Αυτή τη φορά κανείς δεν μπορεί να πεί πως δεν γνώριζε…

Ζούμε σε μια εποχή που το αυτονόητο δεν είναι αυτονόητο;

Που το προφανές απαιτεί απόδειξη επί αποδείξεων;

Που το ναι δεν είναι ναι και το όχι δεν είναι όχι;

Που η βλακεία προσφέρεται σαν το πιο ατράνταχτο επιχείρημα;

Που όσο πιο ηλίθιο είναι το επιχείρημα τόσο πιο πολλοί το υιοθετούν;

Ζούμε σε μια εποχή που ο φόβος κυριαρχεί πάνω απ’ την πόλη*

Που οι άνθρωποι  συμπεριφέρονται προτάσσοντας τα αγελαία τους ένστικτα;

Υποτακτικοί στον αρχηγό,  βίαιοι με τον αδύναμο, φοβικοί με το διαφορετικό,
εχθρικοί με τον ξένο, απάνθρωποι με το φτωχό;

Σ’ άλλους καιρούς αυτό το είπαν φασισμό, ναζισμό, ολοκληρωτισμό.

Τον πρώτο καιρό όταν τον είδαν να περπατάει στους δρόμους έρποντας, γελούσαν μαζί του……
Όταν άρχισε να κάνει βήματα σταθερά προσπάθησαν να τον εμποδίσουν.

Τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν για να τον αντιμετωπίσουν αποδείχτηκαν ανεπαρκή.

Οι πολλοί κατάλαβαν ότι ανδρώθηκε, όταν πάνω απ’ τα κεφάλια τους άρχισαν να σφυρίζουν
οι μπόμπες της καταστροφής. Ήταν στα 1936, Γκερνίκα ΙΣΠΑΝΊΑ.

Τότε ήταν πολύ αργά  το έγκλημα είχε συντελεστεί , τα επόμενα χρόνια ο κόσμος θρήνησε εκατομμύρια νεκρούς.
( 1936-1945) Καταγράφηκε στο κορμί της ανθρωπότητας, ως η δεκαετία του τρόμου.

Σήμερα στα 2012 ζούμε σε μια εποχή που ο φασισμός έχει αρχίσει να σηκώνει κεφάλι .

ΚΑΙ στην Ελλάδα απόχτησε κοινοβουλευτική  δύναμη.

Ας  πάψουμε να κοιτάμε απ’ τις γωνίες αμήχανα.

Τα φασιστικά ιδεολογήματα:»περί ασφάλειας, νόμου και τάξης», «για τους περιούσιους λαούς,  και τα ανώτερα έθνη», » για την ανάγκη επέκτασης της χώρας – εμπρός να πάρουμε την πόλη»-,για την πατριαρχική οικογένεια και κατά ακολουθία για τον πατριάρχη αρχηγό του έθνους, -ένα δικτάτορα χρειαζόμαστε- » «για τον μετανάστη αλλόθρησκο, εγκληματία,  εχθρό, που μας παίρνει τη δουλειά και μολύνει τη χώρα», » για τη σωτηρία της φυλής, του έθνους, της πατρίδας, της οικογένειας, της θρησκείας, της ιδιοκτησίας «, πατάνε και αναπαράγονται  στο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε μάθει να βλέπουμε το δέντρο κι όχι το δασός,  να βλέπουμε  τ’ αποτελέσματα χωρίς να μας αφορούν οι γενεσιουργές αιτίες .(όλοι αυτοί που φώναζαν στις συγκεντρώσεις του περσινού καλοκαιριού να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή, βρίζοντας και προπηλακίζοντας τους βολευτές, κρατώντας ελληνικές σημαίες, ούτε για μια στιγμή δεν τα έβαλαν με τους πραγματικούς υπεύθυνους που είναι τα ντόπια  και ξένα αφεντικά και τούτο είχε σαν αποτέλεσμα παρά τις τεράστιες συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις να πηγαίνουν την άλλη μέρα στην δουλειά και να υπογράφουν κατ’ εντολή των εργοδοτών την απόλυση τους , την μείωση του μεροκάματου, την ατομική σύμβαση  να αποδέχονται την δικτατορία του αφεντικού.)

Τα φασιστικά ιδεολογήματα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος,  στα καταπιεσμένα ανθρώπινα ένστικτα , στις ανασφάλειες των μικροαστών μικροϊδιοκτητών που καταστρέφονται, στην ανάγκη των εργαζόμενων να κρατήσουν την δουλειά τους πάση θυσία, στην ανάγκη των εξαθλιωμένων εργατών να βρουν εύκολα   εξιλαστήρια θύματα για την κατάντια τους,   στα φοβικά σύνδρομα  που μετατρέπονται σε μίσος κατά του διπλανού μας, στους εθνικούς αλυτρωτισμούς και μεγαλοϊδεατισμούς στην προγονολατρεία και προγονοπληξία.

