Η σύσκεψη για την οργάνωση της λαϊκής παρέμβασης

Αποσπάσματα από την εισήγηση

Κατάμεστη ήταν η αίθουσα της σύσκεψης

Χωρίς να παραγνωρίζουμε κανένα από τα οξυμένα προβλήματα προκρίνουμε στη σημερινή συζήτηση ορισμένα από τα πιο επείγοντα και επίκαιρα, ενιαία, κοινά προβλήματα.

Οπως η φοροκαταιγίδα και τα χαράτσια, που οδηγούν σε απόγνωση και αδιέξοδο πολύ κόσμο, η εξασφάλιση των φαρμάκων και της φροντίδας για την υγεία, πρόβλημα ζωής και θανάτου για όλο και περισσότερο κόσμο.
Νομίζουμε ότι έχουμε όλοι συνείδηση μέσα σε ποιες συνθήκες καλούμαστε να οργανώσουμε τη δράση μας. Επιγραμματικά υπογραμμίζουμε:
α) Η οικονομική καπιταλιστική κρίση συνεχίζεται και βαθαίνει και στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Ζούμε όλη αυτή την κατάσταση σε κάθε κλάδο, με μεγάλη μείωση παραγωγής και εμπορίου, με μεγάλες, καταστροφικές συνέπειες. Κλείσιμο επιχειρήσεων, ιδιαίτερα μικρομάγαζων, απολύσεις, ανεργία, με περιορισμούς εσόδων στα κρατικά ταμεία και ασφαλιστικούς οργανισμούς, με μεγάλη μείωση μισθών, συντάξεων, αύξηση της εκμετάλλευσης, κ.ά.
Η πτώση ή η μείωση κερδών για το κεφάλαιο κάνει την επίθεση του κεφαλαίου πιο αδίστακτη, πιο ανελέητη σε βάρος της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων, της φτωχής αγροτιάς, σε βάρος όλων των εργαζομένων. Ιδιαίτερα πλήγματα δέχονται οι νέες ηλικίες και οι γυναίκες (...)
Τα μνημόνια είναι η ενιαία ταξική πολιτική της ΕΕ για διέξοδο από την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων. Επεξεργασμένη από χρόνια και η οποία προσαρμόζεται διαρκώς. Αν αυτά δε συνειδητοποιηθούν, οι εργαζόμενοι θα παγιδεύονται σε απατηλές ιδέες και πολιτικές και σε αυταπάτες, ότι μπορεί από τα πάνω και με μια καλύτερη διαχείριση να διορθωθούν τα πράγματα και να αλλάξει η αντεργατική πολιτική.
β) Ο περίφημος «νέος αέρας» που φυσάει στην ΕΕ και παγίδευσε αρκετό κόσμο προεκλογικά, είναι αέρας αγριότητας και νέας επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων, των λαών. Ερχεται νέα καταιγίδα μέτρων. Αυτά αποφάσισαν στην πρόσφατη Σύνοδο της ΕΕ.
γ) Μέσα σε αυτές τις συνθήκες έχουμε και το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, που είναι συνολικά αρνητικό για τα λαϊκά συμφέροντα.
Η νέα κυβέρνηση και η νέα διάταξη των πολιτικών δυνάμεων αντανακλά τη θέληση και το σχεδιασμό της αστικής τάξης και των διεθνών συμμάχων της για ανάσχεση και τσάκισμα του ταξικού εργατικού κινήματος, γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Θέλουν με κάθε μέσο να γονατίσουν το λαό, να τον υποτάξουν στο δικό τους μονόδρομο και να χτυπήσουν κυρίως την προοπτική ότι υπάρχει άλλος δρόμος, άλλη εναλλακτική λύση.
Στους σχεδιασμούς αυτούς δε σηκώνει καμία υποτίμηση, καμία εφησύχαση (...)
