Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ για τις επιβουλές κατά Συρίας - Ιράν


26/06/12
Η κλιμακούμενη ένταση στη Μέση Ανατολή, με αιχμή την παραβίαση του εναέριου χώρου της Συρίας από τουρκικό αεροπλάνο που καταρρίφθηκε, η προσφυγή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και οι ιμπεριαλιστικές απειλές για επέμβαση στη Συρία και το Ιράν διαμορφώνουν πολύ επικίνδυνη κατάσταση που εγκυμονεί κινδύνους νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή.

Οι εξελίξεις αυτές εκφράζουν την όξυνση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τον έλεγχο των πρώτων υλών της περιοχής, τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς των εμπορευμάτων και των αγορών. Φανερώνουν πως η καπιταλιστική κρίση κι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι πάνε χέρι-χέρι κι απειλούν με νέες μεγάλες αιματοχυσίες τους λαούς.

Σ' αυτές τις συνθήκες το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους σε αγωνιστική ετοιμότητα και επαγρύπνηση για:

    Να μην συρθεί η Ελλάδα στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που ετοιμάζονται σε βάρος της Συρίας και του Ιράν, κι οι οποίοι θα έχουν τραγικές συνέπειες.
    Να μην τηρηθεί οποιαδήποτε «συμβατική υποχρέωση» που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκει τη χώρα.
    Να μη χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας. Να κλείσει τώρα!
    Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων.
    Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια κι όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
    Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και το ΝΑΤΟ.


Από  kke.gr

Ετοιμάζονται πάλι τα γεράκια; -Η Ελλάδα σωπαίνει;


Eτοιμάζονται για δράση τα γεράκια του "πολιτισμένου Δυτικού κόσμου" απ' ότι δείχνουν τα πράγματα.
Με πρόσχημα την προστασία ανθρώπινων δικαιωμάτων και αφού προετοίμασαν τον εμφύλιο που μαινεται ήδη στη Συρία δείχνουν να βρίσκονται λίγο πριν το  κρίσιμο  βήμα.
Ο τρόπος που παρουσιάζεται η κατάσταση στη Συρία πάντως είναι όπως πάντα "αντικειμενικός". Αλλά και ο τρόπος που καταπίνουμε όλοι την ενημέρωση κάνει επίσης εντύπωση.
Για παράδειγμα κανενας δεν σκέφτεται πως γίνεται να πολιορκείται επί μέρες η πόλη Χόμπς από άρματα μάχης και οργανωμένο στρατό που δεν μπαίνει απλά στην πόλη όπως έιναι λογικό. Τι έχει απέναντί ο στρατός που τον εμποδίζει; Μα τι άλλο; Εναν άλλο οργανωμένο στρατό για τον οποίο κανείς δεν λέει τιποτα. Και με απόλυτη αφέλεια η Ευρώπη  και ο κόσμος φαντάζονται αθώους διαδηλωτές να αμύνονται με επιτυχία στα τανκς με πέτρες!

όπως και να ΄εχει η Δυση πλέον απαιτεί δράσεις με τις οποίες φυσικά δεν συμφωνούν οι άλλοι παίκτες στην περιοχή όπως π.χ. Ρωσία και Κίνα.
Να τι λέει το Πρώτο Θεμα:
 Ο Μπαν Κι Μουν ζητά δράση στη Συρία

  Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν ζήτησε σήμερα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να αναλάβει δράση για να σταματήσουν οι εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες, οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι απαγωγές και τα βασανιστήρια πολιτών στη Συρία.
Το αίτημα του Μπαν για δράση υποστηρίχθηκε από την ανώτερη συντονίστρια των Ηνωμένων Εθνών για τις ανθρωπιστικές υποθέσεις Βάλερι Έϊμος και έναν αξιωματούχο που αντιπροσωπεύει την Ύπατη Αρμοστή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στη διάρκεια των συζητήσεων για το πώς θα προστατευτούν οι άμαχοι σε ένοπλες συρράξεις.
Αξιωματούχοι του ΟΗΕ απηύθυναν επίσης έκκληση για την επιβολή εμπάργκο όπλων και κυρώσεων στα μέρη που συμμετέχουν στις συγκρούσεις, οι οποίες διαρκούν πλέον 16 μήνες.


