ΜΑΝΑ ΕΜΠΛΕΞΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ

…Μόλις τ’ άκουσες, γύρισες και κοίταξες τη φωτογραφία τού πατέρα μου. Του αγαπημένου σου Αντρέα. Τσαγκάρης αυτός, παραδουλεύτρα σε πλουσιόσπιτα εσύ, κουτσά-στραβά έβγαινε το μεροδούλι-μεροφάι. Τι τού ’ρθε να φύγει στα βαπόρια…; 21 Απρίλη 1967 ήταν, κι ούτε(!) που μ’ αποχαιρέτησε. Από σένα τό ’μαθα, γυρνώντας απ’ το σχολειό. Θυμό που του είχα! Ενώ εσύ μάνα, όλο άναβες το καντήλι να τον έχει ο Άι-Νικόλας γερό.

«Μην μπλέκεις με τους κομμουνιστές γιε μου», με συμβούλεψες. Ήταν στα δεκατρία μου, το 1968, κι ό,τι είχαν έρθει στο σχολειό δυο παιδιά από άλλο προάστιο τής εργατούπολης. 

Αυτό το μελαγχολικό κορίτσι κι εκείνο το πάντα σκεπτικό αγόρι, κέρδισαν αμέσως τη φιλία μου, κι εγώ την εμπιστοσύνη τους. Στις αρχές που μου δώσατε εσύ κι ο πατέρας το χρωστάω, μα και στο ένστικτό τους. Τούτα ήταν που τους διαβεβαίωσαν πως δεν είμαι εκκολαπτόμενος ρουφιάνος.

Τότε μάνα, επειδή σ’ εκτιμούσα βαθιά, σου εμπιστεύτηκα το λόγο που τα μάτια τους ήταν τόσο περήφανα!!!
Οι γονείς τους, ήταν κομμουνιστές!
Κρατούμενοι στο κολαστήρι τής Γυάρου, γιατί το ΚΚΕ ήταν «παράνομο». 
«Μην μπλέκεις με τους κομμουνιστές γιε μου», με συμβούλεψες με την αγωνία ζωγραφισμένη στ’ αργασμένο απ’ την σκληρή βιοπάλη πρόσωπό σου. Τό ’πες όμως τόσο σιγανά… Μα και κακό λόγο γι’ αυτούς, δεν ξεστόμισες. Μόνο έσφιγγες τα δόντια μην κλάψεις. Γιατί;

Πέρασαν άλλα πέντε χρόνια που όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, για να μάθω ότι τα μαύρα δεν τα φόραγες από γούστο. Ότι ο πατέρας μου δεν βρισκόταν σ’ αυτό το ατέλειωτο μπάρκο…
Γιατί μου τά ’κρυβες βρε μάνα;! 

Ήταν τ’ απόγιομα της 16ης Νοέμβρη 1973, ανήμερα των γενεθλίων μου. Γινόμουν δεκαοκτώ χρονών. 
«Πού πας πάλι(!!!) γιε μου; Η αλήθεια...», σωριάστηκες στο χωματόδρομο έξω απ’ το φτωχικό μας. Γύρισα, γιατ’ ίσως ήταν η στερνή μας κουβέντα γλυκιά μου μάνα. Ναι, θ’ ακολούθαγα το χαραγμένο δρόμο μου. 
Έτσι, έμαθα γιατ’ ήσουν μοναχοπαίδι. Οι γονείς σου δεν πρόλαβαν να ζήσουν τη ζωή και τον έρωτά τους. Εκτελέστηκαν το 1950 απ’ το μετεμφυλιακό καθεστώς. Κυβέρνηση Πλαστήρα… 
Ούτε τα τριάντα δεν είχαν πατήσει… Δασκάλα εκείνη, συγγραφέας αυτός. Αντάρτες τού τιμημένου ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και μετά μαχητές τού διπλοτιμημένου ΔΣΕ!!. 
Οι «νικητές», (αστική τάξη, πολιτικοί εκφραστές της και Παλάτι), τούς κήρυξαν εχθρούς τής «πατρίδας». Των θησαυροφυλακίων τους δηλαδή… 
Δέκα χρονών παιδάκι έμεινες πεντάρφανη. Σε κλείσαν σ’ ένα απ’ τα κολαστήρια, τις γνωστές παιδουπόλεις τής βασίλισσας Φρειδερίκης, που εμπνεύστηκε κι επέβαλε το παιδομάζωμα, να «αναμορφώσει» τα παιδιά των κομμουνιστών… 
Τα φασιστοειδή, (οι ναζίδες, χίτες, ταγματασφαλίτες, κουκουλοφόροι και λοιποί δοσίλογοι), που απολάμβαναν δόξα, τιμές και χρήμα επειδή συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, σε βάλαν στο σημάδι δεκατετράχρονο παιδόπουλο. Για να σε σώσουν απ’ το …κληρονομικό σου κομμουνιστικό «μικρόβιο», σε βίασαν. Τρία κτήνη με τη σειρά! Επί κυβέρνησης Παπάγου… 
«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος;», μουρμούρισες σα να μονολογούσες. 
Απ’ αυτόν το βιασμό γεννήθηκα εγώ…«Μάνα, τι λες; Κι ο μπαμπάς; Ο Αντρέας…!», σ’ έσφιξα στα μπράτσα μου, που ’νοιωσα να δυναμώνουν όμοια με φτωχού εργάτη, που στύβει την πέτρα να βγάλει λάδι για τη φαμίλια του! «Δολοφονήθηκε με φριχτά βασανιστήρια απ’ τη φασιστική δικτατορία, που τον συνέλαβε 21 Απρίλη 1967, γιατ’ ήταν κομμουνιστής! Κι εγώ γιε μου, κομμουνίστρια είμαι!», όρθωσες επιτέλους πελώριο(!) τ’ ανάστημά σου, μικροκαμωμένη μαυροφορεμένη μάνα.
«Λάθος κυρα-Αντρέαινα! Δεν είμαι γιος βιασμού εγώ! ‘Βιολογικός’ μου πατέρας είναι ο κομμουνιστής Αντρέας!», σου αποκάλυψα πως ήδη ήμουν μέλος τής παράνομης Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας! Της ΚΝΕ!
«Περίμενε τότε λεβέντη μου!», όρμησες σπίτι και ξαναβγήκες, έχοντας βγάλει τα μαύρα…
«Μαζί θα πάμε στο Πολυτεχνείο γιε μου. Όλοι για έναν κι ένας για όλους!!!», έχωσες καλύτερα τη φωτογραφία τού Αντρέα στην τσέπη σου.

  
Εκεί, στο Πολυτεχνείο, 17 Νοέμβρη 1973 πριν το ξημέρωμα, μια φασιστική σφαίρα σ’ έσμιξε πάλι με τον Αντρέα σου…

Τό ’μαθα την επομένη, που με συνέλαβε η χούντα. Μου το πληροφόρησαν οι βασανιστές μου γελώντας σαρκαστικά. Εκεί, στα μπουντρούμια τής ασφάλειας, την ώρα που οι σοσιαλδημοκράτες Ντερτιλήδες τού «Πλαστήρα» και οι φασίστες Ντερτιλήδες τού «Παπάγου», με δολοφονούσαν όπως εσένα, τον Αντρέα, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου, για να προασπίσουν τον καπιταλισμό και τα κέρδη των καπιταλιστών. Μόνο που πλέον είχαν τη μούρη τού φασιστοναζί Γεώργιου Παπαδόπουλου και της συμμορίας του. Ή μήπως τού φασιστοναζί Ιωάννη Μεταξά; Ή μήπως τού αρχιφασιστοναζί Χίτλερ; Ή μήπως… 
Ίδιοι όλοι τους…

Ευτυχώς μάνα, οι σφαίρες των Ντερτιλίδων με πήραν ξώφαλτσα. Οι επιπτώσεις όμως απ’ τα βασανιστήρια στο κορμί μου, με συνοδεύουν ακόμη. Μα δεν τους δίνω σημασία. Όλο το νοιάξιμό μου, μα και της κυράς μου, είναι τα εγγόνια σου! Το μέλλον τους, που δεν είναι η βαρβαρότητα του καπιταλισμού που σάπισε εντελώς, αλλά ο νέος(!) κόσμος, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός! 
Ευτυχώς για τα παιδιά μας, ξέρουμε την ταξική μας θέση και κατανοούμε ότι όλες οι κυβερνήσεις στα πλαίσια τού καπιταλισμού, την εξουσία των μονοπωλίων υπηρετούν, από «Δεξιά» ή «Αριστερά»… Κι εμείς, χρειαζόμαστε τη δική μας. Την Εργατική-Λαϊκή Εξουσία, ώστε να ζούμε χωρίς στερήσεις. Χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο! Κι απαλλαγμένοι απ’ τα καπιταλιστικά δεσμά, θ’ απολαμβάνουμε τα κόπια μας, που τώρα κλέβουν «νόμιμα» οι καπιταλιστές. Κι οι δάσκαλοι μάνα θά ’ναι λεύτεροι(!) να «χτίζουν» ανθρώπους με «Α» κεφαλαίο(!!!), να γίνετ’ ο κόσμος καθημερνά ομορφότερος! Όχι όπως τώρα, που με το πιστόλι στον κρόταφο καταναγκάζονται να διδάσκουν την ιστορία με τα πόδια πάνω και το κεφάλι κάτω…

Ναι μάνα, βουνό(!) το δίκιο σου όταν μουρμούραγες, τι Πλαστήρας, τι Παπάγος… Κι εγώ το βροντοφωνάζω(!) στη μούρη των σύγχρονων γκεμπελίσκων, που το επικαλούνται ανάποδα, προβοκατόρικα ενάντια στους κομμουνιστές. Μα αν έχουν μια στάλα τσίπα, ας πουν την αλήθεια.
Επειδή όμως δεν έχουν, την αποκαλύπτουμε εμείς. Οι κομμουνιστές! Εμείς, που αποδείξαμε και με το αίμα μας, πώς και πόσο αγαπάμε την πατρίδα και το λαό μας!
…Ο σοσιαλδημοκράτης, ο «κεντρώος» αριστεροδέξιος Πλαστήρας, υπήρξε ένθερμος οπαδός τού Μουσολίνι. Επιχείρησε στρατιωτικά πραξικοπήματα με τον Ελ. Βενιζέλο. Ήταν πρωθυπουργός στην εκτέλεση των: Μπελογιάννη, Αργυριάδη, Καλούμενου, Μπάτση. Πρόσδεσε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ. Με μυστική εντολή του εντάθηκαν τα βασανιστήρια στη Μακρόνησο κλπ, κλπ. 

