Έχουμε καθήκοντα

Στην καλή χαρά οι ...τίτλοι:
«Πάσα Μόντι για 50 δισ. ευρώ ανάσα στο χρέος» (ΒΗΜΑ), «Αλλη μια ευκαιρία» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ), «Πρώτο ρήγμα στις πολιτικές που ρίχνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων» (ΣΥΡΙΖΑ).

***

Παρ' όλα αυτά τα νούμερα δεν βγαίνουν. Οι άνεργοι αυξάνονται. Και στην καρδιά του καπιταλισμού η ανάκαμψη δεν λέει να 'ρθει. Μιλάνε για νέα οπισθοδρόμηση στην ΕΕ, ενώ ακόμα και οι ανερχόμενες καπιταλιστικές οικονομίες δείχνουν σημάδια αποδυνάμωσης.
Σε απλά ελληνικά η θέση του ΚΚΕ ότι το σύστημα δεν δείχνει να μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του. Κι ότι η εργατική τάξη πρέπει να βρίσκεται προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο. Από δω και η ανάγκη για ανασύνταξη του κινήματος για την οργάνωση της αντεπίθεσης.
Γιατί παρά τα πανηγύρια απ' τη μια και την καλλιέργεια φρούδας ελπίδας από την άλλη, τα δεδομένα δεν αφήνουν περιθώρια για επανάπαυση. Αυτό που πλασάρουν σαν την «πιο ευνοϊκή ρύθμιση», αφορά στις τράπεζες. Για το λαό είναι σφίξιμο της θηλιάς.
Αυτό δεν αφορά μόνο τους εργάτες. Οι μεγαλέμποροι ήδη μιλάνε για νέα μείωση του τζίρου, οι ίδιοι βέβαια, κάνουν πως δεν βλέπουν ότι δεν καταγράφεται και η παραμικρή μείωση τιμών στην πρωτογενή παραγωγή, ψάχνουν λύση στο φορολογικό, όταν το πρόβλημα υπάρχει στην αναγκαστική επιδίωξη των καπιταλιστών να έχουν κέρδη.
Οι τιμές δεν θα πέσουν όσο κι αν πέσουν τα μεροκάματα. Κι επειδή τα κατώτερα μεροκάματα δεν μπορούν να πέσουν άλλο, χτυπιούνται ήδη οι μέσοι μισθοί, εφαρμόζεται δηλαδή η στόχευση των μονοπωλίων στις περίφημες αναδιαρθρώσεις, σ' όλα εκείνα δηλαδή όπου οι ανατροπές μπορούν να δημιουργήσουν πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Γι' αυτό η επικέντρωση και στις ιδιωτικοποιήσεις, στα τρένα, στο νερό, στην ενέργεια.

***

Στον κόσμο μας, στις γειτονιές όπου και οι αναφορές μας, μια ματιά γύρω μας θέτει ερωτήματα δύσκολα:
-- Πόσοι είναι ήδη με κομμένο ηλεκτρικό ρεύμα και δεν το λένε;
-- Πόσοι ζούνε ήδη υποσιτισμένοι καθημερινά και δεν το λένε;
-- Πόσοι έχουν ήδη τα χρέη ως το λαιμό και δεν το λένε;
-- Πόσα γερόντια κόβουν ως και το ψίχουλό τους για να ζήσουν τα εγγόνια;
-- Πόσοι μένουν χωρίς φάρμακα;
-- Πόσοι χωρίς περίθαλψη;
-- Πόσοι έχουν πάρει ήδη σειρά για υπερχρέωση;
Κι άλλα, που μερικά ίσως δεν τα φανταζόμαστε ακόμη και ίσως βρεθούμε να τα αντιμετωπίζουμε σαν αποτέλεσμα πια. Αυτό - το να μετράμε θύματα εκ των υστέρων - πρέπει να το αποφύγουμε, καθώς ακριβώς πάνω στην απόγνωση του κόσμου χτίζει την εξουσία της η αστική τάξη παρουσιάζοντας το ένα μετά το άλλο διάφορα σχήματα «φιλανθρωπίας» ως λύση.

***

Οσο κι αν το καλοκαίρι επιβάλλει ξεκούραση και μάζεμα δυνάμεων για έναν σκληρό Σεπτέμβρη, ας έχουμε καθαρό ότι λίγοι όλο και λιγότεροι είναι αυτοί που θα κάνουν διακοπές, πολλοί όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που θα ζουν με την αγωνία πώς θα την βγάλουν κι αύριο.

***

Η λύση δεν μπορεί να αφεθεί στις ΜΚΟ (σημ.: η εκκλησία ανακοίνωσε ότι σταματάνε τα συσσίτια γιατί οι εθελοντές πάνε διακοπές...) ούτε στις «κοινωνικές κουζίνες» που μαζεύουν εκλογική πελατεία. Παράλληλα το πρόβλημα δεν πρέπει να γίνει και πάλι λίπασμα για να γαντζωθούν ξανά στην εξουσία διάφοροι που αφού χαντάκωσαν με τις πολιτικές τους το λαό, τώρα εμφανίζονται σα να βγήκαν από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ να μιλάνε για τη «νέα δημοκρατική αριστερά», δηλαδή για αναβάθμιση της εξουσίας του κεφαλαίου.
Σ' αυτό το πλαίσιο ο εμφανιζόμενος σαν αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να 'ναι καθαρό ότι δεν αντιπροσωπεύει μόνο έναν ελιγμό της σοσιαλδημοκρατίας ώστε να επανέλθει δριμύτερη, αλλά και ένα παρόν με θέσεις συγκεκριμένες που έχουν πυρήνα την υπεράσπιση της ΕΕ και των επιχειρηματιών. Είναι, δηλαδή, συστημική δύναμη που λειτουργεί σαν αμορτισέρ για να απορροφούνται οι κοινωνικοί κραδασμοί.
Στο σύνολό τους οι δυνάμεις που καλλιεργούν την αυταπάτη ότι η λύση για τα λαϊκά στρώματα είναι να παραδώσουν την ελπίδα τους σε μια πιθανή αλλαγή κυβέρνησης και μέχρι τότε στη θεσμική αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή, ενισχύουν τις τάσεις υποταγής, υποβιβάζουν την ταξική συνείδηση ώστε να λειτουργεί για τη συντήρηση του συστήματος.

***

Το αίτημα για αφαίρεση της ιδιοκτησίας και της εξουσίας από τους καπιταλιστές έχει τεθεί στην ημερήσια διάταξη από την ίδια την πραγματικότητα ενός συστήματος που έχει παρασαπίσει και απειλεί να παρασύρει στην καταστροφή καθέναν που το ανέχεται.
Οσο κι αν η πολιτική συγκυρία δεν κάνει ορατή την άμεση ανατροπή, τα οικονομικά δεδομένα της εξελισσόμενης καπιταλιστικής κρίσης δείχνουν και την διέξοδο. Την έχει διακηρύξει το ΚΚΕ: Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία. Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, οργάνωση, αντεπίθεση, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία - οικονομία.
Απ' αυτήν την ημερήσια διάταξη απορρέουν τα καθήκοντα και του καλοκαιριού. Λύσεις με ντρίπλες δήθεν αντικαπιταλιστικής πάλης που θα αφήνουν τους καπιταλιστές ανέπαφους δεν υπάρχουν.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

 

Πηγή