του Ιούνη 2012, με θέμα την πρώτη τοποθέτηση για το εκλογικό αποτέλεσμα της αναμέτρησης της 17 του Ιούνη και τις μετεκλογικές εξελίξεις. Η τοποθέτηση της ΚΕ θα συζητηθεί ως τις ΚΟΒ και τις Οργανώσεις της ΚΝΕ, σε συσκέψεις με συνεργαζόμενους, φίλους και οπαδούς του Κόμματος, ώστε να συγκεντρωθούν γνώμες και υποδείξεις. Η εκτίμηση θα ολοκληρωθεί στην ΚΕ, αφού συγκεντρωθούν οι απόψεις και οι υποδείξεις, οι παρατηρήσεις και για τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις Μάη - Ιούνη, που θα χαράξει και τα άμεσα καθήκοντα του Κόμματος.
Α. ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Η ΚΕ συνοψίζει την πρώτη της τοποθέτηση, που θέτει για συζήτηση ως εξής:
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 17 Ιούνη 2012 είναι αρνητικό για το λαό, ο οποίος έχει δεχτεί καίρια πλήγματα από τις συνέπειες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα. Τα ορατά αρνητικά στοιχεία καταρχήν είναι τα παρακάτω:
-- Οι μεγάλες απώλειες του ΚΚΕ, σε αναντιστοιχία με την απήχηση των θέσεων και της δράσης του, μπροστά στις αρνητικές εξελίξεις που προβλέπονται. Συντελέσθηκε κάτω από την πίεση του ρεύματος των αυταπατών και της λογικής του δήθεν μικρότερου κακού, του ανώδυνου και εύκολου δρόμου ότι είναι δυνατόν να σχηματισθεί μια κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης, στο έδαφος της εξουσίας των μονοπωλίων και της ενσωμάτωσης στην ΕΕ, η οποία θα καταφέρει να βάλει φρένο στην επιδείνωση της θέσης του λαού. Επέδρασε ταυτόχρονα και το κλίμα φοβίας και τρομοκρατίας για την έξωση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Συντελέσθηκε σε συνθήκες συστηματικής και ύπουλης επίθεσης των ιδεολογικοπολιτικών μηχανισμών του συστήματος ως και με τη συστηματική χρησιμοποίηση του διαδικτύου. Βασικός στόχος ήταν η αποδυνάμωση του Κόμματος, ώστε να αποτραπεί η άνοδος του εργατικού κινήματος σε συνθήκες που χειροτερεύει η θέση του λαού.
Η ΚΕ χαιρετίζει τους χιλιάδες εργαζόμενους, όλους όσοι, παρά τις πιέσεις και τους εκβιασμούς, άντεξαν και έδωσαν την ψήφο τους για μια ακόμη φορά στο ΚΚΕ, συσπειρώθηκαν στο κάλεσμα για να αντιμετωπισθεί η προσπάθεια αποδυνάμωσής του. Εκτιμά και χαιρετίζει την ηρωική δράση των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, κατά τη διάρκεια της δύσκολης αυτής εκλογικής αναμέτρησης.
-- H αύξηση της ΝΔ που την έφερε πρώτο κόμμα και βάση για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Η πολιτική της ΝΔ είναι αντεργατική, αντιλαϊκή, θα επιδιώξει να φορτώσει τα βάρη της όξυνσης της κρίσης στο λαό, διασφαλίζοντας τη δυνατότητα ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Εχει δώσει όλες τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις στην αστική τάξη και την ΕΕ για την «ευρωμονοδρομική» στρατηγική της. Τα χειρότερα είναι μπροστά και όχι το αντίθετο που ισχυρίσθηκε ο Αντ. Σαμαράς. Η διαφαινόμενη κυβέρνηση συνεργασίας θα κινηθεί στην κατεύθυνση του «ευρωμονοδρόμου», στην αστική διαχείριση της κρίσης.
-- Η αύξηση του ΣΥΡΙΖΑ και στη δεύτερη εκλογική μάχη και ενώ αποκαλύφθηκε η διαχειριστική λογική του, με το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε. Στο πρόγραμμα αυτό απαλείφθηκαν τα όποια φραστικά ριζοσπαστικά συνθήματα είχε προβάλει στο εκλογικό πρόγραμμα με το οποίο κατέβηκε στις εκλογές της 6 του Μάη για την κατάργηση του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης, την κατάργηση των αποκρατικοποιήσεων κ.λπ. Αναδείχθηκε σε πρόγραμμα αστικής διαχείρισης. Επέδειξε κραυγαλέο ενδοτισμό απέναντι στον ξένο παράγοντα.
Σε συνθήκες έντονης λαϊκής χειραγώγησης στηρίχθηκε από λαϊκές δυνάμεις που ήθελαν διαπραγμάτευση του Μνημονίου, μακριά από κάθε πνεύμα αντιπαράθεσης με την ΕΕ, αλλά και την Ευρωζώνη.
-- Η σταθεροποίηση της εκλογικής δύναμης της φασιστικής «Χρυσής Αυγής», η μετατροπή της σε κοινοβουλευτικό κόμμα. Η «Χρυσή Αυγή» αποτελεί σημαντικό όπλο για το αστικό πολιτικό σύστημα σε συνθήκες κρίσης για το τσάκισμα του εργατικού λαϊκού κινήματος, την επικίνδυνη για το λαό εξίσωση φασισμού και κομμουνισμού ως κρατική ιδεολογία και κατά συνέπεια πρακτική σε βάρος του ΚΚΕ.
Το συμπέρασμα είναι ότι το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα εκφράζει τάση ανάσχεσης του όποιου ταξικού ριζοσπαστισμού που αναπτύχθηκε στη διάρκεια της περιόδου της κρίσης, κάτω από το ρεύμα του ανερχόμενου μικροαστικού ριζοσπαστισμού, υπό την καθοδήγηση της αστικής ιδεολογίας και προπαγάνδας. Είναι φανερό ότι οι αγώνες που αναπτύχθηκαν δεν μπόρεσαν να δώσουν μεγαλύτερο βάθος και σταθερότητα στο ριζοσπαστισμό καθώς δεν απέκτησαν τη μαζικότητα και κυρίως την οργάνωση και τον πολιτικό προσανατολισμό που απαιτούν οι συνθήκες. Σε τελευταία ανάλυση, η όποια θετική τάση αναπτύχθηκε, επηρεάσθηκε από το στενό αντιμνημονιακό περιεχόμενο, από τη μείωση των απαιτήσεων σε συνθήκες εξάπλωσης της φτώχειας, μαζικής ανεργίας.
Το εκλογικό αποτέλεσμα συμβάλλει στην προώθηση και ενίσχυση των σχεδίων της αστικής τάξης της χώρας να αντικατασταθεί το σύστημα εναλλαγής των δύο αστικών κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από ένα νέο δίπολο, την κεντροδεξιά με πυρήνα τη ΝΔ και την κεντροαριστερά με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ που απορρόφησε ένα μεγάλο μέρος των οργανωμένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Διευκολύνονται τα σχέδια ανασύνταξης της σοσιαλδημοκρατίας που έχει αποδειχθεί χρήσιμη για την αστική τάξη, όσον αφορά την αλλοίωση της ριζοσπαστικής συνείδησης υπέρ του «ευρωμονοδρόμου», το χτύπημα και τον έλεγχο του εργατικού κινήματος.
Η ΚΕ καλεί όλους εκείνους που προτίμησαν αυτήν τη φορά να ψηφίσουν αντί το ΚΚΕ άλλα κόμματα και ιδιαίτερα ΣΥΡΙΖΑ, να προβληματισθούν πολύ σοβαρά έστω και εκ των υστέρων. Καλεί γενικότερα τον εργαζόμενο λαό να σκεφθεί ψύχραιμα πάνω σε μια σειρά γεγονότα που μεσολάβησαν από τις 6 του Μάη ως τις 17 του Ιούνη και που έδωσαν ξεχωριστά και πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά στην εκλογική αναμέτρηση, τέτοια που σε καμία προηγούμενη δεν είχαμε ζήσει σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Συγκεκριμένα, πρόκειται για:
α. Την άνευ προηγουμένου άμεση, προκλητική, απροκάλυπτη επέμβαση στην εκλογική αναμέτρηση της Κομισιόν με ηγετικούς της παράγοντες των Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, του ΔΝΤ, των ΗΠΑ, των διεθνών μέσων ενημέρωσης. Ολων, δηλαδή, εκείνων που εκφράζουν αντιτιθέμενα συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων, άρα επιθυμούσαν να εκφοβιστεί ο ελληνικός λαός, να παραιτηθεί ακόμα και από το αίτημα για την κατάργηση του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης που ήταν στο επίκεντρο της εκλογικής μάχης της 6 του Μάη.
Αν και το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είχε σημαντική άνοδο και κινητοποιήσεις πανευρωπαϊκής απήχησης, δεν είχε ούτε τον προσανατολισμό ούτε τη μαζικότητα - οργανωτικότητα, ώστε άμεσα να απειλεί την αστική εξουσία του κεφαλαίου. Αν και το μέγεθος της Ελλάδας είναι πολύ μικρό στα πλαίσια της ΕΕ, ωστόσο η βαθιά ενσωμάτωσή της στην Ευρωζώνη, η βαθιά παρατεταμένη κρίση της σε συνδυασμό με την εκδήλωση της ύφεσης στην Ευρωζώνη έκαναν επιτακτική την παρέμβαση των διεθνών συμμαχιών μέσα και έξω από την ΕΕ για να ανακοπεί κάθε τάση ριζοσπαστικοποίησης του κινήματος στην Ελλάδα και διεθνούς επίδρασής του.
Σ' αυτά τα πλαίσια εκδηλώθηκε η συστηματική προσπάθεια να συγκροτηθεί ένα νέο δίπολο με βάση τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιήθηκαν οι ελληνικές εκλογές του Ιούνη ως ένα πείραμα και εργαλείο στην υπηρεσία των ανταγωνισμών ανάμεσα σε Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία στο φόντο της νέας όξυνσης της κρίσης. Η συζήτηση για τροποποιήσεις στη συνταγή λιτότητας της ΕΕ δεν ξεκίνησε με τις ελληνικές εκλογές της 6 του Μάη, είχε προηγηθεί στο φόντο ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων εντός της ΕΕ και με τη συμμετοχή σ' αυτές των ΗΠΑ και προσωπικά του Προέδρου Ομπάμα.
Οι ελληνικές εκλογές και οι εξελίξεις αξιοποιήθηκαν ως μοχλός για τις μεταξύ τους διενέξεις, ενόψει και της Συνόδου της ΕΕ στις 28-29 Ιούνη, της Συνόδου του G7 και της Συνόδου του G20 18 - 19 Ιούνη. Η αντιμερκελική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιήθηκε από ένα μέρος των Ευρωπαίων ανταγωνιστών προς τη Γερμανία, όπως και από την πλευρά των ΗΠΑ, σε αντίθεση με το άλλο μέρος που υποστήριζε ότι η κατάργηση του Μνημονίου θα οδηγήσει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, θα προκαλέσει ενδεχομένως και τη διάλυσή της.
β. Την ανακοίνωση του ΣΕΒ για την αναγκαιότητα σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας και με τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ. Τη φανερή υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ από ένα τμήμα μονοπωλιακών ομίλων και συγκροτημάτων των ΜΜΕ, και της κρατικής ραδιοτηλεόρασης.
γ. Την ομαδική μετακόμιση ενός μεγάλου μέρους στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα από τις πρώην ΔΕΚΟ, Τράπεζες, τη Δημόσια Διοίκηση και άλλων κεντρικών στελεχών του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι πήραν ενεργό μέρος στην οργάνωση του εκλογικού του αγώνα, στην οργανωμένη μετακίνηση σημαντικού μέρους της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
δ. Την ομοφωνία όλων των κομμάτων του «ευρωμονοδρόμου» ότι στην Ευρώπη πνέει θετικός αέρας αλλαγής και ότι η τροποποίηση του Μνημονίου ακόμα και της Δανειακής Συμφωνίας μπορούσε να φέρει ανακούφιση και θετική προοπτική στον ελληνικό λαό και γενικότερα, παρόλο που προετοιμάζονται εναλλακτικά αντιδραστικά ενδεχόμενα, για να προχωρήσουν ενιαία οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στα κράτη - μέλη της: Ενίσχυση των υπερεξουσιών της Κομισιόν και όξυνση των αντιθέσεων που φέρνει επιδείνωση της ανισομετρίας και των φυγόκεντρων δυνάμεων, ακόμα και την αποσύνθεση της Ευρωζώνης.
Οι δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, ιδιαίτερα της 17 του Ιούνη εξελίχθηκαν σε πρωτοφανή επιχείρηση χειραγώγησης της ψήφου, με εκβιασμούς, παραπληροφόρηση, επίθεση στο Κόμμα για την άρνηση να συμμετάσχει σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης της κρίσης, χειραγώγηση που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Η επίθεση στο Κόμμα είχε στόχο τη στρατηγική του, την άρνηση συμμετοχής σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης της κρίσης.
Είναι βέβαιο ότι μετά τις εκλογές θα αποκαλυφθούν πολλά περισσότερα γύρω από τα παρασκήνια των ανταγωνισμών και τη χρησιμοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτά.
Β. ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Η πολιτική γραμμή και οι προβλέψεις του ΚΚΕ που επιβεβαιώνονται με βάση και τις ίδιες τις εξελίξεις θα είναι στήριγμα και σημαντική βοήθεια στον αγώνα του λαού. Ο λαός θα έχει την ευκαιρία να βγάλει τα συμπεράσματά του. Οι ριζοσπάστες αριστεροί θα έχουν επίσης τη δική τους ευκαιρία να βγάλουν συμπεράσματα για τη σημασία που είχε να στηρίξουν εκλογικά το ΚΚΕ, ώστε από καλύτερες θέσεις να δώσει τη μάχη στη συνέχεια για την ανασύνταξη του κινήματος και την απόκρουση της νέας επίθεσης.
Το ΚΚΕ έδωσε τη μάχη κόντρα στο ρεύμα της φοβίας και μοιρολατρίας, των ποικιλώνυμων απειλών (από την έξωση από την Ευρωζώνη ως την ακυβερνησία), και της αυταπάτης που συστηματικά καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ανέδειξε στο λαό το χαρακτήρα της κρίσης και των προϋποθέσεων για διέξοδο υπέρ των εργαζομένων, τις προϋποθέσεις για να συμμετάσχει το ΚΚΕ στη διακυβέρνηση, που συνδέονται με την αποδέσμευση, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση, δηλαδή τη διακυβέρνηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας. Εδωσε τη μάχη αυτή, παίρνοντας υπόψη τον κίνδυνο του εκλογικού κόστους.
Η παραμικρή όμως υποχώρηση του Κόμματος στην πίεση για συμμετοχή σε κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης θα οδηγούσε στον αφοπλισμό και στην υποχώρηση - ήττα του εργατικού κινήματος, στη ματαίωση της προσπάθειας για τη συγκρότηση ισχυρής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας που συγκρούεται με την πολιτική γραμμή των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων της ΕΕ, του ΝΑΤΟ. Θα ακύρωνε κάθε προσπάθεια για συσπείρωση στην πάλη για τα καθημερινά προβλήματα που οξύνονται όλο και πιο πολύ, στην προοπτική της εργατικής λαϊκής εξουσίας.
Το ΚΚΕ θα βρισκόταν σε μια πρακτική ακύρωσης της συνέπειας και σταθερότητας λόγων και έργων, καθώς από το Κόμμα ζητούνταν επιζήμιες, καθοριστικά λαθεμένες υποχωρήσεις τόσο από το πρόγραμμά του όσο και από τα άμεσα καθήκοντα πάλης. Εχει μεγάλη σημασία ότι σε τέτοιες συνθήκες, όπου μια σειρά άλλα κομμουνιστικά κόμματα μένουν έξω από τα κοινοβούλια ή διαχέονται σε σοσιαλδημοκρατικά και οπορτουνιστικά αριστερά σχήματα στην Ευρώπη, το ΚΚΕ παρέμεινε όρθιο με λιγότερη εκλογική δύναμη σε σύγκριση με την ευρύτερη πολιτική του επιρροή.
Η στρατηγική του για τους δύο δρόμους ανάπτυξης, για την αναγκαιότητα της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας και την πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία, η διεύρυνση και εμβάθυνση των δεσμών του με την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, παραμένουν στοιχεία νέας εξόρμησης στο λαό, ώστε να κρατηθεί όρθιος, να μη λυγίσει μπροστά στις νέες περιπέτειες που τον περιμένουν.
Η μεγάλη μείωση της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ σε συνθήκες αφόρητης πίεσης δεν μπορεί και δεν πρέπει να ερμηνευθεί μόνο από τους υπαρκτούς αντικειμενικούς λόγους. Οπωσδήποτε επηρεάζεται αποφασιστικά από το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης, η οποία δεν καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από το Κόμμα, αλλά και από το γενικότερο συσχετισμό δυνάμεων.
Η ΚΕ και όλο το Κόμμα με ουσιαστική συζήτηση χρειάζεται να εξετάσουν τους γενικότερους υποκειμενικούς παράγοντες που μεσοπρόθεσμα επιδρούν στην πολιτική διείσδυση του Κόμματος ή σε υποκειμενικές αδυναμίες κατά την προεκλογική περίοδο, ανεξάρτητα από την επίδραση ή το βαθμό επίδρασης στο εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν πρέπει να μας εφησυχάζει ότι η πολιτική μας επιβεβαιώνεται ως προς τις εξελίξεις. Απαιτείται να εξετάσουμε το επίπεδο ικανότητας του Κόμματος με κριτήριο πώς ανταποκρινόμαστε σε όλες τις συνθήκες.
Το 18ο Συνέδριο και οι κατοπινές Αποφάσεις της ΚΕ έχουν επισημάνει εκείνους τους παράγοντες που καθορίζουν την ικανότητα του Κόμματος να αντιστοιχείται στις ανάγκες και τις απαιτήσεις: πώς δρα και δουλεύει στις εργατικές λαϊκές μάζες, στο κίνημα και στις οργανώσεις του, στην κομματική οικοδόμηση στην εργατική τάξη, στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους, στην κοινωνική συμμαχία, στη δουλειά στις νέες ηλικίες και στις γυναίκες. Συνδέεται, επίσης, με ζητήματα της ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς μέσα στο Κόμμα και στην εργατική τάξη, στη νεολαία.
Η εκλογική μάχη προσφέρεται για πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα, για νέες πλευρές που πρέπει να εξετασθούν καλύτερα και που επέδρασαν ως ένα βαθμό και στην εκλογική μάχη. Δεν αρκεί να έχεις σωστή στρατηγική και μαχητικότητα, απαιτείται να μελετήσουμε καλύτερα πώς κατακτάμε τη μεγαλύτερη - όσο γίνεται - επάρκεια που αντιστοιχεί στο ύψος των καθηκόντων, αλλά και στην ταχύτητα των εξελίξεων. Απαιτείται να γίνουμε πιο απαιτητικοί και αυστηροί σε ζητήματα καθοδήγησης, οργάνωσης, πρακτικού προσανατολισμού, δράσης στις εργατικές λαϊκές μάζες.
Μπορεί αυτές οι αδυναμίες να μην αποτέλεσαν καθοριστικό παράγοντα στο εκλογικό ποσοστό, στις συγκεκριμένες εκλογικές συνθήκες, όπου ήταν δύσκολο να αναχαιτισθεί το ρεύμα φόβου και κυρίως αυταπατών, όμως παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην προετοιμασία, ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα, μπροστά στα νέα και πολύ σύνθετα καθήκοντα που μας περιμένουν.
Γ. ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ
Το ΚΚΕ θα παλέψει και θα επιδιώξει να συναντηθεί με τις ριζοσπαστικές εργατικές λαϊκές δυνάμεις, ώστε να μη χρεωθεί και να μην πληρώσει ο λαός την πολιτική χρεοκοπία της κυβέρνησης που ετοιμάζεται να σχηματισθεί. Να μη χαθεί η ελπίδα, να αποκτήσει δύναμη ο λαός, να παρεμποδίσει νέα μέτρα, να παλέψει για παραχωρήσεις, να κατακτήσει τη δική του εξουσία. Στο επίκεντρο της προσοχής του είναι η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι νέες ηλικίες, οι γυναίκες.
Για να αντιμετωπιστεί το κύμα της απογοήτευσης από τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Για να αποτραπεί να κυριαρχήσει ο φόβος και η απογοήτευση, να μη σταθεροποιηθεί ένα αντιδραστικό πολιτικό σκηνικό στο φόντο των κοινοβουλευτικών αυταπατών, σε συνθήκες εμβάθυνσης της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Η ελπίδα, η αγωνιστική ανάταση είναι θέμα και προσωπικής ευθύνης του καθένα και της καθεμιάς που ακολουθούν το δρόμο του ριζοσπαστισμού, έχουν αριστερή πολιτική σκέψη. Είναι ζήτημα πριν απ' όλα ευθύνης της εργατικής τάξης.
Η ιστορική ευθύνη του ΚΚΕ δεν είναι να στηρίξει μια κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης σε βάρος του λαού.
Το ΚΚΕ διαθέτει πολύτιμη ιστορική και σύγχρονη πείρα, ικανότητα αντοχής και αγωνιστικής προσαρμογής σε συνθήκες απότομης ανόδου του κινήματος, αλλά και πισωγυρίσματος του εργατικού κινήματος. Μπορεί να συνδυάζει τα άμεσα και γενικότερα αιτήματα, να ενοποιεί αγωνιστικές δυνάμεις σε ενιαίο πολιτικό στόχο.
α. Θα δώσει τη μάχη μαζί με το λαό και τη νεολαία να μη χρησιμοποιηθεί ελληνικό έδαφος, να μην υπάρξει ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο κατά της Συρίας και του Ιράν που ετοιμάζεται ίσως μετά τις αμερικανικές εκλογές.
β. Το ΚΚΕ με συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα θα καταθέτει και σχέδια νόμου και τροποποιήσεις για καίρια λαϊκά προβλήματα. Ανάμεσα στα πρώτα θα είναι η κατάργηση των Μνημονίων, της Δανειακής Σύμβασης και όλων των σχετικών νόμων που πέρασαν από την προηγούμενη Βουλή στο μεσοδιάστημα.
γ. Αμεσα θα στηρίξει την οργάνωση του εργατικού κινήματος και των συμμάχων του για την αντιμετώπιση απολύτως επειγόντων προβλημάτων, όπως είναι η χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ, των ασφαλιστικών ταμείων, της λειτουργίας των Κέντρων Υγείας και των νοσοκομείων, η προστασία των ανέργων, των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, η ανακούφιση της λαϊκής οικογένειας από τη βαριά άμεση και έμμεση φορολογία, τα οξυμένα προβλήματα νεολαίας, γυναικών, υπερηλίκων, ΑμΕΑ. Σε περίπτωση άναρχης πτώχευσης και νέας εσωτερικής υποτίμησης θα στηρίξει κάθε λαϊκή πρωτοβουλία, αλληλεγγύη και συσπείρωση που θα βοηθήσει το λαό να αντιμετωπίσει τις μεγάλες ανάγκες του.
δ. Θα επιδιώξει τη λαϊκή συσπείρωση, ενόψει της απόφασης της ΕΕ που θα συνεδριάσει στις 28 - 29 του Ιούνη για να ξεκινήσει η συζήτηση για τις υπερεξουσίες της Κομισιόν.
ε. Η ΚΕ καλεί τους εργατοϋπαλλήλους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες να δράσουν άμεσα μέσα από δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες, για να αλλάξει δραστικά ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων στα τριτοβάθμια και δευτεροβάθμια σωματεία και οργανώσεις, για να πάρουν ενεργητικό μέρος στα πρωτοβάθμια σωματεία τα εκατομμύρια εργαζόμενοι που έως τώρα δεν μετέχουν.
Η ΚΕ καλεί τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους φίλους και τους οπαδούς να συμβάλουν στη μελέτη και αντιμετώπιση των γενικότερων αδυναμιών και ελλείψεων και υποκειμενικού χαρακτήρα που υπάρχουν όσον αφορά τη δράση μας στο κίνημα στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές, στο χωριό, στους χώρους της μάθησης, για την ανασύνταξη του κινήματος. Δίχως αυτή την ανασύνταξη του κινήματος και την οικοδόμηση μιας πιο ισχυρής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας δεν είναι δυνατόν ο λαός να τα βγάλει πέρα, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Να αντιμετωπίσουν την πολυμέτωπη και πολυεπίπεδη επίθεση που θα ενταθεί σε βάρος του Κόμματος με πρόσχημα το εκλογικό αποτέλεσμα.
ΑΘΗΝΑ 18/6/2012
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Καταργείται η επιδότηση των τροφείων σε νέα ζευγάρια

