Η Ιδρυση της Γ΄ Διεθνούς

Ο Λένιν στο βήμα του 3ου Συνεδρίου της Γ' Διεθνούς

Στις 2 - 6 Μάρτη του 1919 έγινε το πρώτο ιδρυτικό συνέδριο της Γ΄ Διεθνούς. Με την έναρξη του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η Β' Διεθνής, που υπήρχε από το 1889 με επικεφαλής οπορτουνιστές ηγέτες είχε πια χρεοκοπήσει ολοκληρωτικά. Ο Β.Ι. Λένιν έθεσε σκοπό την ίδρυση της νέας, ξεκαθαρισμένης από τον οπορτουνισμό Διεθνούς και άρχισε αγώνα για τη συσπείρωση όλων των επαναστατικών, διεθνιστικών στοιχείων στο διεθνές εργατικό κίνημα. Ολα τα επαναστατικά διεθνιστικά στοιχεία συσπειρώθηκαν γύρω από το προλεταριακό κόμμα που υπήρχε στη Ρωσία, το κόμμα των Μπολσεβίκων.Η νίκη της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία ήταν και νίκη του Μαρξισμού ενάντια στο ρεφορμισμό. Σήμανε ορμητική ανάπτυξη του επαναστατικού εργατικού κινήματος σε όλο τον κόσμο. Χάρη στην επίδραση της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και κάτω από την ιδεολογική καθοδήγηση του μαρξισμού - λενινισμού, η ίδρυση σε πολλές χώρες κομμουνιστικών κομμάτων δημιούργησε ευνοϊκές συνθήκες για την ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Ετσι το Μάρτη του 1919 γίνεται στη Μόσχα το 1ο Συνέδριο της Γ΄ Διεθνούς, όπου έλαβαν μέρος αντιπρόσωποι από 35 κομμουνιστικά κόμματα, κομμουνιστικές ομάδες και εργατικές σοσιαλιστικές οργανώσεις διαφόρων χωρών, όπως π.χ. των Σοβιετικής Ενωσης, Γερμανίας, Αυστρίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας, Φινλανδίας, Γαλλίας, Βουλγαρίας, ΗΠΑ, Κίνας, Κορέας κ.ά.
Το Συνέδριο έγινε με την άμεση καθοδήγηση του Β.Ι. Λένιν. Το Συνέδριο ψήφισε τις θέσεις πάνω στην εισήγηση του Β.Ι. Λένιν «Η αστική δημοκρατία και η δικτατορία του προλεταριάτου». Οι θέσεις συσπείρωσαν το συνέδριο γύρω από την ιστορική αποστολή των Κομμουνιστικών Κομμάτων κάτω από την καθοδήγηση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, δηλαδή την πάλη για την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Το Συνέδριο απευθύνθηκε προς το διεθνές προλεταριάτο, που το καλούσε σε αποφασιστικό αγώνα για την προλεταριακή δικτατορία, για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη σε κάθε καπιταλιστική χώρα.
H κομμουνιστική διεθνής υπήρχε έως το 1943 οπότε και αυτοδιαλύθηκε. «Χρειάζεται να μελετηθούν στην πορεία και να φωτιστούν οι αρνητικές συνέπειες, οι επιπτώσεις από τη διάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς ως ενιαίου κέντρου με την ανταλλαγή απόψεων και με άλλα κομμουνιστικά κόμματα. Η νέα μορφή συντονισμού, με τη βοήθεια των διεθνών διασκέψεων που καθιερώθηκε, συνέβαλε ως μια ορισμένη περίοδο στην κοινή επεξεργασία της στρατηγικής και τακτικής, στην κοινή δράση. Στην πορεία ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε και αυτή, λόγω των ιδεολογικών διαφωνιών και των ρήξεων στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος». Ντοκουμέντο της ΚΕ του ΚΚΕ: Προβληματισμοί για τους παράγοντες που καθόρισαν την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη.
Επίσης, η Απόφαση του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ: Για την Κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα διαπιστώνει πως: «Η διεθνοποίηση της πάλης κατά του ιμπεριαλισμού δεν μπορεί να αποκτήσει μαζικό και κυρίως σταθερό χαρακτήρα προοπτικής, αν δε στηριχτεί σε ένα διακριτό και ισχυρό Κομμουνιστικό Κίνημα, έναν κομμουνιστικό πόλο, που μπορεί να γίνει μοχλός για τη θετική επίδραση των λαών στις διεθνείς εξελίξεις. Αυτό θα διαμορφώσει, επίσης, ένα ισχυρό υπόβαθρο για ευρύτερη αντιιμπεριαλιστική συμμαχία».
Ο «Ριζοσπάστης» αναδημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από την Εισήγηση του Β.Ι. Λένιν στο πρώτο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, όπου με επιστημονική ακρίβεια αποδείχνει τον ταξικό χαρακτήρα των εννοιών «δημοκρατία» και «δικτατορία» και διατυπώνει το επαναστατικό καθήκον για την εργατική τάξη και τα κόμματά της σε όλο τον κόσμο για την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας και εγκαθίδρυσης της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Οι υπότιτλοι είναι δικοί μας. Για τα αποσπάσματα χρησιμοποιήθηκε η έκδοση των «Απάντων» του Β.Ι. Λένιν τόμ. 32, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

Πηγή