"Aν το δίκιο θες, καλέ μου, με το δίκιο του πολέμου θα το βρείς./ Oπού ποθεί λεφτεριά, παίρνει σπαθί./ Mη χτυπάς τον αδερφό σου - τον αφέντη τον κουφό σου!/ Kαι στον ίδρο το δικό γίνε συ τ’ αφεντικό." Κώστας Βάρναλης.
Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015
Η Δεξιά πέθανε, ζήτω η Δεξιά…(Ένας πρώτος σύντομος απολογισμός του εκλογικού αποτελέσματος)
Βλέπω στο Facebook (φαντάζομαι αυτό ισχύει και παντού αλλού) πολλούς να μιλούν για μεγάλη νίκη της αριστεράς, έχει όμως αυτός ο ισχυρισμός κάποια υπόσταση; Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά βασισμένοι σε ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα…
(τα ποσοστά που θα ακολουθήσουν πάρθηκαν από το 89.5% των αποτελεσμάτων της επικράτειας στις βουλευτικές εκλογές του 2015)
Καταρχήν έχουμε τον Σύριζα της Ε.Ε του Νάτο και της διαπραγμάτευσης του μνημονίου στο 36,35%. Θα μπορούσα να δεχθώ την άνοδο του Σύριζα ως κάτι θετικούλι αν αυτό πλασαριζόταν όπως το ΠΑΣΟΚ του 81, η περίπου έτσι. Τι θέλω να πω, αν ο κόσμος το ψήφιζε ακούγοντας συνθήματα όπως «έξω οι βάσεις και το ΝΑΤΟ» θα έλεγα οκ… κάτι πήγε να γίνει στις συνειδήσεις των ψηφοφόρων, αλλά έπεσαν στην παγίδα, ίσως όμως υπάρχει ελπίδα για αργότερα. Τώρα με έναν Σύριζα που φλερτάρει με την αυτοδυναμία(εναλλακτικά φλερτάρει με Καμμένο ή όποιον άλλον βολέψει…μιλάμε για πολύ αριστερά με συνείδηση) όντας πολύ πιο συντηρητικός από το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη πριν τις εκλογές του 09 γιατί να χαρώ; Πόσο μάλλον όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κύριος υπεύθυνος για το αντικινηματικό κλίμα των τελευταίων δυο χρόνων, και την αντικατάστασή του από την ραστώνη και τη λογική της ανάθεσης.
Πάμε όμως παρακάτω….
Η ΝΔ έχοντας κάνει τα όσα όργια έχει κάνει δείχνει να χάνει λιγότερο από δύο μονάδες σε σχέση με τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές… Προσωπικά αυτό κάθε άλλο παρά ήττα θα το έλεγα, μιας και το ΠΑΣΟΚ στη θέση της είχε πατώσει, αντιθέτως, η ΝΔ έχει αξιώσεις να ξαναγίνει κυβέρνηση στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, που μπορεί να έρθει και σχετικά σύντομα.
Η Χρυσή Αυγή μετά βίας χάνει μισή μονάδα, παρόλο που δεν την έπαιζαν αυτή τη φορά σχεδόν καθόλου τα κανάλια και παρότι πολλά στελέχη της είναι στην «μπουζού»(δανείστηκα τη δική τους ορολογία).
Το ποτάμι, για το οποίο δεν χρειάζεται να πω και πολλά για τον [κεκαλυμμένο] χιπστεροφασισμό του και το ποιούς εκπροσωπεί, βγάζει λίγο πάνω από 6% και 17 βουλευτές.
Να σημειωθεί δε, ότι την κυβέρνηση της ΝΔ, κάθε άλλο παρά οι κοινωνικοί αγώνες την έριξαν. Αντιθέτως η «απόσυρση» της, δείχνει στην καλύτερη περίπτωση να αποτελεί προϊόν συγκυρίας(της μη εκλογής ΠΤΔ) και στην χειρότερη, επιλογή των κεφαλαιοκρατών(ή μερίδας αυτών), επειδή εκτίμησαν πως έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα τους. Αν η ΝΔ κάθονταν περισσότερο στην κυβέρνηση ίσως να είχε μεγαλύτερη φθορά, και άντε μετά ψάξε βρες στις επόμενες εκλογές να σχηματίσεις κάποιον άλλο πόλο που να συσπειρώσει τους δεξιούς και να συντηρηθεί το παιχνίδι του δικομματισμού.