Διέφερε η «αριστερή» διαχείρισή του, απ’ τη «δεξιά» τού Παπάγου; Ναι. Στα λόγια… Όχι Γιάννης, Γιαννάκης… 
Αστικά κόμματα εξουσίας αμφότερα, κι οι επιμέρους διαφορές τους «φερετζές» τού δικομματικού-διπολικού «παιχνιδιού», για να εγκλωβίζεται ο λαός στο κατεστημένο. Να ψηφίζει πότε τον ένα πότε τον άλλο, ως το μικρότερο κακό τάχα, μην αφυπνιστεί κι οδεύσει προς το καλό…
Μην αφυπνιστεί και χτίσει αποφασιστικά τη Λαϊκή Συμμαχία, οδεύοντας συνειδητά για τη Λαϊκή Εξουσία.

 
Πλέον όμως, δε χωράνε αυταπάτες. Βρωμάει μπαρούτι… Η νέα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, σπέρνοντας ανεργία και φτώχεια σαν πανδημία πανούκλας. Για να ξεπεράσουν συνεπώς οι καπιταλιστές την κρίση τους, τσακίζουν τούς εργαζόμενους. Με φωτιά και σίδερο θα επιβάλλουν τη σύγχρονη δουλεία, οδηγώντας μετά σιδηροδέσμιους τούς λαούς σε γενικευμένο πόλεμο. Όπως επί Χίτλερ... Για τούτο ο καπιταλισμός ματαξαμόλησε το πιο λυσσασμένο σκυλί του. Το φασισμό. Τους φασιστοναζίδες. Τους «Ντερτιλήδες». Τα κτήνη των φασιστοναζιστικών μορφωμάτων, που στο βρώμικο στόχαστρό τους έχουν πρώτα τούς κομμουνιστές, επειδή παλεύουν να οργανώσουν τον πληθυσμό ν’ ανατρέψει τον καπιταλισμό.
Κι όσοι βιώσαμε άγρια στο πετσί μας τη βαρβαρότητα του σάπιου καπιταλισμού, το φασισμό, ξέρουμε ότι δεν φτάνει δαύτον μόνο να πολεμάς, μα και τη μήτρα που τον γεννά. Τον καπιταλισμό.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση οργανώνεται κι ο ταξικός αγώνας μέσα και απ’ τη λαϊκή συμμαχία, για την επίτευξη της μοναδικής φιλολαϊκής διεξόδου απ’ την καπιταλιστική κρίση, που απειλεί πιότερο από ποτέ τις σημερινές και αυριανές γενιές. Τούτην την απειλή είναι που πρέπει να ξεδοντιάσουμε…

Ναι τιμημένη μου μάνα! Υπάρχει φιλολαϊκή λύση! Για σήμερα!!! Την ξέρεις, όπως όλοι οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης εδώ, μα κι εκεί, στο πάνθεον των ηρώων!

Μάνα, μπήκαμε στο 2013-14-15-16… κι ο τάφος τού Αντρέα δε βρέθηκε ακόμη. Αφήνω λοιπόν πάλι στον δικό σου δυο κατακόκκινα γαρύφαλλα. Να του δώσεις το ένα από μένα. Το γιο του! Κι έχε πρόχειρα τα στρωσίδια μου μήπως χρειαστούν σύντομα… Ξεμπρόστιασα μια καμουφλαρισμένη φασιστοναζιστική συμμορία και απειλεί τη σωματική μου ακεραιότητα.

 
Μα δεν σκιάζομαι, μήτε το βάζω κάτω! Αισιοδοξώ, μ’ εμπιστοσύνη στην πλειοψηφία τού πληθυσμού που δε βρωμίζεται. Που θα χτίσει τη λαϊκή συμμαχία στη βάση. Όλοι για έναν κι ένας για όλους!!!

 

(Το διήγημα "Μάνα έμπλεξα με τους κομμουνιστές" που δημοσιεύεται σ' επανάληψη, περιέχεται στο βιβλίο τής συγγραφέως Καλής Γκέλμπεση με γενικό τίτλο: ...Αγία Πεθερά)

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΚΙ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ VIDEO, ΑΡΚΕΤΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ, ΕΞΟΧΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ, ΜΑ ΚΑΙ ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟ... 

Πόσα χρωστάνε στις τράπεζες τα λαμόγια αφεντικά των αστικών και "αριστερών" κυβερνήσεων.

Φυσικά δεν είναι μόνο αυτοί που "χρωστάνε", απλώς είναι ένα δείγμα που βγήκε στην φόρα.

Δεν πιστεύω να μη ξέρετε ποιος θα τα πληρώσει;

Να μη λείψει κανείς!

ΚΟΜΕΠ: «Η ταξική πάλη στην Ελλάδα στο φόντο του διεθνούς συσχετισμού»

Ερωτήματα όπως:

• «Πώς και δε βγάζουν συμπεράσμα­τα εργαζόμενοι, συνταξιούχοι από τα πεπραγμένα της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πώς κι έδωσαν ξανά την ψήφο τους;».
• «Πού υπάρχει στη Γη αυτή η οικονομία, αυτή η κοινωνία που υποστηρίζετε;»
• «γιατί δεν επιβίωσε, (ο σοσιαλισμός) αφού είναι ανώτερη μορφή κοινωνίας απ' την καπιταλιστική;»  

βρίσκουν την απάντησή τους.

«Η ταξική πάλη στην Ελλάδα στο φόντο του διεθνούς συσχετισμού» 

Το άρθρο της ΚΟΜΕΠ, αναλύει τους παράγοντες που κρύβονται πίσω από τη διαμόρφωση του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματος, ως αποτύπωση του σημερινού συσχετισμού μεταξύ των τάξεων στην ελληνική καπιταλιστική κοινωνία. Σε αυτό αναλύονται τόσο οι αντικειμενικοί (εσωτερικοί και διεθνείς) παράγοντες που δυσκολεύουν σήμερα τη διαμόρφωση ταξικής πολιτικής συνείδησης στους εργαζόμενους, καθώς και τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η παρέμβαση των κομμουνιστών έτσι ώστε να συμβάλλει στη λαϊκή χειραφέτηση, στη συγκέντρωση δυνάμεων σε αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Επίσης, προσδιορίζει τα ιδιαίτερα καθήκοντα που τίθενται στην επα­ναστατική πρωτοπορία σε συνθήκες μη επαναστατικές, όπως οι σημερινές, καθώς και σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.

Διαβάστε το άρθρο
https://drive.google.com/open?id=0B18puZjC7b2pRzUweTFaLTFmWEU

Αυτό δεν είναι ξημέρωμα στην Γαλλία...

...είναι παιδιά, σύριοι αθώοι που πέθαναν από τον  βομβαρδισμό της Γαλλίας στη Συρία.
Αλλά κανείς δεν νοιάζεται γιατί δεν είναι η Γαλλία...


----------------------------------------------------------------------------------------

Η Εθνική ποδοσφαιρική ομάδα της Συρίας, παίζοντας στο γήπεδο της Σιγκαπούρης με την Εθνική ομάδα αυτής της χώρας την κέρδισε με 2-1. 

Στο γήπεδο κρατήθηκαν 30 δευτερόλεπτα σιγής στη μνήμη των θυμάτων στη Γαλλία. 

Ο προπονητής της ομάδας της Συρίας, αφιερώνοντας τη νίκη τους στο συριακό λαό και στον Ασαντ, δήλωσε: 

«Σταθήκαμε σιωπηλοί επί 30 δευτερόλεπτα για τους Γάλλους αλλά κανείς δεν έχει τηρήσει σιγή έστω και ενός δευτερολέπτου για τους τόσους Σύρους που έχουν σκοτωθεί. Και ο κόσμος πρέπει να το γνωρίζει αυτό». 

Αλήθεια, όμως, ποιοι να το κάνουν αυτό; Οι ιμπεριαλιστές που με την επέμβαση στη Συρία οργάνωσαν στρατό για την ανατροπή του Ασαντ θέλοντας να επιβάλουν στο συριακό λαό καθεστώς υπέρ των συμφερόντων των δικών τους μονοπωλίων; Αυτοί που συγκρότησαν τον ISIS προκειμένου να συνεχίζουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην περιοχή σφάζοντας τους λαούς της;

Μετά την "πρόσκληση" στο ΚΚΕ για "αριστερή κυβέρνηση" τώρα "πρόσκληση" για "αριστερή αντιπολίτευση";

Σε ποιόν προσπαθείτε να τα πουλήσετε; 

Ο λαός έχει καταλάβει το παιχνίδι σας, το επικίνδυνο παιχνίδι των οπορτουνιστών (καιροσκόπων) που αλλάζουν τακτική και πολιτική ανάλογα με τον άνεμο που φυσά.

Η ιστορία είναι γεμάτη από αυτά τα παιχνίδια σας, παιχνίδια που ανέβασαν ακόμη και τον Χίτλερ στην εξουσία.

Πιστοί, όπως είστε,  στο δόγμα "μαζί με τα αφεντικά (ντόπια και ξένα) θα στήσουμε ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο", υπηρετείτε άψογα το κεφάλαιο χτυπώντας κάθε λαϊκό δικαίωμα.

Με όποιο πρόσωπο και αν εμφανίζεστε ("αριστερό μνημονιακό", "αριστερό αντιμνημονιακό" κ.λ.π.) ένας είναι ο στόχος σας, η υπηρέτηση της μερίδας των καπιταλιστών που θα σας δώσει μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα από την εκμετάλλευση των εργαζομένων.  

Προσπαθείτε  να θολώσετε το κριτήριο των λαϊκών στρωμάτων, να σταματήσετε την ριζοσπαστικοποίηση του λαού με δυο λόγια να σταματήσετε την συσπείρωση τους στο ΚΚΕ, αυτός είναι ο στόχος σας. 

Η δήλωση του Γ.Γ της Κ.Ε του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα σχετικά με τα εκλογικά σας παιχνίδια βάζει τα πράγματα στην θέση τους.

«Το ΚΚΕ θα δώσει τη μάχη των εκλογών για να δυναμώσει το μήνυμα της αντίστασης, της πάλης ενάντια στα επαίσχυντα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς, τους αντιλαϊκούς νόμους, για να ενισχυθεί η μοναδική δύναμη που μπορεί να στηριχτεί πάνω της το εργατικό λαϊκό κίνημα, να ηγηθεί της πάλης για μια πραγματική εναλλακτική διέξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού, για το ίδιο το μέλλον της νέας γενιάς.

Το ΚΚΕ θα σταθεί απέναντι σε κάθε εκβιαστικό δίλημμα, σε κάθε προσπάθεια κοροϊδίας, αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης. Αυτή τη στιγμή δεν έχουν κανένα νόημα οι όποιες τυπικές διαδικασίες των διερευνητικών εντολών για σχηματισμό κυβέρνησης μετά την απόφαση παραίτησης της σημερινής.

