ΚΑΤΙΝ: Πώς και γιατί οι χιτλερικοί εκτέλεσαν τους Πολωνούς αξιωματικούς

Η Βαρσοβία μετατράπηκε από τους Γερμανούς σε ερείπια

Παραμονές του γιορτασμού της 60^ης επετείου της Νίκης του σοβιετικού λαού στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, και ενάντια στους νικητές ετοιμάζεται προβοκάτσια πρώτου μεγέθους, για να ρίξει στη γκεμπελική λάσπη τη Μέρα της Νίκης και όλο το ηρωικό παρελθόν.

Η αρχή της προβοκάτσιας βρίσκεται στην πλαστογράφηση από τους Γερμανούς και τους «Πολωνούς του Λονδίνου», το 1943, της λεγόμενης «υπόθεσης Κατίν».

Σε γενικές γραμμές η προβοκατόρικη εκδοχή του Γκέμπελς και αυτών που την υποστηρίζουν και σήμερα έχει ως εξής: Στη γερμανική εξουσία η εκτέλεση των Πολωνών στα περίχωρα του Σμολένσκ έγινε γνωστή στις 2 Αυγούστου 1941 από τις υποδείξεις κάποιου Μέρκουλεβ, ο οποίος βρέθηκε αιχμάλωτος των Γερμανών, όμως αυτές τις υποδείξεις δεν τις έλεγξαν. Μετά, σύμφωνα με αυτό τον ισχυρισμό, τους τάφους των Πολωνών αξιωματικών τους εντόπισαν και τους έσκαψαν το Φλεβάρη - Μάρτη του 1942 Πολωνοί στρατιώτες από τους στρατοπεδευμένους στην περιοχή του Κατίν τάγματος μηχανικού. Το έκαναν εκ νέου γνωστό στους Γερμανούς, που και πάλι «δεν ενδιαφέρθηκαν». Αρχισαν να τους «ενδιαφέρουν» μόνο μετά τη συντριβή των χιτλερικών στο Στάλινγκραντ και τη ριζική στροφή στον πόλεμο. Τότε, όπως επιβεβαιώνουν οι συνήγοροι του Χίτλερ και του Γκέμπελς, οι Γερμανοί άρχισαν «να ερευνούν» επισταμένως και στις 18 Φλεβάρη του 1943 «εντόπισαν» μερικά κοινοτάφια Πολωνών αξιωματικών. Στη συνέχεια «βρήκαν» μάρτυρες από τους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι εννοείται ότι «επιβεβαίωσαν» πως τους Πολωνούς τους εκτέλεσαν την ανοιξη του 1940, τότε που οι Γερμανοί μόλις ολοκλήρωναν την επεξεργασία των σχεδίων τους για την επίθεση κατά της ΕΣΣΔ. Η φασιστική ηγεσία έθεσε επικεφαλής της «διεθνούς επιτροπής» για την εξέταση των πτωμάτων τον καθηγητή τους Γκέρχαρντ Μπουτς και άρχισε η θορυβώδης αντισοβιετική προπαγάνδα. Ηδη από τις 16 Μάρτη 1943 συνενώθηκε με αυτούς η πολωνική εμιγκρέδικη κυβέρνηση, που δε βρήκε το χρόνο να ζητήσει κάποιες εξηγήσεις από τη σύμμαχό τους ΕΣΣΔ, αλλά αμέσως προσχώρησε στην προπαγάνδα του Γκέμπελς, δικαιολογώντας την αισχρή συμπεριφορά της με εντυπώσεις από «τις πλουσιοπάροχες και λεπτομερείς πληροφορίες όσον αφορά τον εντοπισμό εκείνων των χιλιάδων Πολωνών αξιωματικών στο Σμολένσκ και με την κατηγορηματικότητα των διαβεβαιώσεων ότι αυτοί δολοφονήθηκαν από τη σοβιετική εξουσία την άνοιξη του 1940»!

Οι περίφημες Κατιούσες σε δράση

Για να δώσουν στις συκοφαντικές τους επινοήσεις μεγαλύτερη πειστικότητα, ανώτατοι παράγοντες της φασιστικής Γερμανίας συζητούσαν ακόμα το ζήτημα να έρθει στο Κατίν ο επικεφαλής της πολωνικής κυβέρνησης της εμιγκράτσιας στρατηγός Σικόρσκι. Κρίνοντας από έμμεσες πληροφορίες ο Σικόρσκι ήταν από παλιά σημαντικός πράκτοράς τους. Μαρτυρία για αυτό αποτελεί η ανταλλαγή απόψεων για το συγκεκριμένο ζήτημα μεταξύ Χίμλερ και Ρίμπεντροπ. Μεταξύ άλλων ο Ρίμπεντροπ ενημέρωσε τον Χίμλερ, ότι αυτή η ιδέα φαντάζει δελεαστική από προπαγανδιστική άποψη, αλλά «υπάρχει εντολή σχετικά με το πολωνικό ζήτημα, η οποία εμποδίζει οποιαδήποτε επαφή με τον επικεφαλής της πολωνικής κυβέρνησης της εμιγκράτσιας». Στην αλληλογραφία των δυο χιτλερικών αξιωματούχων προκαλεί εντύπωση η πεποίθηση, ότι ο στρατηγός Σικόρσκι δεν πρόκειται να παρακούσει εάν τον προσκαλέσουν στο Κατίν.

Σύμφωνα με εντολή του Αδόλφου Χίτλερ το 1939: «Οι Πολωνοί θα πρέπει να έχουν ένα μόνο αφεντικό - τον Γερμανό. Δεν μπορούν και δεν πρέπει να υπάρχουν δυο αφεντικά, γι' αυτό θα πρέπει να εξολοθρευτούν όλοι οι εκπρόσωποι της πολωνικής διανόησης. Ακούγεται σκληρό, όμως αυτός είναι ο νόμος της ζωής». Σύμφωνα με στοιχεία του συγγραφέα Ντ. Τόλαντ, ήδη από τα μέσα της άνοιξης του 1939 εξολοθρεύτηκαν πάνω από 3,5 χιλιάδες εκπρόσωποι της πολωνικής διανόησης, τους οποίους ο Χίτλερ θεωρούσε ότι «διέδιδαν τον πολωνικό εθνικισμό». «Μόνο μέσα από αυτό το δρόμο - επιβεβαίωνε - μπορούμε να έχουμε το δικό μας ζωτικό χώρο».