Τέλος, η Ανταρσύα, που ασχέτως με το τι τι θεωρούμε εμείς οι ΚΚΕδες στη συνείδηση του κόσμου λογίζεται ως «ακρο-αριστερά» (αδόκιμος όρος το ξέρω αλλά τον χρησιμοποιώ για να δώσω έμφαση), βρίσκεται πάλι στα λοιπά κόμματα κάτω από τον Λεβέντη. Για να μην μιλήσουμε για τη δεξιά της παρέκκλιση (λέγε με Αλαβάνο). Το χειρότερο είναι πως πολλοί από τους Αντάρσυους έδειξαν να χαίρονται την νίκη του Σύριζα, ή έστω να την υποδέχονται με συγκρατημένη αισιοδοξία.
Βλέπει κανείς μέχρι εδώ [εκλογική] νίκη της αριστεράς; Εγώ πάντως όχι!
Τώρα αν όλα τα παραπάνω τα εξισορροπεί το 1% που πήρε πάνω το ΚΚΕ και το αξιοθαύμαστο 1,7 του Λεβέντη που είναι ΡΟΚ:P οκ εγώ πάω πάσο…πάντως κατά τα άλλα άποψη μου είναι πως ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να χαίρεται με το παρόν εκλογικό αποτέλεσμα.
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, το ίδρυμα Λαμπράκη πανηγυρίζει!
Έπρεπε να δει τον τίτλο της εφημερίδας για να διαπιστώσει αν ήταν τα «Νέα» ή «Αυγή» ή το αντίστροφο όποιος κοίταξε το πρωί της Δευτέρας τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.
Τα «Νέα» ξεχειλίζουν ΣΥΡΙΖΑ. «Η Ελλάδα άλλαξε σελίδα», αναφωνούν στο πρωτοσέλιδό τους με μια τεράστια φωτογραφία του Αλ. Τσίπρα σε πόζα νέου ηγέτη που οραματίζεται την κοινωνική ειρήνη και τη συνεργασία των τάξεων, των εκμεταλλευόμενων με τους εκμεταλλευτές τους δηλαδή, για το καλό του «κοινού μας ευρωπαϊκού σπιτιού» και του ΝΑΤΟ της «ψυχής μας».
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι όταν ο εχθρός σε παινεύει, κοίτα πού έχεις κάνει λάθος. Όμως δεν πρόκειται για αυτό. Δεν πρόκειται καν για αυτό. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά στο συγκρότημα Λαμπράκη, τη ναυαρχίδα του αστικού Τύπου, ότι και η «νέα σελίδα» όχι μόνο δεν αναγράφει πάνω της τίποτα που να βάζει σε κίνδυνο τα κέρδη τους, αλλά, αντίθετα, θα υπάρξουν «αμοιβαία οφέλη», όπως είπε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στα Προπύλαια το βράδυ της Κυριακής. Γι΄ αυτό πανηγυρίζουν.
Η νόσος της ανάπτυξης, η συνταγή ΣΥΡΙΖΑ και το νέο χάπι χαλάρωσης
Στήριξη από διεθνή κέντρα στη νέα κυβέρνηση
Όλο και περισσότερο τα αστικά ΜΜΕ σε μεγάλες καπιταλιστικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ ή στην ΕΕ η Ιταλία και η Γαλλία, προβάλλουν την ανάγκη για μια λιγότερο περιοριστική πολιτική σε σχέση με την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία.
Το ζήτημα φαίνεται ότι ωριμάζει όλο και περισσότερο και με τις τελευταίες συστάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας περί «ποσοτικής χαλάρωσης», που στη χώρα μας υπερπροβάλλουν οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο και το άλλο μείγμα διαχείρισης που προτείνεται έχει ως βασικό συστατικό τις μεταρρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις ώστε να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας μη αφήνοντας καμιά ελπίδα για ανάκτηση απωλειών και δικαιωμάτων του λαού.
Η κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα την Κυριακή, με τη νέα συγκυβέρνηση των «αντιμνημονιακών» ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, έχει δώσει ώθηση στην αρθρογραφία σε αυτά τα ΜΜΕ. Ιδού ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Ο Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν (από τους σθεναρούς υποστηρικτές του Γιώργου Παπανδρέου) με άρθρο του στους χτεσινούς «Τάιμς της Νέας Υόρκης», με τίτλο
«Τελειώνοντας τον εφιάλτη της Ελλάδας», αναφέρεται στο αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα και έρχεται να προσθέσει τον... οβολό του στην προώθηση του διαφορετικού μείγματος διαχείρισης του καπιταλισμού.