Το ΚΚΕ, όπως έχει επανειλημμένα δηλώσει, και σήμερα αισθάνεται δικαιωμένο, γι’ αυτό δεν παίρνει μέρος στις διάφορες απόπειρες διαμόρφωσης αντιλαϊκών κυβερνήσεων διαχείρισης, όπως κι αν αυτές ονομασθούν, «ειδικού σκοπού», «αριστερές», «σωτηρίας», που οδηγούν συνέχεια το λαό στη χρεοκοπία, όπως έδειξε η πείρα των τελευταίων 5 χρόνων της κρίσης, με τις κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, αλλά και το τελευταίο 6μηνο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Το ΚΚΕ θα διεκδικήσει κάθε λαϊκή ψήφο, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολή, σε κάθε πόλη και χωριό της πατρίδας μας, για την ολόπλευρη ενίσχυσή του, για να βγει δυνατός ο ίδιος ο λαός, για τη δική του προοπτική και εξουσία». 

Απάντηση στην πρόκληση

Από την ώρα που έκλεισε η συμφωνία για το τρίτο μνημόνιο, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έπιασαν στασίδι σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, προσπαθώντας να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις για τα βάρβαρα μέτρα που ετοιμάζονται να ψηφίσουν σήμερα στη Βουλή, μαζί με τη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ.

Ποια είναι τα βασικά τους «επιχειρήματα»; Οτι το δικό τους μνημόνιο είναι καλύτερο από τα προηγούμενα και από τις προτάσεις που περιέχονταν στο λεγόμενο «mail Χαρδούβελη».

Αυτό που θέλει να κρύψει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι τα μέτρα του τρίτου μνημονίου είναι από μόνα τους δυναμίτης για τη ζωή του λαού και, επιπλέον, προστίθενται σε αυτά που έχουν νομοθετηθεί μέχρι σήμερα και σε εκείνα που προβλέπονται από τα προηγούμενα μνημόνια και «ωριμάζουν» τα επόμενα χρόνια.

Επομένως, οι συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως εκφράζεται στην παρούσα φάση με τα μνημόνια, είναι σωρευτικές και βουλιάζουν ολοένα και περισσότερο το λαό στη φτώχεια, στο όνομα της ανάκαμψης της οικονομίας, από την οποία θα ωφεληθούν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Σε κάθε περίπτωση, θέλει πράγματι θράσος να βάζεις στη ζυγαριά τη δυστυχία του λαού και να κοκορεύεσαι ότι τα δικά σου μέτρα τον πτωχεύουν ...λιγότερο απ' ό,τι αυτά των προηγούμενων, όταν μάλιστα δεν είναι αλήθεια.

Πολύ περισσότερο που προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ «άρμεγε ψήφους» υποσχόμενος όχι μόνο ότι δεν θα πάρει νέα μέτρα, αλλά ότι θα αναιρέσει και ορισμένες από τις συνέπειες που είχαν τα προηγούμενα μνημόνια στα πολύ φτωχά λαϊκά νοικοκυριά.

Τι άλλο λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι η συμφωνία προβλέπει «ήπια δημοσιονομική προσαρμογή» και γι' αυτό διασφαλίζει την αναπτυξιακή πορεία της οικονομίας. Χρησιμοποιούν, μάλιστα, το επιχείρημα ότι οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι χαμηλότεροι από εκείνους που συζητούσε η προηγούμενη κυβέρνηση.

Ακόμα και έτσι να είναι τα πράγματα, τι έχει να κερδίσει ο λαός; «Αναπτυξιακή προοπτική» στον καπιταλισμό σημαίνει φτήνεμα της εργατικής δύναμης, προνόμια και χρήμα στα μονοπώλια για να κάνουν επενδύσεις.

Με τα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, όπως και με την αναδιάρθρωση του χρέους, η κυβέρνηση επιδιώκει να εξοικονομήσει χρήμα για τους καπιταλιστές και όχι βέβαια για την εργατική - λαϊκή οικογένεια. Αλλωστε, από τη δική της αφαίμαξη με φόρους και από τις περικοπές στις λεγόμενες «κοινωνικές δαπάνες» διασφαλίζονται τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Η κυβέρνηση υπόσχεται ακόμα να πάρει μέτρα που θα απαλύνουν τάχα τις συνέπειες από την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Είναι προκλητική. Αυτό που σχεδιάζει, είναι μέτρα για τη διαχείριση της λεγόμενης «ακραίας φτώχειας», όπως το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», που κληρονόμησε από τους προηγούμενους.

Μάλιστα, μέσα από τέτοιους μηχανισμούς μεθοδεύεται η κατάργηση ακόμα και αυτών των ελάχιστων «κοινωνικών επιδομάτων» που έχουν απομείνει και ισοδυναμούν με ψίχουλα.

Μαζί με τα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση, πρέπει να απαντηθεί και η προπαγάνδα που τα συνοδεύει. Θέλουν το λαό χειροκροτητή της πολιτικής τους, βουλιαγμένο στη μοιρολατρία και την απογοήτευση, να περιμένει λύσεις από τα πάνω.

Δεν πρέπει να τους περάσει! Τώρα, να οργανωθεί η μάχη ενάντια στο τρίτο μνημόνιο, στα μέτρα των προηγούμενων μνημονίων που είτε εφαρμόζονται, είτε θα μπουν σε εφαρμογή το επόμενο διάστημα. Χρειάζεται οργάνωση παντού και προετοιμασία για σκληρές και σύνθετες αναμετρήσεις, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του, την ΕΕ, την εξουσία τους.

Οι σημερινές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια στις 19.30 και σε δεκάδες ακόμα πόλεις, από τις οποίες δεν πρέπει να λείψει κανείς, να αποτελέσουν με τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά τους βήμα κλιμάκωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης, αφετηρία συσπείρωσης νέων δυνάμεων για τις επόμενες ταξικές αναμετρήσεις.

Ριζοσπάστης Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Επιβεβαίωση της θέσης του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα από την κομμουνιστική τάση του ΣΥΡΙΖΑ.

Με άρθρο πριν το δημοψήφισμα στις 02/07/2015 η ιστοσελίδα της τάσης “marxismos” και με τίτλο

Γιατί η θέση της ηγεσίας του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα είναι ένα βαρύτατο ιστορικό λάθος

σημείωνε ότι:

 “Η γραμμή της ηγεσίας του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα, ανεξάρτητα από ειλικρινείς και καλές προθέσεις, συντελεί στη νίκη του «Ναι». Στερεί το «Όχι» από εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει στην επικράτηση του «Ναι». Αυτό δεν θα είχε σημασία αν για την εργατική τάξη το εκλογικό αποτέλεσμα ενός «Ναι» ή ενός «Όχι» είχε τις ίδιες συνέπειες. Όμως δεν είναι έτσι. Η νίκη του «Ναι» θα σημάνει μαζική απογοήτευση για την εργατική τάξη και θα αλλάξει το συσχετισμό δύναμης σε βάρος της. Το πιθανότερο ενδεχόμενο θα είναι να ανέβει στην εξουσία μια κυβέρνηση απόλυτα ελεγχόμενη από την άρχουσα τάξη και την τρόικα. Ένα νέο σκληρό Μνημόνιο θα μπορέσει να νομοθετηθεί ευκολότερα, καθώς η επικράτηση του «Ναι» θα το τροφοδοτήσει με λαϊκή νομιμοποίηση. Αν αντίθετα νικήσει το «Όχι», η τρόικα και η ελληνική άρχουσα τάξη θα τεθούν σε θέση άμυνας και ο εργαζόμενος λαός θα αποκτήσει την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να παλέψει πιο αποφασιστικά για τη ριζική αλλαγή της μοίρας του.”

Σε νέο άρθρο (μετά το δημοψήφισμα) στις 07/07/2015 και με εισαγωγή “Φτάνουν πια τα ψέματα και η παραχάραξη της νωπής εντολής του λαού! Το επαναστατικό, λαϊκό «Όχι» δεν μπορεί να γίνει «Ναι»!
Κανένα Μνημόνιο με την τρόικα!Εδώ και τώρα εθνικοποίηση των τραπεζών, διαγραφή του χρέους, ολοκληρωμένο πρόγραμμα για το ξερίζωμα των Μνημονίων και του καπιταλισμού! “σημειώνει:

“Ο ελληνικός λαός ασφαλώς δεν ανέμενε αληθινό σεβασμό από τους εκβιαστές – «θεσμούς». Από την κυβέρνηση όμως, την οποία εξουσιοδότησε με μια νωπή λαϊκή εντολή για αντίσταση, είχε εντελώς διαφορετικές απαιτήσεις. Η υποχωρητική στάση της κυβέρνησης στη Σύνοδο Κορυφής αποτέλεσε το επιστέγασμα και τη φυσική συνέχεια μιας γενικότερης στάσης, που είναι εντελώς αντίθετη ως προς τη λαϊκή εντολή του εκκωφαντικού 61,3% της Κυριακής.

Η στάση αυτή έγινε εμφανής από τις πρώτες κιόλας δηλώσεις του πρωθυπουργού την Κυριακή το βράδυ, στις οποίες το επαναστατικό «όχι» του λαού μετατράπηκε από μια σαφή εντολή για ρήξη σε ένα παθητικό «ναι» σε μια νέα μνημονιακή συμφωνία. Την επόμενη μέρα, η παραβίαση της λαϊκής εντολής έγινε ακόμα πιο απροκάλυπτη μέσα από το κοινό ανακοινωθέν εθνικής ενότητας που υπέγραψε η κυβέρνηση με τους αστούς μνημονιακούς ηγέτες, οι οποίοι μαζί με την τρόικα τρομοκρατούσαν και εκβίαζαν το λαό να ψηφίσει «Ναι». Και στη Σύνοδο Κορυφής πλέον, μόλις 48 ώρες μετά το μεγαλειώδες «Όχι», η κυβέρνηση κατέληξε να υποβάλει προς έγκριση στην τρόικα για μια ακόμα φορά, νέα μνημονιακά σχέδια λιτότητας σαν αυτά που καταδικάστηκαν στο δημοψήφισμα, εκλιπαρώντας για ελεημοσύνη τους τρομοκράτες του ελληνικού λαού.

