Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Στις μυλόπετρες των ενδοαστικών ανταγωνισμών


Τα σχέδια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να παίξει ενεργό ρόλο για λογαριασμό του κεφαλαίου σε αντιθέσεις που εξελίσσονται στην ευρύτερη περιοχή , και διάνοιξη νέων πεδίων κερδοφορίας του σε νέες «αγορές», ανέπτυξε η νέα ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών στην τελετή παράδοσης - παραλαβής. Ο νέος υπουργός, σύμβουλος παλαιότερα του Γ. Παπανδρέου, Ν. Κοτζιάς, παραλαμβάνοντας το χαρτοφυλάκιο είπε: «Και η παγκοσμιοποίηση και η ευρωπαϊκή ενοποίηση προχωρά καιδε θα πρέπει να επιτρέψουμε στη χώρα να αποκοπεί από αυτές τις δυο διαδικασίες», κάνοντας σαφές ότι δεν αμφισβητείται η συμμετοχή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Αλλωστε, όπως διαβεβαίωσε και ο προερχόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ αναπληρωτής υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Ν. Χουντής, στη δική του τοποθέτηση, υπάρχουν «υποχρεώσεις και δικαιώματα που απορρέουν από τις Συνθήκες της ΕΕ».

Οι όποιες διαφοροποιήσεις ή ελιγμοί της συγκυβέρνησης με τη χρησιμοποίηση διαδικαστικών ζητημάτων, όπως, π.χ., προχτές στο Ουκρανικό, δεν πρόκειται να ξεφύγουν από το συνολικό ευρωατλαντικό πλαίσιο, όπως δεν έβγαλαν και άλλες αστικές κυβερνήσεις εκτός αυτού του πλαισίου, με τους «αστερίσκους» του Α. Παπανδρέου, ή διαφορετικές τοποθετήσεις της κυβέρνησης Καραμανλή κ.ά. Είναι χαρακτηριστικό ότι η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Νούλαντ μόλις χθες σε ερώτηση για τις σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας δήλωσε ότι :«δεν έχουμε κανένα πρόβλημα και θέλουμε την Ελλάδα να έχει μια κανονική σχέση με τη Ρωσία (...) μια σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Ρωσία ήταν πολύ χρήσιμη στο παρελθόν σε ό,τι αφορά τη μετάδοση σαφών μηνυμάτων. Και θα ήθελα να συνεχιστεί».

Σηματοδοτώντας ο Ν. Κοτζιάς τα σχέδια της συγκυβέρνησης να παίξει πιο ενεργό ρόλο στο εσωτερικό των λυκοσυμμαχιών σημείωσε ότι «η Ελλάδα είναι κυρίαρχη, όταν εμποτίζει με την ελληνική εξωτερική πολιτική, με τη σκέψη της, με τα συμφέροντά της, τους διεθνείς οργανισμούς, τις πολυμερείς διαπραγματεύσεις, την ίδια την ΕΕ».

***

Παραπέρα, περιγράφοντας γιατί τους είναι χρήσιμη, σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, η Ελλάδα, αναπαρήγαγε ό,τι έλεγε ο Αλ. Τσίπρας ανοιχτά, ήδη από τον Οκτώβρη 2014, πως «το κράτος έχει συνέχεια». Είπε χαρακτηριστικά ο Κοτζιάς: «(...) η Ελλάδα ζει μέσα σε ένα τρίγωνο αστάθειας, που η πάνω κορυφή του είναι η Ουκρανία, η κάτω κορυφή του αριστερά είναι η Λιβύη και η δεξιά κάτω βάση του είναι η Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα είναι ο σχετικός φωτεινός φάρος σταθερότητας και αυτό πρέπει και οφείλουν να το αντιληφθούν και οι σύμμαχοί μας και οι εταίροι μας (...) Οποιαδήποτε έλλειψη της αναγκαίας σταθερότητας εδώ στην περιοχή θα σημαίνει πολλά δεινά (...) για ολόκληρη την ΕΕ». Για την αξιοποίηση της σταθερότητας της Ελλάδας στην ασταθή περιοχή μιλούσε και η προηγούμενη κυβέρνηση.

