Τη ζωή μας πίσω!

Έφυγαν...
Επιτέλους...
Δε θα βλέπουμε τον χυδαίο Σαμαρά να μας κουνάει το δάχτυλο.
Κι ο "μπουμπούκος" Άδωνις που μες την απίστευτη αλαζονεία του είπε πως θα φύγει από τη χώρα...

Κι ο Ντινόπουλος δεν εκλέχτηκε κάν! Τέλειο!

Δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαβάσεις!
Τόσα άρθρα, τόσα τουιτς, τόσα αστεία ποστ στο fb, με πολύ χιούμορ, με περίεργο γράψιμο που να γυρίζει ανάποδα την πραγματικότητα, που να βαραίνει τα πανάλαφρα και να κάνει τα θεόβαρα ν'ανεμίζουν σαν πούπουλα.

Έφυγαν...

Αλλά είναι και το μαγαζί ρε γαμώ το που είναι κλειστό και δε θ'ανοίξει.
Είναι κι αυτό που είπε ο Γιώργος, ο δικός μου ο Γιώργος, χθες το βράδυ την ώρα που τσουγκρίζαμε τα ποτήρια σκασμένοι στα γέλια:
"Α ρε νάχαμε και μεροκάματο αύριο...καλά θάτανε..."

"Το τέλος της ντροπής" διαβάζω κάπου!
Πράγματι... ήταν ντροπή αυτοί οι τύποι.
Αλλά και να μην έχεις δουλειά, ψωμί στο 2015, ένα δεκάρικο στην τσέπη κι αναμμένο καλοριφέρ...
Αυτό τι είναι; Δεν είναι ντροπή;

Είδα τα γλέντια. Στην Κλαυθμώνος, στα Τζουμέρκα, σε πλατείες και σπίτια.
Άκουσα τις δηλώσεις αυτών που ήρθαν από Ιταλία, Ισπανία κι αλλού.


Με τους άλλους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα τι γίνεται;
Αυτούς που βλέπουν να χάνεται η ζωή τους εντελώς;
Η μία και μοναδική ζωή τους η μονάκριβη...

Αυτούς που δε δίνουν δεκάρα για τα δωρεάν συνθήματα "αξιοπρέπεια", "δημοκρατία" "δικαιοσύνη", και δεν τους φτάνει φυσικά "να ξαναγυρίσει το χαμόγελο και η αισιοδοξία";

Αυτούς που και σήμερα μετά τις εκλογές δε μπορούνε να κοιτάξουνε τα παιδιά τους στα μάτια και να τους πούνε πως όλα θα πάνε καλά.

Αλήθεια αισιοδοξία για τι;
Να ξαναγυρίζει ο καπιταλισμός στο προμονοπωλιακό στάδιο του ελεύθερου ανταγωνισμού και να "ελεγχθεί ο ξέφρενος ανταγωνισμός" μεταξύ των "άπληστων"; 

Από ποιον; Από τους ίδιους τους "άπληστους" που έχουν την εξουσία και που δεν έχουν άλλο δρόμο από το να είναι άπληστοι γιατί αλλιώς θα τους φάει το μαύρο φίδι του ανταγωνιστή τους;

Η μήπως θα ελεγχθούν από το πολιτικό τους προσωπικό;

Γυρίζει η ιστορία και η εξέλιξη πίσω;

 Ποιός ξέρει..Αν έχει κανείς "θέληση"... και άπειρα χρόνια για πέταμα μπορεί.


Τα πράγματα όμως είναι σκληρά και απλά.
Εκτός από "το χαμόγελο που ξαναγυρίζει" θα ξαναγυρίσουν και οι δουλειές με κανονικούς μισθούς, με ασφάλιση, θα υπάρχουν σχολεία με καλοριφέρ, θα ανοίξουν τα νοσοκομεία που έκλεισαν; Θα ξαπάρουν πίσω τις δουλειές τους οι απολυμένοι;
Θα έχουν οι ηλικιωμένοι και  οι άρρωστοι να πληρώσουν τα φάρμακά τους;

 Οι συνταξιούχοι θα βγαίνουν να πληρώσουν το ρεύμα και να ζεστάνουν το σπίτι τους;

Γι αυτά υπάρχει αισιοδοξία ή καλύτερα να τα ξεχάσουμε και να πάμε παρακάτω ...με χαμόγελο;
Μήπως τελικά η "ελπίδα" αυτή είναι "απελπισία" ντυμένη στα μεταξωτά για να γίνει το πάρτυ με το ζόρι;
Και ο καλοντυμένος συμβιβασμός, πάλι συμβιβασμός είναι.
Κι όταν σε σκοτώνει τότε καλύτερα να μην τον χειροκροτάς.

Βάρκιζα τέλος!


Τελικά η λύση στη σοβαρότερη κρίση του καπιταλισμού ποιά θα είναι; Η ψυχολογία;
Η μήπως όλοι όσοι χάνονται έχουν ανάγκη απο πολλά πολλά παραπάνω;
Μήπως τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά και δεν γίνεται, ειδικά καποιοι απο μας(ξερετε ποιοι) να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε;

Μήπως πρέπει από σήμερα κιόλας να τους κόψουμε τη φόρα και να τους δηλώσουμε καθαρά και ξάστερα πως θέλουμε τη μία και μοναδική ζωή μας πίσω;

Αυτή τη ζωή κι όχι την επόμενη!


Τάδε έφη Γιώργος Σαρρής