Η απάντηση του Λένιν, 100 χρόνια πριν, σε όσους ευαγγελίζονται την "Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών"

Β.Ι.ΛΕΝΙΝ

Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης*

Δεν είναι δυνατή η εξάλειψη των τάξεων, χωρίς τη δικτατορία της καταπιεζόμενης τάξης, του προλεταριάτου. Δεν είναι δυνατή η ελεύθερη ένωση των εθνών στο σοσιαλισμό, χωρίς μια λίγο - πολύ μακρόχρονη, επίμονη πάλη των σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ενάντια στα οπισθοδρομικά κράτη

Στη «Σοτσιάλ - Ντεμοκράτ», αρ. φύλ. 40, ανακοινώσαμε ότι η Συνδιάσκεψη των Τμημάτων Εξωτερικού του κόμματός μας αποφάσισε να αναβάλει το ζήτημα του συνθήματος «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης», ωσότου συζητηθεί στον Τύπο η οικονομική πλευρά του.

Η συζήτηση που έγινε πάνω σ' αυτό το ζήτημα στη συνδιάσκεψή μας πήρε μονόπλευρα πολιτικό χαρακτήρα. Αυτό εν μέρει ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι στη διακήρυξη της Κεντρικής Επιτροπής το σύνθημα αυτό διατυπώνεται καθαρά σαν πολιτικό («το άμεσο πολιτικό σύνθημα...» - λέει η διακήρυξη) και, ταυτόχρονα, δε διατυπώνεται μόνο το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, μα και υπογραμμίζεται ειδικά ότι «χωρίς την επαναστατική ανατροπή της γερμανικής, της αυστριακής και της ρωσικής μοναρχίας» το σύνθημα αυτό είναι παράλογο και απατηλό.

Δε θα ήταν καθόλου σωστό να φέρει κανείς αντιρρήσεις στην τέτοια τοποθέτηση του ζητήματος μέσα στα πλαίσια της πολιτικής εκτίμησης του συνθήματος αυτού. Λόγου χάρη, από την άποψη ότι επισκιάζει ή αδυνατίζει κτλ. το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Οι πολιτικοί μετασχηματισμοί προς μια πραγματικά δημοκρατική κατεύθυνση κι ακόμη περισσότερο οι πολιτικές επαναστάσεις δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση, ποτέ και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ούτε να επισκιάσουν, ούτε ν' αδυνατίσουν το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Αντίθετα, τη φέρνουν πάντα πιο κοντά, πλαταίνουν τη βάση της, εντάσσουν στο σοσιαλιστικό αγώνα νέα στρώματα μικροαστών και μισοπρολεταριακών μαζών. Και από το άλλο μέρος οι πολιτικές επαναστάσεις είναι αναπόφευκτες στην πορεία της σοσιαλιστικής επανάστασης, που δεν μπορούμε να τη βλέπουμε σαν μια μόνο πράξη, μα πρέπει να τη βλέπουμε σαν εποχή θυελλωδών πολιτικών και οικονομικών κλονισμών, σαν εποχή της πιο οξυμένης ταξικής πάλης, εμφυλίου πολέμου, επαναστάσεων και αντεπαναστάσεων.

Αν, όμως, το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, σε συνδυασμό με την επαναστατική ανατροπή των τριών αντιδραστικότατων μοναρχιών της Ευρώπης, μ' επικεφαλής τη ρωσική μοναρχία, είναι τελείως άψογο σαν πολιτικό σύνθημα, ωστόσο μένει ακόμη ένα σπουδαιότατο ζήτημα, το ζήτημα του οικονομικού περιεχομένου και της οικονομικής σημασίας αυτού του συνθήματος. Από την άποψη των οικονομικών όρων του ιμπεριαλισμού, δηλαδή της εξαγωγής κεφαλαίων και του μοιράσματος του κόσμου από τις «προηγμένες» και «πολιτισμένες» αποικιακές δυνάμεις, οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές.