Επιπλέον, ο Ν. Κοτζιάς προδιέγραψε άνοιγμα της συγκυβέρνησης και προς άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα: «Η εξωτερική πολιτική (...) να σηκώνει και να ανοίγει γέφυρες με όλο τον κόσμο. Είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα και προσωπικά ο ίδιος και οι υπουργοί αναπληρωτές οι σύντροφοι είναι επίσης ευρωπαϊστές (...) αλλά προσβλέπουμε στις μεγάλες γέφυρες με τον νέο αναδυόμενο κόσμο, με τις χώρες των BRICS, με χώρες όπως είναι η Κίνα, με τις παραδοσιακές μας σχέσεις με τη Ρωσία, με την Ινδία (...) με τη Βραζιλία και με πολλές άλλες χώρες». Πρόσθεσε επ' αυτού: «Δε θεωρούμε (...) ότι οι σχέσεις ανάμεσα στην ευρωπαϊκή μας ένταξη και πορεία βρίσκονται σε αντίθεση ή αντίφαση με τις σχέσεις μας με τις αναδυόμενες νέες δυνάμεις (...) Είμαστε εκείνη η χώρα που (...) μπορεί να βοηθήσει την ανάπτυξη των σχέσεων ανάμεσα στην ΕΕ και στις αναδυόμενες αγορές και δυνάμεις». Σε αυτή τη βάση περιέγραψε τη χρησιμότητα της ελληνικής κυβέρνησης, και της εγχώριας αστικής τάξης γενικότερα, «να διαμεσολαβεί, να συμβάλλει σε διαιτησίες και να αναπτύξει ικανότατες διαπραγματεύσεις για την ίδια αλλά και ανάμεσα σε άλλα κράτη που βρίσκονται σε περιοχές κρισιακές».

***

Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκαν οι διαβεβαιώσεις που έδωσε στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ο υπουργός Αμυνας - πρόεδρος των ΑΝΕΛ - Π. Καμμένος, παραλαμβάνοντας το δικό του χαρτοφυλάκιο: «Σεβόμενοι τη Συμμαχία θα προχωρήσουμε τις υπογεγραμμένες συμβάσεις, θα προχωρήσουμε και στη συνεργασία στο νέο γεωπολιτικό χάρτη που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή, αντιμετωπίζοντας πέραν των γνωστών κινδύνων και απειλών (...) και τις νέες απειλές που προκύπτουν πλέον από την κατάσταση που διαμορφώνεται ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και εξαπλώνεται γρήγορα προς την περιοχή του Καυκάσου αλλά και της Κεντρικής Ασίας. Οι απειλές αυτές αποτελούν στρατιωτική απειλή», είπε, σηματοδοτώντας ότι η συγκυβέρνηση θα ανταποκριθεί σε όλες τις υποχρεώσεις της έναντι του ΝΑΤΟ, ακόμα και με υποστήριξη ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων στα βάθη της Ασίας με μια σειρά από προσχήματα (π.χ. τζιχαντιστές). «Θεωρούμε, λοιπόν, αναγκαίο να επανεξετάσουμε (...) αυτές τις νέες απειλές, να προχωρήσουμε σε νέες συνεργασίες που θα θωρακίσουν τη χώρα και θα δώσουν τη δυνατότητα άμεσα στον καθορισμό της ΑΟΖ και στην εξασφάλιση των συνθηκών εκείνων προκειμένου η χώρα να μπορεί να εκμεταλλευτεί ιδιαίτερα τον υποθαλάσσιο ορυκτό της πλούτο», πρόσθεσε, βάζοντας τους υδρογονάνθρακες, πλούτο του λαού, σε παζάρι με τα κάθε λογής ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους επιχειρηματικούς ομίλους που συνδέονται.

Και ο Π. Καμμένος δεν παρέλειψε να διαβεβαιώσει τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου που βλέπουν τα συμφέροντά τους σε άλλες ζώνες ότι ως κυβέρνηση «θα συνεχίσουμε τις καλές σχέσεις και θα βελτιώσουμε τις σχέσεις αυτές και με άλλες σύμμαχες χώρες εκτός ΝΑΤΟ, προκειμένου να εξασφαλίσουμε εκείνα τα προγράμματα τα οποία έχουν διακοπεί μετά την επιβολή εμπάργκο εκ μέρους της ΕΕ αλλά και των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας». Αλλά και ο προερχόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ, αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, Ευ. Τσακαλώτος, στην τελετή στο ΥΠΕΞ, διαβεβαίωσε ντόπια λιμνάζοντα κεφάλαια που αναζητούν νέα πεδία κερδοφορίας στο εξωτερικό ότι «στο πεδίο των διεθνών οικονομικών σχέσεων έχουμε πολλά να πούμε. Νομίζω ότι τα αυτιά της Ευρώπης, αλλά και γενικότερα, είναι ανοιχτά». Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι «πρέπει να φτιάξουμε έναν καινούργιο μακροοικονομικό χώρο, αλλά και με μια σειρά μεταρρυθμίσεων που μερικές από αυτές τις μεταρρυθμίσεις θα έχουν μια συνέχεια με το παλιό», κάνοντας σαφές ότι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις θα συνεχιστούν και επί ΣΥΡΙΖΑ.

***

Μ' αυτά και μ' άλλα καλούν το λαό να χωθεί βαθύτερα στις μυλόπετρες των ενδοαστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, της ματωμένης ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας γενικότερα. Θα επιχειρήσουν να εμφανίσουν τις διαφοροποιήσεις τους στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και εντός του πλαισίου ΕΕ- ΝΑΤΟ ως φιλολαϊκή αλλαγή στην εξωτερική πολιτική. Οι εργαζόμενοι ο λαός να μη συστρατευθούν σε αυτή την διαδικασία, να βρίσκονται σε αγωνιστική ετοιμότητα και επαγρύπνηση για όσα εξελιχθούν.

Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από τη στήλη «Αποκαλυπτικά» του «Ριζοσπάστη», Πέμπτη 29 Γενάρη 2015.

Ο "λιτός βίος" του Βαρουφάκη



Σε ποιον απευθύνεται, αλήθεια, ο νέος υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, όταν λέει ότι «είμαστε υπέρ του λιτού βίου, δεν πιστεύουμε ότι ανάπτυξη σημαίνει να έχουμε τόσες πολλές Porsche Cayenne στους στενούς δρόμους των πόλεών μας. Ούτε περισσότερα σκουπίδια στις παραλίες μας, ούτε περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρά μας»; Σε ποιον απευθύνεται, όταν διαπιστώνει ότι «οι Ελληνες δημιουργούσαν, όταν ζούσαν λιτά. Οταν ξόδευαν λιγότερα από τα έσοδά τους, όταν τις αποταμιεύσεις τους τις χρησιμοποιούσαν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Οταν ήταν περήφανοι που δεν είχαν πιστωτικές κάρτες, στεγαστικά δάνεια και χρέη»;

Πρώτα και κύρια, απευθύνεται στον ελληνικό λαό. Στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που έχουν γονατίσει από την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Σε αυτούς στέλνει το μήνυμα ότι πρέπει να αρκεστούν στα λίγα ψίχουλα, που αναμένεται να μοιράσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Λέει ο νέος υπουργός: «Οταν ξόδευαν λιγότερα από τα έσοδά τους»... Πόσο μοιάζει η λογική της νέας συγκυβέρνησης με τη λογική των προηγούμενων κυβερνήσεων! Λογική, που, από το ξέσπασμα της κρίσης, προσπαθούν να καλλιεργήσουν, ότι «για το χρέος και τα ελλείμματα φταίει ο λαός που ξόδευε αλόγιστα περισσότερα από όσα παρήγε». Είναι ίδιο με το «καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγαμε».

Πάνω σε αυτήν τη λογική δεν πάτησε όλα τα προηγούμενα χρόνια η προπαγάνδα για συσκότιση των πραγματικών αιτιών της κρίσης; Για να κρύψουν ότι ο λαός, που παράγει όλο τον πλούτο, ζει με μερικά ψίχουλα ή εξαθλιωμένος, την ίδια στιγμή που επιχειρηματικοί όμιλοι θησαυρίζουν.

Είναι λογικό να αναπτύσσει τέτοιες θέσεις ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού με την πολιτική του ο λαός ούτε τις απώλειες της κρίσης πρόκειται να ανακτήσει, ούτε τα ψίχουλα που θα του μοιράσει θα τον σώσουν από τη λιτότητα διαρκείας, που επιβάλλει ο σημερινός δρόμος του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Και η συγκυβέρνηση του, με άλλο μείγμα διαχείρισης, από άλλο μονοπάτι θα συνεχίσει σε αυτήν την αντιλαϊκή κατεύθυνση. Κατεύθυνση που εγγυάται την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και που για το λαό εγγυάται το «λιτό βίο», αναπαράγοντας διλήμματα διαβίωσης για το εάν θα έχει θέρμανση ή το εμβόλιο για το παιδί, εάν θα ταΐσει λίγο κρέας τα παιδιά του ή γάλα τα μωρά του ή εάν θα πάρει ένα αντιβιοτικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση, παίζει το χαρτί της δυνατότητάς του για χειραγώγηση και ενσωμάτωση της δυσαρέσκειας, αγανάκτησης και οργής των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που έχει συσσωρευτεί την προηγούμενη 5ετία. Επιχειρώντας, λοιπόν, να αλλάξει μέθοδο εξυπηρέτησης των ίδιων αντιλαϊκών στόχων, προσπαθεί να εκπαιδεύσει το λαό στη λογική των «μειωμένων απαιτήσεων». Γι' αυτό, άλλωστε, τα συγχαρητήρια των Ελλήνων βιομηχάνων, άλλων πόλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Γι' αυτό, άλλωστε, δίνει συγχαρητήρια και εκείνος που ήδη εφαρμόζει μια τέτοια πολιτική στην πατρίδα του, τις ΗΠΑ, με τα εκατομμύρια αστέγων και εξαθλιωμένων που σιτίζονται με κουπόνια από διάφορους ...φιλάνθρωπους.

Αυτό το μέλλον επιφυλάσσουν για τους εργαζόμενους, τις λαϊκές οικογένειες. Ένα μέλλον, με το οποίο δεν πρέπει να συμβιβαστεί ο λαός.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψη μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 30 Γενάρη 2015.