Οκτώβρης 1943: Σφοδρές μάχες στο Δνείπηρο

Η τρομοκρατία συνοδευόταν από αλύπητο εκτοπισμό από τη γη τους περισσότερων από ένα εκατομμύριο απλών Πολωνών και εγκατάσταση σε αυτά τα εδάφη Γερμανών από άλλα μέρη της Πολωνίας και της Βαλτικής. Αυτό έγινε το χειμώνα και κατά τη μετεγκατάσταση πέθαναν από το κρύο περισσότεροι Πολωνοί από όσους είχαν κρεμαστεί.Πρέπει να πούμε, πως όταν την 1^η Σεπτέμβρη 1939 η ναζιστική Γερμανία επιτέθηκε στην Πολωνία, οι Πολωνοί που ζούσαν κοντά στα πολωνο-γερμανικά σύνορα στις πόλεις Μπιγκντός (Μπρόμπεργκ) και Σούτλιτσε έσφαξαν όλον το γερμανικό πληθυσμό, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών και των παιδιών.
Τους προδότες και τους πολωνο-γερμανούς παραγγελιοδόχους τους πρόδωσε η βιασύνη και η ασυγκράτητη επιθυμία τους να εξασφαλίσουν απόφαση ότι το ΚΚΣΕ είναι «αντισυνταγματική» οργάνωση, να θάψουν την «κομμουνιστική νεροφίδα» πολύ πιο βαθιά από ό,τι οι φασίστες έθαψαν τους Πολωνούς αξιωματικούς στο Σμολένσκ. Στη συνεδρίαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας στις 16 Οκτώβρη 1992 οι εκπρόσωποι της πλευράς του Γιέλτσιν, ο Σ. Σαχράι και ο Α. Μακάροφ, ανακοίνωσαν στους συνηγόρους ότι επισυνάπτονται στα υλικά της υπόθεσης μόλις «εντοπισθέντα» στα Αρχεία άκρως απόρρητα έγγραφα για την τραγωδία του Κατίν, που δείχνουν ότι οι Πολωνοί αξιωματικοί είχαν εκτελεστεί με απόφαση των καθοδηγητικών οργάνων του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων). Σύμφωνα με δήλωση του Σ. Σαχράι, αυτά τα έγγραφα διατηρήθηκαν σε σφραγισμένο φάκελο - πακέτο Ν^ο 1, που παραδίδετο χέρι - χέρι από τους Πρώτους Γραμματείς στους Γενικούς Γραμματείς της ΚΕ του ΚΚΣΕ. Ολος ο Τύπος, ο οποίος αυτοονομάστηκε δημοκρατικός, κομπάζοντας έγραψε και η τηλεόραση μετέδιδε για εντυπωσιακά ευρήματα και ότι ο προσωπικός απεσταλμένος του Προέδρου, αρχειοθέτης Ρ. Πιχόι, επέδωσε στον Λ. Βαλέσα αυτά τα έγγραφα στις 14 Οκτώβρη 1992. Οι Πολωνοί ευχαρίστησαν τον απεσταλμένο του Μπ. Γιέλτσιν, τα κοίταξαν, ξεφύλλισαν τα έγγραφα και απαίτησαν από τις ρωσικές αρχές να τους παρουσιάσουν τα πρωτότυπα. Μέχρι σήμερα η ρωσική πλευρά τα «παρουσιάζει»!

Παγκόσμιο ψέμα

Μετόπισθεν: Εργασία σε εργοστάσιο για την υποστήριξη του Μετώπου

Το φθινόπωρο του 1992 τα ρωσικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εξαπέλυσαν επίθεση ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα και τους κομμουνιστές με την ίδια μανία όπως και η προπαγάνδα των χιτλερικών το 1943, στην οποία ο Γκέμπελς τους εκπαίδευε: «Το κέντρο βάρους της προπαγάνδας μας στις αμέσως επόμενες ημέρες θα είναι επικεντρωμένο σε δυο θέματα: ο ατλαντικός βάλτος και η μπολσεβίκικη άτιμη δολοφονία. Στον κόσμο πρέπει να δείξουμε αυτές τις σοβιετικές θηριωδίες διά της συνεχούς προσκόμισης νέων γεγονότων. Είναι αυτοί οι ίδιοι οι μπολσεβίκοι οι οποίοι πήραν από τους Αγγλους απόλυτες αρμοδιότητες για κυριαρχία και μπολσεβικοποίηση της Ευρώπης. Γενικά πρέπει να μιλάμε συχνότερα για τους 17-18χρονους στρατιώτες οι οποίοι πριν την εκτέλεση ζητούσαν να τους επιτρέψουν να στείλουν γράμμα στα σπίτια τους και λοιπά, δεδομένου ότι αυτό δρα εκπληκτικά».