Αναφερόμενος στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ συμβουλεύει τους Ευρωπαίους αξιωματούχους
«να παρατήσουν τις διαλέξεις περί υπεύθυνων ενεργειών ώστε να συναινέσει (ο νέος Ελληνας πρωθυπουργός) στο πρόγραμμά τους», τονίζοντας ότι «δεν έχουν καμία αξιοπιστία γιατί το πρόγραμμα που επέβαλαν στην Ελλάδα ποτέ δεν είχε νόημα αλλά ούτε και καμία ελπίδα επιτυχίας». Και καταλήγει: «Αν μη τι άλλο, το πρόβλημα με τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως ίσως να μην είναι αρκούντως ριζοσπαστικά. Η ανακούφιση του χρέους και η χαλάρωση της λιτότητας θα μείωναν τον οικονομικό πόνο, αλλά είναι αμφίβολο εάν θα είναι επαρκή για να επιφέρουν μία ισχυρή ανάκαμψη.
Από την άλλη, δεν είναι καθαρό τι παραπάνω μπορεί να κάνει η ελληνική κυβέρνηση εκτός και εάν είναι έτοιμη να εγκαταλείψει το ευρώ, κάτι για το οποίο δεν είναι έτοιμος ο ελληνικός λαός.
Επιπλέον, ζητώντας μία σημαντική αλλαγή, ο κ. Τσίπρας φαίνεται πολύ πιο ρεαλιστής από τους αξιωματούχους που θέλουν να συνεχιστεί το "μαστίγωμα" μέχρι να βελτιωθεί το ηθικό. Η υπόλοιπη Ευρώπη θα πρέπει να του δώσει μία ευκαιρία να τελειώσει τον εφιάλτη της χώρας του».
***
Η «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ» σε άρθρο με τίτλο «Η Ελλάδα ετοιμάζει το σκηνικό για το Ευρωπαϊκό Δράμα»
επισημαίνει τις ανησυχίες «της υπόλοιπης Ευρώπης για το ενδεχόμενο πολιτικών επιπτώσεων από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ελληνικές εκλογές», υποστηρίζοντας παράλληλα ότι «η οικονομική ορθοδοξία» της Ευρωζώνης «αντιμετωπίζει την πρώτη της πρόκληση στη μετά την κρίση εποχή», όπου «το πολιτικό ρίσκο θα είναι σαφώς στο επίκεντρο το 2015».
Εκτιμά ότι θα είναι δύσκολο να βρεθεί «κοινό έδαφος» μεταξύ της νέας ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΕ, σημειώνοντας πρώτα από όλα την αναλογία του ελληνικού χρέους προς το ΑΕΠ, «που έφθασε το 176% στο τέλος του 2014 και το οποίο φαίνεται μη βιώσιμο, σύμβολο της πολιτικής της Ευρωζώνης».
Η «Μπόστον Γκλoμπ» αντιμετωπίζει το ελληνικό εκλογικό αποτέλεσμα ως
«αποδοκιμασία των Ελλήνων ψηφοφόρων στο πρόγραμμα λιτότητας», χαρακτηρίζοντας τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ «δραματικό ορόσημο για την Ευρώπη σε μία περίοδο όπου οι συνεχιζόμενες οικονομικές αδυναμίες εντείνουν μία θυμωμένη, λαϊκίστικη αντίδραση από τη Γαλλία ως την Ισπανία και την Ιταλία, καθώς ολοένα και περισσότεροι ψηφοφόροι απαυδούν από τις πολιτικές που ζητούν θυσίες αφαιρώντας περισσότερες θέσεις εργασίας και ευημερία».
Η ιταλική «Λα Στάμπα» επίσης σημειώνει:
«Δεν είναι μια σύγκρουση μεταξύ κομμουνιστών και σοσιαλδημοκρατών, αλλά μεταξύ των παλαιών και των νέων, ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και επενδύσεων, και σε αυτό το μέτωπο ο Ρέντσι και ο Τσίπρας μπορεί να έχουν έναν διάλογο».Επίσης αναφέρεται σε δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Ιταλίας, Πάολο Τζεντιλόνι, ότι
«εδώ και μήνες διεξάγεται ένας διαρκής αγώνας μεταξύ λιτότητας και ευελιξίας και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα των Ελλήνων, για το αν θα διευθύνονται πολιτικά από την Ελλάδα και αν η ΕΕ θα διαπραγματευτεί μια ρεαλιστική και ευέλικτη λύση για να βγούμε από την ακαμψία, αφορά και την Ιταλία».