 «Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία»: Οι λαοί να απορρίψουν τις υποκριτικές εκκλήσεις για «ενότητα»

Κοινή ανακοίνωση των 28 Κομμουνιστικών - Εργατικών Κομμάτων, με αφορμή το μακελειό στο Παρίσι και το πώς το αξιοποιεί η αστική τάξη.


Παρέμβαση για το μακελειό που πρόσφατα σημειώθηκε στο Παρίσι (επιθέσεις στο σατιρικό περιοδικό «Σαρλί Εμπντό», σε εβραϊκό παντοπωλείο κ.τ.λ.) πραγματοποίησαν τα 28 Εργατικά και Κομμουνιστικά Κόμματα (ανάμεσά τους και το ΚΚΕ) που συμμετέχουν στην «Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία».

Εξέδωσαν ανακοίνωση η οποία έχει ως εξής:

«Η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία με λύπη και θυμό καταδικάζει τις εγκληματικές επιθέσεις των αποκαλούμενων "τζιχαντιστών" στη Γαλλία.

Πίσω από την προφανή καταδίκη αυτών των επιθέσεων, οι λαοί θα πρέπει να προβληματιστούν για το θέμα στο σύνολό του. Οι συγκεκριμένοι μηχανισμοί και τα δίκτυα που εκτέλεσαν αυτές τις επιθέσεις συνδέονται με τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται από τις δολοφονικές και προβοκατόρικες ενέργειες. Οι "τζιχαντιστές" είναι δημιούργημα του ιμπεριαλισμού. Υποστηρίχτηκαν και χρησιμοποιήθηκαν με στόχο να υλοποιήσουν τα σχέδια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Είναι γνωστό ότι τέτοιες ομάδες ιδρύθηκαν, εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τα κράτη - μέλη τους και τους συμμάχους τους. Είναι αυτές οι δυνάμεις που φέρουν τεράστιες ευθύνες για ό,τι συμβαίνει σήμερα.

Η εκστρατεία που πρόσφατα εγκαινίασαν η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και οι κυβερνήσεις τους, χέρι - χέρι με τα αστικά ΜΜΕ και άλλα κέντρα, επιδιώκει να προωθήσει τη θέση τού "όλοι ενωμένοι" στον "αγώνα κατά της τρομοκρατίας". Αυτοί που διαδραματίζουν τον κύριο ρόλο στη δημιουργία και την ενίσχυση των τζιχαντιστών, στο σφαγιασμό των λαών, στη διεξαγωγή ιμπεριαλιστικών πολέμων δεν είναι και δεν μπορούν να είναι "ενωμένοι" με τους λαούς. Αυτοί που ρημάζουν κάθε εργατικό, λαϊκό και δημοκρατικό δικαίωμα που έχει απομείνει δεν μπορεί να είναι "ενωμένοι" με τους λαούς. Αυτοί που συστηματικά χρησιμοποιούν τη δραστηριότητα αυτών των μηχανισμών με στόχο να υποθάλψουν θρησκευτικούς και άλλους διαχωρισμούς μεταξύ των λαών δε μπορούν να είναι "ενωμένοι" με αυτούς. Το καπιταλιστικό σύστημα, το σύστημα που όλοι υπηρετούν είναι αυτό που τρέφει και αναπαράγει το φασισμό και τα δημιουργήματά του. Η συζήτηση για την παράνομη μετανάστευση υπηρετεί την αντι- μεταναστευτική γραμμή της ΕΕ, που ανοίγει και κλείνει τα σύνορα, σε συνάρτηση με τις ανάγκες του κεφαλαίου και μέσω της FRONTEX και του προγράμματος της ΕΕ «TRITON», οδηγεί στους μαζικούς πνιγμούς μεταναστών και προσφύγων, των θυμάτων των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Οι λαοί έχουν την εμπειρία της 11ης Σεπτέμβρη για την οποία πλήρωσαν μεγάλο τίμημα μέσω πολέμων, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, βάρβαρης καταστολής, τον περιορισμό των λαϊκών τους ελευθεριών και την εφαρμογή βάρβαρων αντεργατικών μέτρων στο όνομα της "ασφάλειας κατά της τρομοκρατίας", ενώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι έκαναν μια περιουσία.

Αυτή η νέα επίθεση εναντίον των λαών στοχεύει να αποσιωπηθούν οι εργατικοί αγώνες σε μια περίοδο κατά την οποία τα αντιλαϊκά μέτρα κλιμακώνονται και να παρεμποδιστούν οι λαοί από την οργάνωση του αγώνα τους ώστε να δεχτούν τις σύγχρονες αλυσίδες και μια ζωή με φτώχεια και στερήσεις.

Η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία εκφράζει την αλληλεγγύη της στο γαλλικό λαό και τονίζει ότι οι λαοί της Ευρώπης μπορούν να απορρίψουν τις ψεύτικες και υποκριτικές "εκκλήσεις για ενότητα" των αστών και χωρίς καθυστέρηση να οργανώσουν την πάλη τους. Οι ίδιοι οι λαοί μπορούν να εμποδίσουν τα νέα αντιλαϊκά πλάνα με την πάλη τους, να απορρίψουν τις προσπάθειες εκφοβισμού τους και να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πάλη ενάντια στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, να ανατρέψουν το εκμεταλλευτικό σύστημα και να επιβάλουν το δικό τους δρόμο ανάπτυξης όπου εκείνοι θα έχουν την εξουσία».