Προφανώς, οι γιελτσινικοί, ρίχνοντας στη διαδικασία του Συνταγματικού Δικαστηρίου, που διήρκησε (με τις διακοπές) από τις 26 Μάη έως τις 30 Νοέμβρη 1992, τα «αυθεντικά έγγραφά τους», δε λυπήθηκαν κόπους γι' αυτό.
Εκ μέρους των κομμουνιστών ανατέθηκε στον συντάκτη του παρόντος και στον καθηγητή Ρουντίσκι Φ.Μ. να δώσουμε νομική εκτίμηση των «εγγράφων» Κατίν.
Εκφράσαμε την αμφιβολία για την αυθεντικότητα τριών βασικών εγγράφων - τις σημειώσεις του Λ. Μπέρια, της 5ης Μαρτίου 1940, το απόσπασμα από τα πρακτικά της συνεδρίασης του ΠΓ της 5ης Μαρτίου 1940, και τις σημειώσεις του Α. Σελέπιν της 3ης Μαρτίου 1959 προς τον Χρουστσόφ, δηλώνοντας, ότι πρέπει να υποβληθούν σε γραφολογική εξέταση. Ενα από τα σημάδια, ένδειξη της παραποίησης των σημειώσεων του Μπέρια και του αποσπάσματος από τα πρακτικά της συνεδρίασης του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΠΚΚ (μπ), ήταν η πλήρης συμφωνία των ημερομηνιών της αποστολής των σημειώσεων (5 Μάρτη του 1940) και της διεξαγωγής της συνόδου του Πολιτικού Γραφείου (επίσης στις 5 Μάρτη, 1940). Στην πρακτική των συνεδριάσεων του Πολιτικού Γραφείου δε συνέβη ποτέ κάτι παρόμοιο. Υπήρχε απόσταση χρόνου μεταξύ της ημερομηνίας της αποστολής του ενός ή του άλλου εγγράφου και της πρότασης να εξεταστεί κάποιο ζήτημα στη συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου από την ίδια τη συνεδρίαση και δεν ήταν μικρότερη από 5-6 ημέρες.
Για τους αντιπροσώπους της προεδρικής πλευράς η κατηγορία για παραποίηση των εγγράφων ήταν δυνατό χτύπημα. Προσπάθησαν να μη δείξουν σύγχυση και ακόμη υποσχέθηκαν να παρουσιάσουν τα «αυθεντικά έγγραφα των Αρχείων», αλλά, φυσικά κανένα εκ των πρωτοτύπων δεν παρουσίασαν ποτέ και σε κανέναν. Και το Συνταγματικό Δικαστήριο στην απόφασή του της 30ής Νοέμβρη 1992, δεν άρθρωσε λέξη για την τραγωδία του Κατίν. Στην ουσία αποκατέστησε την πρώην σοβιετική και κομματική ηγεσία. Αναγνώρισε έμμεσα την ισχύ των συμπερασμάτων της επιτροπής του ακαδημαϊκού Ν.Ν. Μπουρντένκο, ότι οι περισσότεροι από τους 135 χιλιάδες ανθρώπους εξολοθρεύτηκαν από τους Γερμανούς φασίστες στο προσωρινά κατεχόμενο έδαφος της επαρχίας του Σμολένσκ, ήταν Πολωνοί αξιωματικοί, που βρίσκονταν σε τρία σωφρονιστικά - στρατόπεδα στην περιοχή του Κατίν και χρησιμοποιήθηκαν στην περίοδο της επίθεσης της Γερμανίας στη Σοβιετική Ενωση σε οδικές εργασίες.
Αλλά οι δικοί μας γκεμπελίσκοι - πλαστογράφοι, που παροτρύνονται από την πολωνο - γερμανική πλευρά, δεν μπόρεσαν να επινοήσουν τίποτα καλύτερο, σχετικά με το πώς θα συνεχίσουν στην ίδια κατεύθυνση. Αρχικά την πλαστογραφία τη «διόρθωσαν». Αυτό εκφράστηκε στο ότι από τις «σημειώσεις» του Μπέρια στο σύντροφο Στάλιν έσβησαν την ένδειξη του αριθμού και τον αριθμό «5» τον πέταξαν, άγνωστο πού! Ηταν «5 Μάρτη του 1940», και έγινε «... Μάρτης του 1940». Η «σημείωση» με αυτή τη μορφή περιέχεται στον έκτο τόμο «των υλικών με θέμα τον έλεγχο της συνταγματικότητας των διαταγμάτων του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που αφορούσαν τη δραστηριότητα του ΚΚΣΕ και του ΚΚ της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας (ΡΣΟΣΔ) και επίσης τον έλεγχο της συνταγματικότητας του ΚΚΣΕ και του ΚΚ της ΡΣΟΣΔ». Δεν ξέρω ποιος στο Συνταγματικό Δικαστήριο έγινε συνεργός της προεδρικής πλευράς στην επαναλαμβανόμενη παραποίηση, αλλά, προφανώς, οι γιελτσινικοί είχαν τέτοιες δυνατότητες, που μπορούσαν χωρίς οποιεσδήποτε δυσκολίες μετά από την αποκάλυψη να αντικαταστήσουν την παραποιημένη φωτοτυπία με άλλη της ίδιας «ποιότητας». Μόνο οι χειρισμοί με την πασίγνωστη «σημείωση Μπέρια» είναι αρκετοί, προκειμένου να συναχθεί ένα συμπέρασμα, ότι όλες οι κατηγορίες ενάντια στους σοβιετικούς ηγέτες για την εκτέλεση των Πολωνών αξιωματικών αποτελούν παγκόσμιο ψέμα.

Πώς έστησαν την προβοκάτσια

Η «εργασία πάνω στα λάθη» απαίτησε πολύ χρόνο και συνοδεύτηκε με την απόρριψη πολλών προηγούμενων ισχυρισμών τους. Ειδικά άσχημα έγιναν γι' αυτούς τα πράγματα μετά από την εμφάνιση το 1995 του μικρού σε όγκο, αλλά γεμάτου από γεγονότα βιβλίου του Γ. Μούχιν «Η έρευνα για το Κατίν». Μεταξύ πολλών έμμεσων αποδείξεων που πιστοποιούσαν ότι η εκτέλεση των Πολωνών αξιωματικών έγινε το φθινόπωρο του 1941, ο Γ. Μούχιν σημειώνει τρεις άμεσες αποδείξεις: 1) Τα συμπεράσματα των ιατροδικαστών εμπειρογνωμόνων, συμπεριλαμβάνοντας μια σειρά απ' αυτούς, οι οποίοι το 1943 ήταν στην επιτροπή του Γερμανού καθηγητή Γ. Μπουτς, για το ότι βάσει του βαθμού της αποσύνθεσης των πτωμάτων, της κατάστασης του ιματισμού τους και άλλων σημαδιών, μέχρι τη στιγμή της εκταφής από τους χιτλερικούς, οι σκοτωμένοι ήταν θαμμένοι στη γη λιγότερο από ένα χρόνο, το πολύ 1 1/2 χρόνο. Δηλαδή, ο χρόνος της δολοφονίας τους προσδιορίζεται στο φθινόπωρο του 1941. 2) Οι σφαίρες και οι κάλυκες, που ανακαλύφθηκαν στους τάφους, είχαν διαμέτρημα 7,65 χιλιοστών και 6,35 χιλιοστών και τα χαρακτηριστικά του γερμανικού εργοστασίου παραγωγής σφαιρών «Genshovik», σε συντομογραφία «Geko», δηλαδή, παράχθηκαν στη Γερμανία. 3) Περίπου στο 20% των πτωμάτων τα χέρια δέθηκαν με σπάγκο, ο οποίος πριν από τον πόλεμο δεν παραγόταν καθόλου στην ΕΣΣΔ, αλλά παραγόταν στη Γερμανία.