Χαρακτηριστική είναι και η αναφορά που γίνεται σε δήλωση του προέδρου της Επιτροπής Προϋπολογισμού της ιταλικής Βουλής, Φρανσέσκο Μποτσία, που δήλωσε ότι
«η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα είναι ένα χαστούκι στο σύνολο της Ευρώπης. Δεν μπορούμε να προσποιηθούμε ότι δεν το βλέπουμε, ούτε να περιορίσουμε το αποτέλεσμα που αναδύεται στην Αθήνα ως ένα γεγονός τοπικό. Είναι ένα χαστούκι για την επαναβεβαίωση των δικαιωμάτων του λαού, των ανδρών και των γυναικών πάνω από τα κέρδη και τα επιτόκια χρηματοδότησης από την Ευρώπη».
***
Οι γαλλικές εφημερίδες, αν και πιο καταγραφικές, επίσης είναι στην ίδια γραμμή για «κάμψη των πολιτικών λιτότητας».
Η «Λε Φιγκαρό»
κάνει λόγο για «ριζοσπαστική Αριστερά» που τώρα μπαίνει στη «δοκιμασία της πραγματικότητας», ενώ
η «Λιμπερασιόν» σημειώνει:
«Τσίπρας, το νέο πρόσωπο της Ευρώπης, που ανοίγει νέες προοπτικές για την Ελλάδα και δημιουργεί την ελπίδα μιας κάμψης των πολιτικών λιτότητας στην Ευρώπη».
Αν κάτι λοιπόν γίνεται φανερό από όλα αυτά είναι ότι εμμέσως πλην σαφώς επισημαίνεται ο ρόλος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στο να... σπρώξει την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Επιβεβαιώνεται έτσι πλήρως η εκτίμηση του ΚΚΕ, που έκανε προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά με την ανακοίνωση της ΚΕ για το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής (που δημοσιεύουμε σήμερα) ότι
- ‒«η κυβερνητική εναλλαγή στην Ελλάδα αξιοποιείται από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις εντός της χώρας, της Ευρωζώνης, αλλά και διεθνώς, που θέλουν μια πιο χαλαρή νομισματική και δημοσιονομική πολιτική ως εργαλείο εξόδου από την παραγωγική στασιμότητα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει το ψέμα ότι η ΕΕ αλλάζει σε θετική κατεύθυνση υπέρ των λαών (προβάλλει και το άλλο διαχειριστικό εναλλακτικό σχήμα των «ΠΟΔΕΜΟΣ» στην Ισπανία), επειδή διαφαίνεται μια πιθανή ποσοτική χαλάρωση.
Ωστόσο η αντιλαϊκή πολιτική έχει συνέχεια.
Σε αυτό το ρόλο η νέα κυβέρνηση έχει στήριξη από διάφορα διεθνή κέντρα.
Το άτιμο το κάρμα
Αφού τελείωσαν οι εκλογές και ο τόπος έχει πλέον κυβέρνηση όπως πρώτος ανακοίνωσε ο Πάνος Καμμένος, ας ξεκινήσουμε και επίσημα την αντιπολίτευση.
Όποιος είναι αντιπολιτευόμενος με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από μια εργατική, λαϊκή, αριστερή σκοπιά, θα είναι αναγκασμένος να συμβιώνει με μια ιδιότυπη διπολι(τι)κή διαταραχή. Θα βλέπεις δηλαδή τον Πρωθυπουργό να κάνει μετεκλογικές εξαγγελίες μιμούμενος με ακρίβεια τον ΑΠ και καπάκι να βαράει ροκιές. Τον βλέπεις να πηγαίνει στον Αρχιεπίσκοπο να πάρει την ευλογία του και αμέσως μετά να ορκίζεται με πολιτικό όρκο. Να συγκυβερνά με τη δεξιά και μετά να αφήνει λουλούδια στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Αυτό δεν έχει να κάνει με τη σύνθεση της κυβέρνησης ούτε με την ανάγκη του Τσίπρα να καθησυχάσει τους νοικοκυραίους. Τα πάντα είναι θέμα ισορροπίας του κάρμα του. Και θα έχουμε πολλά τέτοια περιστατικά στις μέρες που έρχονται.
Και άντε να κάνεις αντιπολίτευση σε αυτή την κυβέρνηση. Μέχρι να προλάβεις να πεις ή να γράψεις κάτι ας πούμε για τις “δεσμεύσεις που θα αναλάβει να τηρήσει απέναντι στους δανειστές μας” θα σκάσει σε καμιά εκδήλωση αντιστασιακών ή θα τραγουδήσει το Bella Ciao. Μέχρι να κάνεις κριτική για τις εργασιακές σχέσεις που θα παραμείνουν λάστιχο, θα φωτογραφηθεί με κάνα πορτραίτο του Άρη. Μέχρι να τον αντιπολιτευτείς για όσα αντιλαϊκά θα κάνει, θα σου σκάσει με μούσι και πούρο σαν τον Τσε και θα συγκινηθείς.