Το φασισμό τον γεννάει ο καπιταλισμός , είναι το πιο αντιδραστικό παιδί του
.
Ο φασισμός είναι ο εχθρός κάθε προοδευτικής κοινωνικής εξέλιξης.

Οι  αντιθέσεις που γεννάει το καπιταλιστικό σύστημα, χρησιμοποιούνται από τους φασίστες για να στρατολογήσουν οπαδούς ψηφοφόρους, εκτελεστικά όργανα.

Ο φασισμός είναι η τελευταία άμυνα απέναντι στο εργατικό κίνημα , είναι η αντιδραστική ασπίδα, στην πάλη που κάνει η εργατική τάξη για την χειραφέτηση της, για την απελευθέρωση της, για την απαλλαγή της απ’ τις πατροπαράδοτες προλήψεις, προκαταλήψεις  και δεισιδαιμονίες.

Η απραξία , η αδιαφορία ,το βόλεμα μας, η υπόκλιση  στο μικρό εγώ μας  και στο μικρό έχειν μας, είναι σίγουρο ότι θ’ αποβούν μοιραία ,εφαλτήρια για το φασισμό και την μετατροπή  του σε μαζικό κίνημα( να θυμηθούμε την Γερμανία του 1930-33 και το ναζισμό)

Ο κίνδυνος να ξαναζήσουμε  για δεύτερη φορά όχι σαν κωμωδία, αλλά σαν δράμα την επανάληψη της ιστορίας είναι μεγάλος.

Ας προσπαθήσουμε να βρούμε καινούργια εργαλεία για τι είναι εμφανές τα παλιά δεν απέδωσαν.
Η εν δυνάμει επαναστατική εργατική τάξη ,μπορεί να μετεξελιχτεί σε οπαδό του φασισμού, γιατί ζει, εργάζεται, διαμορφώνει κοινωνικές σχέσεις ,μέσα στον αντιφατικό κόσμο του καπιταλισμού, και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι πάντα και για πάντα  υιοθετεί , θέσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της. Είναι ψευδαίσθηση ότι ,η φτώχια , η ανεργία, η εξαθλίωση, η καταπίεση, η εκμετάλλευση, οδηγούν σε  ευθεία εξίσωση με την αγωνιστικότητα, την αντισυστημική δράση, με την επανάσταση για το γκρέμισμα του καπιταλισμού.

Γι’ αυτό λοιπόν:

Απαιτούνται μεγάλες προσπάθειες και πολύμορφες δράσεις για την ενότητα των εργαζομένων και το κέρδισμα τους με την ιδεολογία της αρχές και της αξίες του κομμουνισμού- του κομμουνισμού ως πολιτική πραχτική και δράση στην καθημερινή ζωή για μια άλλη λειτουργία και οργάνωση της κοινωνίας-.

Απαιτούνται πράξεις  καθημερινές που θα απαντάμε με τη συλλογικότητα – στον ατομισμό, με την ενότητα – στο κοινωνικό κατακερματισμό, με την αγωνιστικότητα – στην κοινωνική αφασία, με την συμμετοχή στα κοινά – στην ανάθεση σε «σωτήρες» και αρχηγούς τη λύση των προβλημάτων μας.
Απαιτούνται πράξεις αλληλεγγύης που θα φτάνουν μέχρι και το πιάτο φαί . ΟΙ άστεγοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι άρρωστοι,  οι καταδιωκόμενοι μετανάστες, έχουμε χρέος να αλληλουποστηριχτούμε να μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας να μπορούμε να ζήσουμε.

Απαιτείται τώρα να δημιουργήσουμε ευρύτατο δίκτυο αλληλεγγύης, αυτενέργειας, αυτοπροστασίας,  αυτοάμυνας .