Σε εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, νέα ζευγάρια με μικρό παιδί, κόβεται το επίδομα παιδικού σταθμού που μέχρι τώρα έδινε το ΙΚΑ. Με την ένταξη στον ΕΟΠΠΥ αυτή η παροχή έχει σταματήσει να ισχύει. Το ποσό της επιδότησης καταβαλλόταν απευθείας από το ΙΚΑ σε συμβεβλημένους παιδικούς σταθμούς. Εμενε ένα υπόλοιπο για την κάλυψη του συνολικού κόστους που καταβαλλόταν από τους γονείς.
  Ομως το ΙΚΑ - ΕΤΑΜ δεν κατέβαλε την επιδότηση στους Παιδικούς Σταθμούς από το περασμένο καλοκαίρι και ο ΕΟΠΥΥ (όπου μεταφέρθηκαν οι υποχρεώσεις του) δεν προβλέπει τέτοιες παροχές. Ετσι π.χ. στη Θεσσαλονίκη όπου πρωτοεντοπίστηκε το πρόβλημα, οι εργαζόμενοι γονείς καλούνται ξαφνικά σε καιρούς γενικευμένης ανέχειας να καλύψουν από την τσέπη τους όλο το κόστος (και αυτά τα π.χ. 150 ευρώ/μήνα που έπαιρναν από το ΙΚΑ).