Σημαντικό ενδιαφέρον έχει το πώς οι χιτλερικοί ετοίμασαν το χειμώνα του 1943 την προβοκάτσια στο Κατίν. Εγινε με τη γερμανική σχολαστικότητα και εκ βάθρων. Ηταν επιλεγμένοι οι «απαραίτητοι» συγγραφείς, δημοσιογράφοι, ειδικοί στον τομέα της ιατροδικαστικής. Την περιοχή των βουνών Αιγών, που έως την άφιξη των κατακτητών ήταν η αγαπημένη τοποθεσία για βόλτες των κατοίκων του Σμολένσκ, οι χιτλερικοί τη μετέτρεψαν σε απαγορευμένη ζώνη. Στην αρχή της προπαγανδιστικής δράσης ενίσχυσαν τη φρούρηση, την οποία, εκτός από τους Πολωνούς, που υπηρετούσαν τη Βέρμαχτ, είχαν αναλάβει με επιτυχία και τα SS. Στο Κατίν εγκατέστησαν γερμανική ομάδα της προπαγάνδας. Ο Γκέμπελς υποδείκνυε με επιμονή στους υφισταμένους του: «Οι Γερμανοί αξιωματικοί, που θα αναλάβουν την καθοδήγηση θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προετοιμασμένοι πολιτικά και έμπειροι άνθρωποι, ικανοί να ενεργούν με ευελιξία και βεβαιότητα. Μερικοί άνθρωποί μας πρέπει να είναι εκεί πιο πριν, έτσι ώστε όλα να είναι έτοιμα κατά την άφιξη του Ερυθρού Σταυρού και κατά τις εκταφές να μην αντιμετωπίσουν καταστάσεις που δεν αντιστοιχούν στη γραμμή μας. Θα ήταν πρόσφορο να επιλεχτεί ένα άτομο από μας και ένα ακόμη OVK, οι οποίοι ήδη από τώρα θα προετοιμάσουν λεπτό προς λεπτό το πρόγραμμα στο Κατίν». Κατά συνέπεια, ο Γκέμπελς δεν έκρυψε από τους υφισταμένους του, ότι η υπόθεση Κατίν είναι πλαστή.
Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός δε συμμετείχε στην προβοκάτσια του Γκέμπελς, παρά τον εκβιασμό και τις απειλές των χιτλερικών. Κατόπιν οι «Πολωνοί του Λονδίνου», μετά από τη σύναψη της επαίσχυντης συμφωνίας με τους Γερμανούς, απέστειλαν στο Κατίν την «Τεχνική Επιτροπή του Πολωνικού Ερυθρού Σταυρού», που έμεινε εκεί από τις 17 Απρίλη μέχρι τις 9 Ιούνη 1943. Επικεφαλής της επιτροπής ήταν ο Πολωνός Κ. Σκαρζίνσκι και στο στάδιο ολοκλήρωσης ο συμπατριώτης του Μ. Βοντζίνσκι. Προετοίμασαν τις εκθέσεις για την εργασία της επιτροπής, οι οποίες φυλάσσονται στο Λονδίνο.
Στις αναζητήσεις τους οι σύγχρονοι γκεμπελίσκοι προτιμούν να δώσουν αποσπάσματα μόνο από την έκθεση του Σκαρζίνσκι, δεδομένου ότι από του Βοντζίνσκι δεν τους άρεσε η περιττή λεπτολογία του, που υποδείκνυε, παραδείγματος χάριν, ότι «όλοι οι τραυματισμοί από σφαίρες προκλήθηκαν από πιστόλι που χρησιμοποιούσε πυρομαχικά του εμπορικού σήματος Geco 7.65 D».
Αλλά και την έκθεση του Σκαρζίνσκι φοβούνται να την αναπαράγουν ολόκληρη. Στην έκθεση υπάρχουν λεπτομέρειες, οι οποίες πιστοποιούν ότι οι Γερμανοί έδωσαν στους Πολωνούς το θλιβερό και ταπεινωτικό ρόλο των κομπάρσων, προορισμένων, με την παρουσία τους, να προσδώσουν στο προπαγανδιστικό θέατρο τη μορφή «έρευνας». Είναι χαρακτηριστικά τα αποσπάσματα από την έκθεση: «Τα μεταφερθέντα με φορεία από τις τάφρους πτώματα τα έβαζαν στη σειρά και προχωρούσαν στην αναζήτηση ντοκουμέντων κατά τέτοιον τρόπο, έτσι που το κάθε πτώμα ξεχωριστά το έψαχναν δύο εργαζόμενοι με την παρουσία ενός μέλους της επιτροπής του Πολωνικού Ερυθρού Σταυρού (ΠΕΣ) ... Τα μέλη της επιτροπής, που ήταν χρεωμένα με την αναζήτηση των ντοκουμέντων, δεν είχαν το δικαίωμα της έρευνας και της ταξινόμησής τους. Ηταν υποχρεωμένα να συσκευάσουν μόνο τα ακόλουθα αντικείμενα: α) πορτοφόλια με όλο το περιεχόμενό τους β) όλα τα πιθανά έγγραφα, που βρέθηκαν διασπαρμένα γ) μετάλλια και άλλα αξιοσημείωτα αντικείμενα δ) μενταγιόν, σταυρούς κλπ. ε) επωμίδες στ) πορτοφόλια ζ) όλα τα πιθανά πολύτιμα αντικείμενα.
Κατά συνέπεια, οι εξετασθέντες και ταξινομημένοι φάκελοι τοποθετήθηκαν αριθμημένοι σε κιβώτια. Παρέμειναν στην αποκλειστική διάθεση των γερμανικών αρχών. Οι κατάλογοι, που ήταν τυπωμένοι από τους Γερμανούς στη γραφομηχανή στη γερμανική γλώσσα, δε θα μπορούσαν να συγκριθούν από την επιτροπή με τις πρόχειρες σημειώσεις, δεδομένου ότι δεν επέτρεπαν στην επιτροπή την πρόσβαση σε αυτές. Κατά τη διάρκεια της εργασίας της Τεχνικής Επιτροπής ΠΕΣ στο δάσος του Κατίν στην περίοδο από τις 15 Απριλίου μέχρι τις 7 Ιουνίου του 1943, μόνο 4.243 πτώματα έβγαλαν από επτά τάφους, που εντοπίστηκαν σε μικρή απόσταση ο ένας από τον άλλο και ανασκάφθηκαν τον Μάρτιο του 1943 από τις γερμανικές στρατιωτικές αρχές. Πολύ λεπτομερώς και σε ολόκληρη την περιοχή, οι Γερμανοί ανίχνευσαν τη γη, προκειμένου ο δηλωμένος από την προπαγάνδα τους αριθμός των 12 χιλιάδων πτωμάτων να μην απέχει πολύ από την πραγματικότητα, και να μην επιτρέπει να υποθέσει κανείς ότι δεν υπάρχουν περισσότεροι τάφοι.
Αποκάλυψαν έτσι μαζικά ενταφιασμένους Ρώσους σε διαφορετικό βαθμό αποσύνθεσης, μέχρι και σκελετούς. Η έκθεση του Σκαρζίνσκι είναι αξιοπρόσεκτη, όχι μόνο για το ότι οι Γερμανοί δεν παρουσίασαν στους Πολωνούς της Τεχνικής Επιτροπής ούτε ένα ντοκουμέντο, αλλά και γιατί τους συμπεριφέρθηκαν σαν ζώα. Οι Πολωνοί ακόμη και γι' αυτό δεν είπαν κουβέντα, ότι δηλαδή στην περιοχή που ανέσκαψαν οι Γερμανοί, εκτός από τους τάφους των Πολωνών αξιωματικών υπήρχαν τάφοι με «μαζικά ενταφιασμένους Ρώσους». Μοναδικός υπαινιγμός ήταν ότι εκτέλεσε τους Πολωνούς αυτός που εκτέλεσε και τους Ρώσους.
Αλλά η επιτροπή των ιατροδικαστών εμπειρογνωμόνων, στην οποία επικεφαλής ήταν ο Γ. Μπουτς, έμεινε στο Κατίν μόνο δύο ημέρες και, αφού άνοιξε εννέα πτώματα, που εκ των προτέρων είχαν προετοιμάσει οι χιτλερικοί, την 1η Μάη του 1943 αναχώρησε για το Βερολίνο. Αλλά, αντί του Βερολίνου το αεροσκάφος προσγειώθηκε σε απομονωμένο απομακρυσμένο αεροδρόμιο. Μετέπειτα ο Βούλγαρος γιατρός Μαρκόφ θυμήθηκε: «Το αεροδρόμιο ήταν σαφώς στρατιωτικό. Εκεί γευματίσαμε, και μετά από το γεύμα μας ζήτησαν αμέσως να υπογράψουμε τα αντίγραφα του πρωτοκόλλου. Μας ζήτησαν να υπογράψουμε ακριβώς εδώ, σε αυτό το απομονωμένο αεροδρόμιο!» Εκτός από το γενικό πρωτόκολλο, κάθε μέλος της επιτροπής έγραψε το συμπέρασμά του. Ο Βούλγαρος Μαρκόφ στο συμπέρασμά του, παρά την πίεση των Γερμανών, παρεξέκλινε από τα συμπεράσματα ότι οι Πολωνοί αξιωματικοί εκτελέστηκαν το 1940. Με τη σειρά του ο Τσεχοσλοβάκος καθηγητής Φ. Γκάεκ, επίσης μέλος της επιτροπής Μπουτς, δημοσίευσε το 1945 στην Πράγα την μπροσούρα «Αποδείξεις Κατίν», στην οποία καταθέτει αμερόληπτα και άμεμπτα από επιστημονική άποψη επιχειρήματα, προς επιβεβαίωση αυτού: Οτι οι Πολωνοί αξιωματικοί δε θα μπορούσαν να είχαν εκτελεστεί πριν το φθινόπωρο του 1941. Οσον αφορά στον ίδιο τον Μπουτς η μοίρα του αποδείχτηκε αξιολύπητη. Δικοί μας γκεμπελίσκοι προσπαθούν να μην τον θυμούνται, καθώς δεν επιθυμούν να πουν ότι τον Μπουτς τον σκότωσαν το 1944 οι ίδιοι οι Γερμανοί, με την υποψία ότι θα αποκαλύψει την προβοκάτσια για τους ενταφιασμένους στο Κατίν.