Τι λιγότερο έλεγε το ΚΚΕ με την ξεκάθαρη θέση του απέναντι στην κοροϊδία; Δεν σας έλεγε ότι είτε ΝΑΙ ψηφίσετε είτε ΟΧΙ το ίδιο αποτέλεσμα θα έβγαινε, δηλαδή νέα μνημόνια, νέα βάρη στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, νέα λιτότητα; 

Μήπως εσείς συντελέσατε με το ΟΧΙ στην νίκη του ΝΑΙ; 

Το δημοψήφισμα της Κυριακής, εξετάσεις, της κυβέρνησης, στην άρχουσα τάξη

Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση δεν έχει δώσει στην άρχουσα τάξη τα εχέγγυα της καθυπόταξης του Λαού, ή τουλάχιστον έχει δώσει κάποια δείγματα. Στα δείγματα συμπεριλαμβάνονται οι κολοτούμπες από τις προεκλογικές διακηρύξεις που, όπως διαπιστώθηκε, δεν προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις στα πλατιά λαϊκά στρώματα. 

Δεν πήρε, όμως ακόμα, επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα (διατήρησε απλώς τα παλιά) ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρξουν μεγάλες αντιδράσεις.

Με το δημοψήφισμα και το αδιευκρίνιστο "ΟΧΙ" επιχειρεί να δείξει την δύναμη της "επικοινωνιακής της πολιτικής" προσπαθώντας να κάνει συνένοχο τον λαό είτε  ψηφίσει ΝΑΙ είτε ΟΧΙ.

Έτσι θα δώσει τα εχέγγυα στην άρχουσα τάξη, ότι δηλαδή μπορεί να κουμαντάρει, να τιθασεύει και να παραπλανεί την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Φυσικά οι "άρχοντες" παρέχουν απλόχερα την βοήθειά τους (ΣΕΒ, ΓΕΣΕΒΕ, Ενώσεις εμπόρων κ.λ.π.), είτε παροτρύνοντας τους ψηφοφόρους να ρίξουν ΝΑΙ είτε ΟΧΙ.

Και έρχεται τώρα το ΚΚΕ να τους χαλάσει την συνταγή καταδεικνύοντας την απάτη και παροτρύνοντας τον λαό να πει όχι σε όλες τις εκδοχές του μνημονίου.

Ε αυτό δεν μπορούν να το ανεχθούν και έτσι το αποκλείουν απ' την τιβούλα τους, μην και φτάσει παραπέρα το μήνυμά του και χάσουν όλα τους τα καλούδια.

 Ανοίγουν τον οχετό της γκαιμπελίστικης ψευδολογίας λέγοντας ότι ψέμα τους κατέβει στο κεφάλι.

Λοιπόν ας μην αφήσουμε να μας κοροϊδέψουν για άλλη μια φορά, να δηλώσουμε (με τους αγώνες μας αλλά ακόμη και στην κάλπη που στήσανε) πως είμαστε ενάντια σε κάθε μνημόνιο,  πως θέλουμε να βγούμε απ' την λυκοσυμμαχία της ΕΕ, πως θέλουμε κατάδικό μας τον πλούτο που παράγουμε και κανένα τσιράκι της άρχουσας τάξης δεν μπορεί να μας τρομοκρατεί και να μας κοροϊδεύει.

Δαγκωτό λοιπόν στην κάλπη

sdorgas

ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΡΕ !! (ταινία του Θ.Μαραγκού - 1983) ή όλα για το κέρδος του καπιταλιστή.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Τα έργα των προηγούμενων σοσιαλδημοκρατών κυβερνώντων.
Να μάθουν "τι εστί βερύκοκο" δηλαδή τι εστί λυκοσυμμαχία των Ευρωπαίων καπιταλιστών (ΕΟΚ και τώρα ΕΕ).

Ποιος πληρώνει την αναδιάρθρωση του χρέους;

Ποιος πληρώνει την αναδιάρθρωση του χρέους;

Ενα από τα ζητήματα τα οποία εμφανίζονται ως πεδίο όξυνσης των αντιθέσεων ανάμεσα στην Κομισιόν και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), με αφορμή τη διαπραγμάτευση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους δανειστές της είναι το κρατικό χρέος της Ελλάδας. Η εκτίμηση του ΔΝΤ ταυτίζεται με αυτή της κυβέρνησης, ότι το κρατικό χρέος της Ελλάδας δεν είναι «βιώσιμο». Τι σημαίνει αυτό; Οτι η Ελλάδα δεν μπορεί να το εξοφλήσει στους δανειστές. Αυτή την εκτίμηση η κυβέρνηση τη συνοδεύει με τη διεκδίκηση «απομείωσής» του, όπως λέει, και μάλιστα θέτει ως όρο για την υπογραφή συμφωνίας, τουλάχιστο να υπάρχει δήλωση ότι θα συζητηθούν τρόποι «απομείωσης» ή «αναδιάρθρωσής» του.

Αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ και ως αντιπολίτευση το έθετε, άλλοτε προβάλλοντας την ανάγκη «κουρέματος», άλλοτε, στη συνέχεια, με την επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης σε συνδυασμό με μείωση των επιτοκίων. Ενώ στο τραπέζι είχε πέσει και η πρόταση σύνδεσης της αποπληρωμής του με «ρήτρα ανάπτυξης». Δηλαδή, να πληρώνει εφόσον υπάρχει καπιταλιστική ανάκαμψη, ανάλογα με τους ρυθμούς του ΑΕΠ.

Για την ιστορία υπενθυμίζουμε ότι η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της Ελλάδας έχουν πείρα από το «κούρεμα» (PSI) το 2012, και ποιος το πλήρωσε ακριβά αφού χάθηκαν τεράστια ποσά από αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, άλλων δημόσιων οργανισμών που καλύπτουν ορισμένες λαϊκές ανάγκες κ.λπ. Δηλαδή, το πλήρωσε ο λαός και όχι βεβαίως οι καπιταλιστές, οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Το ΔΝΤ προβάλλει ότι το κρατικό χρέος της Ελλάδας πρέπει να «κουρευτεί» ή να αναδιαρθρωθεί, σε συνδυασμό με νέες μόνιμες μεταρρυθμίσεις που θα μειώνουν τα έξοδα του κρατικού προϋπολογισμού ώστε να εξασφαλίζονται σίγουρα τα πλεονάσματα και έτσι να υπάρχουν σταθερές προϋποθέσεις αποπληρωμής του χρέους.

Τα πλεονάσματα, για να εξασφαλιστούν, απαιτούν μεγάλους φόρους και περικοπές από τα έξοδα του κρατικού προϋπολογισμού. Μεγάλους μόνιμους φόρους δεν μπορούν να βάλουν στο κεφάλαιο γιατί είναι ένας από τους παράγοντες που δυσκολεύει την κερδοφορία και εμποδίζει τις καπιταλιστικές επενδύσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα φοροληστεία για το λαό κυρίως με έμμεσους φόρους, σαν αυτούς που περιλαμβάνονταν τόσο στα προηγούμενα μνημόνια, όσο και στην πρόταση των 47 σελίδων της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση. Ταυτόχρονα, σημαίνει γενναίες περικοπές σε τομείς όπως Υγεία, Πρόνοια, Εκπαίδευση, κ.λπ., τομείς δηλαδή που καλύπτουν κάποιες λαϊκές ανάγκες.

Τα πλεονάσματα χρειάζονται και για να μπορούν να διοχετευτούν χρήματα σε «επενδύσεις», κυρίως σε υποδομές, είτε για επιδότηση επιχειρηματικών ομίλων προκειμένου να στηριχτεί η λεγόμενη ανάπτυξη, δηλαδή η ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Η αναδιάρθρωση

Τι είναι όμως η αναδιάρθρωση; Τρόπος διευκόλυνσης της εξόφλησης του κρατικού χρέους με μείωσή του. Που μπορεί να γίνει είτε με μείωση των επιτοκίων είτε με μεγάλη χρονική παράταση της εξόφλησής του, άρα αύξηση των δόσεων με μείωση του ποσού κάθε δόσης, είτε με συνδυασμό και των δύο, είτε επίσης όλ' αυτά μαζί και επιπλέον με ρήτρα ανάπτυξης, όπως έχει πει στο παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αναδιάρθρωση, όμως, είναι μια μορφή «κουρέματος». Είναι δηλαδή όπως και το «κούρεμα» μια μορφή καταστροφής κεφαλαίου. Καταστρέφεται μέρος του κεφαλαίου των δανειστών. Το ύψος του χρέους διαμορφώνεται από το σύνολο του κεφαλαίου που δανείστηκε η Ελλάδα μαζί βεβαίως με τους τόκους δανεισμού.

Γιατί όμως η αναδιάρθρωση είναι μια μορφή «κουρέματος»; Με το «κούρεμα» γίνεται άμεση «καταστροφή», είναι άμεση η χασούρα των δανειστών. Με την αναδιάρθρωση η χασούρα διαχέεται σε όλη τη χρονική διάρκεια της εξόφλησης. Η καταστροφή δηλαδή γίνεται σταδιακά. Ας δούμε με ποιον τρόπο.

Η μείωση του επιτοκίου των δανείων μειώνει τα κέρδη από τους τόκους, μειώνονται δηλαδή οι τόκοι δανεισμού που πρέπει να εξοφληθούν. Αρα μειώνεται και το ποσό του χρέους που πρέπει να εξοφληθεί, δηλαδή καταστρέφεται μέρος του κεφαλαίου που προέρχεται από τα κέρδη που θα είχαν οι δανειστές.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την επιμήκυνση αποπληρωμής. Παίρνοντας πίσω τα κεφάλαιά του ο δανειστής σε μικρότερες δόσεις, άρα σε περισσότερο από τον αρχικά συμφωνηθέντα χρόνο, σημαίνει ότι δεν έχει τον όγκο κεφαλαίου που υπολόγιζε να πάρει στην εκάστοτε δόση (είναι μικρότερος), ώστε να τον επενδύει στην έκταση που θα ήθελε για νέα κέρδη. Οταν επιμηκύνεται ο χρόνος αποπληρωμής των δανείων, συνήθως αυξάνεται το επιτόκιο. Ο συνδυασμός των δύο τρόπων, μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση αποπληρωμής, είναι επίσης καταστροφή κεφαλαίων των δανειστών.