  Το πρόβλημα εκεί αφορά εκατοντάδες οικογένειες (400 - 500 παιδιά). Εγινε γνωστό όταν διεύθυνση συμβεβλημένου Παιδικού Σταθμού ενημέρωσε τους γονείς ότι δεν πληρώθηκε το ποσό της επιδότησης από τον περασμένο Σεπτέμβρη, ακολούθως ζήτησε να φροντίσουν να το πληρώσουν οι ίδιοι για το 2012. Εξάλλου, οι διευθύνσεις των συμβεβλημένων Παιδικών Σταθμών ενημερώθηκαν από τον Οργανισμό ότι από 1/1/2012 οι καταστάσεις λογαριασμών που κατέθεταν στη Νομαρχιακή Μονάδα Υγείας ΕΟΠΥΥ Θεσσαλονίκης, «δεν προωθούνται στην οικονομική υπηρεσία του Περιφερειακού υποκαταστήματος ΙΚΑ - ΕΤΑΜ Θεσσαλονίκης για απόδοση δαπάνης, λόγω ένταξής μας στονέο οργανισμό ΕΟΠΥΥ, ο οποίος δεν αναφέρει παροχές για παιδικούς σταθμούς».
Στην Αττική ζήτημα εντοπίζεται ήδη στη Νέα Ιωνία (ισχύει το ίδιο και σε άλλους δήμους) όπου 70 θέσεις στους δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς προορίζονταν για παιδιά επιδοτούμενων εργαζόμενων μητέρων και ασφαλισμένων του ΙΚΑ. Και εδώ συμβαίνει το ίδιο, δηλαδή μετά τη δημιουργία του ΕΟΠΠΥ δεν έγινε καταβολή των χρημάτων από τον Οργανισμό. Και εδώ τα ζευγάρια πρέπει καλύψουν (και) αυτό το κόστος από την τσέπη τους.