Τα «περίφημα υλικά στοιχεία»

Αλλά τι έγινε με τα «υλικά στοιχεία» υπό μορφή εγγράφων και διαφόρων αντικειμένων, τα οποία οι Γερμανοί με τη βοήθεια των Πολωνών της Τεχνικής Επιτροπής, το διάστημα Απρίλη - Ιούνη του 1943, συσκεύασαν σε κιβώτια; Πράγματι όλη «η έρευνα» των Γερμανών, εκτός από τα ξέφρενα ιατρικά συμπεράσματα, δομήθηκε κατά τη διάρκεια της συλλογής από τα πτώματα των ντοκουμέντων και με τον ισχυρισμό ότι ανάμεσά τους δε βρέθηκε κανένα έγγραφο με ημερομηνία μετά το Μάη του 1940. Αυτά τα χαρτιά ή σε 9, ή σε 14 κιβώτια με τον αριθμό 3184 τα μετέφεραν σε δύο φορτηγά στα βάθη των εδαφών «του Ράιχ», όλο και πιο μακριά από τη σοβιετική επίθεση. Οταν έγινε σαφές ότι η ήττα της Γερμανίας είναι αναπόφευκτη, «ο προϊστάμενος του σιδηροδρομικού σταθμού, ενώ πλησίαζαν τα σοβιετικά στρατεύματα, έκαψε, εφαρμόζοντας τη διαταγή, τα έγγραφα», σύμφωνα με όσα γράφει ο γνωστός σύγχρονος γκεμπελίσκος Τσ. Μαντάιτσικ. Η ομάδα των συκοφαντών προσπαθεί να προσποιηθεί ότι τίποτα δε συμβαίνει, αφού ο κατηγορούμενος κατέστρεψε έγγραφα που τον επαληθεύουν. Αλλά βεβαιώνω, ότι οι Γερμανοί έκαψαν αυτά τα έγγραφα ακριβώς γιατί περιείχαν αποδείξεις της ευθύνης τους.