Η περιοχή βρωμάει κυριολεκτικά μπαρούτη που ανα πάσα στιγμη μπορεί να πάρει φωτιά.
Τι θα κάνει η Ελλάδα άραγε; Γιατι δεν ακούγεται λέξη;
Δεν μας ενδιαφέρει; 
Μόνο οι απεργίες του ΠΑΜΕ βαζουν σε κίνδυνο τη χώρα; Μηπως το όριο της δουλικότητας έχει σπάσει προ πολλού;

Η βία των άκρων και ο φιλελεύθερος πασιφιστής


Του Κωνσταντίνου Πουλή

Το επιχείρημα των ημερών λέει πως η βία δεν έχει πρόσημο, είναι παντού ίδια. Πως οι προθέσεις αυτών που ασκούν βία δεν έχουν καμία σημασία, διότι έτσι κι αλλιώς όλοι πιστεύουν ότι έχουν δίκιο και ότι τα θύματά τους «το άξιζαν». Συνεπώς, λέγεται, ή θα καταδικάζουμε τη βία «απ’ όπου κι αν προέρχεται», ή αλλιώς θα λέμε μισόλογα ετοιμάζοντας τα κρεματόρια ή τα γκουλάγκ του μέλλοντος. Ο πολύς Γιάννης Πρετεντέρης έγραψε για το «κόμμα της βίας», εξηγώντας πως η βία των αναρχικών και βία των φασιστών είναι μια εσωτερική διαμάχη στο κόμμα της βίας, την οποία παρακολουθούμε όλοι εμείς οι φιλήσυχοι από μακριά. Δεν θα ασχοληθώ με την πιο αφελή πλευρά αυτής της επιχειρηματολογίας, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη διαφορά ανάμεσα στο να κλείνεις λιμάνια και να ανοίγεις κεφάλια. Θα αναφερθώ στην επαναστατική βία (η τρομοκρατία είναι άλλη ιστορία): αυτή που δεν ασκεί η Αριστερά κάθε μέρα, όπως προσπαθούν να μας πείσουν, αλλά που την έχει ασκήσει και δεν αποκλείεται να την ξαναασκήσει.

Το επιχείρημά μου λοιπόν είναι πως η μοναδική περίπτωση να καταδικάσει κανείς στα σοβαρά τη βία «από όπου και αν προέρχεται» χωρίς να αυτοαναιρεθεί προσκρούοντας αμέσως σε αντιφάσεις, είναι αν δεχτεί απολύτως τη στάση του πασιφιστή: αυτό που πρότεινε το σύνθημα της δεκαετίας του ’60, για τον πόλεμο στον οποίον δεν εμφανίζεται κανείς για να πολεμήσει.  Τη στάση που κήρυττε ο Τολστόι, λέγοντας πως αν θεωρούμε ότι δεν πρέπει να σκοτώνουμε, αυτό δεν μπορεί να αλλάζει επειδή κάποιος φόρεσε στρατιωτική στολή. Η κυριότερη αντίρρηση είναι αυτή που έχει διατυπωθεί από τον Όργουελ, πως αντικειμενικά ο πασιφισμός είναι υπέρ του φασίστα. Διότι, τι κάνει ο συνεπής πασιφιστής απέναντι στον Χίτλερ; Κάνει γαργάρα το επιχείρημά του, είναι η απάντηση. Αλλιώς, όταν η μία πλευρά έχει ήδη εμφανιστεί για να πολεμήσει, ο πασιφισμός μας συνιστά συνέργεια με την επέλαση των ισχυρών. Δεν υπάρχει αταλάντευτη θέση πασιφιστή που να μην εδράζεται στην ηθική ενός ανθρώπου εκτός κοινωνίας. Ανάλογα με τις ευαισθησίες του κανείς, ας προεκτείνει το επιχείρημα προς την πλευρά της Γαλλικής Επανάστασης, της Ελληνικής, όπου νομίζει. Από τη στιγμή που θα δεχθούμε εξαιρέσεις, όμως, ανοίγουμε τον ασκό του Αιόλου. Το δικαϊκό μας σύστημα θεωρεί πως ο πόλεμος ή η νόμιμη άμυνα συνιστούν περιπτώσεις θεμιτής εξαίρεσης από τον κανόνα της μη βίας, αρκεί, όμως, να ορίζει το ίδιο το κράτος ποιες είναι οι εξαιρέσεις. Αυτά ισχύουν όταν αμυνόμαστε στη βία, θα αντιτείνει ο φιλελεύθερος πασιφιστής (ας τον ονομάσουμε συμβολικά «Πάσχο Πρετεντέλη») και εδώ το επιχείρημα αρχίζει να έχει ενδιαφέρον. Ασκεί βία ο καπιταλισμός;