Οι αντιθέσεις ΔΝΤ - Κομισιόν

Στο «κούρεμα» ή στην αναδιάρθρωση αντιδρούν και η Κομισιόν και η ΕΚΤ. Και αντιδρούν πρώτα απ' όλα επειδή αυτό που θα αναδιαρθρωθεί δεν είναι το χρέος στο ΔΝΤ (που είναι και το μικρότερο), γιατί κάτι τέτοιο το απαγορεύει το καταστατικό του Ταμείου. Αυτό που θα «διευθετηθεί» είναι χρέος προς τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης που έχουν δανείσει την Ελλάδα, που είναι και το μεγαλύτερο μέρος του. Και αυτό σε συνθήκες που η καπιταλιστική οικονομία στην Ευρωζώνη συναντά δυσκολίες, ένας μεγάλος αριθμός καπιταλιστικών οικονομιών βρίσκονται σε στασιμότητα. Αντιδρούν όμως για έναν ακόμα λόγο, πολύ πιο σοβαρό, ότι «υπερχρεωμένη» χώρα δεν είναι μόνο η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, αλλά και άλλες ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες, όπως η Ιταλία, η Γαλλία, με μεγαλύτερο ειδικό βάρος. Αν λοιπόν ανοίξει ένα τέτοιο ζήτημα στην Ευρωζώνη, τότε αντικειμενικά θα ανοίξει για όλους, ένα πιθανό ενδεχόμενο που θα θέσει το ζήτημα αλλαγών στους κανόνες λειτουργίας της Ευρωζώνης και μάλιστα σε μια στιγμή που συζητιούνται αναγκαίες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στους θεσμούς και τη λειτουργία της. Μέχρι σήμερα φαίνεται ότι δε συμφωνούν ούτε με «κούρεμα» ούτε με αναδιάρθρωση παρ' όλα αυτά ορισμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι ετοιμάζεται ένα σχέδιο δήλωσης που μπορεί να ανοίξει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Να θυμίσουμε επίσης ότι σε Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, το Νοέμβρη του 2012, είχε καταληχθεί ότι αν η Ελλάδα καταφέρει με τα μέτρα των μνημονίων να έχει πρωτογενές πλεόνασμα, τότε θα συζητηθεί και η αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους της.

Τα «σπασμένα» στο λαό

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παρουσιάζει τη διευθέτηση του χρέους ως ένα στόχο που θα ανακουφίσει το λαό. Ομως, αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα.

Η αναδιάρθρωση δε γίνεται για τις λαϊκές ανάγκες αλλά για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, την ενίσχυση του κεφαλαίου, τη διευρυμένη αναπαραγωγή του, διευρυμένη αναπαραγωγή των κερδών του. Αυτό και μόνο θα αρκούσε για να γίνει κατανοητό ότι δεν έχει κανένα όφελος η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, από την αναδιάρθρωση του χρέους.

Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Μπορεί η κυβέρνηση, η αστική προπαγάνδα, να αντιτείνει ότι με την αναδιάρθρωση του χρέους αφενός οι εργαζόμενοι δεν έχουν απώλειες επειδή θα γίνονται καπιταλιστικές επενδύσεις, μπορεί να προσδοκούν απ' αυτές μείωση της ανεργίας, αυξήσεις στους μισθούς, αφετέρου η οικονομία ωφελείται αφού θα πληρωθεί λιγότερο χρέος.

Είναι διπλά ύπουλη μια τέτοια προσέγγιση. Αφενός γιατί οι εργαζόμενοι πληρώνουν ένα χρέος που δεν είναι δικό τους αλλά των καπιταλιστών και του κράτους τους. Αφετέρου γιατί κάθε απομείωση του χρέους, όπως και αυτή που προτείνει το ΔΝΤ, συνοδεύεται με την απαίτηση εφαρμογής νέων αντιλαϊκών μέτρων και πρώτ' απ' όλα σε τομείς όπως η Κοινωνική Ασφάλιση. Με μείωση όλων των συντάξεων, επικουρικών και κύριων, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση έως κατάργηση των κρατικών δαπανών για την Ασφάλιση, παραπέρα μείωση έως κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών. Ταυτόχρονα συνοδεύεται με κατοχύρωση όλων των αντεργατικών, αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, διατήρηση των περικοπών των κρατικών δαπανών για τις όποιες παροχές σε Υγεία, Πρόνοια, την όποια βελτίωση της Εκπαίδευσης, άλλους τομείς κάλυψης λαϊκών αναγκών. Μάλιστα, αν τα έσοδα του προϋπολογισμού για κάποιο λόγο μειώνονται αυξάνονται και αυτές οι περικοπές. Σε όλ' αυτά ομονοούν ΔΝΤ - Κομισιόν - ΕΚΤ.

Αυτό που επίσης συσκοτίζεται είναι ότι η όποια αναδιάρθρωση, ή «κούρεμα» του χρέους κ.λπ., γίνεται με έναν και μόνο σκοπό, για να μπορέσει το αστικό κράτος μετά από μια περίοδο προσαρμογής να ξαναδανείζεται απευθείας από τις αγορές χρήματος. Ο δανεισμός είναι αναπόφευκτος στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας. Δανεισμός που θα φορτώσει και νέα χρέη την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Γίνεται φανερό απ' όλα τα παραπάνω ότι η αναδιάρθρωση του χρέους και η καπιταλιστική ανάκαμψη όχι μόνο δεν μπορούν και δεν πρόκειται να ωφελήσουν την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά θα πληρωθούν από αυτούς προκειμένου να ανακάμψει το κεφάλαιο. Χρεοκοπούν το λαό και με την αναδιάρθρωση του χρέους.

Ο λαός θα απαλλαγεί από το χρέος, μη αναγνωρίζοντάς το, διαγράφοντάς το μονομερώς μόνο εφόσον έρθει σε ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμμαχίες, τις διεθνείς αγορές του χρήματος, μόνο εφόσον ακολουθήσει ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης με τα μέσα παραγωγής κοινωνική ιδιοκτησία, με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας που θα λειτουργεί με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Ι

Για το καλό της πατρίδος, κι' αυτοί;

Πέφτουν οι μάσκες, ανοικτά με τους καπιταλιστές

Άνθρωποι πεινάνε αλλά η κυβέρνηση επιδοτεί την αποθεματοποίηση χοιρινού, για τα κέρδη βιομηχάνων και μεγαλεμπόρων

Να χορηγήσει οικονομική ενίσχυση για την ιδιωτική αποθεματοποίηση χοίρειου κρέατος αποφάσισε η κυβέρνηση, με στόχο οι βιομηχανίες επεξεργασίας και εμπορίας κρέατος να κρατήσουν το χοιρινό κρέας φυλαγμένο στις αποθήκες τους για να μην χάσουν κέρδη από την πτώση της τιμής του. Η εν λόγω αποθεματοποίηση μπορεί να έχει διάρκεια έως 5 μήνες και η επιδότηση φτάνει ως τα 305 ευρώ ανά τόνο, από την οποία θα ευνοηθούν κυρίως οι βιομήχανοι, οι μεγάλες χοιροτροφικές μονάδες και οι μεγαλέμποροι κρέατος.

Γι' αυτό άλλωστε ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών Επεξεργασίας Κρέατος (ΣΕΒΕΚ) «έτρεξε» αμέσως να ενημερώσει τα μέλη του για την αποθεματοποίηση.

Υλοποιώντας τη σχετική απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που πάρθηκε στις 24 Φλεβάρη, το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας αποδεικνύει πόσο πιστή στην υλοποίηση της κοινοτικής πολιτικής στήριξης των μονοπωλίων είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως επισημαίνει η «Πανεπιστημονική και Συνεργαζόμενοι» (Πανγεωτεχνικό Αγωνιστικό Μέτωπο). Τονίζει ακόμα ότι «σε μια περίοδο που τα τρόφιμα λόγω υψηλών τιμών είναι απλησίαστα για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που το εισόδημα των καταναλωτών μειώνεται, που εκατομμύρια είναι άνεργοι και ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, που λιποθυμάνε παιδιά από την πείνα ή υποσιτίζονται, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποφασίζει να επιδοτήσει (με λεφτά από φορολόγηση εργαζομένων) τις βιομηχανίες επεξεργασίας και εμπορίας κρέατος και τις μεγάλες χοιροτροφικές μονάδες ώστε να κρατήσουν το χοιρινό κρέας φυλαγμένο στις αποθήκες τους».

Αναφέρει ακόμα ότι «κυνικά η ΕΕ και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ισχυρίζονται ότι ο λόγος εφαρμογής του μέτρου της αποθεματοποίησης (εφαρμόζεται και σε άλλα προϊόντα όπως βούτυρο, αποβουτυρωμένη σκόνη γάλακτος τυροκομικά, ελαιόλαδο) είναι για "να σταματήσει η πτώση της τιμής του χοίρειου κρέατος λόγω της αύξησης της ευρωπαϊκής παραγωγής". Δηλαδή παραδέχονται ότι επιδοτούν την αποθεματοποίηση ώστε να μην έχουν χασούρα οι βιομηχανίες, οι μεγαλέμποροι και οι μεγαλοχοιροτρόφοι από τις χαμηλές τιμές των εμπορευμάτων τους. Προστατεύουν τα μονοπώλια που είχαν επενδύσει στις εξαγωγές χοιρινού στη Ρωσία και επλήγησαν από το ρωσικό εμπάργκο. Για άλλη μια φορά βγαίνει με τον πιο κρυστάλλινο τρόπο στην επιφάνεια ότι στη λεγόμενη οικονομία της "ελεύθερης αγοράς" κουμάντο κάνουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι».

Η «Πανεπιστημονική και Συνεργαζόμενοι» καλεί τους ανέργους, τους μισθωτούς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, τους αυτοαπασχολούμενος, τους φτωχούς αγρότες και τους κτηνοτρόφους να βγάλουν συμπεράσματα και να «βάλουν στο στόχαστρό τους το σημερινό δρόμο ανάπτυξης της ΕΕ και των μονοπωλίων, που καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις στο βωμό του κέρδους και δεν διασφαλίζει φθηνά και υγιεινά τρόφιμα για το λαό. Να δημιουργήσουν με την οργάνωση του αγώνα τους τις προϋποθέσεις για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα έχει στο επίκεντρό του την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών». 

Να πληρώσει το κεφάλαιο για τα χρέη του!

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Καταγγέλλουν τη μεταφορά των ταμειακών διαθέσιμων της Περιφέρειας

Για να εξυπηρετηθεί το κρατικό χρέος, μπαίνει «χέρι» σε πόρους που θα έπρεπε να διατίθενται για την ανακούφιση του λαού

                  

Την απόφαση της Περιφερειακής Αρχής να μεταφερθούν τα ταμειακά διαθέσιμα της Περιφέρειας Αττικής σε λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδας, αλλά και τα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της συζήτησης του θέματος στο προχτεσινό Περιφερειακό Συμβούλιο, καταγγέλλουν με ανακοίνωσή τους οι περιφερειακοί σύμβουλοι Αττικής του ΚΚΕ.