Ο φράχτης στον Έβρο δεν πρέπει να αφαιρεθεί. Τάδε έφη Γ. Πανούσης



Την άποψη ότι ο φράχτης στον Έβρο δεν πρέπει να αφαιρεθεί εξέφρασε ο αν. υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιάννης Πανούσης σύμφωνα με το ΒΗΜΑ, παρότι προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κατά της κατασκευής και «ύπαρξης του».

 Όπως γράφει το tovima.gr, η άποψη αυτή του υπουργού αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις, καθώς οι αντιδράσεις εντός ΣΥΡΙΖΑ ήταν έντονες την εποχή της κατασκευής του.

 Μάλιστα ο ιστότοπος iskra που εκφράζει την «αριστερή πλατφόρμα» του κ. Λαφαζάνη φιλοξένησε δημοσίευμα με τίτλο «Ξεκίνησε η κατασκευή του απάνθρωπου φράχτη στον Έβρο» ενώ και η νυν αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου
έχει ταχθεί κατά του φράχτη.




Καλό κουράγιο σύντροφοι…

Αναδημοσιεύουμε κείμενο του οικοδόμου, το οποίο μας εκφράζει απόλυτα, λόγια καθαρά, σταράτα, ταξικά.



"Μέθυσαν κάποιοι αριστεροί φίλοι από το κρασί της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και πάνω στο μεθύσι τους άρχισαν τους «παραλογισμούς». Στο  ιστολόγιο και στον γράφοντα καταλογίζουν ότι αντιμετωπίζουμε εχθρικά και με πικρόχολα σχόλια τη νέα κατάσταση που άρχισε να διαμορφώνεται μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Έτσι ας μου επιτραπεί  το πρώτο πρόσωπο καθώς (και) αυτό το κείμενο δεν διεκδικεί δάφνες πολιτικής ανάλυσης αλλά μια από καρδιάς και ντόμπρα τοποθέτηση.

Σε αντίθεση με τις αντοχές μας  ―που άλλοι είναι αυτοί που τις «δοκιμάζουν»―, ο καθένας μας χαράζει τις δικές του ανοχές· ο καθένας βάζει τα δικά του όρια στις προσδοκίες και στα θέλω του, και ―καλώς ή κακώς― πολλές φορές δεν συμπίπτουν με τα όρια που βάζουν οι άλλοι. Και όσο αυτά τα όρια «χαλαρώνουν»,  στενεύουν ταυτόχρονα τα όρια της απογοήτευσης και της απαισιοδοξίας. Αυτό δεν είναι κάποια «ανακάλυψη» του γράφοντα αλλά διαπίστωση που προέρχεται από την πείρα που μάς φορτώνει ―θέλουμε και μη― η ζωή, και καλούμαστε κάθε τόσο να την αξιοποιήσουμε βγάζοντας συμπεράσματα έτσι που να αποφεύγουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.

Και μιας και πρέπει να τονίζουμε και τα αυτονόητα:
Ναι! Χαίρομαι που έπεσε η πιο μισητή, ίσως, κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών.
Ναι! Χαίρομαι που ξεφορτωθήκαμε από την πλάτη μας σε θέσεις εξουσίας (προς το παρόν ή για μεγάλο διάστημα θα φανεί) καισαρίσκους, ναπολεοντίσκους, φυρερίσκους, τύπους που «σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί», οχιές, κουτσαβάκια και κουραδόμαγκες.
Ναι! Χαίρομαι  να βλέπω τα ξινισμένα μούτρα αυτών που δεν κατάφεραν να ξαναπεράσουν το κατώφλι της βουλής εξαιτίας ―και― του εκλογικού νόμου που προβλέπει «μπόνους» 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, που ―και― οι ίδιοι ψήφισαν.
Ναι! Χαίρομαι με τις αμήχανες (στην «καλύτερη» περίπτωση) αντιδράσεις των τηλεπαπαγάλων που πριν τις εκλογές «έλιωναν» τον Σαμαρά από το πολύ γλείψιμο, ανεβάζοντας στο κόκκινο τα «γράδα» μου.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι καλοπροαίρετοι φίλοι (αναφέρομαι μόνο σε αυτούς, τους άλλους τους αφήνω στην τύχη τους) βάζουν στη ζυγαριά τις αναρτήσεις του “Οικοδόμου”, μετρώντας πόσες φορές περισσότερο  ασχολήθηκα με τον ΣΥΡΙΖΑ, από  την κυβέρνηση και τα κόμματά της, ζητώντας μου με «τρόπο» να απολογηθώ γι’ αυτό. Αντίθετα, θα καταλάβαινα την κριτική τους (και θα την συζητούσα) αν αφορούσε στον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν από εδώ οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ· η πολιτική που εκφράζει και τώρα καλείται να εφαρμόσει ως κυβέρνηση, αυτό που τέλος πάντων πρεσβεύει ο συγκεκριμένος πολιτικός οργανισμός και ο ρόλος ―ακόμα και ιστορικά αν θέλουν οι φίλοι να το δουν― ενός τέτοιου κόμματος στην απορρόφηση των «ανεπιθύμητων κραδασμών» και την μακροημέρευση του συστήματος της εκμετάλλευσης. (Ας με συγχωρήσουν εδώ οι φίλοι, δεν μπορούσα να γράψω «καπιταλισμός» λιγότερο ξύλινα).