δ) Ο σχηματισμός νέας κυβέρνησης δε σημαίνει και πολιτική σταθερότητα. Οι δυσκολίες του συστήματος στη διαχείριση της κρίσης και στον έλεγχο των λαϊκών αντιδράσεων παραμένουν. Θα επιχειρήσουν και με το μαστίγιο και με το καρότο να εμποδίσουν το κίνημα, να τσακίσουν αγωνιστικές κινητοποιήσεις και να το ενσωματώνουν στην ταξική συνεργασία, στην υποταγή στο μονόδρομο της ΕΕ και της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες θα κινηθούμε και πρέπει γρήγορα να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να ετοιμαστούμε για πιο σύνθετους και σκληρούς ταξικούς αγώνες (...)
Το ΠΑΜΕ, από την ίδρυσή του, τα ταξικά συνδικάτα που συσπειρώνονται σ' αυτό, οι άλλες αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις, οι αγωνιστές και αγωνίστριες που συσπειρώνονται στις γραμμές τους έχουν σημαντική διαδρομή με σκληρούς αγώνες που αναπτύχθηκαν με τη συγκεκριμένη γραμμή και στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αποτελούν το στήριγμα και τη βάση της προετοιμασίας μιας νέας αντεπίθεσης.
Οι αγώνες αυτοί καθυστέρησαν, δυσκόλεψαν την υλοποίηση αντιλαϊκών νόμων, έχουν φέρει αποτελέσματα (...)
Με την ίδια γραμμή πάλης, με όρους ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, συνεχίζουμε τη δράση μας για κάθε μεγάλο και μικρό πρόβλημα, για αντιστοίχηση του κινήματος με τις απαιτήσεις της ιδεολογικής και πολιτικής πάλης ώστε να μην εγκλωβίζονται οι εργαζόμενοι στην αστική και μικροαστική πολιτική, σε ψεύτικες ελπίδες και αυταπάτες εύκολων λύσεων (...)
Τώρα χρειάζεται να περάσει η λειτουργία των Σωματείων και κάθε άλλης μορφής οργάνωσης σε άλλο επίπεδο, με καλά επεξεργασμένο σχέδιο, καλύτερη οργάνωση δουλειάς σε κάθε χώρο, σε κάθε κλάδο, αξιοποίηση όλο και περισσότερων δυνάμεων και επιμονή στις συλλογικές διαδικασίες. Να πολεμήσουμε πιο αποφασιστικά την επιχειρούμενη ενσωμάτωση, τη λογική του μικρότερου κακού, την καλλιέργεια του μονόδρομου της ΕΕ και να οργανώσουμε πιο καλά το μέτωπο με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, για να απαλλαγεί το συνδικαλιστικό κίνημα από αυτή τη γάγγραινα.
Να ξεπεράσουμε τις όποιες αναστολές, αναμονές και κάθε ανοχή της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στη νέα συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Η κυβέρνηση αυτή θα υλοποιήσει όλα τα αντεργατικά μέτρα που πάρθηκαν μέχρι τώρα και θα συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική (...)
Στον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος που επιχειρεί η αστική τάξη έχει ως σύμμαχό της τον ΣΥΡΙΖΑ, με την αυταπάτη που καλλιεργεί ότι μπορεί να αλλάξει η ΕΕ ή ότι μπορεί να ξεπεραστεί η κρίση, χωρίς να θιχτούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Καραδοκεί να γίνει κυβέρνηση και θα κάνει ό,τι μπορεί για να εγκλωβίζει το λαϊκό κίνημα σε αναμονή και προσδοκίες.
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν κοινό στόχο να ξεπεράσουν την κρίση σε βάρος του λαού, με πιο φτηνή την εργατική δύναμη, με κατάργηση κάθε δικαιώματος που έχει απομείνει, με σημαντική μείωση κάθε κοινωνικής δαπάνης για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, για τη δημιουργία εκείνου του περιβάλλοντος που απαιτεί το κεφάλαιο για την κερδοφορία του, με το ξεκαθάρισμα της αγοράς από χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ.