Το 1990 - 1991 οι «ιστορικοί» Ν. Λέμπεντεφ και Γ. Ζόρια, που ανήκουν στον ακαδημαϊκό κύκλο των υποστηρικτών της εκδοχής του Γκέμπελς για την τύχη των Πολωνών αξιωματικών, στα γραπτά τους δηλώνουν ότι «...την περίοδο Απρίλης - Μάης του 1940 περισσότεροι από 15 χιλιάδες Πολωνοί αιχμάλωτοι - αξιωματικοί και αστυνομικοί - βγήκαν από τα στρατόπεδα Κοζέλσκι, Σταρομπέλσκι και Οστάσκοβσκι και μεταφέρθηκαν από την UNKVD¹ στις περιοχές Σμολένσκ και Καλίνιν. Κατ' αυτόν τον τρόπο η τελευταία διαδρομή τους ήταν αυτή και τελικός προορισμός τους το Κατίν, το Μέντνοε και το 6ο τετράγωνο της δασικής ζώνης του Χάρκοβο». Προκαλώντας το δάκρυ του ευκολόπιστου αναγνώστη «για την τελευταία διαδρομή», εξέφρασαν τη σκέψη ότι επιτρέπεται «... να βγάλει το συμπέρασμα για το ότι έγινε "Ειδική" συζήτηση στη NKVD, για την επιβολή της ποινής θανάτου στους αιχμαλώτους πολέμου».
Μετά από τους «επιστήμονες - εμπειρογνώμονες» την ιδεούλα για εκτέλεση των Πολωνών κατόπιν απόφασης της «Ειδικής» συζήτησης στη NKVD της ΕΣΣΔ θα την παραλάμβαναν οι αδιάλλακτοι επιθεωρητές της Γενικής Στρατιωτικής Εισαγγελίας της ΕΣΣΔ. Στο Μέντοε της περιοχής Τβερ το καλοκαίρι του 1991 «οι εκταφιαστές» από την ταξιαρχία GVP της ΕΣΣΔ με τη συμμετοχή Πολωνών ξαναέσκαψαν ολόκληρο νεκροταφείο. Πραγματικά δε βρήκαν κανέναν εκτελεσμένο Πολωνό στο Μέντοε ούτε θα μπορούσαν να βρουν, καθώς κανείς δεν τους εκτέλεσε, αλλά δεν ξέχασαν να τοποθετήσουν στο νεκροταφείο μνημείο με την επιγραφή ότι εδώ βρίσκονται 6.000 Πολωνοί που «εκτελέστηκαν από τους Ρώσους». Ο Πολωνός ρωμαιο-καθολικός ιερέας Πεσκόφσκι, μαζί με άλλους Πολωνούς και οι επιθεωρητές από την GVP της ΕΣΣΔ ασχολήθηκαν με τον εκταφιασμό πτωμάτων στα περίχωρα του Χάρκοβο στην περίοδο από τις 25 Ιούλη έως τις 7 Αυγούστου, 1991. Βρήκαν 169 κρανία και σε 62 από αυτά εντόπισαν ίχνη τραυμάτων από σφαίρες. Στο μέρος, όπου εργάστηκαν οι εκταφιαστές, είχαν ταφεί εγκληματίες και μέλη της σοβιετικής «πέμπτης φάλαγγας». Αλλά, στη βάση γνωστών μόνο σε αυτούς «στοιχείων», καθόρισαν ότι στο νεκροταφείο είναι θαμμένοι 4.000 Πολωνοί αιχμάλωτοι από το στρατόπεδο του Σταρομπέλ στα περίχωρα του Χάρκοβο.
Στην ταινία, στην οποία καταγράφηκε η πορεία εκταφής, είναι σαφές ότι η ταξιαρχία έρευνας δεν ανακάλυψε τίποτα, το οποίο θα μπορούσε να πιστοποιήσει για το ότι τα πτώματα ανήκουν σε Πολωνούς. Εντούτοις, ξαφνικά μετά από τέσσερα χρόνια, ξεκαθαρίζεται ότι βρέθηκαν πολυάριθμα «υλικά στοιχεία», για τα οποία ενημέρωσε όλο τον κόσμο ο ρωμαιο-καθολικός ιερέας Πεσκόφσκι, ο οποίος πρόλαβε να δημοσιεύσει δυο βιβλία. Ειλικρινής και ταυτόχρονα πονηρός ο ρωμαιο-καθολικός ιερέας εξέθεσε στα γραπτά του μια περίεργη λεπτομέρεια, που έχει σχέση με τις ανασκαφές στο Μέντνοε στα περίχωρα του Χάρκοβο. Σύμφωνα με τα λόγια του, η βασική μάζα των αντικειμένων, τα λεγόμενα υλικά στοιχεία, δε βρέθηκαν στους τάφους, αλλά σε μερικά χωριστά κοιλώματα και λακκούβες. Επομένως, ότι πριν από την εκτέλεση αφαίρεσαν από τους Πολωνούς τις ταμπακέρες, τις εφημερίδες, τις σημειώσεις, τα δαχτυλίδια και μετά, αφού έθαψαν τους εκτελεσμένους, έσκαψαν ειδικά κοιλώματα και λάκκους, στα οποία έθαψαν τα αφαιρεθέντα από τους καταδικασμένους αντικείμενα. Φτωχέ ρωμαιο-καθολικέ ιερέα! Στην αφήγησή του πολύ συγκινητικά ηχεί η διαβεβαίωση πως η ξύλινη ταμπακέρα, η εφημερίδα, η σημείωση, που κείτονταν περισσότερο από 51 χρόνια βρέθηκαν υγρά, μαύρα, δε σάπισαν, και ότι ήταν δυνατό να διαβαστούν «με ανοιχτή την πόρτα του μπαλκονιού».
Είναι ολοφάνερο ότι η γραφή και οι μέθοδοι τις οποίες χρησιμοποίησαν οι Πολωνοί και οι συνεργοί τους - επιθεωρητές το 1991, άμεσα συμπίπτουν με τη γραφή και τις μεθόδους των Γερμανών το 1943 στα περίχωρα του Κατίν. Η διαφορά βρίσκεται μόνο στο ότι οι Γερμανοί έκρυψαν και μετά κατέστρεψαν τα υλικά στοιχεία της ευθύνης τους, ενώ οι Πολωνοί με τη βοήθεια των δοσιλόγων μας κατασκευάζουν αποδείξεις για ευθύνες άλλων.
Οπως αναφέραμε ήδη, στις εκθέσεις των ρωσο - πολωνών γκεμπελίσκων πολύ συχνά συναντάς, αναφορά για την «Ειδική» σύνοδο NKVD, στην οποία χρεώνουν την απόφαση για την εκτέλεση των Πολωνών αξιωματικών. Ομως, οι δημοκράτες μας, όλων των χρωμάτων και αποχρώσεων, δε βρήκαν το χρόνο να κοιτάξουν ούτε στη Θέση για αυτό το όργανο. Και στη Θέση λέγεται:
1. Να δοθεί στη NKVD το δικαίωμα, πρόσωπα, που έχουν χαρακτηριστεί ως δημόσιος κίνδυνος, να τα εκτοπίζει υπό επιτήρηση για περίοδο μέχρι 5 έτη σε τοποθεσίες, που καθορίζει η ίδια. Να εκτοπίζει για περίοδο μέχρι 5 έτη υπό επιτήρηση και με απαγόρευση παραμονής σε πρωτεύουσες, μεγάλες πόλεις και βιομηχανικά κέντρα της ΕΣΣΔ. Να εγκλείει σε σωφρονιστικό - στρατόπεδο εργασίας και απομονωμένες εγκαταστάσεις στα στρατόπεδα για περίοδο μέχρι 5 έτη, και ακόμη να απελαύνει εκτός των ορίων της ΕΣΣΔ τους ξένους πολίτες που αποτελούν δημόσιο κίνδυνο.
2. Να χορηγηθεί το δικαίωμα στη NKVD, πρόσωπα, που είναι ύποπτα για κατασκοπία, δολιοφθορά, παρεκτροπές και τρομοκρατική δραστηριότητα, να τα φυλακίζει για περίοδο από 5 έως 8 έτη.
3. Για την υλοποίηση αυτών, που υποδεικνύονται στα σημεία 1 και 2, δίπλα στο Λαϊκό Επίτροπο Εσωτερικών Υποθέσεων και υπό την προεδρία του λειτουργεί η «Ειδική σύνοδος».
Κατά συνέπεια, η «Ειδική σύνοδος» δεν είχε το δικαίωμα να καταδικάσει κάποιον σε εκτέλεση, και επομένως οι εφευρημένες από τους γκεμπελίσκους μας φρικαλεότητες, έσκασαν όπως οι σαπουνόφουσκες και οι Ρωσο-Πολωνοί δυσφημιστές, για άλλη μια φορά, από μόνοι τους αποκαλύφθηκαν. Είναι απαραίτητο να προσθέσουμε ότι καμία «ειδική σύνοδος» δεν υπήρχε στο επίπεδο των Δημοκρατιών και Περιοχών. Αυτή λειτουργούσε μόνο στη NKVD της ΕΣΣΔ. Και ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό γνώρισμα της «ειδικής συνόδου»: ελεγχόταν πάντα από τον Εισαγγελέα της ΕΣΣΔ, ο οποίος είχε το δικαίωμα σε περίπτωση διαφωνίας με απόφασή της να την εφεσιβάλει στην προεδρία TSIK² της ΕΣΣΔ, κάτι το οποίο σταματούσε την εκτέλεση της απόφασης της «ειδικής συνόδου».