Ξεκινώ από τον locus classicus, τη διατύπωση της Ρόζας Λούξεμπουργκ πως «Όταν έναν “ελεύθερο πολίτη”, τον κλείνει κάποιος σ' ένα μέρος στενό και μη κατοικήσιμο για κάμποσο καιρό, όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι μια πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που η ενέργεια αυτή θα γίνει βάσει του Ποινικού Νόμου, και το μέρος αυτό ονομαστεί “Πρωσσική Βασιλική Φυλα¬κή”, μετατρέπεται αμέσως σε πράξη ειρηνικής νομιμότητας. Αν ένας άνθρωπος εξαναγκαστεί από έναν άλλο να σκοτώνει συστηματικά τους συνανθρώπους του, αυτό είναι πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που αυτό θα ονομαστεί “στρατιωτική υπηρεσία”, ο καλός πολίτης φαντάζεται ότι αναπνέει τον αέρα της ειρήνης και της νομιμότητας. Με λίγα λόγια, ό,τι παρουσιάζεται στα μάτια μας για αστική νομιμότητα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βία της κυρίαρχης τάξης ανυψωμένη εκ των προτέρων σε υποχρεωτικό κανόνα». Δεύτερος σταθμός οι λεγόμενες «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» της υπερήφανης δυτικής δημοκρατίας μας στους βαρβάρους της Ανατολής. Μπορεί να λείπει εκεί η παραδοσιακή τελετουργία κήρυξης πολέμου, αλλά ο νοών νοείτω, βόμβες ρίχνουμε. Να προσθέσουμε λίγη Λατινική Αμερική; Εκεί όπου το πρόγραμμα της ελεύθερης αγοράς υποστηρίχθηκε μέσα στα εργοστάσια της Φορντ που στέγασαν και εκπαίδευσαν βασανιστές; (Μετά βέβαια η ίδια εταιρεία πλήρωνε δικηγόρους για να μελετούν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων). Ή να αναφέρουμε αυτό που ένας σλοβένος θεωρητικός ονομάζει συστημική βία, θυμίζοντας πως τα εκατομμύρια των θυμάτων της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, π.χ. στο Βελγικό Κογκό, δεν είναι θύματα φυσικής καταστροφής; Κλείνω με τη φράση του Χορκχάιμερ που μας θύμισε ο Φ. Τερζάκης, πως «η επιβίωση του ισχυροτέρου, πριν να γίνει ιαχή για τη συντριβή των κατώτερων φυλών, υπήρξε ο θεμέλιος λίθος της φιλελεύθερης λογικής της αγοράς».

Όπως έγραψε ο Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος στο τελευταίο τεύχος των «σημειώσεων», έρχεται ίσως η ώρα, δημοκράτη μου, που πρέπει να απαντήσει κανείς στο ερώτημα: εσύ που μιλάς με τόση αποστροφή για τα «άκρα», πού πατάς τελικά;  Η συνάντηση των άκρων σημαίνει ότι δεν υπάρχει πια κέντρο, διότι σε περιόδους κρίσης το κέντρο εξαερώνεται, όταν η αστική δημοκρατία μας δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις εντάσεις. Είναι ένα «ανοίκειο και πολωτικό ερώτημα, μα μερικές φορές αναπόφευκτο», συνεχίζει. Δεν ξέρω αν οδεύουμε προς τα εκεί, δεν ξέρω αν είμαστε ήδη εκεί. Πιστεύω όμως πως μια συζήτηση κριτικής τη βίας που αρνείται να συζητήσει περιεχόμενα, είναι ένα όνειρο για το τι καλός που θα ήταν ένας κόσμος χωρίς βία. Καλός θα ήταν, αλλά φοβάμαι ότι, μέρα τη μέρα, δεν ζούμε πια σε τέτοιο κόσμο. Τα παραπάνω συνιστούν στα μάτια μου μια «κατ’ αρχήν» άρνηση του πασιφισμού. «Κατ’ αρχήν» θα πει ότι δεν δικαιώνεται η βία κάθε φορά που κάποιος την ασκεί στο όνομα της Αριστεράς, αλλά μόνο ότι δεν συμμερίζομαι τους φιλιππικούς κατά της βίας γενικώς και αορίστως. Την εμφυλιοπολεμική ρητορική στην οποία επιδόθηκε με τόσο ζήλο ο πρωθυπουργός μας την ενισχύει η λογική λαθροχειρία που παρουσιάζει τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση σαν την κανονική κατάσταση της κοινωνίας μας, και την κάθε διαμαρτυρία ως εκτροπή. Στην ουσία πρόκειται για μια εξόχως ειρηνόφιλη ρητορική, με τη μόνη προϋπόθεση να υπογράψουμε  την ειρήνη με τους όρους τους. Οι Ναζί, λατρεύοντας το μεγαλείο της πράξης, λάτρεψαν και το μεγαλείο του αρχαίου ήρωα, γενικώς: για μας όμως όταν συγκρούεται ο Κρέων με την Αντιγόνη, ο θαυμασμός μας για την Αντιγόνη οφείλεται στο ότι η δική μας πλευρά θαυμάζει όχι μόνο το θάρρος αλλά και το δίκιο.