Επειδή αυτό είναι απολύτως εκνευριστικό, θα πρέπει να οπλιστείς με θάρρος, υπομονή και κουράγιο. Και λεξοτανίλ. Μη χαλάσεις το δικό σου το κάρμα. Έχεις κι έναν κόσμο να αλλάξεις…
Τη ζωή μας πίσω!
Έφυγαν...
Επιτέλους...
Δε θα βλέπουμε τον χυδαίο Σαμαρά να μας κουνάει το δάχτυλο.
Κι ο "μπουμπούκος" Άδωνις που μες την απίστευτη αλαζονεία του είπε πως θα φύγει από τη χώρα...
Δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαβάσεις!
Τόσα άρθρα, τόσα τουιτς, τόσα αστεία ποστ στο fb, με πολύ χιούμορ, με περίεργο γράψιμο που να γυρίζει ανάποδα την πραγματικότητα, που να βαραίνει τα πανάλαφρα και να κάνει τα θεόβαρα ν'ανεμίζουν σαν πούπουλα.
Έφυγαν...
Αλλά είναι και το μαγαζί ρε γαμώ το που είναι κλειστό και δε θ'ανοίξει.
Είναι κι αυτό που είπε ο Γιώργος, ο δικός μου ο Γιώργος, χθες το βράδυ την ώρα που τσουγκρίζαμε τα ποτήρια σκασμένοι στα γέλια:
"Α ρε νάχαμε και μεροκάματο αύριο...καλά θάτανε..."
"Το τέλος της ντροπής" διαβάζω κάπου!
Πράγματι... ήταν ντροπή αυτοί οι τύποι.
Αλλά και να μην έχεις δουλειά, ψωμί στο 2015, ένα δεκάρικο στην τσέπη κι αναμμένο καλοριφέρ...
Αυτό τι είναι; Δεν είναι ντροπή;
Είδα τα γλέντια. Στην Κλαυθμώνος, στα Τζουμέρκα, σε πλατείες και σπίτια.
Άκουσα τις δηλώσεις αυτών που ήρθαν από Ιταλία, Ισπανία κι αλλού.
Με τους άλλους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα τι γίνεται;
Αυτούς που βλέπουν να χάνεται η ζωή τους εντελώς;
Η μία και μοναδική ζωή τους η μονάκριβη...
Αυτούς που δε δίνουν δεκάρα για τα δωρεάν συνθήματα "αξιοπρέπεια", "δημοκρατία" "δικαιοσύνη", και δεν τους φτάνει φυσικά "να ξαναγυρίσει το χαμόγελο και η αισιοδοξία";
Αυτούς που και σήμερα μετά τις εκλογές δε μπορούνε να κοιτάξουνε τα παιδιά τους στα μάτια και να τους πούνε πως όλα θα πάνε καλά.
Αλήθεια αισιοδοξία για τι;
Να ξαναγυρίζει ο καπιταλισμός στο προμονοπωλιακό στάδιο του ελεύθερου ανταγωνισμού και να "ελεγχθεί ο ξέφρενος ανταγωνισμός" μεταξύ των "άπληστων";
Να ξαναγυρίζει ο καπιταλισμός στο προμονοπωλιακό στάδιο του ελεύθερου ανταγωνισμού και να "ελεγχθεί ο ξέφρενος ανταγωνισμός" μεταξύ των "άπληστων";
Από ποιον; Από τους ίδιους τους "άπληστους" που έχουν την εξουσία και που δεν έχουν άλλο δρόμο από το να είναι άπληστοι γιατί αλλιώς θα τους φάει το μαύρο φίδι του ανταγωνιστή τους;
Η μήπως θα ελεγχθούν από το πολιτικό τους προσωπικό;
Γυρίζει η ιστορία και η εξέλιξη πίσω;
Ποιός ξέρει..Αν έχει κανείς "θέληση"... και άπειρα χρόνια για πέταμα μπορεί.
Τα πράγματα όμως είναι σκληρά και απλά.