Ο ρόλος των σημερινών Γερμανών

Στο παρόν σημείωμα πρέπει να αναφερθούμε στο ρόλο των σημερινών Γερμανών στην αποκαλούμενη έρευνα για τα γεγονότα στο Κατίν. Αυτός ο ρόλος είναι μόλις ορατός, αλλά σαφώς υπάρχει. Μετά από τους Πολωνούς και, για την ακρίβεια, μαζί με αυτούς οι Γερμανοί είναι η πλέον ενδιαφερόμενη πλευρά έτσι ώστε η ευθύνη για τις εκτελέσεις των Πολωνών αξιωματικών να αποδοθεί στη Σοβιετική Ενωση. Δέχτηκαν με πλήρη ικανοποίηση τη δήλωση του Κβανιέφσκι μετά τη συνάντηση με τον Πούτιν για το τέλος της «έρευνας» και για το ότι σύντομα τα «έγγραφα» θα διαβιβαστούν στο πολωνικό Ιδρυμα Εθνικής Μνήμης. Οι Γερμανοί τίποτα και σε κανένα δε συγχωρούν και ξέρουν πώς να περιμένουν να έρθει η ώρα τους. Δε συγχώρησαν και δε συγχωρούν τη νίκη μας στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και στο υποσυνείδητο πολλών εξ αυτών ζει η έχθρα και το μίσος και προς τον Ι. Στάλιν και προς εμάς, τους Σοβιετικούς ανθρώπους, που θρυμματίσαμε τη Βέρμαχτ. Αυτή την έχθρα προσπαθούν να περάσουν μέσω των πρακτόρων επιρροής.

Ενας από τους κρυφούς και πλέον πολύτιμους πράκτορες επιρροής τους στη Σοβιετική Ενωση και για πολλά χρόνια ήταν ο Βαλεντίν Φάλιν. Για μας αυτή η προσωπικότητα είναι ενδιαφέρουσα διότι ήταν ακριβώς αυτό το άτομο που στην ΚΕ του ΚΚΣΕ προώθησε τη θέση του Γκέμπελς σχετικά με την τραγωδία στο Κατίν.
Το 1971-1978 ο Φάλιν ήταν πρεσβευτής της ΕΣΣΔ στην Ομοσπονδιακή Γερμανία. Με την ολοκλήρωση της αποστολής του ο Φάλιν διορίστηκε αναπληρωτής του επικεφαλής του Τμήματος των διεθνών πληροφοριών της ΚΕ του ΚΚΣΕ και άρχισε δραστήρια «να ξετυλίγει» το «θέμα Κατίν». Αλλά τον παρεμπόδισε ο Γ. Αντρόποφ που τον εξεδίωξε από την ΚΕ. Αναγκάστηκε για κάποια περίοδο να συμβιβαστεί με την αρμοδιότητα του πολιτικού αναλυτή της εφημερίδας «Ιζβέστια». Το «άστρο του έλαμψε» την περίοδο του Γκορμπατσόφ: Από το 1988 έως τον Αύγουστο του 1991 ήταν επικεφαλής του Διεθνούς Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΣΕ και στη συνέχεια γραμματέας της ΚΕ. Από τα τέλη του 1991 ο Φάλιν βρισκόταν στην ΟΔΓ. Οι Γερμανοί τον φρόντισαν, έτσι ώστε να ζήσει άνετα στη γερμανική γη.
Δε δυσκολεύτηκαν να τον πείσουν ότι η εκδοχή του Γκέμπελς για την εκτέλεση των Πολωνών αξιωματικών στο Κατίν είναι η αληθινή. Οπως αναφέραμε ήδη, η πρώτη προσπάθειά του να ξετυλίξει από την ΚΕ του ΚΚΣΕ εκστρατεία συκοφάντησης για το θέμα του Κατίν προς όφελος της Γερμανίας δεν πέτυχε. Κατόπιν με την επιστροφή του το 1988 στην ΚΕ ο Φάλιν με την υποστήριξη του Μ. Γκορμπατσόφ, που άρχισε να διαλύει το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και να καταστρέφει το σοσιαλισμό υπό τη σημαία της οικοδόμησης του «πανευρωπαϊκού σπιτιού», επανέφερε την «έρευνα» για το θέμα Κατίν.
Το βιβλίο του Φάλιν «Χωρίς εκπτώσεις στις περιστάσεις» είναι πολύ σημαντικό για την κατανόηση του πώς κατασκεύασαν το ψέμα για το Κατίν οι γκεμπελίσκοι μας. Πρώτον, ο Φάλιν, που πριν από πολύ καιρό είχε μάθει την «αλήθεια» από τους Δυτικογερμανούς, βγάζει το συμπέρασμα ότι οι εκτελέσεις των Πολωνών αξιωματικών είναι έγκλημα του Μπέρια, δεδομένου ότι μεταφέρθηκαν με συνοδεία στρατευμάτων από το Κοζέλσκ στο Κατίν (πραγματικά, μεταφέρθηκαν, αλλά όχι για εκτέλεση αλλά σε σωφρονιστικά στρατόπεδα εργασίας). Δεύτερον, ο Φάλιν αναγνωρίζει ότι στη βάση κάποιων «έμμεσων» μαρτυριών πέτυχε από κοινού με τον Α. Ν. Γιάκοβλεφ να ζητήσει ο Γκορμπατσόφ επίσημα συγνώμη από τον Πρόεδρο της Πολωνίας, Β. Γιαρουζέλσκι, και «να μετανοήσει» για τις φανταστικές εκτελέσεις των αξιωματικών. Τρίτον, κανένα καταραμένο «πακέτο Νο 1» με τα έγγραφα σχετικά με το Κατίν, το οποίο τάχα θα δινόταν από τον ένα Γενικό στον άλλο, δεν υπήρξε ούτε στη φαντασία. Τέταρτον, ούτε ο Γκορμπατσόφ ούτε ο Γιάκοβλεφ με τον Φάλιν, αποφασίζοντας να ζητήσουν συγνώμη από τον Γιαρουζέλσκι, είδαν με τα μάτια τους τι είναι τα έγγραφα που βρίσκονταν αποθηκευμένα στο αρχείο της Γκα Κε Μπε για το θέμα Κατίν και ποιο το περιεχόμενό τους. Τα όσα εξέθεσε ο Φάλιν είναι τα ακόλουθα: Οταν επικεφαλής της Γκα Κε Μπε ήταν ο Α. Κριουτσκόφ με τους συνεργάτες του και βρήκαν επιτέλους το χρόνο να κοιτάξουν το θέμα Κατίν, εντόπισαν έγγραφα που πιστοποιούσαν την καταδίκη των Πολωνών αξιωματικών σε στέρηση ελευθερίας. Ο Κριουτσκόφ τράβαγε τα μαλλιά του και ήταν αναγκασμένος να αναφέρει το «λάθος» στον Γκορμπατσόφ, ο οποίος σε ολόκληρο τον κόσμο «κοκορευόταν» σε σχέση με την ευθύνη της Σοβιετικής Ενωσης. Να αναγνωρίσει ότι έλεγε μεγάλες «ασυναρτησίες» υπό την πίεση των συνοδοιπόρων του Φάλιν και Γιάκοβλεφ, για τον Γκορμπατσόφ ισοδυναμούσε με θάνατο. Αλλά οι Πολωνοί και οι Γερμανοί συνεχώς απαιτούν απτές έγγραφες επιβεβαιώσεις αυτού που δεν υπάρχει, και ο Γκορμπατσόφ για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση, έδωσε εντολή στο γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα της ΕΣΣΔ να αρχίσει «έρευνα» στην κατεύθυνση επιβεβαίωσης της συγνώμης του ενώπιον των Πολωνών.

