Ποτέ δεν είναι αργά

Με την "επίσημη" έναρξη της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα (κρίση υπήρχε απ' το 2008, αλλά πιστοποιήθηκε με το πρώτο μνημόνιο) το 2010, η πρώτη κοινωνική ομάδα που επλήγη ήταν αυτή των συνταξιούχων, γιατί ήταν ο εύκολος στόχος, αφού

1) δύσκολα θα αντιδρούσαν στις περικοπές που υπέστησαν, είτε επειδή ήταν από χρόνια προσκολλημένοι σε συγκεκριμένα κόμματα και πολιτικές που δεν μπορούσαν (ή δεν ήθελαν καλύτερα) να αμφισβητήσουν, είτε επειδή λόγω ηλικίας δε θα διακρίνονταν από ιδιαίτερα επαναστατική διάθεση
2) αφενός, κάποιοι έπαιρναν αρκετά καλή σύνταξη, αφαιτέρου, ο κόσμος πείστηκε ότι είχαν μεγάλο μερίδιο ευθύνης (οι συνταξιούχοι) για την "κατάσταση που είχε περιέλθει η χώρα". Συν τοις άλλοις, είχαν ζήσει μια πολύ καλή και άνετη εικοσαετία, ώστε, σε συνδυασμό με τα προηγούμενα, να δέχονται αδιαμαρτύρητα τις μειώσεις.

Στη συνέχεια, αξιοποιώντας και την πολύ καλή δουλειά των προηγούμενων χρόνων, οδηγήσαν την κοινή γνώμη, όχι απλώς να δεχθεί, αλλά να ζητάει επιτακτικά, την καρατόμηση των δικαιωμάτων (μισθολογικών κι εργασιακών) των δημοσίων υπαλλήλων, αφού κι αυτοί, όπως και οι συνταξιούχοι, έφεραν εξίσου μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την "κατάσταση".

Κι εκεί που οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν αντιδρούσαν, νομίζοντας ότι τα "μέτρα" δε θα τους αγγίξουν, έρχεται το βάθεμα της κρίσης να αποδείξει ότι δεν έφταιγαν ούτε τα λαμόγια (μόνο), ούτε οι συνταξιούχοι, ούτε ο "υπερπλήρης και αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας", αλλά η καπιταλιστική κρίση που οδήγησε τους έχοντες την εξουσία να πάρουν μέτρα που έθιξαν και τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα (μεγάλη φορολόγηση, μείωση κατώτερου μισθού, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, απελευθέρωση απολύσεων, πλήρης εφαρμογή ελαστικών μορφών εργασίας), μειώνοντας δραματικά τους μισθούς, για όσους έχουν ακόμα δουλειά, και αυξάνοντας κατακόρυφα την ανεργία (στο 25% σήμερα). Ταυτόχρονα, η ίδια η κρίση, καταδίκασε τους νέους στην ανεργία (πάνω από 50% για τους νέους μέχρι 25 ετών).

Και σήμερα, με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, ολοκληρώνεται το έργο τους, με την επικείμενη φορολική αφαίμαξη των ελεύθερων επαγγελματιών (26% φόρος απ' το πρώτο ευρώ), στην προσπάθεια που κάνουν για να ξεπεράσει την κρίση του το κεφάλαιο, εξαφανίζοντας όσους έμπορους, επαγγελματοβιοτέχνες και αυτοαπασχολούμενους έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα... Και μετά να τους στέλνει ψυχολόγο, για να μην αυτοκτονήσουν!

Δεν ξέρω τι άλλο θα ακολουθήσει, ούτε πιστεύω ότι τα μέτρα θα σταματήσουν εδώ. Το σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν είναι αργά να ξεφορτωθούμε τις αλυσίδες μας..