Πηγή: thepressproject.gr

Τουρκικό σχέδιο «Βαριά» για Συρία - Εξελίξεις σε Κύπρο – Καστελόριζο



Του Δρ. Γεωργίου Φίλη
Διευθυντή-Εκδότη «Στρατιωτική Ισορροπία και Γεωπολιτική»
Στα πρόθυρα γενική πολεμικής σύρραξης βρίσκεται πλέον η Ανατολική Μεσόγειος μετά το συμβάν της πτώσης του τουρκικού φωτοαναγνωριστικού RF-4E από πυρά της συριακής αεράμυνας.
Η αρχική «ήρεμη» τουρκική στάση φαίνεται να μεταβάλλεται σε… ιερά αγανάκτηση αφού η Άγκυρα αναφέρει πλέον πως η Συρία κατέρριψε το μαχητικό της χωρίς καμία προειδοποίηση ενώ ο Τούρκος πρωθυπουργός κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ξεχωριστά ραντεβού με τους αρχηγούς των κομμάτων για να τους ενημερώσει για τα τεκταινόμενα αλλά ίσως και για να εξασφαλίσει στην συμφωνία/ανοχή τους σε μία ενδεχόμενη απόφαση του κοινοβουλίου για την ανάληψη πολεμικής δράσης κατά της Δαμασκού.
Με λίγα λόγια, η Τουρκία αυτή τη στιγμή προετοιμάζει το έδαφος για την ανάληψη πολεμικής δράσης εναντίον της Συρίας. Το ερώτημα όμως που ανακύπτει είναι γατί η Άγκυρα να θέλει να δημιουργήσει ακόμα μία εστία έντασης στην περιοχή, τι θα μπορούσε να κερδίσει; H άκρως ανησυχητική απάντηση έχει να κάνει με το πιθανότητα ο απώτερος στόχος της Τουρκίας να μην είναι η Δαμασκός αλλά το… Καστελόριζο.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να εξηγήσουμε τα… ανεξήγητα. Δυστυχώς, η κάθετη κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πλέον πολύ πιθανή αφού το περιστατικό για το οποίο η Τουρκία «ευχόταν» να συμβεί τους τελευταίους μήνες φαίνεται να έλαβε χώρα, με αποτέλεσμα την απώλεια τουλάχιστον ενός μαχητικού της πολεμικής της αεροπορίας αλλά και ενός «στραπάτσου» του γοήτρου της.
Αρχικά η Τουρκία με τον πλέον επίσημο τρόπο επιβεβαίωσε πως το μαχητικό της καταρρίφθηκε από την συριακή αεράμυνα, ενώ επιφυλάχθηκε να απαντήσει «καταλλήλως» μετά την ενδελεχή εξέταση των συνθηκών του συμβάντος. Επισημαίνεται δε, πως η ψύχραιμη στάση της σχολιάστηκε ευμενώς από τη διεθνή κοινότητα.
Όμως, η όλη κατάσταση από την Κυριακή φαίνεται να ξεφεύγει αφού η Τουρκία κλιμακώνει κάθετα την ένταση αφήνοντας να εννοηθεί πως θα λάβει πολεμική δράση κατά της Δαμασκού.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως όσο περνάνε οι ώρες οι συνθήκες του συμβάντος -πέραν της επίσημης αποδοχής της άποψης της κατάρριψης και από τις δύο πλευρές αλλά και της πτώσης του αεροσκάφους σε Συριακό χώρο- παραμένουν αδιευκρίνιστες, ενώ το πλήρωμα του αεροσκάφους εξακολουθεί να αγνοείται.
Πού στόχευαν τα τουρκικά αεροσκάφη
Για την ώρα διάφορα εναλλακτικά αλλά εν πολλοίς αλληλοσυμπληρούμενα βέβαια σενάρια εμφανίζονται στην δημοσιότητα. Έτσι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα τουρκικά μαχητικά να μη στόχευαν την Συρία αλλά εκπαιδευτικές δραστηριότητες της Εθνικής Φρουράς στην Κύπρο, απλά, φεύγοντας από τη μεγαλόνησο πήραν «λίγο ανοιχτά τη στροφή» ρε αδερφέ, ενώ επέστρεφαν στην Τουρκία - ας μην ξεχνάμε πως ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ στην ουσία είπε πως οι παραβιάσεις εναερίων χώρων άλλων χωρών είναι θέμα «ρουτίνας» λόγο της ταχύτητας των σύγχρονων μαχητικών.
Το ερώτημα βέβαια πως είναι δυνατόν οι παγκόσμιοι πρωταθλητές παραβάσεων και παραβιάσεων ξένων FIR να είναι οι Τούρκοι παραμένει, μάλλον αυτοί πετούν με… διαστημόπλοια ενώ οι υπόλοιποι με διπλάνα. Όπως είναι φυσικό η πλήρης καταγραφή της πορείας των τουρκικών μαχητικών θα έλυνε το… μυστήριο για το κατά πόσο πέταξαν πάνω από την Κύπρο ή όχι.