Οι πιέσεις που δεχόμαστε (βάζω και τη μετριότητά μου μέσα) τα τελευταία εικοσιτετράωρα ο κόσμος του ΚΚΕ από τους θριαμβευτές των εκλογών (με επικοινωνιακές κινήσεις εντυπωσιασμού και προσεχτικά διατυπωμένες δηλώσεις) είναι μεγάλες. Πιέσεις που στοχεύουν στην «καρδιά» του θυμικού των κομμουνιστών (μέλη αλλά και φίλοι του κόμματος) με προσφορά στο κίνημα που διαπαιδαγωγήθηκαν με ιδανικά, αρχές και αξίες που αντρώθηκαν και άντεξαν τις κακουχίες στο πέρασμα του χρόνου και μετρήθηκαν με κόπους και θυσίες και με χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους ήρωες. Αλλά και πολλών χιλιάδων αγωνιστών που βρίσκονται δίπλα στο κόμμα, στηρίζοντάς το με τη συμμετοχή και τη δράση τους  στο κίνημα και με την ψήφο τους σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Ένας κόσμος που εκτός από αγωνιστικότητα και αντοχές έχει και συγκεκριμένα «αντανακλαστικά» και ανθρώπινες αδυναμίες που «δοκιμάζονται» αυτές τις μέρες και ―ας διαψευστώ― θα «δοκιμαστούν»  ακόμα περισσότερο στο μέλλον.

Η επίθεση «φιλίας» του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ που έφτασε στο αποκορύφωμά της πριν από τις εκλογές του 2012, συνεχίστηκε ―με μικρότερη όμως ένταση― και στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο, με τα δυο κόμματα όμως σαφώς πιο έμπειρα να αντιμετωπίσουν τα νέα δεδομένα που προέκυψαν στο μεταξύ των δυο περιόδων διάστημα. Το ΚΚΕ με μια σαφέστατη «μονομπλόκ» στάση και επιχειρήματα που πηγάζουν από την ιστορική καταγραφή αλλά και τις σχετικά πρόσφατες εμπειρίες του από τη συμμετοχή του σε κυβέρνηση διαχειριστική του συστήματος, όχι μόνο αμύνθηκε σθεναρά, αλλά από την πρώτη στιγμή πέρασε στην αντεπίθεση αποκαλύπτοντας σε τι  απέβλεπε μια κυβερνητική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ και πόσο ο λαός θα έβγαινε ζημιωμένος μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα από μια τέτοια εξέλιξη.

Στη συνέχεια η επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ εξελίχτηκε σε κατά μέτωπο και χωρίς κανόνες που… όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις (βλ. πχ δεκαετία του ’80), επικεντρώνεται στην τακτική των χτυπημάτων κάτω από τη μέση. Το κυβερνητικό πια κόμμα επιχειρώντας να απαλλοτριώσει τα αντανακλαστικά των κομμουνιστών, αλλά και τα αριστερά-προοδευτικά αντανακλαστικά μεγάλης μερίδας του λαού, χτίζει  πάνω σ’ αυτά το προφίλ μιας «Αριστεράς» η οποία έρχεται από το παρελθόν ως συνεχιστής των οραμάτων των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και των μαχητών του τιμημένου ΔΣΕ. Δεν δίστασε να επιχειρήσει να εξαργυρώσει και υπολείμματα  παρελθούσης αγωνιστικότητας και «αριστεροσύνης»  (βλ. προεκλογικά κείμενο στήριξης στη βουλευτή Νάντια Βαλαβάνη από «πρώην ΚΚΕ, αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα») προκειμένου να αυξήσει τα ποσοστά του. Θολώνοντας ασφαλώς τα νερά, γιατί κάτω από αυτά μάζευε στις τάξεις του τα ορφανά της ΠΑΣΚΕ, πικραμένους του πάλαι ποτέ δικομματισμού, των ΑΝΕΛ και από άλλους χώρους· στελέχη με πολυετή διαδρομή σε αστικά κόμματα που φέρουν και προσωπική ευθύνη  για την σημερινή κατάσταση, αλλά και που, κάποια από αυτά, ψήφισαν ακόμα και τα μνημόνια, πάνω στα οποία βασίστηκαν οι τελευταίες  προεκλογικές  «αντιμνημονιακές» εκστρατείες του ΣΥΡΙΖΑ (…σκίζω, διαγράφω, επαναδιαπραγματεύομαι κοκ).

Αυτά πολλοί αριστεροί φίλοι δεν τα έβλεπαν ή έκαναν ότι δεν τα βλέπουν, ή ―ασφαλώς τα έβλεπαν και― ήλπιζαν, ή ακόμα πιστεύουν ότι αποτελούσαν ένα «αναγκαίο κακό» που θα αφαιρούσε σκαλοπάτια από την ανάβαση του ΣΥΡΙΖΑ προς τους κυβερνητικούς θώκους. Όπως δεν έβλεπαν και τα άλλα, τα  σημαντικότερα, όπως οι οβιδιακές μεταμορφώσεις των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ που προηγούνταν ή ακολουθούσαν πάντα τις ανάλογες δεσμεύσεις της ηγεσίας του προς τα κέντρα των αποφάσεων σε Ελλάδα και διεθνώς.

Και φτάσαμε στις εκλογές. Τον κόσμο του ΚΚΕ δεν κατάφεραν να τον υπερφαλαγγίσουν. Το κόμμα άντεξε στην πίεση συγκρατώντας τον κύριο όγκο των ψηφοφόρων του, και ―δειλά δειλά― αύξησε το ποσοστό  του.

Τα υπόλοιπα τα ζούμε τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Σαν έτοιμη από καιρό και με κινήσεις θαυμαστού αυτοματισμού  σχηματίστηκε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο νέος πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επισκέφτηκε μετά την ορκωμοσία του το θυσιαστήριο της Καισαριανής και οι υπουργοί του, ως είθισται μετά την παραλαβή των χαρτοφυλακίων τους, κάνουν δηλώσεις στα ΜΜΕ. Κάποιες από αυτές με μια πρώτη ματιά σκορπίζουν αισιοδοξία που, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, επισκιάζει την ορθή κρίση.

Ένα παράδειγμα: Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός υποσχέθηκε σήμερα την «πρόσβαση των ανασφάλιστων σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εργαστηριακές εξετάσεις, φάρμακα και νοσηλεία, χωρίς εμπόδια». Πολύ καλό νέο. Είναι όμως αληθινό; Αν ανατρέξει κάποιος στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ διαβάζει ότι θα διατεθούν «350 εκ. ευρώ για τη δωρεάν  ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ανασφάλιστους και άνεργους». Αλλά για να μη ξεφύγει αυτό το σημείωμα από το θέμα του δείτε μόνοι σας εδώ τα στοιχεία και βγάλτε συμπέρασμα.

Παραδείγματα σαν το προηγούμενο υπάρχουν πολλά. Και δεν «στοιχειοθετούνται» από τις «κακές προθέσεις» του “Οικοδόμου” αλλά από την αναντιστοιχία δηλώσεων και προγραμματικών θέσεων  (σε δεύτερο πλάνο βέβαια, αφού έχουν προηγηθεί ήδη οι όρκοι πίστης σε ΕΕ και κεφάλαιο)  που αν κανείς τις διαβάσει προσεχτικά μπορεί να ψηλαφίσει και μέχρι που φτάνουν οι «φιλολαϊκές» διαθέσεις των κυβερνώντων. Σας φτάνει να εύχεστε «αχ, τι καλά που θα ’τανε να ’βγαινε αληθινό»; Εμένα δε μου φτάνει.

Γιατί επέλεξε ο πρωθυπουργός Τσίπρας να επισκεφτεί τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή τα τιμημένα και αιματοποτισμένα χώματα της Καισαριανής; Τι κάνει «νιάου» στα κεραμίδια; Ασφαλώς και είχε κάθε δικαίωμα να πάει και να προσκυνήσει στο μνημείο των ηρώων, και δεν θα ρωτούσε τους κομμουνιστές για να το πράξει. Όμως, όταν νωρίτερα δεν άφησε «απροσκύνητο» κανένα «μνημείο» ιμπεριαλιστικού οργανισμού και κέντρου αποφάσεων, τη συγκεκριμένη ενέργεια δεν μπορώ να μη την εκλάβω ενταγμένη στα πλαίσια της επικοινωνιακής πολιτικής, της προσωπικής του και του κόμματός του. Αποτέλεσμα αυτής της επίσκεψης ήταν κάποιοι να τσιμπήσουν. Και όταν συζητάς μαζί τους και «στριμώχνονται» από τα επιχειρήματα, να σου λένε «μου φτάνει και αυτό που έκανε». Να με συγχωρήσουν αλλά εμένα δεν μου φτάνει.