Αλλά αφού φτυάρισε βουνά πληροφοριών, η ανακριτική ομάδα της GVP μπόρεσε να διατυπώσει το ακόλουθο: «Τα συγκεντρωμένα υλικά μάς επιτρέπουν να εξαγάγουμε ένα πρώτο συμπέρασμα για το ότι οι Πολωνοί αιχμάλωτοι πολέμου θα μπορούσαν να εκτελεσθούν βάσει απόφασης της Ειδικής συνόδου της NKVD...». Κανένα έγγραφο για το θέμα Κατίν, που να επιβεβαιώνει την εκδοχή του Γκέμπελς, εκτός από τις πολυάριθμες σημειώσεις του Φάλιν και εκείνων τους οποίους ενέπλεξε στην προκλητική αναστάτωση δεν έγινε κατορθωτό να αποκαλυφθεί. Από αυτό εξηγείται το γνήσιο ψέμα του Γκορμπατσόφ σε επιστολή του τον Οκτώβρη του 1992 προς τον νέο Πρόεδρο της Πολωνίας Λ. Βαλέσα, στην οποία δήλωνε ότι τον φάκελο με την επιγραφή «να μην ανοιχθεί», αυτός τον άνοιξε στο τέλος της προεδρικής του θητείας, το Δεκέμβρη του 1991, παρουσία του Γιέλτσιν, και του πρότεινε να διευθετήσει αυτός τα έγγραφα.

Η πληροφόρηση του Γιέλτσιν για την τραγωδία του Κατίν ήταν μηδενική, αλλά είδε πως με τη βοήθεια τέτοιων «εγγράφων» μπορούσε να καλέσει σε εγκατάλειψη του «αναθεματισμένου σοβιετικού παρελθόντος», και έδωσε την εντολή να καταγραφούν. Το «Πακέτο Νο 1» έγινε τροφή για το άπληστο και ανήθικο σκυλολόι των αρχειοφυλάκων και νομικών της ομάδας του Γιέλτσιν, που παραποίησαν τα έγγραφα. Στη συνέχεια, αφού πείστηκαν ότι τα αυθεντικά έγγραφα αντικρούουν ανοιχτά την εκδοχή του Γκέμπελς, οι γιελτσινικοί άρχισαν την πλαστογραφία.
Στην Πολωνία δημιουργήθηκε και λειτουργεί η αποκαλούμενη ένωση «Οικογενειών του Κατίν», που έχει διοίκηση, εμβλήματα, λάβαρα. Αυτή η «ένωση» μετρά πάνω από 800 χιλιάδες ανθρώπους και θέτει ως στόχο της να λάβει από τη Ρωσία τεράστιες αποζημιώσεις, όπως αυτές που λαμβάνουν οι Εβραίοι από τη Γερμανία για το «Ολοκαύτωμα». Και μπορεί να επιτύχει το στόχο. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Βλ. Πούτιν στην Πολωνία, το Γενάρη του 2002, αυτός είπε ότι «δεν αποκλείει τη δυνατότητα να επεκταθεί σε Πολωνούς ο ρωσικός νόμος για τα θύματα των πολιτικών καταστολών». Δηλαδή, ο Πούτιν προ πολλού έχει ξεμπερδέψει με την «έρευνα» για την υπόθεση των Πολωνών αξιωματικών, και συζητά μόνο για το νομότυπο της πληρωμής των αποζημιώσεων.

Η παραποίηση της «υπόθεσης Κατίν», που πραγματοποιείται από το παρόν καθεστώς της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δείχνει τον κίνδυνο που επικρέμαται πάνω από τη χώρα μας και τους ανθρώπους της. Γιατί το «πετροβόλημα» στο παρελθόν της ΕΣΣΔ η Ρωσία το κάνει έχοντας μακροπρόθεσμους στόχους.

Σημειώσεις
1. Διεύθυνση Λαϊκής Επιτροπής Εσωτερικών Υποθέσεων
2. Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή

• Το άρθρο δημοσιεύτηκε σε 4 συνέχειες στην εφημερίδα «Εργαζόμενη Ρωσία». Γράφτηκε παραμονές της επετείου για τα 60 χρόνια από την «Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Σήμερα ο «Ρ» δημοσιεύει το μεγαλύτερο μέρος του άρθρου.

Του Γιούρι ΣΛΟΜΠΟΤΚΙΝ*
Ο Γιούρι Σλομπότκιν είναι νομικός, στέλεχος του ΚΕΚΡ και πρώην βουλευτής του

Πηγή