Απαιτείται ιδεολογικός και  πραχτικός αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό και τους καπιταλιστές και όλους τους πεμπτοφαλαγγίτες, τις παρακρατικές και παραστρατιωτικές εγκληματικές οργανώσεις, που μισθώνονται από τ’ αφεντικά , αλλά και απ’ τις πρεσβείες ξένων κρατών, για να γίνει καθαρό ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός, ποιος είναι με την πρόοδο και ποιος με το σκοταδισμό, για να μην ψαρεύουν οι φασίστες στα θολά νερά εμφανιζόμενοι σαν αντισυστιμηκή, ενώ στην ουσία είναι πράκτορες των αφεντικών.**

Απαιτείται ν’ αποκαλύψουμε σ’ όλο το βάθος τ’ αδιέξοδα, τον ανορθολογισμό τουκαπιταλιστικού συστήματος, να δείξουμε τις καταστροφικές του συνέπειες για την φύση και τον άνθρωπο, να  καταλάβουμε την βαθύτερη ουσία των αντιθέσεων που γεννάει και κατ’ ακολουθία να εξηγήσουμε την άλογη ,αντιφατική  συμπεριφορά των ανθρώπων***, για να μπορέσουμε να αντιπαλέψουμε τον φασισμό, τον μυστικισμό, την αντίδραση τον ολοκληρωτισμό όποιας μορφής και απόχρωσης.

Να διατυπώσουμε μ’ εύγλωττο τρόπο την πρόταση για ένα άλλο τρόπο ζωής, – κομμουνιστικό-για ένα άλλο κοινωνικό σύστημα, που δεν θα χωρίζει τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς, σε ικανούς και ανίκανους, που αντιλαμβάνεται την ιδιαιτερότητες του καθενός, που θα θεωρεί ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος, που δεν θα υποδαυλίζει τους εθνικούς και φυλετικούς ανταγωνισμούς, που δεν θα χρειάζεται  πολέμους  για να διαιωνίζει την κυριαρχία του.

Απέναντι στη βία της εξουσίας , στο αυταρχικό κράτος, στο φόβο που τον χρησιμοποιεί ως εργαλείο επιβολής , στο μίσος, στη θρησκοληψία, στον εθνικοσωβινισμό,  στην πατριδοκαπηλία, , στα εγερθείτε, στη στρατικοποίηση της ζωής,  στις ολοκληρωτικές αντιλήψεις,  στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους αρχηγούς, τ’ αφεντικά………

Να προτάξουμε, με πράξεις στο σήμερα:

Τα ουμανιστικά ιδανικά, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ισοτιμία, την αλληλεγγύη , τη συλλογικότητα , το δικαίωμα στην διαφορετικότητα,  την ισοτιμία ανδρών και γυναικών, το δικαίωμα στη μόρφωση και την πρόσβαση στην γνώση για να κατανοήσουμε τις απεριόριστες δυνατότητες που έχουμε.

Να προτάξουμε  το δικαίωμα μας να ζούμε ως άνθρωποι και όχι να επιβιώνουμε σα ζώα.
Είναι ώριμες οι συνθήκες  να περάσουμε απ’ την εποχή της προϊστορίας μας στην εποχή της συνειδητής ιστορίας, ανοίγοντας το δρόμο για την απελευθέρωσή  μας , απ τα δεσμά της μισθωτής εργασίας και της ιδιωτικής ιδιοκτησίας .

Να  αυτοκυβερνηθούμε, να αυτοδιαχειριστουμέ  τις υποθέσεις μας, να καταργήσουμε τ’ αφεντικά.
Μην αφήσουμε να νικήσουν τα αγελαία πρωτόγονα ένστικτα μας, ας μην κρυφτούμε πίσω απ’ το «να σωθούμε εμείς κι ας τους άλλους να πεθάνουν», γιατί έχει αποδειχτεί πως γρήγορα έρχεται και η σειρά μας. Μην αφήσουμε κανένα νοσταλγό του Χίτλερ, του Μουσολίνι, του Μεταξά και της δικτατορίας της 21 Απριλίου του 67, να μας γυρίσει πολλά χρονιά πίσω.

Το αυγό του φιδιού γέννησε φίδια.

Χρειάζεται να πάρουμε μέτρα , αύριο  ίσως είναι αργά.

οι πιό συνεπείς αντιφασιστές είναι αυτοί που αγωνίζονται για το γκρέμισμα του καπιταλισμού.

ΟΡΓΆΝΩΣΗ TΩΡΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ , ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ
ΤΗ  ΡΉΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΌΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΎ.
Περιστέρι Ηλίας Φωτιάδης.

*TERRA INCOGNITA:Η βιομηχανία του φόβου παράγει τα αυγά του φιδιού. Μάκης Γεωργιάδης Βαθυ κόκκινο.
**Η ταξική φύση του ναζιστικού κόμματος. του Θ. Παππαρήγα στην επιστημονική σκέψη στα 1985. Aristero blok
*** Η μαζική ψυχολογιά του φασισμού. Βιλχελμ Ραιχ.

Πηγή: vathikokkino.com