Υπενθυμίζεται πως σε μία μαραθώνια συνεδρίαση, η Περιφερειακή Αρχή αποφάσισε να φέρει ως «κατεπείγον» στη συνεδρίαση θέμα για τη μεταφορά σχεδόν του συνόλου των ταμειακών διαθέσιμων της Περιφέρειας, ύψους 343 εκατ. ευρώ, στην Τράπεζα της Ελλάδας, με πρόσχημα ότι λήγουν οι προθεσμιακοί λογαριασμοί και πως χάνονται έσοδα από τόκους. Την απόφαση αυτή υπερψήφισε η πλειοψηφία, με τρεις συμβούλους της να ψηφίζουν λευκό, ενώ η παράταξη των ΑΝΕΛ ψήφισε «λευκό».

Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης έχει ως εξής:

«Οι εκλεγμένοι περιφερειακοί σύμβουλοι της "Λαϊκής Συσπείρωσης" καταγγέλλουν την πλειοψηφία της Περιφέρειας για τη μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων στην Τράπεζα της Ελλάδας και μάλιστα με απαράδεκτες διαδικασίες, που ακολουθήθηκαν στη συνεδρίαση της 26ης Μάρτη, για την κάλυψη δανειακών υποχρεώσεων της συγκυβέρνησης.

Αντιδρώντας έντονα, με τις παρεμβάσεις τους οι περιφερειακοί σύμβουλοι της "Λαϊκής Συσπείρωσης", σημείωσαν ότι για να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος και να καλυφθούν οι υποχρεώσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους δανειστές, η Περιφέρεια βάζει "χέρι" σε πόρους που θα έπρεπε να διατίθενται για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων. Η ίδια διαδικασία ακολουθείται από την κυβέρνηση και με τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τα Πανεπιστήμια και μια σειρά άλλους φορείς. Οι μεθοδεύεις αυτές οδήγησαν με την προηγούμενη κυβέρνηση στο "κούρεμα" των αποθεματικών και σε μειώσεις σε συντάξεις, επιδόματα και παροχές.

Οι εκλεγμένοι με τη "Λαϊκή Συσπείρωση" καταψήφισαν την πρόταση, τονίζοντας ότι την ίδια στιγμή λαϊκά σπίτια στη Δυτική Αθήνα και σ' άλλες περιοχές της Αττικής πνίγονται με την πρώτη βροχή λόγω έλλειψης αντιπλημμυρικής προστασίας. Σχολεία και παιδικοί σταθμοί λειτουργούν υπό άθλιες συνθήκες, λιποθυμούν μαθητές από την ασιτία. Οι πόροι αυτοί αντί να διατίθενται για μια σειρά ζωτικές παρεμβάσεις για την ανακούφιση του λαού της Αττικής, με ευθύνη της Περιφερειακής Αρχής, καταλήγουν σε δόσεις του χρέους που δημιουργήθηκε από το μεγάλο κεφάλαιο. Ετσι για άλλη μια φορά, το χρέος το πληρώνει ο λαός και όχι αυτοί που το δημιούργησαν.

Η "Λαϊκή Συσπείρωση" καλεί τους εργαζόμενους να καταδικάσουν αυτές τις πρακτικές και να διεκδικήσουν μέτρα προστασίας των ανέργων, των λαϊκών στρωμάτων».
Εξακολουθεί να μη δίνει σαφείς απαντήσεις η περιφερειάρχης

Στο μεταξύ, για το συγκεκριμένο θέμα, η περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου, διένειμε χτες το μεσημέρι «non paper» στο οποίο κάνει λόγο για μικροκομματικές σκοπιμότητες σε ό,τι αφορά είτε τα περί του ύψους του ποσού είτε τα περί του σκοπού του λογαριασμού. Εξακολουθεί όμως να μη δίνει σαφή απάντηση για το πόσα από τα 343 εκατομμύρια ευρώ που έχει αποθεματικό η Περιφέρεια, μεταφέρονται στην Τράπεζα της Ελλάδας. Αλλωστε, κάτι τέτοιο δεν έκανε ούτε κατά την ομιλία της, αφού αναλώθηκε κυρίως σε επίθεση όσων τροφοδοτούν με σχόλια για το θέμα τις ιστοσελίδες «κοινωνικής δικτύωσης» και ζητώντας από τους συμβούλους που τοποθετήθηκαν εναντίον της, να ζητήσουν συγγνώμη, κουνώντας επιδεικτικά το δάκτυλο...

ΠΑΜΕ

Καμία συναίνεση στο «σάρωμα» ταμειακών διαθέσιμων και αποθεματικών

Την αντίθεσή του στην τοποθέτηση των αποθεματικών και των ταμειακών διαθέσιμων από ασφαλιστικά ταμεία και οργανισμούς στην Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ), εκφράζει το ΠΑΜΕ και καλεί τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εργαζόμενους σε επιφυλακή και ετοιμότητα.

Στην ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ αναφέρει:

«Το θέμα της τοποθέτησης των αποθεματικών και των ταμειακών διαθέσιμων από ασφαλιστικά ταμεία και οργανισμούς στην ΤτΕ και σε κρατικά repos αποκτά μορφή χιονοστιβάδας. Οι προτάσεις της κυβέρνησης, που συμπυκνώνονται στο έκτακτο της ανάγκης και στην ενότητα όλων απέναντι στην κρίση, πρέπει να συναντήσουν αδιαπέραστο τείχος από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Δεν επιτρέπεται να υπάρχει καμία συμφωνία, καμία συναίνεση. Εργατική οργάνωση που δέχεται τη νέα λεηλασία, που δέχεται να χρησιμοποιηθούν τα διαθέσιμα ποσά, που προορίζονται για τις λαϊκές ανάγκες, τις συντάξεις και τους ανέργους, στο βωμό της πληρωμής των δανειστών, δεν υπηρετεί τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

Η ΓΣΕΕ έχει μεγάλη ευθύνη. Από την πρώτη στιγμή έτρεξε να δώσει τη στήριξή της στη νέα κυβέρνηση. Επί ένα μήνα και ενώ το θέμα της διάθεσης των αποθεματικών στην ΤτΕ είναι ανοιχτό, δεν παίρνει δημόσια θέση, κρύβεται. Αποκορύφωμα της στάσης της ήταν η χτεσινή στάση των μελών της στο ΔΣ του ΟΑΕΔ που δήλωσαν "παρών", βγάζοντας την ουρά τους απ' έξω, αλλά στην ουσία βοηθώντας στην υπερψήφιση της κυβερνητικής πρότασης. Να συγκληθεί εδώ και τώρα Γενικό Συμβούλιο, να αναζητηθούν ευθύνες.

Η τοποθέτηση του εκπροσώπου των εργαζόμενων του ΟΑΕΔ στη συνεδρίαση του ΔΣ του ΟΑΕΔ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της στάσης του ανερχόμενου κυβερνητικού συνδικαλισμού, που πιάνει στασίδι δίπλα στην κυβέρνηση, συμβάλλοντας με την ψήφο του να παίρνονται αντεργατικές αποφάσεις.

Καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τις Επιτροπές Ανέργων, τις Λαϊκές Επιτροπές, τους συλλόγους νεολαίας, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σε διαρκή επιφυλακή και ετοιμότητα. Να δυναμώσει η πάλη για την προστασία των ανέργων, με αιτήματα αποκατάστασης των απωλειών και διεκδικήσεις που θα απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες τους.

Προειδοποιούμε: Να μην τολμήσουν να αγγίξουν τα αποθεματικά των Ταμείων. Θα μας βρουν μπροστά τους. Να παρθούν πίσω οι ως τώρα αποφάσεις».
Ανακοίνωση για το θέμα εξέδωσε και το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αγρινίου. «Οι εργαζόμενοι και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχουν υποχρέωση να αντιδράσουν σε τέτοιες αντεργατικές αποφάσεις και συνολικά στην αντιλαϊκή πολιτική, διεκδικώντας την κάλυψη των απωλειών που έχουν υποστεί όλα αυτά τα χρόνια από τις πολιτικές της ΕΕ, των μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους και να τις ανατρέψουν με τους αγώνες τους. Να παλέψουν για νέες διεκδικήσεις στη βάση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης», σημειώνει.

ΠΑΣΕΒΕ

Με τις «πλάτες» της ΓΣΕΒΕΕ βάζουν χέρι στα ταμειακά διαθέσιμα

Την απόφαση του ΔΣ του ΟΑΕΔ για μεταφορά 120 εκατομμυρίων ευρώ από τα ταμειακά διαθέσιμα του Οργανισμού στην Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ), έπειτα από αίτημα της κυβέρνησης, καταδικάζει η ΠΑΣΕΒΕ. Παράλληλα, καταγγέλλει τη στάση του εκπροσώπου της ΓΣΕΒΕΕ, που στη συνεδρίαση της περασμένης Πέμπτης ψήφισε θετικά για τη μεταφορά του εν λόγω ποσού.

Η ΠΑΣΕΒΕ καλεί τους αυτοαπασχολούμενους να καταδικάσουν την απαράδεκτη στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία «όχι μόνο αρνείται να ενισχύσει από τον κρατικό προϋπολογισμό τα τεράστια κενά που υπάρχουν για την κάλυψη των αναγκών των χιλιάδων ανέργων συναδέλφων (μόλις 10% λαμβάνει το γνωστό επίδομα πτωχοκομείου και για ελάχιστο χρονικό διάστημα) αλλά ταυτόχρονα συνεχίζει στον ίδιο δρόμο της καταλήστευσης των αποθεματικών που χάραξαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως αποδεικνύεται και με την πρόσφατη τροπολογία που κατέθεσε στη Βουλή».

Ταυτόχρονα, επισημαίνει τις τεράστιες ευθύνες της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ, που «την ίδια ώρα που καλούσε σε έκτακτη συνεδρίαση του προεδρείου, έδινε και κατεύθυνση στον εκπρόσωπό της στον ΟΑΕΔ να υπερψηφίσει το αίτημα της κυβέρνησης. Εχουν ευθύνη και είναι υπόλογοι για τα όποια κενά και προβλήματα δημιουργηθούν στη συνέχεια απέναντι στους συναδέλφους», τονίζει.

Στην ανακοίνωσή της η ΠΑΣΕΒΕ σημειώνει: «Καλούμε σήμερα τους συναδέλφους, που ήδη έχουν υποστεί βαριά χτυπήματα για την πληρωμή του χρέους, και που καλούνται και πάλι αυτοί να πληρώσουν, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Να επαγρυπνούν για τη συνέχεια, καθώς, όπως φαίνεται, έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση που όχι μόνο δεν δίνει, αλλά απεναντίας παίρνει και αυτή τη σκυτάλη στη συνέχεια της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Να καταδικάσουν τους νέους κοινωνικούς εταίρους, τη νέα κυβέρνηση αλλά και τη διοίκηση της ΓΣΕΒΕΕ, που παίρνει άριστα στο ρόλο του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Τώρα είναι η ώρα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Δεν έχουν τίποτα να περιμένουν παρά μόνο από τη δική τους πάλη, γι' αυτό και πιο αποφασιστικά χρειάζεται να παλέψουν για αλλαγή συσχετισμών προς όφελός τους, ενισχύοντας τις δυνάμεις της ΠΑΣΕΒΕ».

Η ΠΑΣΕΒΕ απαιτεί επίδομα ανεργίας για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με κάλυψη των αναγκών από τον κρατικό προϋπολογισμό και αύξηση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων στο 45% επί των κερδών τους.

Αναδημοσιεύουμε από

Σάββατο 28 Μάρτη 2015

Η ΑΠΟΚΤΗΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΜΟΝΤΕΛΟ ΠΡΟΣ ΕΞΑΓΩΓΗ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ «ΘΑΥΜΑ

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΡΑΜΑΝΤΙΩΤΗ*

Πρέπει οπωσδήποτε να συνεχιστεί στην αγορά εργασίας η μεταρρυθμιστική πνοή που έχει καταλάβει τη νεοφιλελεύθερη Ε.Ε. Αυτό αποφάσισε το Συμβούλιο των Υπουργών Εργασίας στην τελευταία συνεδρίασή του, την προηγούμενη εβδομάδα. Για να διατηρηθεί η μεταρρυθμιστική πνοή, μάλιστα, επιστρατεύονται μια σειρά εκφράσεις που ηχούν «άκακες» στα αφτιά: Επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο μέσω της εκπαίδευσης και της κατάρτισης για την αύξηση της παραγωγικότητας. Επανένταξη των μακροχρόνια ανέργων στην αγορά εργασίας. Βελτίωση των φορολογικών συστημάτων για να υποστηρίξουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Εκσυγχρονισμός των συστημάτων κοινωνικής προστασίας για να παρέχουν αποτελεσματική προστασία για όλους.

Μέχρι εδώ, τίποτε καινούργιο. Οι ειδικοί του μάρκετινγκ έχουν ρίξει όλα τα όπλα τους στην προσπάθεια να βρουν τις όμορφες εκφράσεις που θα αποκρύπτουν την πραγματικότητα της αγοράς εργασίας στην Ευρώπη. Μια ματιά στην Ελλάδα της εκτεταμένης ανεργίας και της διευρυμένης ημιανεργίας θα μπορούσε να είναι αποκαλυπτική για τις «κατευθυντήριες γραμμές στις πολιτικές απασχόλησης». Ούτε κι αυτό όμως είναι ολόκληρη η εικόνα.

Γιατί; Απλούστατα, διότι στην πρωτοπορία της εργασιακής απορρύθμισης, ακόμη πιο μπροστά κι από την Ελλάδα των μνημονίων, βρίσκεται εδώ και χρόνια η Γερμανία. Δεν είναι μόνο τα χαμηλά μεροκάματα και οι διαβόητες πλέον mini jobs. Είναι πολύ περισσότερο ένα ολόκληρο σύστημα πραγματικού καιάδα για εργαζόμενους και άνεργους, που δημιούργησε το «γερμανικό εργασιακό θαύμα» των αρχών του 21ου αιώνα. Ένα «θαύμα» προς εξαγωγή, βεβαίως.


ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΥΜΑ

Καλεσμένος του Ινστιτούτου Ρόζα Λούξεμπουργκ βρέθηκε στην Ελλάδα τις προηγούμενες μέρες ο καθηγητής Εργασιακών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Γένας, Κλάους Ντέρε. Σε συναντήσεις και ενημερώσεις που πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες μέρες, ο Ντέρε είχε την ευκαιρία να αναλύσει το γερμανικό εργασιακό μοντέλο. Να αποδομήσει, για την ακρίβεια, το γερμανικό εργασιακό θαύμα που προκαλεί ρίγη ενθουσιασμού στους κύκλους των νεοφιλελεύθερων διανοούμενων. Η γλώσσα των γερμανικών αριθμών δείχνει ότι το ποσοστό των ανέργων πέφτει για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, η αμειβόμενη εργασία αγγίζει επίπεδα ρεκόρ, εμφανίζονται αξιοσημείωτες ελλείψεις ειδικευμένου προσωπικού σε κάποιους τομείς της αγοράς εργασίας.

«Όποιος πει κάτι αρνητικό για το γερμανικό εργασιακό μοντέλο, συναντά την έκπληξη των συνομιλητών του», λέει ο Ντέρε, που συνδέει το «εργασιακό θαύμα» της Γερμανίας με τις μεταρρυθμίσεις Χαρτς επί καγκελαρίας του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ. Πίσω από το θαύμα, λέει ο Ντέρε, «κρύβεται μια τρομακτική επιστροφή και επέκταση της αναξιοπρεπούς εργασίας. Μια κατάσταση όπου η διεύρυνση των συνθηκών ανασφαλούς εργασίας και διαβίωσης θα επιβάλλει την πειθαρχία ακόμη και σε εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται ακόμη σε σχετικά σταθερές συνθήκες».




ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑΣ

«Την ίδια στιγμή που παρατηρείται αριθμός-ρεκόρ απασχολούμενων και η επίσημη ανεργία παρουσιάζει πτωτική πορεία», λέει ο Ντέρε, «η πραγματικότητα άλλα δείχνει». Πράγματι, στη μελέτη του η οποία την προηγούμενη εβδομάδα κυκλοφόρησε μεταφρασμένη στα ελληνικά (Το γερμανικό εργασιακό θαύμα- Μοντέλο για την Ευρώπη; Έκδοση του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ), ο καθηγητής δείχνει με αριθμούς ότι «ο όγκος των ολοκληρωμένων και πληρωμένων ωρών εργασίας μεταξύ 1991 και 2012 έχει μειωθεί εμφανώς περισσότερο από 10%. Ακόμη και μετά την κρίση του 2008-2009 ο αριθμός των εργαζομένων αυξήθηκε αρχικά γρηγορότερα από ό,τι ο όγκος των ωρών εργασίας. [...] Η αύξηση της απασχόλησης διαπιστώνεται όχι αποκλειστικά, αλλά σε μεγάλο βαθμό, στις επισφαλείς δουλειές».

Ο μειωμένος όγκος εργασίας συνοδεύεται από τη συνεχόμενη αύξηση της μη-τυπικής απασχόλησης: «Ήδη, πριν από την κρίση το ποσοστό της προσωρινής απασχόλησης, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, της μερικής απασχόλησης και της ελάχιστης εγγυημένης απασχόλησης ("μίνι" και "μίντι" δουλειές) αυξήθηκε κατά 46,2% μέσα σε δέκα χρόνια (1998-2008). Το 2008, 7,7 εκατομμύρια εργαζόμενοι κι εργαζόμενες δούλευαν με τις λεγόμενες "άτυπες" σχέσεις απασχόλησης (22,9 εκατομμύρια δούλευαν με κανονική απασχόληση). Σε αυτούς ήρθαν να προστεθούν 2,1 εκατομμύρια αυτοαπασχολούμενοι και αυτοαπασχολούμενες. Η ανοδική τάση της μη τυπικής απασχόλησης συνεχίστηκε και μετά την κρίση».

Ταυτόχρονα, ένα αξιοσημείωτο 23% των εργαζομένων απασχολούνται στη Γερμανία στο χαμηλόμισθο τομέα, που σημαίνει ότι βγάζουν λιγότερα από τα δύο τρίτα του λεγόμενου μέσου μισθού (σταθμισμένος μέσος όρος μισθών). Σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι σε μη-τυπική απασχόληση, αλλά και το 10,6% των κατόχων θέσεων πλήρους απασχόλησης, εργάζονται σε χαμηλά αμειβόμενους τομείς. «Η Γερμανία με την εκτεταμένη χαμηλόμισθη απασχόλησή της βρίσκεται στη δεύτερη θέση στην Ευρώπη, πίσω από τη βαλτική Δημοκρατία της Λιθουανίας. Συνολικά, το 42,6% των χαμηλόμισθων εργάζονται με μια τυπική σχέση εργασίας (20 και περισσότερες ώρες την εβδομάδα). Τα υψηλότερα ποσοστά τα συναντάμε στις γυναίκες (30,5%) και στους εργαζομένους κι εργαζόμενες χαμηλής εξειδίκευσης (45,6%). Τα τρία τέταρτα περίπου του συνόλου των χαμηλόμισθων διαθέτουν ολοκληρωμένη επαγγελματική κατάρτιση ή είναι κάτοχοι ακόμη και πτυχίου πανεπιστημίου».

Σημειώνεται ότι όλα τα παραπάνω συμβαδίζουν με τη στρατηγική χρησιμοποίηση της ενοικιαζόμενης εργασίας και των συμβάσεων έργου. Ενώ αρχικά οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι χρησιμοποιήθηκαν για να απορροφήσουν τον αντίκτυπο από την απότομη άνοδο της παραγωγής και την έλλειψη προσωπικού, τώρα εμφανίζεται μια διαφορετική τάση. Σε πολλές περιοχές της χώρας υπάρχουν εταιρίες όπου οι ενοικιαζόμενοι αναλαμβάνουν βασικά καθήκοντα.




ΟΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΧΑΡΤΣ

Το σημείο τομής για τη Γερμανία, στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, ήταν οι μεταρρυθμίσεις Χαρτς, μία βασική πλευρά των οποίων ήταν να καταπολεμηθεί «ο ιός της απροθυμίας για εργασία» και να εγκαθιδρυθεί η απαραίτητη ευελιξία. Ένα βασικό εργαλείο γι' αυτό, ήταν οι συντομότερες περίοδοι παροχής του επιδόματος τύπου Ι (το πλήρες επίδομα ανεργίας) και η ρύθμιση επιδόματος τύπου ΙΙ. Αυτό το τελευταίο είναι το «επίδομα Χαρτς 4, ένα μειωμένο επίδομα το οποίο παρέχεται είτε αν δεν υπάρχει δικαίωμα στην παροχή του επιδόματος τύπου Ι είτε μετά τη λήξη της περιόδου παροχής του πλήρους επιδόματος (η παροχή ή μη επιδόματος τύπου ΙΙ εξαρτάται από την ύπαρξη και το ύψος των ατομικών αποταμιεύσεων, την οικονομική κατάσταση του/της συζύγου, την ύπαρξη ή μη ασφάλειας ζωής κ.ά.).