Και γενικότερα όμως, παρακολουθώντας κανείς όλη αυτή τη συζήτηση στα τηλεπαράθυρα γύρω από τον πολιτικό όρκο, τις γραβάτες, τα κάγκελα της πλατείας Συντάγματος και τόσα άλλα που «προκύπτουν» κάθε ώρα που περνά, θα δει ότι περνούν στα ψιλά δηλώσεις όπως του πρωθυπουργού Τσίπρα: «δεν θα έρθουμε σε καταστροφική ρήξη με την ΕΕ. Θα διαψεύσουμε τις Κασσάνδρες» (θυμίζω σε όσους ξέχασαν και τι έλεγε προεκλογικά ο Τσίπρας: «Θα το πω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση και στο ΝΑΤΟ»), του υπουργού Βαρουφάκη ότι «θα ζήσουμε λιτό βίο με αξιοπρέπεια», του υπουργού Αποστόλου ότι «είτε αρέσει είτε όχι θα χρησιμοποιήσουμε την ΚΑΠ ως εργαλείο» (όπου ΚΑΠ= η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατέστρεψε την ελληνική γεωργία και ξεκλήρισε την αγροτιά) κ.ά. Εκτός και αν οι αριστεροί φίλοι μπορούν να καταπιούν αμάσητο ότι στη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  δύο στους δέκα «υπερ»υπουργούς και δύο υφυπουργοί είναι «σκληροί» ΠΑΣΟΚοι με βαρυφορτωμένο «βιογραφικό» στη χάραξη και άσκηση αντιλαϊκών πολιτικών. Αφού βέβαια μπόρεσαν να καταπιούν την  «κυβέρνηση της Αριστεράς» με τη συμμετοχή προσώπων που ελέγχονται για ακροδεξιές θέσεις. Εγώ δεν τα καταφέρνω. Και γι’ αυτό με προσβάλλει ο κομπασμός (σε πρωινό τηλεπαράθυρο σήμερα) του κορυφαίου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτή Μπαλάφα «μην είσαστε μίζεροι, κακομοίρηδες, μεμψίμοιροι και πάθουμε καμιά κατάθλιψη και πάμε στα ψυχοφάρμακα»!

Εντάξει δεν θα μείνουμε στα λόγια (έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν το κάναμε). Και αυτή η κυβέρνηση θα κριθεί από το έργο της. Από την τήρηση ή μη των δεσμεύσεών της και από το ύφος και το ήθος  των μελών της στην άσκηση της εξουσίας. Θα κριθεί από τον καθένα ξεχωριστά και αναλόγως του πόσο μεγάλη είναι η  απόσταση  που χωρίζει τις προσδοκίες του από την ανοχή του. Θα κριθεί από την ύπαρξη ή όχι από τη μεριά μας αρχών, αξιών και αντιστάσεων, αλλά και από τη διάθεση που θα επιδείξει ο καθένας μας για την υπεράσπισή τους. Από τον αριθμό των σκαλοπατιών που θα κατεβεί στην κλίμακα των υποχωρήσεων-παραχωρήσεων και τελικά από το αν και με ποιο ρόλο είναι διατεθειμένος ο καθένας να συμμετέχει σε όλο αυτό το σκηνικό του οποίου μέχρι αυτή τη στιγμή παραμένει θεατής. Γιατί, όπως συμβαίνει πάντα, όταν τα φώτα της γιορτής σβήσουν η ζωή θα συνεχίσει να μας τραβάει επίμονα από το μανίκι.

Πολύ θα ήθελα να έχω την καλή διάθεση και να ευχηθώ «καλή επιτυχία» στην κυβέρνηση· όχι για μένα, αλλά για τη φουκαριάρα τη χώρα μου. Όμως στη χώρα «μου» μια χούφτα παράσιτα ζούνε στη χλιδή και εκατομμύρια άνθρωποι στενάζουν. Άρα η επιτυχία δεν μας αφορά το ίδιο όλους. Θα είχα ―έχω― όλη την καλή διάθεση να ζήσω «λιτό βίο με αξιοπρέπεια» και, να προσθέσω ακόμα: περισσότερες στερήσεις και θυσίες. Όχι όμως σήμερα και όχι γιατί μου το ζητούν οι «Βαρουφάκηδες» και η «σταθερότητα» των τραπεζών, αλλά μόνο στη μεταβατική εποχή που η τάξη μου θα χτίζει την εξουσία της.

Ας με συγχωρήσουν οι φίλοι που δεν δείχνω απέναντι στη νέα κυβέρνηση την ίδια «κατανόηση» με αυτούς. Τα όνειρα και τα θέλω μου μπορώ να τα μοιραστώ μαζί τους, όχι όμως και να τα νοικιάζω στον καθένα. Χωρίς διάθεση και ύφος συμβουλευτικό ―και σχεδόν βέβαιος ότι θα παρεξηγηθώ― θα τους έλεγα να πατήσουν στη γη και να μετρήσουν το μπόι τους.

Σε όσους οι καρδιές μας χτυπάνε στον ίδιο ρυθμό, καλό κουράγιο".