Εμπρός, για το νέο "Ιδιώνυμο"...

"Πάσα απόπειρα διαταράξεως ή βιαίας ανατροπής του αστικού καθεστώτος, του οποίου στερεά θεμέλια είναι η πατρίς, η οικογένεια, η ιδιοκτησία θα εύρη αντιμέτωπον την πυγμήν του Κράτους. Είμεθα αποφασισμένοι να εξοπλίσωμεν το κράτος και τας αρχάς του διά τας αναγκαίας νομοθεσίας, όπως καταστή δυνατή η αποτελεσματική κοινωνική άμυνα κατά των απροκάλυπτων ανατρεπικών ενεργειών των εχθρών του κοινωνικού καθεστώτος" ήταν τα λόγια του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1928 σε προεκλογική του συγκέντρωση. Λόγια τα οποία κι έκανε πράξη ένα χρόνο αργότερα, σαν σήμερα στις 25 Ιουλίου 1929, με την εφαρμογή του περίφημου "Ιδιώνυμου", νόμου που  ποινικοποιούσε τις ανατρεπτικές ιδέες και τις συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις.

Ήταν η εποχή των διεκδικητικών αγώνων των εργατών και της ανόδου της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, που ακολουθούσε τις ανάλογες τάσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη με την εξάπλωση των ριζοσπαστικών/κομμουνιστικών ιδεολογιών, η Μικρασιατική Καταστροφή με την άφιξη εκατομμυρίων προσφύγων, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόσφορο έδαφος για την εξάπλωση των ιδεολογιών αυτών. Η γενικότερη κακή κατάσταση της χώρας αλλά και της οικονομίας λόγω του πολέμου και της πολιτικής αστάθειας των χρόνων εκείνων, οδήγησαν στην ψήφιση του νόμου.

Σήμερα, 83 χρόνια μετά, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ως άλλος Βενιζέλος, πανηγυρίζει την, δια της αστυνομικής βίας, διάλυση της απεργίας των εργαζομένων στη Χαλυβουργία, επισημαίνοντας «στέλνουμε ξεκάθαρο μήνυμα προς κάθε πλευρά: Όταν μέσα σε τέτοια ανεργία, ασκούνται τέτοιες συνδικαλιστικές πρακτικές που απειλούν με κλείσιμο κι άλλα εργοστάσια, δεν θα μείνουμε αδρανείς να κοιτάμε απελπισμένους εργαζόμενους να χάνουν τη δουλειά τους», λες και την ανεργία οι αγώνες τη δημιουργούν...

Έτσι, και σήμερα, που η οικονομική κρίση μαστίζει το σύνολο του πληθυσμού, το αστικό πολιτικό σύστημα μοιάζει να βρίσκεται σε τέλμα, και το λαϊκό κίνημα σε ανοδική πορεία, οι άρχοντες του τόπου κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατεύσουν τα αφεντικά τους. Για το σκοπό αυτό δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε μέσο χρειαστεί, κάνοντας χρήση αστυνομικής βίας και των ΜΜΕ τους για να διαδώσουν την καθημερινή μαύρη προπαγάνδα τους!

Ο λαός πρέπει να διδαχθεί από τα ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος, που επαναλαμβάνονται διαρκώς, ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ποιος είναι ο εχθρός του , να οργανωθεί και να σταθεί αλληλέγγυος στους αγώνες των εργαζομένων, και όχι αντίπαλός τους. Είναι απαράδεκτο οι οδηγοί των φορτηγών να συμμετέχουν στο σπάσιμο της απεργίας, μεταφέροντας υλικά από τη Χαλυβουργία με τη βοήθεια αστυνομικών δυνάμεων, παρά την προτροπή να μην το κάνουν από την επιτροπή οδηγών-φορτηγών του ΠΑΜΕ.

Ήρθε η ώρα να γίνει όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία!


Υ.Γ: Κι όλα αυτά συμβαίνουν 38 χρόνια μετά την "αποκατάσταση¨ της Δημοκρατίας...


Y.Γ2: Από ένα άρθρο του Παντελή Παντελόγλου έμαθα για την ύπαρξη της πολύ ενδιαφέρουσας ψηφιακής βιβλιοθήκης της Βουλής, που περιλαμβάνει εφημερίδες από το 1812 μέχρι το 2006!
Και ιδού το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη της 18ης Ιουλίου 1929, ημέρα που ψηφίστηκε το ιδιώνυμο.