Κι αν το χτύπησαν οι Ρώσοι
Μία άλλη ακόμα πιο γαργαλιστική πιθανότητα είναι το τουρκικό μαχητικό να χτυπήθηκε όχι από Σύριους αλλά από… Ρώσους. Σύμφωνα με ισραηλινές πηγές η κατάρριψη του RF4E έγινε μέσω της χρησιμοποίησης των ρωσικής κατασκευής αυτοκινούμενων αντιαεροπορικών συστημάτων μέσου βεληνεκούς Pantsyr-1, τα οποία προσφάτως παρελήφθησαν από τις συριακές ένοπλες δυνάμεις.
Την ευθύνη της κατάρριψης είχε η 73η Ταξιαρχία των συριακών χερσαίων δυνάμεων που ανήκει στην 26η Μεραρχία Αεράμυνας. Το συγκεκριμένο σύστημα μπορεί να καταρρίψει αεροσκάφη και πυραύλους τύπου κρουζ που πετούν σε ύψος 12 χιλιομέτρων. Γιατί όμως να το έριξαν οι Ρώσοι; Πολύ απλά διότι οι Σύριοι δεν έχουν προλάβει να εκπαιδευτούν στο συγκεκριμένο σύστημα, ενώ είναι σίγουρο πως αυτή τη στιγμή στα πληρώματα των συστημάτων υπάρχουν και… εκπαιδευτές, δεν είναι λοιπόν δυνατόν εάν στα συγκεκριμένα συστήματα υπήρχαν και Ρώσοι, να μην έλαβαν οδηγίες-κατευθύνσεις αναφορικά με ένα τόσο σοβαρό θέμα από το Κρεμλίνο.
Σε κάθε όμως περίπτωση και με βάση όλα τα παραπάνω καθίσταται σαφές πως και οι δύο κυβερνήσεις για την ώρα μας «δουλεύουν».
Όσο υποκριτική είναι αυτή τη στιγμή η στάση της Άγκυρας, η οποία φαίνεται «προβληματισμένη», «διστακτική» αλλά και «αγανακτισμένη» απέναντι στις εξελίξεις, ως η «παρθένα» η οποία δεν γνώριζε πως έστελνε στην ουσία τα μαχητικά της σε πολεμική ζώνη σε μία ξένη χώρα, άλλο τόσο είναι και η Συριακή «θλίψη» για την… παρεξήγηση της κατάρριψης.
Η Δαμασκός -ή η Μόσχα– με άλλα λόγια μέσω της αντίδρασής της δεν μπορεί να μην ήθελε να περάσει ένα μήνυμα προς την Τουρκία πως «εδώ δεν είναι Αιγαίο». Η δε Άγκυρα προφανώς εθισμένη στη «στρατηγική ψυχραιμία» άλλων… χώρων σε τέτοιου είδους πρακτικές που ακολουθεί προφανώς να θεώρησε πως μπορεί να μπαινοβγαίνει σε ξένα χωράφια ατιμώρητη, και δυστυχώς (ή ευτυχώς) την έπαθε.
Σχέδιο «Βαριά» κι Ελληνισμός
Ανεξαρτήτως όμως του πιο σενάριο(α) ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα το πλέον σημαντικό για τον Ελληνισμό είναι να μπορέσει να αποκωδικοποιήσει τους λόγους αλλά και τις συνέπειες του συγκεκριμένου συμβάντος.
Το βασικό λοιπόν από τη συγκεκριμένη εξέλιξη είναι να αντιληφθούμε το τι ακριβώς συμβαίνει στη πραγματικότητα: Δυστυχώς, είναι πολύ πιθανό να εκτυλίσσονται στην περιοχή τα πρώτα στάδια ενός σχεδίου «Βαριά» (το θυμόμαστε άραγε αυτό το σχέδιο δημιουργίας συνθηκών πολεμικής σύγκρουσης με την Ελλάδα, με αφορμή την κατάρριψη τουρκικών μαχητικών) το οποίο θα οδηγήσει σε Τουρκική ή/και δυτική επέμβαση στη Συρία.
Γιατί όμως η Άγκυρα να επιθυμεί τη σύγκρουση στη περιοχή;
Στο περιοδικό «Στρατιωτική Ισορροπία & Γεωπολιτική» έχουν επισημάνει εδώ και μήνες την λυσσώδη τουρκική προσπάθεια δημιουργίας μίας εκρηκτικής κατάστασης στη Συρία, με στόχο να «πουλήσει εξυπηρέτηση» στη Δύση και κυρίως στο Ισραήλ –εάν αυτό αποφασίσει πως το συμφέρει η αλλαγή ηγεσίας στη Δαμασκό- με κύριο στόχο να αυξήσει τη διαπραγματευτική της θέση στα τεκταινόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο, εις βάρος κυρίως του Ελληνισμού…
Ας μην ξεχνάμε πως για την ώρα η Τουρκία βλέπει την Κύπρο και τα ενεργειακά της αποθέματα να αποτελούν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος εταιρειών, κρατών και κυβερνήσεων, με την Ελλάδα να ακολουθεί (ας το ελπίσουμε δηλαδή). Ταυτοχρόνως και όχι τυχαία, η Λευκωσία με την Αθήνα έχουν δημιουργήσει, υπό την αιγίδα της Ουάσιγκτον, μία στην ουσία στρατιωτική συμμαχία στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία αποκόπτει την Άγκυρα από αυτά που θεωρεί δικά της, δηλαδή… όλα.