Εκτός από "το χαμόγελο που ξαναγυρίζει" θα ξαναγυρίσουν και οι δουλειές με κανονικούς μισθούς, με ασφάλιση, θα υπάρχουν σχολεία με καλοριφέρ, θα ανοίξουν τα νοσοκομεία που έκλεισαν; Θα ξαπάρουν πίσω τις δουλειές τους οι απολυμένοι;
Θα έχουν οι ηλικιωμένοι και οι άρρωστοι να πληρώσουν τα φάρμακά τους;
Τα πράγματα όμως είναι σκληρά και απλά.
Εκτός από "το χαμόγελο που ξαναγυρίζει" θα ξαναγυρίσουν και οι δουλειές με κανονικούς μισθούς, με ασφάλιση, θα υπάρχουν σχολεία με καλοριφέρ, θα ανοίξουν τα νοσοκομεία που έκλεισαν; Θα ξαπάρουν πίσω τις δουλειές τους οι απολυμένοι;
Θα έχουν οι ηλικιωμένοι και οι άρρωστοι να πληρώσουν τα φάρμακά τους;
Οι συνταξιούχοι θα βγαίνουν να πληρώσουν το ρεύμα και να ζεστάνουν το σπίτι τους;
Γι αυτά υπάρχει αισιοδοξία ή καλύτερα να τα ξεχάσουμε και να πάμε παρακάτω ...με χαμόγελο;
Μήπως τελικά η "ελπίδα" αυτή είναι "απελπισία" ντυμένη στα μεταξωτά για να γίνει το πάρτυ με το ζόρι;
Και ο καλοντυμένος συμβιβασμός, πάλι συμβιβασμός είναι.
Κι όταν σε σκοτώνει τότε καλύτερα να μην τον χειροκροτάς.
Γι αυτά υπάρχει αισιοδοξία ή καλύτερα να τα ξεχάσουμε και να πάμε παρακάτω ...με χαμόγελο;
Μήπως τελικά η "ελπίδα" αυτή είναι "απελπισία" ντυμένη στα μεταξωτά για να γίνει το πάρτυ με το ζόρι;
Και ο καλοντυμένος συμβιβασμός, πάλι συμβιβασμός είναι.
Κι όταν σε σκοτώνει τότε καλύτερα να μην τον χειροκροτάς.
Βάρκιζα τέλος!
Τελικά η λύση στη σοβαρότερη κρίση του καπιταλισμού ποιά θα είναι; Η ψυχολογία;
Η μήπως όλοι όσοι χάνονται έχουν ανάγκη απο πολλά πολλά παραπάνω;
Μήπως τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά και δεν γίνεται, ειδικά καποιοι απο μας(ξερετε ποιοι) να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε;
Τελικά η λύση στη σοβαρότερη κρίση του καπιταλισμού ποιά θα είναι; Η ψυχολογία;
Η μήπως όλοι όσοι χάνονται έχουν ανάγκη απο πολλά πολλά παραπάνω;
Μήπως τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά και δεν γίνεται, ειδικά καποιοι απο μας(ξερετε ποιοι) να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε;
Μήπως πρέπει από σήμερα κιόλας να τους κόψουμε τη φόρα και να τους δηλώσουμε καθαρά και ξάστερα πως θέλουμε τη μία και μοναδική ζωή μας πίσω;
Αυτή τη ζωή κι όχι την επόμενη!Τάδε έφη Γιώργος Σαρρής
Οι εκτελεσμένοι "αριστεροί" της Καισαριανής
Για τις ανάγκες του χτεσινού τηλεοπτικού σόου του νέου πρωθυπουργού της συγκυβέρνησης ΑΝΕΛ - ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής οι 200 εκτελεσμένοι κομμουνιστές έγιναν «εκτελεσμένοι αριστεροί»(!) σύμφωνα με το ρεπορτάζ της ΝΕΡΙΤ.
Ακόμα, όμως, και έτσι οι αριστεροί - και προπαντός οι εκτελεσμένοι - ουδεμία σχέση έχουν με τις διαβεβαιώσεις στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τις δεσμεύσεις στους επιχειρηματίες. Θα λέγαμε, μάλιστα, αν δεν κινδυνεύαμε να κατηγορηθούμε για κακεντρέχεια - τούτες τις μέρες που ορισμένοι μάς καλούν να το «χαρούμε» - ότι συνιστά προσβολή στη μνήμη όλων αυτών, από τη μια, να κάνεις δηλώσεις πίστης στο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και, από την άλλη, να λες ότι τιμάς αυτούς που δήλωση μετανοίας στον ιμπεριαλισμό δεν έκαναν ποτέ, πληρώνοντας με τη ζωή τους.
Και τα λέμε αυτά γιατί είναι ακόμα αρχή και ποιος ξέρει τι άλλο πρόκειται να δούμε. Άλλωστε, στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ είχε δώσει ρεσιτάλ σε τέτοιες μεθόδους...