Παίρνοντας για οδηγό τη μελέτη του Καθηγητή Ντέρε, ας αποκωδικοποιήσουμε τα παραπάνω: «Με τις ανάλογες νομοθετικές ρυθμίσεις οι βασικοί συντελεστές του κοινωνικού βοηθήματος τύπου ΙΙ (Χαρτς 4) εξισώνονται, έπειτα από τον πρώτο χρόνο ανεργίας, με το προηγούμενο επίδομα κοινωνικής πρόνοιας. Οι υπηρεσίες απασχόλησης έχουν τώρα αυξημένες αρμοδιότητες ελέγχου της ιδιωτικής ζωής των δικαιούχων επιδομάτων και παρέμβασης στις συνθήκες διαβίωσης και στην περιουσιακή τους κατάσταση. Επιπλέον, επανεξετάζεται διαρκώς η ανάγκη των δικαιούχων για επιδόματα. Ατομικά περιουσιακά στοιχεία όπως αποταμιεύσεις και εισοδήματα στο πλαίσιο μιας "κοινότητας κοινού συμφέροντος", όπως η συγκατοίκηση ανθρώπων στο ίδιο νοικοκυριό, θεωρούνται αντιστάθμισμα σε μια πιθανή διεκδίκηση κοινωνικής παροχής». Πέραν τούτου, η ικανότητα για εργασία έχει επαναπροσδιοριστεί εντελώς. Ικανός να εργαστεί θεωρείται όποιος μπορεί να δουλέψει επ' αμοιβή για περισσότερο από τρεις ώρες την ημέρα. Οι δικαιούχοι επιδομάτων πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να αλλάξουν τόπο διαμονής για να βρουν δουλειά και να δουλεύουν με χαμηλότερους μισθούς και λιγότερη εξειδίκευση απ' ό,τι προηγουμένως. Αποδεκτή θεωρείται κάθε εργασία, την οποία οι άνεργοι έχουν τη σωματική, πνευματική και ψυχική ικανότητα να την εκτελέσουν. Καθώς η απόρριψη ευκαιριών απασχόλησης μπορεί να επιφέρει κυρώσεις, οι ενδιαφερόμενοι αναγκάζονται να ελαχιστοποιήσουν ακόμη και τις απαιτήσεις τους σε σχέση με το μισθό και την ποιότητα της εργασίας. Στην περίπτωση που οι άνεργοι δεν τηρήσουν τις συμφωνίες που συνάπτουν με τους/τις εκπροσώπους της Υπηρεσίας Απασχόλησης (συμβούλους κοινωνικής υποστήριξης, μεσάζοντες) οι αρμόδιες Αρχές μπορούν να μειώσουν τα επιδόματά τους και να αντικαταστήσουν τη χρηματική στήριξη με κουπόνια τροφίμων».

Για να κλείσουμε όπως αρχίσαμε, το γερμανικό μοντέλο τελικά υποδεικνύει στην πραγματικότητα και τους στόχους που κρύβονται πίσω από όλα τα προγράμματα για την «προστασία της εργασίας» και τις κατευθυντήριες αρχές για τις οποίες κατά καιρούς κάνουν λόγο τα ευρω-επιτελεία. Την επόμενη φορά που θα διαβάσουμε για μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας, ας ξαναρίξουμε μια ματιά σε αυτές τις σελίδες. Έτσι, για να αποκωδικοποιήσουμε το μεταρρυθμιστικό οίστρο που έχει συνεπάρει την Ε.Ε.




ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΑΤΩ ΤΑΞΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Η ΕΥΑΛΩΤΗ ΖΩΝΗ ΚΑΙ Ο ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΤΣ 4

Σε όλο αυτό το πλέγμα υποχρεώσεων, όπου ελέγχεται βίαια όλη η ιδιωτική ζωή των επιδοματούχων (ο Ντέρε διηγείται στις συζητήσεις του πολλά στιγμιότυπα αυτού του ελέγχου), το πιο τρομακτικό είναι ίσως η εγκαθίδρυση ενός πραγματικού καιάδα, που δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από το διωγμό ομάδων πληθυσμού στα χρόνια των ναζί. Όποιος πάρει το επίδομα Χαρτς 4, λέει ο Κλάους Ντέρε, «αναγκάζεται να υιοθετήσει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, διαφοροποιείται από την υπόλοιπη κοινωνία, μένει στο περιθώριο της κοινωνίας. Δημιουργείται μια νέα κάτω τάξη ανθρώπων. Οι υπόλοιποι κάνουν το παν για να μη φτάσουν εκεί. Όποιος μείνει άνεργος αγωνίζεται να κάνει μία, δύο, τρεις μίνι δουλειές για να μη φτάσει να πάρει το επίδομα Χαρτς 4».

Εμπειρική έρευνα που διεξήχθη μεταξύ των ετών 2006 και 2012, δείχνει ακριβώς αυτόν τον στιγματισμό. «Όσο περισσότερο παραμένεις στη λήψη επιδόματος, τόσο μεγαλύτερη είναι η πίεση να αποκτήσεις μια νοοτροπία και συμπεριφορά επιβίωσης η οποία σε διακρίνει από την υπόλοιπη κοινωνία» γράφει ο Ντέρε. «Όσο αυξάνεται η χρονική διάρκεια της λήψης παροχών, οι ερωτηθέντες και ερωτηθείσες είναι υποχρεωμένοι και υποχρεωμένες να συμβιβαστούν με τις ελλείψεις σε υλικούς πόρους, με την περιορισμένη κοινωνική αναγνώριση και με έναν στενό γραφειοκρατικό έλεγχο της καθημερινής τους ζωής. Αν συμβιβαστούν, αυτό τους διαχωρίζει από την υπόλοιπη κοινωνία. Αν διαχωριστούν, κάνουν τον τρόπο ζωής τους αντικείμενο συλλογικής απαξίωσης. Αλλά ακριβώς επειδή οι δικαιούχοι προσαρμόζονται σε δυσμενείς συνθήκες γίνονται στόχος αρνητικών ταξινομήσεων από τη λεγόμενη κοινωνική πλειονότητα. Για το λόγο αυτόν, οι ερωτηθέντες και ερωτηθείσες δικαιούχοι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως μέλη μιας στιγματισμένης μειονότητας, η οποία πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να αποκτήσει σύνδεση με την κοινωνική κανονικότητα. Το Χαρτς 4 διαμορφώνει μια κοινωνική θέση, η οποία δημιουργεί ένα παρόμοιο αποτέλεσμα για τους/τις δικαιούχους, όπως το χρώμα του δέρματος στην περίπτωση των ρατσιστικών διακρίσεων ή το φύλο στην περίπτωση των σεξιστικών. Οι άνεργοι και άνεργες και οι επισφαλώς εργαζόμενοι και εργαζόμενες είναι επαίσχυντοι/ες. Έστω και μία φορά να σημαδευτείς με το στίγμα του Χαρτς 4, είναι πολύ δύσκολο να το βγάλεις από πάνω σου».

Με όρους κοινωνικής αντίληψης, η επισφαλειοποίηση αποτελεί μια ιεραρχία στην οποία εκείνοι που ζουν στις πιο δύσκολες συνθήκες και είναι οι λιγότερο δυνατοί βιώνουν τους εαυτούς τους ως μέλη μειονοτικών ομάδων, των οποίων η καθημερινότητα διαφέρει από τα πρότυπα της «κοινωνίας της πλειονότητας». Αυτή η ειδική κατάσταση συνιστά όμως και κάτι ιδιαίτερο, γράφει ο Ντέρε: «Η επισφάλεια σε πλούσιες κοινωνίες, όπως η Γερμανία, δεν είναι μόνο μια κοινωνική κατάσταση ή μια προσωρινή παθολογία. Πρόκειται για ένα καθεστώς ελέγχου και πειθάρχησης, το οποίο αλλάζει την κοινωνία της εργασίας στην ολότητά της. Τα εμπειρικά ευρήματα που παρουσιάζονται φανερώνουν μια εξέλιξη σύμφωνα με την οποία η επισφάλεια, πίσω από την πρόσοψη μιας υποτιθέμενης συμμετοχής-ρεκόρ στην εργασία, έχει γίνει μια "κανονική" μορφή οργάνωσης της εργασίας με τα δικά της χαρακτηριστικά και τις δικές της μορφές ύπαρξης. [...] Το Χαρτς 4 δημιουργεί ένα παρόμοιο αποτέλεσμα όπως τα πτωχοκομεία και τα καταναγκαστικά μέτρα που υπήρχαν στην καταρρέουσα φεουδαρχική τάξη. Οι δικαιούχοι παροχών στη Γερμανία ανήκουν στους "νέους και νέες αγύρτες και αγύρτισσες", οι οποίοι εκτός από την πολιτειότητα χάνουν και την αξιοπρέπειά τους»...




ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΙΔΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ

Έναν γαλαξία εργασιακών σχέσεων μέσα στην ίδια επιχείρηση περιγράφει στις συζητήσεις του ο καθηγητής Κλάους Ντέρε, μιλώντας για το εργασιακό μοντέλο της Γερμανίας. Μια μόνο εταιρία χρησιμοποιεί την υπεργολαβία, την ενοικιαζόμενη εργασία, συμβάσεις έργου ή άλλων μορφών ευέλικτης απασχόλησης, τα οποία, όπως η ενοικιαζόμενη εργασία, μπορούν να καταχωριστούν εν μέρει ως λειτουργικά έξοδα.

Το αποτέλεσμα είναι ένας διαρκής κατακερματισμός του εργατικού δυναμικού. Στην περίπτωση της BMW, στη Λειψία, μαζί με τους μόνιμους εργαζόμενους δουλεύουν ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί από την ίδια εταιρία, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι από υπεργολάβους με σύμβαση αορίστου χρόνου, των οποίων οι υπηρεσίες αγοράζονται με σύμβαση έργου, ενοικιαζόμενοι ορισμένου χρόνου της ίδιας επιχειρησιακής σύμβασης έργου. Με τον τρόπο αυτό, γύρω από το μόνιμο προσωπικό της επιχείρησης συγκεντρώνονται, σαν ομόκεντροι κύκλοι, άλλες κατηγορίες επισφαλώς εργαζομένων, που τα μισθολογικά, ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματά τους συρρικνώνονται όσο πιο μακριά βρίσκονται από τον πυρήνα του μόνιμου εργατικού δυναμικού. «Δοκιμάστε να οργανώσετε απεργία σε τέτοιες συνθήκες», καταλήγει ο Ντέρε.

Δεν θέλει και πολλή σκέψη για να συμπεράνει κανείς πόσο ευάλωτη είναι η ενότητα των εργαζομένων σε αυτές τις συνθήκες. Ούτε επίσης για να εξηγήσει το γιατί υποχωρεί σημαντικά η οργανωτική δύναμη των συνδικάτων.




*Πηγή: e-dromos.gr

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015