Εκτιμάται πως αυτή ακριβώς η στιγμή είναι η κατάλληλη ώρα για τη Τουρκία να προσπαθήσει να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού στην περιοχή μας το οποίο από το συμβάν του «Μαβί Μαρμαρά» και ύστερα φαίνεται να ξεφεύγει από τα χέρια της. Αυτή τη στιγμή η Τουρκία πολύ πιθανό να έχει αποφασίσει να τα παίξει όλα για όλα, και μέσω μίας εισβολής –ή μέσω μίας «διευκόλυνσης» για εισβολή- στην Συρία να αποδείξει πως αποτελεί την «υπερδύναμη» της Μέσης Ανατολής, επιβεβαιώνοντας στην ουσία τα λεγόμενα πριν από λίγες ημέρες στο Washington Institute του νέου αναπληρωτή πρωθυπουργού του Ισραήλ Σαούλ Μοφάζ, αλλά και να καθαρίσει αυτή για λογαριασμό της Δύσης.
Στην ορκωμοσία Σαμαρά
Το κατά πόσο δε σχετίζονται όλα αυτά με τη χώρα μας ίσως και να αποδεικνύεται από τη χρονική συγκυρία. Είναι τυχαίο πως το γεγονός έλαβε χώρα την ημέρα ορκωμοσίας μίας κατ’ όνομα νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα – υπό την έννοια πως μέσα σε λίγες εβδομάδες από σήμερα θα αποδειχθεί πως πολύ απλά δεν θα είναι σε θέση ούτε να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό πως… «διαπραγματεύεται», ούτε όμως και την Τρόικα πως… «υλοποιεί» με αποτέλεσμα εν τω μέσω κοινωνικής θύελλας να καταρρεύσει, συμπαρασύροντας μαζί και το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα…Με άλλα λόγια η Άγκυρα ετοιμάζεται για να εκμεταλλευτεί την επερχόμενη κατάρρευση της Ελλάδας.
Είναι λοιπόν σαφές πως πολύ σύντομα η Άγκυρα θα ρίξει τη μάσκα του «ειρηνοποιού» και της χώρας η οποία παράγει την «πολιτική των μηδενικών προβλημάτων» και θα επιχειρήσει να επαναφέρει τη… pax Ottomana στην Ανατολική Μεσόγειο.
Χρέος πλέον του ελληνισμού θα είναι να διαλύσει αυτόν τον εφιάλτη που από μία πνευματική αναζήτηση και γεωπολιτική άσκηση επί χάρτου ενός ιδεολόγου επιστήμονα – του κ. Αχμέτ Νταβούτογλου – φαίνεται να υλοποιείται από μία χώρα η οποία σκοπό έχει να γυρίσει την περιοχή στην εποχή του Αμντούλ Χαμίτ Β’. Πώς όμως μπορεί ο Ελληνισμός να τιθασεύσει τον νεοθωμανισμό και τις φιλοδοξίες του; Πολύ απλά μέσω της επίδειξης της αταλάντευτής αποφασιστικότητάς του πως «δεν θα υπάρξουν άλλα Ίμια» και «δεν θα υπάρξει άλλη Κύπρος», και μέσω των συμμαχιών με τις Αγγλοσαξονικές δυνάμεις, οι οποίες όμως έχουν πολλά κοινά συμφέροντα με τη Ρωσία στη περιοχή. Πολύ σύντομα να σημειώσουμε πως το κοινό έδαφος Μόσχας-Ουάσιγκτον θα μπορούσε να βρεθεί μέσω ενός σοβαρού γεωπολιτικού διαλόγου – ο οποίος δεν μπορεί να γίνει δημόσια φυσικά – με την Ελλάδα να αποτελεί στην πραγματικότητα και τον μόνο «προνομιακό συνομιλητή και διαμεσολαβητή» (honest broker) τόσο σε επίπεδο γεωγραφίας, όσο και σε επίπεδο πολιτισμικό και στρατηγικό.
Είναι προφανές πως αυτό που φωνάζουμε εδώ και μήνες πως πρόκειται να ξεκινήσει στη περιοχή μας βρίσκεται πλέον σε εξέλιξη… Η Τουρκία φαίνεται διατεθειμένη να τα βάλει στην κυριολεξία με όλους τους τοπικούς αλλά και περιφερειακούς δρώντες, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της αλλά κυρίως στην γεωγραφικής της σημασία… δεν αντιλαμβάνεται όμως πως τέτοιου είδους συμπεριφορές στην ουσία δημιουργούν περισσότερους εχθρούς από φίλους…
Ως Ελληνισμός καλό θα ήταν να ετοιμαζόμαστε πλέον για τα περεταίρω…
Πηγή