Ο δρόμος της ανασύνταξης και της αντεπίθεσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ο δρόμος της σύγκρουσης και της ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ και τις πολιτικές δυνάμεις που τη στηρίζουν, είναι μονόδρομος. Γιατί από την άλλη υπάρχει η ενσωμάτωση, η πορεία της εξαθλίωσης των εργατικών - λαϊκών οικογενειών (...)
Η μείωση των απαιτήσεων των λαϊκών στρωμάτων στο ελάχιστο, η υποχώρηση των αξιώσεων να ζήσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους καλύτερα, είναι δρόμος που οδηγεί σε όλο και πιο βαριές θυσίες για το κεφάλαιο και τα κέρδη του. Είναι αδιέξοδος.
Η κρίση και ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης αποκλείουν κάθε ελπίδα και δυνατότητα για βελτίωση της θέσης των εργαζομένων χωρίς αγώνα, χωρίς ισχυρό κίνημα, χωρίς ρήξεις και ανατροπές.
Αποτελεί επομένως πρωταρχικό ζήτημα και ενιαίο καθήκον για όλους μας η σκληρή δουλειά για την ανασύνταξη του κινήματος και την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας κατά κλάδο, κατά γειτονιά, κατά χωριό.
Χωρίς τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, των γυναικών, των νέων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων δεν μπορεί να προχωρήσει όπως απαιτείται σήμερα η ανασύνταξη του κινήματος, η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους και στις εργατικές - λαϊκές συνοικίες. Κρίσιμο ζήτημα είναι πώς οργανώνεται η πάλη των ανέργων.
Δεν μπορεί να μαζικοποιηθούν αλλιώς τα Συνδικάτα και να ανατραπεί ο αρνητικός συσχετισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να αποδυναμωθούν οι εργοδοτικές και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που στηρίζουν και προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική και ετοιμάζονται για νέες συμμαχίες σε βάρος του ΠΑΜΕ και του ταξικού προσανατολισμού του κινήματος. Είναι προϋπόθεση η συμβολή όλων προκειμένου να οικοδομείται στη βάση η λαϊκή συμμαχία των εργαζομένων, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις και στην ύπαιθρο, των νέων, προκειμένου να βαθαίνουν οι ρίζες και τα θεμέλιά της, να μεγαλώνει το μπόι της και να αποτελεί αντίπαλο δέος στους κεφαλαιοκράτες και τα κόμματά τους (...)
Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η φτωχή αγροτιά, με την ενεργή συμμετοχή των γυναικών και των νέων, χρειάζεται να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους. Εμείς πρέπει όμως να μπούμε μπροστά και να δείξουμε αυτό το δρόμο. Μέσα από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ, τα ταξικά συνδικάτα, τις λαϊκές επιτροπές παίρνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί ώστε να οργανωθεί η αντεπίθεση του λαού και μεις να γίνουμε πιο ικανοί να δουλεύουμε, να οργανώνουμε και να καθοδηγούμε πλατιές μάζες και όχι έναν περιορισμένο κύκλο ανθρώπων.
Η συμμετοχή στο κίνημα είναι ανάγκη να αντιστοιχηθεί με την επίθεση που δεχόμαστε στη ζωή και στα δικαιώματά μας (...) Χρειαζόμαστε συνδικάτα, λαϊκές επιτροπές της κοινωνικής συμμαχίας και κίνημα χρειαζόμαστε ικανά όχι μόνο να οργανώνουν την προστασία της ζωής του λαού, αλλά και ικανά να οργανώσουν έναν ανειρήνευτο αγώνα με τα μονοπώλια και το κράτος τους.
Σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε να οργανωθεί το εργατικό, το λαϊκό κίνημα για να αντιμετωπίσει μια σειρά από επείγοντα προβλήματα: Την προστασία των ανέργων και των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, την ανακούφιση από τη φοροληστεία, τη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ και των ασφαλιστικών ταμείων, τη λειτουργία των νοσοκομείων και των παιδικών σταθμών (...)
Ξεκινάμε σήμερα με μια πιο σχεδιασμένη προσπάθεια οργάνωσης της μαζικής πάλης στα παρακάτω φλέγοντα ζητήματα.