Η επόμενη ημέρα - Στιγμιότυπα
Με τρομάζει ένα αύριο που θα 'ναι σαν χτες..
Η 26η Γενάρη μπορεί να μην είχε πτώση αστεροειδή και όλα τα συναφή, αλλά είχε πτωτικές τάσεις στο χρηματιστήριο, προσωρινή πτώση μέσων κοινωνικής δικτύωσης ανά τον κόσμο, επιδείνωση του καιρού, την είδηση για το θάνατο του Ντέμη Ρούσου κι ένα πολύνεκρο δυστύχημα με ελληνικό F16. Τι άλλες αποδείξεις χρειαζόμαστε για τον ερχομό της συντέλειας του κόσμου –και ουχί της ελπίδος- σοφέ αναγνώστη, που αμελούσες ανέμελα τόσο καιρό τα σημάδια και τις προειδοποιήσεις;
Άλλο τόσο γραφικά βέβαια είναι και τα σενάρια της επόμενης μέρας από την άλλη πλευρά. Τα οποία περιελάμβαναν συμφωνία-εξπρές για σχηματισμό κυβέρνησης σωτηρίας "σ-ανελ". Αλλά αν νομίζει κανείς αφελώς πως η συνεργασία δεν ήταν κλεισμένη από πριν, είναι σα να πιστεύει ότι οι προτηγανισμένες πατάτες που τρώει στο γυράδικο είναι φρεσκοκομμένες, από το διπλανό χωράφι. Κι αυτό δείχνει πόσο μαεστρικά ύπουλη, (σα σβωλάκι μπούκοβο κρυμμένο κάτω από μια πατάτα), ήταν η προεκλογική επίθεση φιλίας στο ΚΚΕ, για να πλαγιοκοπήσουν τη βάση του και να την ενσωματώσουν σε ένα κόμμα, που μοιάζει να έχει απ' όλα, τζατζίκι, κρεμμύδι και σως παλαιωμένου τσένταρ. Κι άμα λάχει και στη λαοκρατία πιστεύουμε..
Η επόμενη μέρα θα έχει «μικρές αλλαγές χωρίς αλλαγή», όπως είχε πει επί "αλλαγής" ο Φλωράκης και μπόλικες υποσχέσεις για «ακόμα καλύτερες ημέρες». Αλλά επειδή δεν υπάρχει πλέον η ΕΣΣΔ, για να παίξουν το φιλοσοβιετικό χαρτί ως εφε, χρειαζόταν κάτι άλλο ως κίνηση εντυπωσιασμού (η επίσκεψη στο σκοπευτήριο), για να χρυσώσει το χάπι (της επόμενης ημέρας) των ΑΝΕλ και της επίσκεψης στον "τζερόνιμο", για να δώσει την ευχή του. Τις χειρότερες πασοκιές δεν τις έχουμε δει ακόμα.
Η πρώτη κίνηση της νέας κυβέρνησης βέβαια ήταν άλλη: η επικοινωνία του Δρίτσα με τους αρχηγούς ΓΕΕΘΑ κι ΕΛΑΣ, για να τους δηλώσει την εμπιστοσύνη του σύριζα στα σώματα ασφαλείας. Ενώ έξω από την κουμουνδούρου ο φακός κατέγραφε την ασύγκριτη χαρά μιας ιταλίδας.. επανιδρύτριας, (που δε θα ‘ταν καλύτερα να την πουν ευρωκομμουνιστική επανίδρυση, να μην ακούει «κομμουνιστές» ο κόσμος και μπερδεύεται άδικα;).
-Είναι σα να πέφτει το τείχος του Βερολίνου! Και δε νομίζω να εννοούσε το Βερολίνο της Μέρκελ. Πρώτη φορά αριστερά, σου λέει!
Στην Νάουσα εν τω μεταξύ, ο Λαπαβίτσας ρώτησε στα επινίκια τους συναγωνιστές του: το ξέρετε εκείνο που λέει: τρία γράμματα μόνο φωτίζουν; Δεν ακούγεται βέβαια πολύ καθαρά στο βίντεο, αλλά δεν πρέπει να του απαντούν και πολλοί γύρω του καταφατικά. Τρία άτομα μόνο γνωρίζουν την ελληνική μας τη γενιά…
Η επόμενη μέρα βρίσκει το ΣΥΡΙΖΑ να αρνείται σθεναρά να δώσει απαντήσεις σε χυδαία, ανακριτικά ερωτήματα, του στιλ: τι ακριβώς σκοπεύετε να κάνετε; Πώς θα προχωρήσετε τη διαπραγμάτευση; Κοκ.