Κρίση και πόλεμος «παντρεύονται»


09/06/12

Από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ το Σάββατο στο Πάρκο Τρίτση στο Ιλιον


"Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, με ακόμα πιο ευρείες και διεθνείς συνέπειες. Αυτή τη στιγμή και σήμερα ακόμα τα στοιχεία δείχνουν ότι ετοιμάζεται στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και το Ιράν. Τα άλλα κόμματα χαμπάρι, δε λένε τίποτα. Μόνο μνημόνιο συζητάνε. Ενας πόλεμος στην περιοχή μας θα αφήσει ανεπηρέαστη την Ελλάδα; Αυτή τη στιγμή δε θέλουμε να προβλέψουμε πόσες εξελίξεις και ποιες θα 'χει, αλλά ας πάρουμε ένα πεδίο εξελίξεων. Τις οικονομικές επιπτώσεις. Γιατί μπορεί να έχει και άλλες επιπτώσεις. Ας πάρουμε μόνο τις οικονομικές. Κουβέντα δε λένε.

Εκλεισαν όλες τις πρεσβείες της Συρίας στην Ευρώπη. Οταν γίνεται αυτό, πάντα το επόμενο βήμα είναι ο πόλεμος. Δεν κλείνεις τις πρεσβείες στα καλά καθούμενα έτσι. Σήμερα βγήκε η Ρωσία και η Κίνα και είπαν δε θα συμμετάσχουμε στον πόλεμο, αλλά είμαστε υπέρ τού να αλλάξει το καθεστώς στη Συρία. Αυτές οι δύο χώρες δε θέλουν πόλεμο, να το πούμε καθαρά, όχι για φιλειρηνικούς σκοπούς, έχουν κι αυτές τα δικά τους ζωτικά συμφέροντα με τα πετρέλαια και τους αγωγούς και οι μεν προωθούν τα ζωτικά τους συμφέροντα με τον πόλεμο, οι άλλες χωρίς πόλεμο. Και δε θέλουν τον πόλεμο γιατί φοβούνται ότι θα προωθηθούν πολύ οι Γερμανοί, οι Ευρωπαίοι, Αμερικανοί κλπ. στην περιοχή και δε θέλουν να τους αφήσουν ελεύθερο το δρόμο.

Ξέρουμε όμως πολύ καλά ότι οι πόλεμοι εξαπολύονται και χωρίς να υπάρχει ομοφωνία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Πόλεμος εξαπολύεται όπως έγινε στη Λιβύη. Από το ΝΑΤΟ. Τώρα πια έχουν νομιμοποιηθεί δυστυχώς πολλά κέντρα στρατιωτικών αποφάσεων. Αυτά δεν είναι θέματα που πρέπει να απασχολήσουν ανθρώπους που πάνω απ' όλα έχουν ένα επίπεδο πολιτικής συνείδησης ανεξάρτητα αν συμφωνούν με εμάς; Δεν αναρωτιούνται γιατί για όλα αυτά τα πράγματα δεν γίνεται κανένας λόγος; Ποιος θα κάνει λόγο; Η ΝΔ; Μπάτε σκύλοι αλέστε θα 'ναι η Ελλάδα με τις στρατιωτικές βάσεις. Χωρίς τη Σούδα δε γίνεται πόλεμος στην περιοχή.Εχει πολιτική σημασία να κλείσει η Σούδα."

Μax Keiser: "Οι λαοί καλούνται να σταθούν ορθοί και να διεκδικήσουν"




"Μέσω των υποβαθμίσεων των τραπεζών προωθείται η ατζέντα της δημιουργίας μιας παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης"
25 Iουνίου 2012
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους


O οίκος αξιολόγησης Moody's υποβάθμισε 15 από τις μεγαλύτερες τράπεζες στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, δίνοντας άλλο ένα ηχηρό χαστούκι στο πρόσωπο του ήδη προβληματικού χρηματοπιστωτικού τομέα.

Ανάμεσα στις τράπεζες που υποβαθμίστηκαν είναι η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η Royal Bank of Scotland, η Barclays and HSBC, η Bank of America, η Citigroup και η Deutsche Bank - οικονομικές "υπερδυνάμεις", τόσο στην εγχώρια αγορά, όσο και διεθνώς.

Είναι σαφές ότι η κίνηση αυτή θα αυξήσει το κόστος που θα πρέπει να συνυπολογίζουν οι τράπεζες στο εξής για την προσέλκυση κεφαλαίων. Εκφράζονται επίσης φόβοι ότι, λόγω των υποβαθμίσεων, είναι πιθανόν να προκληθεί νέο κύμα πανικού στις αγορές, και μια νέα μαζική έξοδο προς την αγορά του χρυσού. 

Για μια περισσότερο αναλυτική προσέγγιση στις εξελίξεις αυτές, το RT News συνομίλησε με τον γνωστό οικονομικό αναλυτή και συνεργάτη του καναλιού, Max Keiser, ο οποίος συνδέθηκε απ' ευθείας μαζί μας από το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ που διεξάγεται αυτές τις ημέρες στην Αγία Πετρούπολη.