Γελοιοποιούνται μ’ αυτά που λένε

Έτσι είναι… Η αντιΚΚΕ εμπάθεια εύκολα μπορεί να σε οδηγήσει στη γελοιότητα.

Ο λόγος για τον «Εργατικό Αγώνα» και το σχόλιό του στην «προσθήκη» του για τις αλλαγές στο καταστατικό του ΚΚΕ με τον τίτλο «Σε ποια εργατική τάξη απευθύνονται». Εκεί αναφέρονται στο άρθρο 49 του σχεδίου καταστατικού του ΚΚΕ στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι «διακοπή της οργανωτικής σχέσης του μέλους με το Κόμμα γίνεται και όταν δεν πληρώνει την οικονομική του συνδρομή πάνω από 6 μήνες συνέχεια και παρά του ότι του έγινε υπόμνηση». Από αυτά ο «Εργατικός Αγώνας» βγάζει το παρακάτω μεγαλοφυές συμπέρασμα: «Η εφαρμογή αυτής της διάταξης του σχεδίου του νέου καταστατικού (σ.σ. άρθρο 49), πολύ απλά, σημαίνει δύο πράγματα: α) Τα μέλη του κόμματος που βρίσκονται ή θα βρεθούν σε καθεστώς ανεργίας πρέπει να χάσουν την κομματική ιδιότητα, εφόσον δεν θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσουν να πληρώνουν την συνδρομή τους. β) Οι άνεργοι που θα θελήσουν να γίνουν μέλη του κόμματος δεν θα μπορούν γιατί δεν θα έχουν τα οικονομικά μέσα να δώσουν τη συνδρομή τους».

Δεν χρειάζονται και σοβαρά επιχειρήματα για να απαντήσεις σε κάποιους που δεν ξέρουν να διαβάζουν, γιατί εάν ήξεραν θα έβλεπαν σε μια σελίδα πιο πριν (άρθρο 43) ότι η συνδρομή του κομματικού μέλους καθορίζεται τουλάχιστον στο 1% του μηνιαίου μισθού του. Εάν λοιπόν, κύριοι φωστήρες του «Εργατικού Αγώνα» τα μηνιαία έσοδα κάποιου είναι μηδενικά ποια θα είναι η συνδρομή του; Εδώ χρειάζεται σίγουρα πτυχιούχο μαθηματικών αυτή η ιστοσελίδα για να το λύσει.

Ενημερωτικά σας λέμε ότι εκατοντάδες μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μακροχρόνια άνεργοι, με δική τους θέληση και όχι επειδή κάποια «ηγεσία» τους επιβάλλει, εξοικονομούν 1 ευρώ το μήνα, 50 λεπτά, 2 ευρώ για να δώσει συμβολικά τη συνδρομή του στο Κόμμα, την ίδια ώρα που εντείνουν την οικονομική δουλειά και εξόρμηση στον περίγυρό τους με τα κουπόνια για να ενισχυθεί το Κόμμα τους. Άνεργοι, κομματικά μέλη και φίλοι προσφέρουν από τις οικονομίες τους. Αυτό σημαίνει κομμουνιστής. Αυτό σημαίνει εργατικό, ταξικό, κομματικό ήθος. Αλλά αυτές τις έννοιες εσείς του «Εργατικού Αγώνα» ούτε θέλετε να τις ξέρετε. Ξέρουμε…ανατριχιάζετε.

Όπως πάντα οι οπορτουνιστές δεν αποδεικνύονται μόνο ηλίθιοι αλλά και επικίνδυνοι τυχοδιώκτες, ικανοί να «δώσουν» και τον αδελφό τους στον αντίπαλο σε άλλες δύσκολες εποχές. Όσο για ψέμματα, συκοφαντίες και προβοκάτσιες; Μόνο με αυτά τα «όπλα» είναι ικανοί να απαντήσουν όλα τα ναυάγια της ταξικής πάλης.

www.902.gr