Παιδιά πληγωμένα

Του Νίκου Λεκάκη

Παιδιά πληγωμένα
με δίχως κακία
και μάτια θλιμμένα
ζητούν αναρχία.


Να σπάσουν βιτρίνες
να κάψουνε τρένα,
να ψάξουνε για τ' όνειρα
που έχουν χαμένα.

Στην ψυχή τους φυτρώνει
της αβύσσου η θλίψη,
και ένα κλάμα βουβό
που το γέλιο έχει πνίξει.

Στην καρδιά τους γι' αγάπη
το μίσος ανθίζει
για κοινωνία και μπάτσους
και η απόρριψη αρχίζει.

Μα μες στην καρδιά τους
υπάρχει ένας κήπος,
με χιλιάδες λουλούδια
που τον έχουν κλεισμένο
κατεστημένο και μπάτσοι,
πολιτικοί , κοινωνία,
και σάπιοι γερόντοι
με χωρίς φαντασία.

Μα εσείς ανδρειωμένα παιδιά
του φωτός της αγάπης,
επαναστάτες κι όχι δούλοι
με φθηνές αυταπάτες.

Τη ζωή σας αρπάξτε
στα γερά σας τα μπράτσα
και ορθώστε κορμιά δυνατά,
αρπάξτε , και κόφτε και κάψτε
ό,τι άρρωστα και σάπια υπάρχουν
και μια καινούρια υγιή κοινωνία
με νέα οράματα φτιάξτε.