Το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό

Τάδε έφη Αντωνάκης. Κάτι θα ξέρει αυτός από εργασία, τόσες "Πίτσες Μπλε" έχει πουλήσει. Και πάρα πολλοί τις  αγόρασαν, μεγάλο επιχειρηματικό δαιμόνιο.
Εδώ που τα λέμε, αυτός και η παρέα του έχουν κάθε δικαίωμα να ομιλούν. Τόσα χρόνια αδιάκοπης, σκληρής κι ανιδιοτελούς εργασίας, κι ούτε μια μέρα απεργίας. Αυτό θα πει "υπόδειγμα" εργαζομένου. Φυσικά, είναι κι αυτό μέρος του job description :

"Ζητούνται νέοι / ες / μεσήλικες και σάψαλα, ικανοί, εργατικοί, αλτρουιστές, με διάθεση να αποτελέσουν παράδειγμα και έμπνευση για κάθε εργαζόμενο  , και να δουλέψουν σκληρά κι αδιάκοπα για την ψυχή της μάνας τους, για τη στελέχωση κυβερνητικού σχήματος. Απολαβές, ηθικές , ικανοποιητικές. Δυνατότητα εξέλιξης σε σωτήρες της Ελλάδας. Παρέχεται και Δ.Χ. αυτοκίνητο."


Επικοινωνήστε με τον αγγελιοδότη    Αγγελία από : Καπιταλισμός


Ο καπιταλισμός υπερασπίζεται το συμφέρον και τα δικαιώματα των πολλών. Γιατί, όταν απεργούν οι λίγοι, πλήττονται οι πολλοί.
Όταν απεργούν οι εργαζόμενοι στην Υγεία, για ένα καλύτερο Εθνικό Σύστημα Υγείας -λένε, καταπατούν το δικαίωμα των πολλών στην άρτια, δωρεάν περίθαλψη που απολαμβάνουν όλο τον υπόλοιπο καιρό. Όταν απεργούν οι εκπαιδευτικοί, στερούν το υπέρτατο δικαίωμα (σ'αυτή την περίπτωση και υποχρέωση) των παιδιών μας στην αστική εκπαίδευση - μόρφωση. Όταν απεργούν οι σκουπιδιάρηδες, θέτουν σε κίνδυνο τη Δημόσια Υγεία, άσε που δημιουργούνται "εικόνες ντροπής" από το σκουπιδιαριό που μαζεύεται στους δρόμους, που με τόσο κόπο και αίσθημα υπευθυνότητας και οικολογικής συνείδησης, εμείς οι πολλοί,  διατηρούμε καθαρούς όλο τον υπόλοιπο καιρό. Να μη μιλήσουμε τώρα για τους εργαζόμενους στον Τουρισμό, που στερούν σε εμάς, τους πολλούς και  στους , ακόμη περισσότερους , ξένους τουρίστες, το δικαίωμα στις διακοπές. Και κόντρα "εικόνες ντροπής" κι εκεί , ρεζίλι των σκυλιών μας κάνουν.
Κι όλοι αυτοί μαζί, δεν φτάνει που απεργούν, έχουν και το θράσος να κάνουν και πορείες, να κατεβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας, να το κλείνουν, και πάρε εκεί, εκτός απ' όλα τα άλλα, και ταλαιπωρία στις μεταφορές , κλειστά καταστήματα - παράπλευρες απώλειες  και εικόνες ντροπής - όλα μαζί , να 'χεις....

Αυτά βλέπει ο κόσμος και αγανακτεί. Αυτά και μια χούφτα πορωμένους Χαλυβουργούς, που αποφάσισαν ξαφνικά να κάνουν 9 μήνες διακοπές, αδιαφορώντας πρώτα και πάνω απ' όλα, για τα λεφτά που χάνει ο κ. Μάνεσης, ο Εργοδότης τους, που τους δίνει ψωμί να φάνε.
Το ψωμί ρε δεν σας φτάνει; Τι άλλο θέλετε;  Τι, δεν φτάνουν τα λεφτά ούτε για ψωμί;
Ψωμί πολυτελείας θα θέλουν ν' αγοράσουν φαίνεται. Τι να κάνεις, μερικοί άνθρωποι είναι άπληστοι.
Εμείς, οι πολλοί, όμως τι φταίμε να ταλαιπωρούμαστε με τις ώρες μέσα στο αυτοκίνητο, πηγαίνοντας για τις διακοπές μας, επειδή αυτοί αποφάσισαν να παλέψουν λέει για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης; Ευτυχώς που βρίσκονταν εκεί και οι πραγματικοί προασπιστές τους, τα όργανα της τάξεως, τα ΜΑΤ, και ένιωθα μια κάποια ασφάλεια.....

Αφού εμείς ακόμη μπορούμε να κάνουμε διακοπές, να μην κάνουμε; Εντάξει, κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν διακοπές, και κάποιοι άλλοι μπορεί να μην έχουν να φάνε, αλλά εμείς φταίμε;  Ή μήπως εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε αυτό; Μα, μας πιάνει ένα αίσθημα θλίψης και συμπόνοιας όταν ακούμε για τα παιδάκια στην Αφρική που πεινούν, δεν φτάνει αυτό;

"Ο Αγώνας των Χαλυβουργών, είναι αγώνας όλων των εργατών."

Ποιος σου ζήτησε ρε να αγωνιστείς για εμένα;
Πρώτον,  δεν έχω ακόμη λόγο να αγωνιστώ, έχω κάποια περιθώρια μέχρι τον πάτο, νομίζω.
Δεύτερον, γιατί εγώ δεν αγωνίζομαι νομίζεις; Όταν ήταν της μόδας, δεν κατέβηκα εγώ στο Σύνταγμα με τους υπόλοιπους "Αγανακτισμένους"; Δεν άκουσα εκεί ωραία μουσική, δεν χάζεψα τα τυπάκια που έπαιζαν με τις φωτιές; Φώναξα και κάποια συνθήματα, θυμάμαι, έριξα και πολλές μούτζες στη Βουλή, σίγουρα. Έχω εξασκηθεί πολύ σ'αυτό, είμαι ετοιμοπόλεμος. Πάρε κι εσύ μια μούτζα τώρα που περνάω από δίπλα σου, μετά από μιάμιση ώρα κολλημένος στην κίνηση εξαιτίας σου, κοιμισμένε. Ξύπνα ρε. Ξύπνα.
Το είπε κι ο Αντωνάκης. Το δικαίωμα στην δουλεία είναι ιερό, δεν μπορείς να μου το στερείς.
Το δικαίωμα να πάω διακοπές και να σ'αφήσω πίσω να παλεύεις για εμένα, είναι ιερό, δεν μπορείς να μου το στερείς.
Το δικαίωμά μου να απολαμβάνω τα όσα εσύ μπορέσεις να διεκδικήσεις και να κατακτήσεις για εσένα και για εμένα, ενώ εγώ καθόμουν στον καναπέ μου και σε έβριζα, γραφικέ, είναι ιερό , δεν μπορείς να μου το στερείς.
Το δικαίωμα ΜΟΥ στην αποχαύνωση, είναι ιερό, μη μου το στερείς......;