Αλλά φαίνεται πως θα έχουμε παράταση του μνημονίου ή μια παραλλαγή του, όπως το πρόγραμμα Ντράγκι, γιατί η Ελλάδα πρέπει να είναι σε πρόγραμμα, για να μπορεί να δανείζεται. Που το ακούς σαν φράση και πάει το μυαλό σου σε ουσίες και προγράμματα απεξάρτησης. Ενώ πρόκειται περισσότερο για πρόγραμμα εξάρτησης κι οικονομικής επιτήρησης, ου μην και αλληλεξάρτησης, γιατί μια πιθανή χρεοκοπία της μικρής Ελλάδας θα παρέσυρε όλο το οικοδόμημα της Ευρωζώνης.
Είναι επίσης πολύ πιθανό να βρει στο υπουργείο εξωτερικών δίδυμο Κοτζιά και Βαλαβάνη, που είχαν φύγει το 89’ από το κόμμα, επί περεστρόικα, με κριτική από τα αριστερά, για να βρεθούν ξανά μαζί σήμερα (που ο Κοτζιάς γράφει για «τον πατριωτισμό και την αριστερά»), με την μπίλια να κάθεται τελικά δεξιά. Που μπορεί να το περάσεις και για αριστερά, αναλόγως που στέκεσαι και με τι το συγκρίνεις, πχ με τις πασοκογενείς μεταγραφές ή τους ΑΝΕλ, που είναι ακροδεξιοί, αλλά έχουν πιο ριζοσπαστικές θέσεις πχ για το χρέος. Και αυτό ακριβώς είναι το βασικό πρόβλημα με τις γεωγραφικές έννοιες, που συσκοτίζουν την ουσία.
Η επόμενη μέρα περιλαμβάνει πλούσιες διεργασίες στην αστική πολιτική σκηνή. Αλλά και τη συγκρότηση ενός νέου ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του νέου ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο. Και παρουσιάζει ειδικές δυσκολίες, γιατί πώς θα στηθεί με καλές προοπτικές ένα ανάχωμα υποδοχής των δυσαρεστημένων του ΣΥΡΙΖΑ και πώς θα γίνει ελκυστική εναλλακτική για πολιτικούς καριερίστες, εφόσον είναι αμελητέα δύναμη εκτός βουλής;
Η επόμενη μέρα θα ‘χει τον Αλέξη να φοράει επιτέλους γραβάτα, μόλις κουρευτεί το ελληνικό χρέος. Ο συναγωνιστής Αλαβάνος, θα ξαναβάλει γραβάτα, όταν βγούμε από την Ευρωζώνη. Και ο δικός μας Γ.Γ, μόνο όταν καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Τώρα που έχουμε μάλιστα και 15 βουλευτές, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εναντίον τους τα δικά τους όπλα και να… τους ταράξουμε στη νομιμότητα, όπως θα έλεγε κι ο Ηλιού. Πρόταση νόμου για την κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου σε ένα άρθρο, κι αν θέλουν, ας μην το ψηφίσουν, να πέφτουν οι μάσκες μια ώρα αρχύτερα.
Τις επόμενες μέρες θα χρειαστεί κι ένα ημερολόγιο, με συστηματικές σημειώσεις για το χρονικό της κωλοτούμπας με τις αποδείξεις του κατήφορου. Και το βασικό ζητούμενο, ως πρόκληση των καιρών, είναι να μην αφήσουμε την απογοήτευση που θα σκορπίσει η φούσκα του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει απελπισία, να μη βρει «διέξοδο» στην ιδιώτευση-παθητικότητα ή σε ανοιχτά αντιδραστικά μονοπάτια (φασισμός).
Η επόμενη μέρα είτε θα μας βρει στους δρόμους, για να βρούμε το δίκιο μας, είτε να περιμένουμε παθητικά την ελπίδα να έρθει, σαν τον Γκοντώ.
Η επόμενη μέρα χρειάζεται δυνατή λαϊκή αντιπολίτευση.
Και δυνατό κουκουέ, που είναι στήριγμα για το λαό. A pillar of support for the people, όπως λέει και η επίσημη μετάφραση της ομιλίας του κούτσι στο σεφ. Γιατί όπως λέει και ο άθλιος…
…τις πιο ωραίες μεταφράσεις μας, δεν τις έχουμε κάνει ακόμα.
Αναρτήθηκε απο Σφυροδρέπανο
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)