Πηγή: Ριζοσπάστης

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ για τις επιβουλές κατά Συρίας - Ιράν


26/06/12
Η κλιμακούμενη ένταση στη Μέση Ανατολή, με αιχμή την παραβίαση του εναέριου χώρου της Συρίας από τουρκικό αεροπλάνο που καταρρίφθηκε, η προσφυγή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και οι ιμπεριαλιστικές απειλές για επέμβαση στη Συρία και το Ιράν διαμορφώνουν πολύ επικίνδυνη κατάσταση που εγκυμονεί κινδύνους νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή.

Οι εξελίξεις αυτές εκφράζουν την όξυνση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τον έλεγχο των πρώτων υλών της περιοχής, τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς των εμπορευμάτων και των αγορών. Φανερώνουν πως η καπιταλιστική κρίση κι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι πάνε χέρι-χέρι κι απειλούν με νέες μεγάλες αιματοχυσίες τους λαούς.

Σ' αυτές τις συνθήκες το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους σε αγωνιστική ετοιμότητα και επαγρύπνηση για:

    Να μην συρθεί η Ελλάδα στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που ετοιμάζονται σε βάρος της Συρίας και του Ιράν, κι οι οποίοι θα έχουν τραγικές συνέπειες.
    Να μην τηρηθεί οποιαδήποτε «συμβατική υποχρέωση» που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκει τη χώρα.
    Να μη χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας. Να κλείσει τώρα!
    Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων.
    Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια κι όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
    Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και το ΝΑΤΟ.


Από  kke.gr

Ετοιμάζονται πάλι τα γεράκια; -Η Ελλάδα σωπαίνει;


Eτοιμάζονται για δράση τα γεράκια του "πολιτισμένου Δυτικού κόσμου" απ' ότι δείχνουν τα πράγματα.
Με πρόσχημα την προστασία ανθρώπινων δικαιωμάτων και αφού προετοίμασαν τον εμφύλιο που μαινεται ήδη στη Συρία δείχνουν να βρίσκονται λίγο πριν το  κρίσιμο  βήμα.
Ο τρόπος που παρουσιάζεται η κατάσταση στη Συρία πάντως είναι όπως πάντα "αντικειμενικός". Αλλά και ο τρόπος που καταπίνουμε όλοι την ενημέρωση κάνει επίσης εντύπωση.
Για παράδειγμα κανενας δεν σκέφτεται πως γίνεται να πολιορκείται επί μέρες η πόλη Χόμπς από άρματα μάχης και οργανωμένο στρατό που δεν μπαίνει απλά στην πόλη όπως έιναι λογικό. Τι έχει απέναντί ο στρατός που τον εμποδίζει; Μα τι άλλο; Εναν άλλο οργανωμένο στρατό για τον οποίο κανείς δεν λέει τιποτα. Και με απόλυτη αφέλεια η Ευρώπη  και ο κόσμος φαντάζονται αθώους διαδηλωτές να αμύνονται με επιτυχία στα τανκς με πέτρες!

όπως και να ΄εχει η Δυση πλέον απαιτεί δράσεις με τις οποίες φυσικά δεν συμφωνούν οι άλλοι παίκτες στην περιοχή όπως π.χ. Ρωσία και Κίνα.
Να τι λέει το Πρώτο Θεμα:
 Ο Μπαν Κι Μουν ζητά δράση στη Συρία

  Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν ζήτησε σήμερα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να αναλάβει δράση για να σταματήσουν οι εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες, οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι απαγωγές και τα βασανιστήρια πολιτών στη Συρία.
Το αίτημα του Μπαν για δράση υποστηρίχθηκε από την ανώτερη συντονίστρια των Ηνωμένων Εθνών για τις ανθρωπιστικές υποθέσεις Βάλερι Έϊμος και έναν αξιωματούχο που αντιπροσωπεύει την Ύπατη Αρμοστή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στη διάρκεια των συζητήσεων για το πώς θα προστατευτούν οι άμαχοι σε ένοπλες συρράξεις.
Αξιωματούχοι του ΟΗΕ απηύθυναν επίσης έκκληση για την επιβολή εμπάργκο όπλων και κυρώσεων στα μέρη που συμμετέχουν στις συγκρούσεις, οι οποίες διαρκούν πλέον 16 μήνες.


Η περιοχή βρωμάει κυριολεκτικά μπαρούτη που ανα πάσα στιγμη μπορεί να πάρει φωτιά.
Τι θα κάνει η Ελλάδα άραγε; Γιατι δεν ακούγεται λέξη;
Δεν μας ενδιαφέρει; 
Μόνο οι απεργίες του ΠΑΜΕ βαζουν σε κίνδυνο τη χώρα; Μηπως το όριο της δουλικότητας έχει σπάσει προ πολλού;

Η βία των άκρων και ο φιλελεύθερος πασιφιστής


Του Κωνσταντίνου Πουλή

Το επιχείρημα των ημερών λέει πως η βία δεν έχει πρόσημο, είναι παντού ίδια. Πως οι προθέσεις αυτών που ασκούν βία δεν έχουν καμία σημασία, διότι έτσι κι αλλιώς όλοι πιστεύουν ότι έχουν δίκιο και ότι τα θύματά τους «το άξιζαν». Συνεπώς, λέγεται, ή θα καταδικάζουμε τη βία «απ’ όπου κι αν προέρχεται», ή αλλιώς θα λέμε μισόλογα ετοιμάζοντας τα κρεματόρια ή τα γκουλάγκ του μέλλοντος. Ο πολύς Γιάννης Πρετεντέρης έγραψε για το «κόμμα της βίας», εξηγώντας πως η βία των αναρχικών και βία των φασιστών είναι μια εσωτερική διαμάχη στο κόμμα της βίας, την οποία παρακολουθούμε όλοι εμείς οι φιλήσυχοι από μακριά. Δεν θα ασχοληθώ με την πιο αφελή πλευρά αυτής της επιχειρηματολογίας, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη διαφορά ανάμεσα στο να κλείνεις λιμάνια και να ανοίγεις κεφάλια. Θα αναφερθώ στην επαναστατική βία (η τρομοκρατία είναι άλλη ιστορία): αυτή που δεν ασκεί η Αριστερά κάθε μέρα, όπως προσπαθούν να μας πείσουν, αλλά που την έχει ασκήσει και δεν αποκλείεται να την ξαναασκήσει.

Το επιχείρημά μου λοιπόν είναι πως η μοναδική περίπτωση να καταδικάσει κανείς στα σοβαρά τη βία «από όπου και αν προέρχεται» χωρίς να αυτοαναιρεθεί προσκρούοντας αμέσως σε αντιφάσεις, είναι αν δεχτεί απολύτως τη στάση του πασιφιστή: αυτό που πρότεινε το σύνθημα της δεκαετίας του ’60, για τον πόλεμο στον οποίον δεν εμφανίζεται κανείς για να πολεμήσει.  Τη στάση που κήρυττε ο Τολστόι, λέγοντας πως αν θεωρούμε ότι δεν πρέπει να σκοτώνουμε, αυτό δεν μπορεί να αλλάζει επειδή κάποιος φόρεσε στρατιωτική στολή. Η κυριότερη αντίρρηση είναι αυτή που έχει διατυπωθεί από τον Όργουελ, πως αντικειμενικά ο πασιφισμός είναι υπέρ του φασίστα. Διότι, τι κάνει ο συνεπής πασιφιστής απέναντι στον Χίτλερ; Κάνει γαργάρα το επιχείρημά του, είναι η απάντηση. Αλλιώς, όταν η μία πλευρά έχει ήδη εμφανιστεί για να πολεμήσει, ο πασιφισμός μας συνιστά συνέργεια με την επέλαση των ισχυρών. Δεν υπάρχει αταλάντευτη θέση πασιφιστή που να μην εδράζεται στην ηθική ενός ανθρώπου εκτός κοινωνίας. Ανάλογα με τις ευαισθησίες του κανείς, ας προεκτείνει το επιχείρημα προς την πλευρά της Γαλλικής Επανάστασης, της Ελληνικής, όπου νομίζει. Από τη στιγμή που θα δεχθούμε εξαιρέσεις, όμως, ανοίγουμε τον ασκό του Αιόλου. Το δικαϊκό μας σύστημα θεωρεί πως ο πόλεμος ή η νόμιμη άμυνα συνιστούν περιπτώσεις θεμιτής εξαίρεσης από τον κανόνα της μη βίας, αρκεί, όμως, να ορίζει το ίδιο το κράτος ποιες είναι οι εξαιρέσεις. Αυτά ισχύουν όταν αμυνόμαστε στη βία, θα αντιτείνει ο φιλελεύθερος πασιφιστής (ας τον ονομάσουμε συμβολικά «Πάσχο Πρετεντέλη») και εδώ το επιχείρημα αρχίζει να έχει ενδιαφέρον. Ασκεί βία ο καπιταλισμός;

Ξεκινώ από τον locus classicus, τη διατύπωση της Ρόζας Λούξεμπουργκ πως «Όταν έναν “ελεύθερο πολίτη”, τον κλείνει κάποιος σ' ένα μέρος στενό και μη κατοικήσιμο για κάμποσο καιρό, όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι μια πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που η ενέργεια αυτή θα γίνει βάσει του Ποινικού Νόμου, και το μέρος αυτό ονομαστεί “Πρωσσική Βασιλική Φυλα¬κή”, μετατρέπεται αμέσως σε πράξη ειρηνικής νομιμότητας. Αν ένας άνθρωπος εξαναγκαστεί από έναν άλλο να σκοτώνει συστηματικά τους συνανθρώπους του, αυτό είναι πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που αυτό θα ονομαστεί “στρατιωτική υπηρεσία”, ο καλός πολίτης φαντάζεται ότι αναπνέει τον αέρα της ειρήνης και της νομιμότητας. Με λίγα λόγια, ό,τι παρουσιάζεται στα μάτια μας για αστική νομιμότητα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βία της κυρίαρχης τάξης ανυψωμένη εκ των προτέρων σε υποχρεωτικό κανόνα». Δεύτερος σταθμός οι λεγόμενες «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» της υπερήφανης δυτικής δημοκρατίας μας στους βαρβάρους της Ανατολής. Μπορεί να λείπει εκεί η παραδοσιακή τελετουργία κήρυξης πολέμου, αλλά ο νοών νοείτω, βόμβες ρίχνουμε. Να προσθέσουμε λίγη Λατινική Αμερική; Εκεί όπου το πρόγραμμα της ελεύθερης αγοράς υποστηρίχθηκε μέσα στα εργοστάσια της Φορντ που στέγασαν και εκπαίδευσαν βασανιστές; (Μετά βέβαια η ίδια εταιρεία πλήρωνε δικηγόρους για να μελετούν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων). Ή να αναφέρουμε αυτό που ένας σλοβένος θεωρητικός ονομάζει συστημική βία, θυμίζοντας πως τα εκατομμύρια των θυμάτων της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, π.χ. στο Βελγικό Κογκό, δεν είναι θύματα φυσικής καταστροφής; Κλείνω με τη φράση του Χορκχάιμερ που μας θύμισε ο Φ. Τερζάκης, πως «η επιβίωση του ισχυροτέρου, πριν να γίνει ιαχή για τη συντριβή των κατώτερων φυλών, υπήρξε ο θεμέλιος λίθος της φιλελεύθερης λογικής της αγοράς».

Όπως έγραψε ο Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος στο τελευταίο τεύχος των «σημειώσεων», έρχεται ίσως η ώρα, δημοκράτη μου, που πρέπει να απαντήσει κανείς στο ερώτημα: εσύ που μιλάς με τόση αποστροφή για τα «άκρα», πού πατάς τελικά;  Η συνάντηση των άκρων σημαίνει ότι δεν υπάρχει πια κέντρο, διότι σε περιόδους κρίσης το κέντρο εξαερώνεται, όταν η αστική δημοκρατία μας δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις εντάσεις. Είναι ένα «ανοίκειο και πολωτικό ερώτημα, μα μερικές φορές αναπόφευκτο», συνεχίζει. Δεν ξέρω αν οδεύουμε προς τα εκεί, δεν ξέρω αν είμαστε ήδη εκεί. Πιστεύω όμως πως μια συζήτηση κριτικής τη βίας που αρνείται να συζητήσει περιεχόμενα, είναι ένα όνειρο για το τι καλός που θα ήταν ένας κόσμος χωρίς βία. Καλός θα ήταν, αλλά φοβάμαι ότι, μέρα τη μέρα, δεν ζούμε πια σε τέτοιο κόσμο. Τα παραπάνω συνιστούν στα μάτια μου μια «κατ’ αρχήν» άρνηση του πασιφισμού. «Κατ’ αρχήν» θα πει ότι δεν δικαιώνεται η βία κάθε φορά που κάποιος την ασκεί στο όνομα της Αριστεράς, αλλά μόνο ότι δεν συμμερίζομαι τους φιλιππικούς κατά της βίας γενικώς και αορίστως. Την εμφυλιοπολεμική ρητορική στην οποία επιδόθηκε με τόσο ζήλο ο πρωθυπουργός μας την ενισχύει η λογική λαθροχειρία που παρουσιάζει τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση σαν την κανονική κατάσταση της κοινωνίας μας, και την κάθε διαμαρτυρία ως εκτροπή. Στην ουσία πρόκειται για μια εξόχως ειρηνόφιλη ρητορική, με τη μόνη προϋπόθεση να υπογράψουμε  την ειρήνη με τους όρους τους. Οι Ναζί, λατρεύοντας το μεγαλείο της πράξης, λάτρεψαν και το μεγαλείο του αρχαίου ήρωα, γενικώς: για μας όμως όταν συγκρούεται ο Κρέων με την Αντιγόνη, ο θαυμασμός μας για την Αντιγόνη οφείλεται στο ότι η δική μας πλευρά θαυμάζει όχι μόνο το θάρρος αλλά και το δίκιο.

Πηγή: thepressproject.gr

Τουρκικό σχέδιο «Βαριά» για Συρία - Εξελίξεις σε Κύπρο – Καστελόριζο



Του Δρ. Γεωργίου Φίλη
Διευθυντή-Εκδότη «Στρατιωτική Ισορροπία και Γεωπολιτική»
Στα πρόθυρα γενική πολεμικής σύρραξης βρίσκεται πλέον η Ανατολική Μεσόγειος μετά το συμβάν της πτώσης του τουρκικού φωτοαναγνωριστικού RF-4E από πυρά της συριακής αεράμυνας.
Η αρχική «ήρεμη» τουρκική στάση φαίνεται να μεταβάλλεται σε… ιερά αγανάκτηση αφού η Άγκυρα αναφέρει πλέον πως η Συρία κατέρριψε το μαχητικό της χωρίς καμία προειδοποίηση ενώ ο Τούρκος πρωθυπουργός κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ξεχωριστά ραντεβού με τους αρχηγούς των κομμάτων για να τους ενημερώσει για τα τεκταινόμενα αλλά ίσως και για να εξασφαλίσει στην συμφωνία/ανοχή τους σε μία ενδεχόμενη απόφαση του κοινοβουλίου για την ανάληψη πολεμικής δράσης κατά της Δαμασκού.
Με λίγα λόγια, η Τουρκία αυτή τη στιγμή προετοιμάζει το έδαφος για την ανάληψη πολεμικής δράσης εναντίον της Συρίας. Το ερώτημα όμως που ανακύπτει είναι γατί η Άγκυρα να θέλει να δημιουργήσει ακόμα μία εστία έντασης στην περιοχή, τι θα μπορούσε να κερδίσει; H άκρως ανησυχητική απάντηση έχει να κάνει με το πιθανότητα ο απώτερος στόχος της Τουρκίας να μην είναι η Δαμασκός αλλά το… Καστελόριζο.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να εξηγήσουμε τα… ανεξήγητα. Δυστυχώς, η κάθετη κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πλέον πολύ πιθανή αφού το περιστατικό για το οποίο η Τουρκία «ευχόταν» να συμβεί τους τελευταίους μήνες φαίνεται να έλαβε χώρα, με αποτέλεσμα την απώλεια τουλάχιστον ενός μαχητικού της πολεμικής της αεροπορίας αλλά και ενός «στραπάτσου» του γοήτρου της.
Αρχικά η Τουρκία με τον πλέον επίσημο τρόπο επιβεβαίωσε πως το μαχητικό της καταρρίφθηκε από την συριακή αεράμυνα, ενώ επιφυλάχθηκε να απαντήσει «καταλλήλως» μετά την ενδελεχή εξέταση των συνθηκών του συμβάντος. Επισημαίνεται δε, πως η ψύχραιμη στάση της σχολιάστηκε ευμενώς από τη διεθνή κοινότητα.
Όμως, η όλη κατάσταση από την Κυριακή φαίνεται να ξεφεύγει αφού η Τουρκία κλιμακώνει κάθετα την ένταση αφήνοντας να εννοηθεί πως θα λάβει πολεμική δράση κατά της Δαμασκού.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως όσο περνάνε οι ώρες οι συνθήκες του συμβάντος -πέραν της επίσημης αποδοχής της άποψης της κατάρριψης και από τις δύο πλευρές αλλά και της πτώσης του αεροσκάφους σε Συριακό χώρο- παραμένουν αδιευκρίνιστες, ενώ το πλήρωμα του αεροσκάφους εξακολουθεί να αγνοείται.
Πού στόχευαν τα τουρκικά αεροσκάφη
Για την ώρα διάφορα εναλλακτικά αλλά εν πολλοίς αλληλοσυμπληρούμενα βέβαια σενάρια εμφανίζονται στην δημοσιότητα. Έτσι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα τουρκικά μαχητικά να μη στόχευαν την Συρία αλλά εκπαιδευτικές δραστηριότητες της Εθνικής Φρουράς στην Κύπρο, απλά, φεύγοντας από τη μεγαλόνησο πήραν «λίγο ανοιχτά τη στροφή» ρε αδερφέ, ενώ επέστρεφαν στην Τουρκία - ας μην ξεχνάμε πως ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ στην ουσία είπε πως οι παραβιάσεις εναερίων χώρων άλλων χωρών είναι θέμα «ρουτίνας» λόγο της ταχύτητας των σύγχρονων μαχητικών.
Το ερώτημα βέβαια πως είναι δυνατόν οι παγκόσμιοι πρωταθλητές παραβάσεων και παραβιάσεων ξένων FIR να είναι οι Τούρκοι παραμένει, μάλλον αυτοί πετούν με… διαστημόπλοια ενώ οι υπόλοιποι με διπλάνα. Όπως είναι φυσικό η πλήρης καταγραφή της πορείας των τουρκικών μαχητικών θα έλυνε το… μυστήριο για το κατά πόσο πέταξαν πάνω από την Κύπρο ή όχι.
Κι αν το χτύπησαν οι Ρώσοι
Μία άλλη ακόμα πιο γαργαλιστική πιθανότητα είναι το τουρκικό μαχητικό να χτυπήθηκε όχι από Σύριους αλλά από… Ρώσους. Σύμφωνα με ισραηλινές πηγές η κατάρριψη του RF4E έγινε μέσω της χρησιμοποίησης των ρωσικής κατασκευής αυτοκινούμενων αντιαεροπορικών συστημάτων μέσου βεληνεκούς Pantsyr-1, τα οποία προσφάτως παρελήφθησαν από τις συριακές ένοπλες δυνάμεις.
Την ευθύνη της κατάρριψης είχε η 73η Ταξιαρχία των συριακών χερσαίων δυνάμεων που ανήκει στην 26η Μεραρχία Αεράμυνας. Το συγκεκριμένο σύστημα μπορεί να καταρρίψει αεροσκάφη και πυραύλους τύπου κρουζ που πετούν σε ύψος 12 χιλιομέτρων. Γιατί όμως να το έριξαν οι Ρώσοι; Πολύ απλά διότι οι Σύριοι δεν έχουν προλάβει να εκπαιδευτούν στο συγκεκριμένο σύστημα, ενώ είναι σίγουρο πως αυτή τη στιγμή στα πληρώματα των συστημάτων υπάρχουν και… εκπαιδευτές, δεν είναι λοιπόν δυνατόν εάν στα συγκεκριμένα συστήματα υπήρχαν και Ρώσοι, να μην έλαβαν οδηγίες-κατευθύνσεις αναφορικά με ένα τόσο σοβαρό θέμα από το Κρεμλίνο.
Σε κάθε όμως περίπτωση και με βάση όλα τα παραπάνω καθίσταται σαφές πως και οι δύο κυβερνήσεις για την ώρα μας «δουλεύουν».
Όσο υποκριτική είναι αυτή τη στιγμή η στάση της Άγκυρας, η οποία φαίνεται «προβληματισμένη», «διστακτική» αλλά και «αγανακτισμένη» απέναντι στις εξελίξεις, ως η «παρθένα» η οποία δεν γνώριζε πως έστελνε στην ουσία τα μαχητικά της σε πολεμική ζώνη σε μία ξένη χώρα, άλλο τόσο είναι και η Συριακή «θλίψη» για την… παρεξήγηση της κατάρριψης.
Η Δαμασκός -ή η Μόσχα– με άλλα λόγια μέσω της αντίδρασής της δεν μπορεί να μην ήθελε να περάσει ένα μήνυμα προς την Τουρκία πως «εδώ δεν είναι Αιγαίο». Η δε Άγκυρα προφανώς εθισμένη στη «στρατηγική ψυχραιμία» άλλων… χώρων σε τέτοιου είδους πρακτικές που ακολουθεί προφανώς να θεώρησε πως μπορεί να μπαινοβγαίνει σε ξένα χωράφια ατιμώρητη, και δυστυχώς (ή ευτυχώς) την έπαθε.
Σχέδιο «Βαριά» κι Ελληνισμός
Ανεξαρτήτως όμως του πιο σενάριο(α) ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα το πλέον σημαντικό για τον Ελληνισμό είναι να μπορέσει να αποκωδικοποιήσει τους λόγους αλλά και τις συνέπειες του συγκεκριμένου συμβάντος.
Το βασικό λοιπόν από τη συγκεκριμένη εξέλιξη είναι να αντιληφθούμε το τι ακριβώς συμβαίνει στη πραγματικότητα: Δυστυχώς, είναι πολύ πιθανό να εκτυλίσσονται στην περιοχή τα πρώτα στάδια ενός σχεδίου «Βαριά» (το θυμόμαστε άραγε αυτό το σχέδιο δημιουργίας συνθηκών πολεμικής σύγκρουσης με την Ελλάδα, με αφορμή την κατάρριψη τουρκικών μαχητικών) το οποίο θα οδηγήσει σε Τουρκική ή/και δυτική επέμβαση στη Συρία.
Γιατί όμως η Άγκυρα να επιθυμεί τη σύγκρουση στη περιοχή;
Στο περιοδικό «Στρατιωτική Ισορροπία & Γεωπολιτική» έχουν επισημάνει εδώ και μήνες την λυσσώδη τουρκική προσπάθεια δημιουργίας μίας εκρηκτικής κατάστασης στη Συρία, με στόχο να «πουλήσει εξυπηρέτηση» στη Δύση και κυρίως στο Ισραήλ –εάν αυτό αποφασίσει πως το συμφέρει η αλλαγή ηγεσίας στη Δαμασκό- με κύριο στόχο να αυξήσει τη διαπραγματευτική της θέση στα τεκταινόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο, εις βάρος κυρίως του Ελληνισμού…
Ας μην ξεχνάμε πως για την ώρα η Τουρκία βλέπει την Κύπρο και τα ενεργειακά της αποθέματα να αποτελούν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος εταιρειών, κρατών και κυβερνήσεων, με την Ελλάδα να ακολουθεί (ας το ελπίσουμε δηλαδή). Ταυτοχρόνως και όχι τυχαία, η Λευκωσία με την Αθήνα έχουν δημιουργήσει, υπό την αιγίδα της Ουάσιγκτον, μία στην ουσία στρατιωτική συμμαχία στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία αποκόπτει την Άγκυρα από αυτά που θεωρεί δικά της, δηλαδή… όλα.
Εκτιμάται πως αυτή ακριβώς η στιγμή είναι η κατάλληλη ώρα για τη Τουρκία να προσπαθήσει να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού στην περιοχή μας το οποίο από το συμβάν του «Μαβί Μαρμαρά» και ύστερα φαίνεται να ξεφεύγει από τα χέρια της. Αυτή τη στιγμή η Τουρκία πολύ πιθανό να έχει αποφασίσει να τα παίξει όλα για όλα, και μέσω μίας εισβολής –ή μέσω μίας «διευκόλυνσης» για εισβολή- στην Συρία να αποδείξει πως αποτελεί την «υπερδύναμη» της Μέσης Ανατολής, επιβεβαιώνοντας στην ουσία τα λεγόμενα πριν από λίγες ημέρες στο Washington Institute του νέου αναπληρωτή πρωθυπουργού του Ισραήλ Σαούλ Μοφάζ, αλλά και να καθαρίσει αυτή για λογαριασμό της Δύσης.
Στην ορκωμοσία Σαμαρά
Το κατά πόσο δε σχετίζονται όλα αυτά με τη χώρα μας ίσως και να αποδεικνύεται από τη χρονική συγκυρία. Είναι τυχαίο πως το γεγονός έλαβε χώρα την ημέρα ορκωμοσίας μίας κατ’ όνομα νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα – υπό την έννοια πως μέσα σε λίγες εβδομάδες από σήμερα θα αποδειχθεί πως πολύ απλά δεν θα είναι σε θέση ούτε να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό πως… «διαπραγματεύεται», ούτε όμως και την Τρόικα πως… «υλοποιεί» με αποτέλεσμα εν τω μέσω κοινωνικής θύελλας να καταρρεύσει, συμπαρασύροντας μαζί και το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα…Με άλλα λόγια η Άγκυρα ετοιμάζεται για να εκμεταλλευτεί την επερχόμενη κατάρρευση της Ελλάδας.
Είναι λοιπόν σαφές πως πολύ σύντομα η Άγκυρα θα ρίξει τη μάσκα του «ειρηνοποιού» και της χώρας η οποία παράγει την «πολιτική των μηδενικών προβλημάτων» και θα επιχειρήσει να επαναφέρει τη… pax Ottomana στην Ανατολική Μεσόγειο.
Χρέος πλέον του ελληνισμού θα είναι να διαλύσει αυτόν τον εφιάλτη που από μία πνευματική αναζήτηση και γεωπολιτική άσκηση επί χάρτου ενός ιδεολόγου επιστήμονα – του κ. Αχμέτ Νταβούτογλου – φαίνεται να υλοποιείται από μία χώρα η οποία σκοπό έχει να γυρίσει την περιοχή στην εποχή του Αμντούλ Χαμίτ Β’. Πώς όμως μπορεί ο Ελληνισμός να τιθασεύσει τον νεοθωμανισμό και τις φιλοδοξίες του; Πολύ απλά μέσω της επίδειξης της αταλάντευτής αποφασιστικότητάς του πως «δεν θα υπάρξουν άλλα Ίμια» και «δεν θα υπάρξει άλλη Κύπρος», και μέσω των συμμαχιών με τις Αγγλοσαξονικές δυνάμεις, οι οποίες όμως έχουν πολλά κοινά συμφέροντα με τη Ρωσία στη περιοχή. Πολύ σύντομα να σημειώσουμε πως το κοινό έδαφος Μόσχας-Ουάσιγκτον θα μπορούσε να βρεθεί μέσω ενός σοβαρού γεωπολιτικού διαλόγου – ο οποίος δεν μπορεί να γίνει δημόσια φυσικά – με την Ελλάδα να αποτελεί στην πραγματικότητα και τον μόνο «προνομιακό συνομιλητή και διαμεσολαβητή» (honest broker) τόσο σε επίπεδο γεωγραφίας, όσο και σε επίπεδο πολιτισμικό και στρατηγικό.
Είναι προφανές πως αυτό που φωνάζουμε εδώ και μήνες πως πρόκειται να ξεκινήσει στη περιοχή μας βρίσκεται πλέον σε εξέλιξη… Η Τουρκία φαίνεται διατεθειμένη να τα βάλει στην κυριολεξία με όλους τους τοπικούς αλλά και περιφερειακούς δρώντες, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της αλλά κυρίως στην γεωγραφικής της σημασία… δεν αντιλαμβάνεται όμως πως τέτοιου είδους συμπεριφορές στην ουσία δημιουργούν περισσότερους εχθρούς από φίλους…
Ως Ελληνισμός καλό θα ήταν να ετοιμαζόμαστε πλέον για τα περεταίρω…
Πηγή

Κρίση και πόλεμος «παντρεύονται»


09/06/12

Από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ το Σάββατο στο Πάρκο Τρίτση στο Ιλιον


"Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, με ακόμα πιο ευρείες και διεθνείς συνέπειες. Αυτή τη στιγμή και σήμερα ακόμα τα στοιχεία δείχνουν ότι ετοιμάζεται στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και το Ιράν. Τα άλλα κόμματα χαμπάρι, δε λένε τίποτα. Μόνο μνημόνιο συζητάνε. Ενας πόλεμος στην περιοχή μας θα αφήσει ανεπηρέαστη την Ελλάδα; Αυτή τη στιγμή δε θέλουμε να προβλέψουμε πόσες εξελίξεις και ποιες θα 'χει, αλλά ας πάρουμε ένα πεδίο εξελίξεων. Τις οικονομικές επιπτώσεις. Γιατί μπορεί να έχει και άλλες επιπτώσεις. Ας πάρουμε μόνο τις οικονομικές. Κουβέντα δε λένε.

Εκλεισαν όλες τις πρεσβείες της Συρίας στην Ευρώπη. Οταν γίνεται αυτό, πάντα το επόμενο βήμα είναι ο πόλεμος. Δεν κλείνεις τις πρεσβείες στα καλά καθούμενα έτσι. Σήμερα βγήκε η Ρωσία και η Κίνα και είπαν δε θα συμμετάσχουμε στον πόλεμο, αλλά είμαστε υπέρ τού να αλλάξει το καθεστώς στη Συρία. Αυτές οι δύο χώρες δε θέλουν πόλεμο, να το πούμε καθαρά, όχι για φιλειρηνικούς σκοπούς, έχουν κι αυτές τα δικά τους ζωτικά συμφέροντα με τα πετρέλαια και τους αγωγούς και οι μεν προωθούν τα ζωτικά τους συμφέροντα με τον πόλεμο, οι άλλες χωρίς πόλεμο. Και δε θέλουν τον πόλεμο γιατί φοβούνται ότι θα προωθηθούν πολύ οι Γερμανοί, οι Ευρωπαίοι, Αμερικανοί κλπ. στην περιοχή και δε θέλουν να τους αφήσουν ελεύθερο το δρόμο.

Ξέρουμε όμως πολύ καλά ότι οι πόλεμοι εξαπολύονται και χωρίς να υπάρχει ομοφωνία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Πόλεμος εξαπολύεται όπως έγινε στη Λιβύη. Από το ΝΑΤΟ. Τώρα πια έχουν νομιμοποιηθεί δυστυχώς πολλά κέντρα στρατιωτικών αποφάσεων. Αυτά δεν είναι θέματα που πρέπει να απασχολήσουν ανθρώπους που πάνω απ' όλα έχουν ένα επίπεδο πολιτικής συνείδησης ανεξάρτητα αν συμφωνούν με εμάς; Δεν αναρωτιούνται γιατί για όλα αυτά τα πράγματα δεν γίνεται κανένας λόγος; Ποιος θα κάνει λόγο; Η ΝΔ; Μπάτε σκύλοι αλέστε θα 'ναι η Ελλάδα με τις στρατιωτικές βάσεις. Χωρίς τη Σούδα δε γίνεται πόλεμος στην περιοχή.Εχει πολιτική σημασία να κλείσει η Σούδα."

Μax Keiser: "Οι λαοί καλούνται να σταθούν ορθοί και να διεκδικήσουν"




"Μέσω των υποβαθμίσεων των τραπεζών προωθείται η ατζέντα της δημιουργίας μιας παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης"
25 Iουνίου 2012
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους


O οίκος αξιολόγησης Moody's υποβάθμισε 15 από τις μεγαλύτερες τράπεζες στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, δίνοντας άλλο ένα ηχηρό χαστούκι στο πρόσωπο του ήδη προβληματικού χρηματοπιστωτικού τομέα.

Ανάμεσα στις τράπεζες που υποβαθμίστηκαν είναι η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η Royal Bank of Scotland, η Barclays and HSBC, η Bank of America, η Citigroup και η Deutsche Bank - οικονομικές "υπερδυνάμεις", τόσο στην εγχώρια αγορά, όσο και διεθνώς.

Είναι σαφές ότι η κίνηση αυτή θα αυξήσει το κόστος που θα πρέπει να συνυπολογίζουν οι τράπεζες στο εξής για την προσέλκυση κεφαλαίων. Εκφράζονται επίσης φόβοι ότι, λόγω των υποβαθμίσεων, είναι πιθανόν να προκληθεί νέο κύμα πανικού στις αγορές, και μια νέα μαζική έξοδο προς την αγορά του χρυσού. 

Για μια περισσότερο αναλυτική προσέγγιση στις εξελίξεις αυτές, το RT News συνομίλησε με τον γνωστό οικονομικό αναλυτή και συνεργάτη του καναλιού, Max Keiser, ο οποίος συνδέθηκε απ' ευθείας μαζί μας από το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ που διεξάγεται αυτές τις ημέρες στην Αγία Πετρούπολη.

"Το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα είναι νεκρό", επεσήμανε ο Keiser, και κάλεσε τους λαούς, σε μια ιστορική στιγμή ύστατης ευθύνης, "να απελευθερωθούν από τα δεσμά των τρομοκρατών τραπεζιτών, να σταθούν ορθοί και να διεκδικήσουν όλα όσα τους αρπάζουν μέσα από τα χέρια τους".
Ο παρουσιαστής της διεθνώς δημοφιλούς εκπομπής "Κeiser Report" δήλωσε στο δελτίο ειδήσεων του RT News:

"Οι λαοί καλούνται να σταθούν ορθοί και να συνειδητοποιήσουν ότι κανείς δεν πρόκειται να τους βοηθήσει, εκτός από τους ίδιους".
Η υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης των 15 τραπεζών έγινε, σύμφωνα με την Moody's, "αναδρομικά", δημιουργώντας μεγάλα ερωτηματικά και υποψίες γύρω από το τι επιδιώκεται για το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας.

"Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα στον παγκόσμιο τραπεζικό τομέα", δήλωσε ο Keiser. "Στην καρδιά τους, στον πυρήνα τους, οι τράπεζες είναι νεκρές. Είναι κυριολεκτικά πτώματα. Η γνωστή ρωσική νουβέλα "Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς", με πρωταγωνιστή έναν ανώτερο δικαστικό λειτουργό, που πεθαίνει, και μετά, ενώ είναι νεκρός, ακούει όλους τριγύρω να μιλούν γι' αυτόν, περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια τι συμβαίνει στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα σήμερα. Όσο αρωματικό σπρέι κι αν τους ρίξουμε για να φύγει η οσμή του πτώματος, δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Αυτό είναι που αρνούνται να δεχθούν η Christine Lagarde του ΔΝΤ και οι υπόλοιποι του συστήματος".
Σε ερώτηση της παρουσιάστριας που αφορούσε την παράξενη συγκυρία - σύμπτωση της "ανακούφισης" από την εκλογή μιας φιλοτροϊκανής κυβέρνησης στην Ελλάδα και της υποβάθμισης των 15 τραπεζών, ο Keiser απάντησε:

"Δεν έχει σημασία η συγκυρία, τη στιγμή που όλα πήραν τον δρόμο τους από την αρχή της εφαρμογής των σχεδίων των παγκοσμιοποιητών, το 2007-2008, όταν η κρίση του χρέους έγινε αισθητή παντού στον κόσμο, την ίδια στιγμή με την παθητικότητα των πολιτικών και την άρνησή τους να κάνουν ο,τιδήποτε για να την αντιμετωπίσουν".
Ο οικονομικός αναλυτής τόνισε επίσης:

"Aναμένονται μαζικές χρεοκοπίες τραπεζών σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο και οι μεγάλες τράπεζες είναι ήδη "τεχνικά αφερέγγυες".
Η Deutsche Bank είναι αφερέγγυα, η BNP είναι αφερέγγυα, η Société Générale είναι αφερέγγυα και, όπως παραδέχθηκαν όλοι εδώ στο Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης, και η Goldman Sachs είναι αφερέγγυα".
Οι ηγέτες των 4 μεγαλύτερων οικονομιών της ΕΕ πρόκειται να συναντηθούν στη Ρώμη για να προσπαθήσουν, σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις, "να σώσουν την ευρωζώνη", για την οποία ευρωζώνη ο Ιταλός πρωθυπουργός, Mario Monti, δήλωσε ότι "της απομένει μόνο μία εβδομάδα ζωής".

"Πόσες φορές ακόμα θα ακούσουμε αυτό το σενάριο της αεροπειρατείας"; αναρωτήθηκε ο Max Keiser. "Όταν ένας τεχνοκράτης, όπως ο Mario Monti, έχει ακουμπήσει ένα πιστόλι στον κρόταφο του δικού του και άλλων λαών, λέγοντάς τους: "Ή θα μας δώσετε όλα σας τα χρήματα ή θα σας αρπάξουμε όλα τα περιουσιακά σας στοιχεία", τι θα κάνουν; Θα του τα δώσουν, θέλουν δεν θέλουν.
Αυτό που πραγματικά επιδιώκουν είναι η πολιτική ένωση, η οποία σε πρώτη φάση θα επιτευχθεί μέσω της δημιουργίας μιας κεντρικής διακυβέρνησης, μιας δημοσιονομικής  / τραπεζικής ένωσης στην ΕΕ. Παράλληλα θα συρρικνωθεί η δημοκρατία, η κίνηση των αγορών θα περιοριστεί και θα μειωθεί ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Όλη αυτή η φασιστική διαδικασία θα γίνει εις βάρος των λαών, και αυτό το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου οι άμεσες συνέπειες αυτής της απάνθρωπης πολιτικής είναι ορατές. Για όλα αυτά δείχνουν πλήρη αδιαφορία οι ισχυρές κυβερνήσεις, και ιδιαίτερα η κυβέρνηση Οbama".
Τέλος, ο Keiser δήλωσε:

"Η υποβάθμιση των τραπεζών όχι μόνο θεωρείται βέβαιο ότι θα αυξήσει το κόστος δανεισμού των τραπεζών, αλλά θα βοηθήσει όλα τα ανδρείκελα του πολιτικού κόσμου να προωθήσουν την ατζέντα της δημιουργίας μιας παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης".

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους 

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012


Μείωση 15% στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα το 2012

Του Δημήτρη Κατσαγάνη


Και όμως υπάρχουν και στόχοι του Μνημονίου που επιτυγχάνονται και μάλιστα νωρίτερα από την προκαθορισμένη χρονική στιγμή... Συγκεκριμένα, κατά δύο έτη νωρίτερα θα επιτευχθεί ο στόχος του 2ου Μνημονίου για μείωση του μισθών κατά 15% έως το τέλος του 2014.

Σύμφωνα με κυβερνητική πηγή, ο στόχος αυτός θα έχει επιτευχθεί έως το τέλος του 2012.

Και αυτό γιατί, σύμφωνα με την ίδια πηγή, η μείωση του βασικού μισθού που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ τον περασμένο Φεβρουάριο (22%) μεταδόθηκε με απρόβλεπτα γρήγορους ρυθμούς στις άλλες κατηγορίες των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα.

Η εν λόγω κυβερνητική πηγή, μιλώντας στο Capital.gr σημείωσε ότι:

* Η ραγδαία μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα θα οδηγήσει σε ύφεση 5,8 έως 6,25% το 2012 και όχι σε 4,8-5,2% όπως προβλέπει έως τώρα επισήμως η τρόικα και το Υπουργείο Οικονομικών. Ωστόσο υπάρχουν και προβλέψεις κρατικού ενδιαφέροντος τμήματος προβλέψεων, σύμφωνα με τις οποίες η ύφεση 6% αποτελεί το αισιόδοξο σενάριο.

* Παρά τη μείωση των μισθών κατά 30% κατά την τελευταία τετραετία (2009-12), η ανεργία εκτινάχτηκε κατά το ίδιο διάστημα, δύο φορές περισσότερο, δηλαδή κατά 62%. Μ΄ άλλα λόγια η μείωση του κόστους εργασίας δεν δημιούργησε νέες θέσεις εργασίας, όπως αρχικά προβλεπόταν από την τρόικα.

Η... πρόωρη επίτευξη των Μνημονιακών στόχων μείωσης των μισθών στον ιδιωτικό τομέα οφείλεται σε τρεις βασικούς λόγους:

1.  Στη μαζική επέκταση των ατομικών συμβάσεων:  Το γεγονός ότι το 80% του εργατικού δυναμικού του ιδιωτικού τομέα απασχολείται σε μικρές-πολύ μικρές επιχειρήσεις έως 5 ατόμων, κάνει αδύνατη την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας και ενθαρρύνει την υπογραφή ατομικών συμβάσεων. Το μόνο μισθολογικό όριο σ΄ αυτές είναι -στην καλύτερη περίπτωση- ο νέος βασικός μισθός της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

2. Στη μαζική επέκταση της ελαστικής απασχόλησης: Σε 300.000 ανέρχονται οι ελαστικά απασχολούμενοι και αποτελούν το 16% του συνολικού εργατικού δυναμικού του ιδιωτικού τομέα. Οι μισές από τις προσλήψεις που γίνονται καθημερινά αφορούν ελαστική απασχόληση -εκ περιτροπής ή μερική απασχόληση- η οποία προφανώς αμείβεται με υποδεέστερους όρους από την “μόνιμη”.

3. Στην πίεση των κλαδικών εργοδοτικών ενώσεων για οριζόντιες μειώσεις από 15 έως 25%. Βαρύνοντα ρόλο στη διαμόρφωση χαμηλότερων μισθών σε όλο τον ιδιωτικό τομέα παίζει ο κλάδος των εμπόρων, όπου απασχολείται το 1/3 περίπου των μισθωτών και οι εργοδότες ζητούν μειώσεις έως και 20% στη νέα κλαδική σύμβαση. 


Πηγή:www.capital.gr

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Αποστολή τους να φορτώσουν την κρίση στο λαό...και η "παραίτηση" Ράπανου




Γρηγοριάδης Κώστας
«ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ» είπαν τον νέο υπουργό Οικονομικών, Β. Ράπανο, γερμανικά περιοδικά όπως το «Der Spiegel». «Αριστερή Συνιστώσα» της κυβέρνησης αποκαλείται η ΔΗΜΑΡ. Οι «Financial Times» πάλι χαρακτήρισαν το ΠΑΣΟΚ «μικρό κόμμα της αριστεράς».Γενικώς ...πήξαμε στην «αριστερά» και δεν το καταλάβαμε! Κι όλα αυτά χωρίς να εμπλακεί στο όλο πράγμα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά αφού ήταν γραμμένο στη μοίρα της χώρας να ηγηθεί ο Αντώνης Σαμαράς της πρώτης «αριστερής» κυβέρνησης μετά τη μεταπολίτευση, τι να γίνει... Απλά μην πάθει κανένα ...ψυχολογικό ο άνθρωπος.
Αυτό που θα τον σώσει θα είναι ότι σύντομα η κυβέρνηση θα αρχίσει να εφαρμόζει την πολιτική της (αν δεν έχει αρχίσει ήδη) κι αυτή θα είναι κανονικότατα αντιλαϊκή με όλη τη σημασία της λέξης. Εστω κι αν έτσι που έχουμε μπλέξει οι λέξεις αυτές έχουν χάσει κάθε σημασία.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ πως η τρόικα θα έρθει στην Αθήνα για να συζητήσει θέματα «αναθεώρησης» του μνημονίου. Ολα μπορούν να αναθεωρηθούν όταν η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και στην Ευρώπη και στον πλανήτη ολόκληρο.
Μόνο που μπορούν να αναθεωρηθούν και προς το χειρότερο. Και αυτό ακριβώς πρόκειται να γίνει όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.
Οσο περισσότερο ζορίζονται τόσο περισσότερο έχουν ανάγκη να «ξεζουμίσουν» τους εργαζόμενους. Αλλωστε, ομολογούν και οι ίδιοι ότι αυτό που στην πραγματικότητα ψάχνουν δεν είναι ρυθμίσεις ανακούφισης, αλλά «πιο έξυπνα μέτρα» που να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα.
Κι ένας «έξυπνος» τρόπος θα είναι - όπως πάντα - να προσπαθούν να στρέψουν τη μία ομάδα απέναντι στην άλλη. Να διχάσουν το λαό με τον χειρότερο τρόπο. «Δημόσιοι» εναντίον «ιδιωτικών», «φοροφυγάδες» εναντίον «συνεπών στις υποχρεώσεις τους». Τέτοια πράγματα.

Παπαγεωργίου Βασίλης






Ξέρουν, βλέπετε, πολύ καλά τι σημαίνει το αν ο κόσμος ενωθεί εναντίον τους.



Πηγή: Ριζοσπάστης


Τελικά ο κ Ράπανος παραιτήθηκε για λόγους υγείας, τώρα που θα βρεθεί άλλος τραπεζίτης;

Αλλά από πού παραιτήθηκε ο Ράπανος; Από υπουργός Οικονομικών, που δεν ορκίστηκε ποτέ; Δηλαδή, αν παραιτηθεί από υπουργός Οικονομικών και ο περιπτεράς της γειτονιάς μου, θα γίνει πρώτη είδηση στο Μεγκάλο Κανάλι; Θα το παίζουν όλα τα ΜΜΕ και θα προσάπτουν και τις επιστολές φιλοφρόνησης για να μας πείσουν πως όντως ο περιπτεράς παραιτήθηκε;

Όχι, δεν είναι θέμα πως σύσσωμη η κυβέρνηση δεν πηγαίνει στις Βρυξέλλες για να απαιτήσει, να συζητήσει, να διαπραγματευθεί τα περί μνημονίου.
Όχι, δεν είναι θέμα πως στις Βρυξέλλες αποστέλλεται (για διακοπές προφανώς) ο χωρίς αρμοδιότητες (τουλάχιστον όπως προκύπτει από το Ελληνικό Σύνταγμα, για το Γερμανικό θα σας γελάσω…) Κάρολος Παπούλιας.
Όχι, δεν είναι είδηση σοβαρή το ότι ουσιαστικά δεν έχουμε κυβέρνηση, αλλά ένα τουρλουμπούκι που άγεται και φέρεται, κρύβεται πίσω από ασθένειες και ιατρικές συμβουλές (κάτι σαν τον Άκη δηλαδή, που άρχισε να το παίζει τρελός κυκλοφορώντας γυμνός μέσα στον Κορυδαλλό)…

Η είδηση της ημέρας, για τα παντός καιρού και προβλημάτων κυβερνητικά ΜΜΕ, είναι η παραίτηση του Ράπανου!!!