"Το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα είναι νεκρό", επεσήμανε ο Keiser, και κάλεσε τους λαούς, σε μια ιστορική στιγμή ύστατης ευθύνης, "να απελευθερωθούν από τα δεσμά των τρομοκρατών τραπεζιτών, να σταθούν ορθοί και να διεκδικήσουν όλα όσα τους αρπάζουν μέσα από τα χέρια τους".
Ο παρουσιαστής της διεθνώς δημοφιλούς εκπομπής "Κeiser Report" δήλωσε στο δελτίο ειδήσεων του RT News:

"Οι λαοί καλούνται να σταθούν ορθοί και να συνειδητοποιήσουν ότι κανείς δεν πρόκειται να τους βοηθήσει, εκτός από τους ίδιους".
Η υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης των 15 τραπεζών έγινε, σύμφωνα με την Moody's, "αναδρομικά", δημιουργώντας μεγάλα ερωτηματικά και υποψίες γύρω από το τι επιδιώκεται για το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας.

"Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα στον παγκόσμιο τραπεζικό τομέα", δήλωσε ο Keiser. "Στην καρδιά τους, στον πυρήνα τους, οι τράπεζες είναι νεκρές. Είναι κυριολεκτικά πτώματα. Η γνωστή ρωσική νουβέλα "Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς", με πρωταγωνιστή έναν ανώτερο δικαστικό λειτουργό, που πεθαίνει, και μετά, ενώ είναι νεκρός, ακούει όλους τριγύρω να μιλούν γι' αυτόν, περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια τι συμβαίνει στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα σήμερα. Όσο αρωματικό σπρέι κι αν τους ρίξουμε για να φύγει η οσμή του πτώματος, δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Αυτό είναι που αρνούνται να δεχθούν η Christine Lagarde του ΔΝΤ και οι υπόλοιποι του συστήματος".
Σε ερώτηση της παρουσιάστριας που αφορούσε την παράξενη συγκυρία - σύμπτωση της "ανακούφισης" από την εκλογή μιας φιλοτροϊκανής κυβέρνησης στην Ελλάδα και της υποβάθμισης των 15 τραπεζών, ο Keiser απάντησε:

"Δεν έχει σημασία η συγκυρία, τη στιγμή που όλα πήραν τον δρόμο τους από την αρχή της εφαρμογής των σχεδίων των παγκοσμιοποιητών, το 2007-2008, όταν η κρίση του χρέους έγινε αισθητή παντού στον κόσμο, την ίδια στιγμή με την παθητικότητα των πολιτικών και την άρνησή τους να κάνουν ο,τιδήποτε για να την αντιμετωπίσουν".
Ο οικονομικός αναλυτής τόνισε επίσης:

"Aναμένονται μαζικές χρεοκοπίες τραπεζών σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο και οι μεγάλες τράπεζες είναι ήδη "τεχνικά αφερέγγυες".
Η Deutsche Bank είναι αφερέγγυα, η BNP είναι αφερέγγυα, η Société Générale είναι αφερέγγυα και, όπως παραδέχθηκαν όλοι εδώ στο Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης, και η Goldman Sachs είναι αφερέγγυα".
Οι ηγέτες των 4 μεγαλύτερων οικονομιών της ΕΕ πρόκειται να συναντηθούν στη Ρώμη για να προσπαθήσουν, σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις, "να σώσουν την ευρωζώνη", για την οποία ευρωζώνη ο Ιταλός πρωθυπουργός, Mario Monti, δήλωσε ότι "της απομένει μόνο μία εβδομάδα ζωής".

"Πόσες φορές ακόμα θα ακούσουμε αυτό το σενάριο της αεροπειρατείας"; αναρωτήθηκε ο Max Keiser. "Όταν ένας τεχνοκράτης, όπως ο Mario Monti, έχει ακουμπήσει ένα πιστόλι στον κρόταφο του δικού του και άλλων λαών, λέγοντάς τους: "Ή θα μας δώσετε όλα σας τα χρήματα ή θα σας αρπάξουμε όλα τα περιουσιακά σας στοιχεία", τι θα κάνουν; Θα του τα δώσουν, θέλουν δεν θέλουν.
Αυτό που πραγματικά επιδιώκουν είναι η πολιτική ένωση, η οποία σε πρώτη φάση θα επιτευχθεί μέσω της δημιουργίας μιας κεντρικής διακυβέρνησης, μιας δημοσιονομικής  / τραπεζικής ένωσης στην ΕΕ. Παράλληλα θα συρρικνωθεί η δημοκρατία, η κίνηση των αγορών θα περιοριστεί και θα μειωθεί ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Όλη αυτή η φασιστική διαδικασία θα γίνει εις βάρος των λαών, και αυτό το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου οι άμεσες συνέπειες αυτής της απάνθρωπης πολιτικής είναι ορατές. Για όλα αυτά δείχνουν πλήρη αδιαφορία οι ισχυρές κυβερνήσεις, και ιδιαίτερα η κυβέρνηση Οbama".
Τέλος, ο Keiser δήλωσε:

"Η υποβάθμιση των τραπεζών όχι μόνο θεωρείται βέβαιο ότι θα αυξήσει το κόστος δανεισμού των τραπεζών, αλλά θα βοηθήσει όλα τα ανδρείκελα του πολιτικού κόσμου να προωθήσουν την ατζέντα της δημιουργίας μιας παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης".

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους